Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.
Post van Postuertje
29-10-2009
Onderweg naar de boekenbeurs
November staat weer voor de deur, toch wel één van de meest sombere maanden van het jaar.De dagen worden kort en koud en de zomer is definitief een herinnering geworden. Zelfs de feestdagen die deze maand telt zijn uitermate deprimerend.November doet me het liefst in mijn bed kruipen om er pas uit te komen als de kerstmarkt er staat.De dagen zijn dan misschien nog altijd somber, maar er is tenminste Glühwein aanwezig.
Maar als ik dan toch moet cocoonen, dan liefst met een goed boek erbij, zodat ik in gedachten allerlei exotische avonturen kan beleven. Alhoewel ik daar niet altijd een boek voor nodig heb, mijn fantasie durft wel eens vaker de exotische toer op gaan. Zoals vandaag... het is de boekenbeurs die nu verantwoordelijk is voor mijn exuberante dagdromen.
De laatste 25 jaar heb ik geen enkele editie gemist, ik ben dus een fan. Ik vind het zalig om al die stapels nieuwe boeken te zien liggen, een praatje te slaan met de auteurs of om te ontdekken dat mijn favoriete schrijfsters weer een nieuw boek uit hebben.Maar stiekem droom ik er gewoon van om zelf op de boekenbeurs te staan, met mijn eigen stapel boeken. Ik zie het al helemaal voor me, dat blaadje waarop staat Signeert hier vandaag voor u : Vicky Pourveur Stuer.
In mijn Handboek voor Schrijvers is er trouwens een heel hoofstuk over hoe het juist isom op de boekenbeurs te staan, dus als het ooit zover is weet ik exact wat te doen. Maar zover zijn we nog niet, dat is pas hoofdstuk 32 en nu zit ik aan hoofdstuk 7. Daarin staat dat je een blog moet beginnen en vooral héél veel moet oefenen.Ik ben er dus nog lang niet, maar ik ben onderweg
Gisteren gingen de echtgenoot en ik, naar goede zondagse gewoonte, uit eten. Zoals altijd koos ik mijn plaats in het restaurant zorgvuldig uit, ergens in een hoekje waar ik overzicht heb op alle ander tafeltjes. Zo kan ik de andere mensen wat observeren, ik probeer dan telkens te ontrafelen wat hun relatie tot elkaar is en of er een speciale gelegenheid is waarvoor ze uit eten gaan.
Deze keer was het echter niet zo moeilijk, een tafeltje verder zat er een echtpaar met hun puberzoon. Een beeld dat ik meteen herken, ik ben namelijk ook enig kind. En ondanks het feit dat ik in mijn papa een perfecte medeplichtige had gevonden om kattekwaad uit te steken, heb ik het toch altijd spijtig gevonden dat ik geen broer of zus had. Gelukkig is daar zon 7 jaar geleden verandering in gebracht, de echtgenoot heeft namelijk een broer.
De eerste kennismaking met de broer was echter niet zo fantastisch.De broer woonde toen nog bij ons in, waardoor ik eerder het gevoel had een puberzoon te hebben. Onze gesprekken waren kort, schaars en voorzien van een dubbele portie ingehouden frustratie. Ik was degene die het in haar hoofd haalde om midden in de nacht (09u00) te stofzuigen. Hij was degene die binnenkwam met vuile schoenen als ik net gedweild had.
Het was pas toen de broer ging verhuizen dat ik besefte hoezeer ik op hem gesteld was geraakt. Toen hij daar in de gang stond met zijn hoofdkussen in de hand drong het tot mij door dat hij wel degelijk alleen ging wonen. De vreugde en opluchting die ik had verwacht te voelen bleven uit en in plaats daarvan kwamen er tranen. Toen voelde ik voor het eerst hoe het is om een broer te hebben, je kan er niet mee samenleven maar toch zie je elkaar graag. Sindsdien komen de broer en ik heel goed overeen, al lachend noemen we elkaar broer en zus, maar stiekem vind ik het gewoon super dat er iemand is die mij zus noemt.
Ik wist het van het moment dat ik mijn ogen opende; het ging een lange en zware dag worden.Mijn keel voelde als schuurpapier, mijn hoofd stond op ontploffen en mijn lakens plakten van het zweet. Het kostte me nog meer moeite dan anders om uit bed te komen en van zodra ik rechtstond werd de bonzende hoofdpijn nog erger.Langzaam strompelde ik naar beneden en zette koffie.
Ik overliep in gedachten mijn dagindeling, het was weer zon dag die van begin tot einde volgestouwd was, dit ging ik nooit halen.Ik nam nog een slok van mijn koffie en concentreerde me op mijn pijnlijke lichaam.Zou het kunnen dat ik ziek genoeg was om thuis te blijven?Een douche later wist ik mijn antwoord en vertrok naar de dokter, die mij hopelijk een briefje zou geven voor de rest van de dag.
Ja, dat is de griep wist de dokter me te vertellen. Werk je eigenlijk in het weekend?Zondag wel, maar zaterdag ben ik vrij antwoordde ik. Ik zal je dan maar meteen thuis zetten tot en met zondag.Kruip maar vlug in je bed en rust vooral goed uit.Hoorde ik dit goed?Moest ik nog iets van stem hebben gehad zou ik het uitroepen van geluk! Vijf dagen thuis, met maar 1 ding te doen en dat is uitrusten.Wat had ik dit nodig!
Verdoofd door de pijnstillers en antibiotica waggel ik van de zetel naar mijn bed, om nog een middagdutje te doen.Nadien begeef ik me terug naar de zetel en bekijk een filmpje.Ik moet niet gaan werken, ik moet me niet bezighouden met was en strijk, ik moet niet verder kijken dan vandaag.Het enige wat ik moet doen is rusten, en het best van al, ik moet me er niet schuldig over voelen.Het is op doktersvoorschrift!
Inspiratie is iets raars, hoe meer je ernaar zoekt, hoe moeilijker het is om te vinden.Ik ben altijd doodsbenauwd om zonder te vallen, nochtans is er in mijn dagelijks leven genoeg te vinden om over te schrijven.
Dit weekend kwam de inspiratie letterlijk en figuurlijk van de echtgenoot .Hij was zo lief me te helpen bij mijn schilderwerken, de extra kamer wordt namelijk getranformeerd in een bureautje voor mij. Dat bureautje moet dan weer voor voldoende inspiratie zorgen om mijn schrijfseltjes te produceren. Drie weken geleden ben ik begonnen, maar de lokroep van de laptop was groter dan die van de verfborstel, waardoor ik niet verder was geraakt dan één laag primer.
Bij mijn schilderwerken werd ik tot hiertoe enkel geassisteerd door 2 lieve poesjes, zij waren uiteraard nieuwsgierig hoe de kamer ging veranderen.Meer nog, ze waren zo enthousiast dat ze besloten een pootje mee te helpen.Terwijl ik de muren onder handen nam, zorgden zij in een creatieve bui voor een extra touch door het tapijt te voorzien van witte pootafdrukjes.Bijgevolg werden de schilderwerken gestaakt en het bad gevuld.De poesjes hadden echter geen zin in een badje en zochten beiden een veilige verstopplaats Zo spendeerde ik de rest van de middag met het zoeken naar de poesjes, nog een geluk dat ze deze keer een spoor achter lieten
Dan was de hulp van de lieve echtgenoot toch meer welkom, op één dag slaagden we erin om alle muren van 2 lagen kleur te voorzien. Mijn schrijfkamertje is dus zo goed als af, hopelijk zorgt het voor evenveel inspiratie als de echtgenoot !
De baas is content, content dat ik in Antwerpen was vorige week. Zo content dat hij me daar graag vanaf nu iedere week een dagje ziet. En als de baas content is ben ik dat ook, dus trotseerde ik gisteren weer de files voor een dag vol avontuur.
Het beloofde een goed gevulde dag te worden, want de veilingmeester was ook van de partij.Na enkele uurtjes besloot de baas echter dat het tijd was voor een middagpauze Zullen we iets te eten bestellen ? Ik heb zin in Tcheulend zei hij met een ondeugende glimlach. De veilingmeester fleurde meteen op, opgetogen met het voorruitzicht iets te eten wat door zijn vrouw op de lijst verboden gerechten geplaatst was. Avontuurlijk als ik ben besloot ik de heren te volgen.
Een half uurtje later bracht de baas me een plastiek bordje met daarop de Tcheulend en Kishke. Dit zijn echte delicatesses, bestaande uit bonen, ingewanden en aardappelen in de olie.Ik probeerde er niet aan te denken dat iedere hap die ik nam zijn weg rechtstreeks naar mijn dijen ging vinden en at het dapper op. Wist ik veel hoe vlug ik daar spijt van ging krijgen
Nog geen half uurtje later begon mijn maag te rommelen, om van mijn darmen nog maar te zwijgen.Alsof de baas mijn gedachten kon lezen kwam hij langs met een pakje Rennies. Hier dat is voor na de Tcheulend !Hij kon amper zijn lach inhouden en deelde vrolijk mee dat Niet-Joden niet tegen Tcheulend kunnen. De rest van de dag was het zweten en puffen.En alsof ik nog niet genoeg aan het afzien was, vond de baas niets plezanter dan aan iedereen die binnenkwam mijn lichamelijke ongemakjes mee te delen. Gierend van het lachen proestte hij uit Ik heb Vicky Tcheulend gegeven !
De rest van de dag trakteerde ik de baas op boze blikken . In ruil voor Rennies !
Dit weekend ben ik weer een nieuw boek begonnen, en zoals een goed boek betaamt durft het je al eens helemaal in beslag nemen. Mijn concentratie werd echter even verbroken door het gelach van de echtgenoot, die de P-magazine aan het lezen was.Nieuwsgierig keek ik op om te kijken welk artikel juist voor zoveel jolijt zorgde.De kop was Wie denkt Francine De Tandt wel dat ze is?.
Ik stelde me echter een andere vraag Wie is Francine De Tandt?De echtgenoot keek me verbaasd aan Dat weet je toch, die rechter die in opspraak is gekomen in dat schandaal. Mijn interesse was gewekt Een schandaal? Welk schandaal?De echtgenoot is even stil, kijkt me berispend aan en zegt Dat kan toch niet dat je dat niet weet, het is al wekenlang in het nieuws. Aha, het nieuws, dat is net zo één van die programmas op tv die ik niet volg.
En eerlijk gezegd, is het niet enkel het tijdsgebrek dat daarvoor verantwoordelijk is.Het nieuws is ofwel eng en deprimerend ofwel eerder aan de saaie kant.Bovendien ben ik te ongeduldig voor het nieuws, ik wil meteen het einde weten.Vandaar dat ik wacht tot de crisis of het schandaal of wat dan ook voorbij is, en dan kijk ik naar de reportage.Een mooi verhaal met een begin en een einde.Niet zon vervolgverhaal waar je iedere dag moet verder kijken.Dat is meteen ook de reden waarom ik nooit naar soaps kijk, ik word er veel te zenuwachtig van.De vraag of Brooke nu haar oude dag zal slijten bij Ridge, zijn vader, zijn broer of zijn zoon bezorgt me slapeloze nachten.Dan maar liever een film, op 1,5 uur heb je een heel verhaal mét een happy end.
Maar toch, mijn kennis van de actualiteiten is erbarmelijk.Dus als jullie het niet erg vinden beëindig ik mijn blog wat abrupter, want het nieuws gaat beginnen!
Hoewel ik fan ben van zowat alle maanden en seizoenen, blijft de herfst toch mijn meest favoriete periode van het jaar.Een rare keuze misschien velen vinden de zomer veel plezanter.De zomer is inderdaad schitterend voor een maand of twee, en dan ben ik haar beu.Zeis veel te opdringerig, veel te aanwezig en veel te verslavend.Met haar warme zonnestralen berooft ze me van al mijn keuzes, het maakt niet uit wat ik van plan was, als de zon schijnt dan moet ik naar buiten.
Dan liever de herfst, hij is zo gezellig! Hij laat me rustig genieten van een spannend boek voor de open haard met een tas warme chocolademelk naast me.Ik geniet ervan hoe de herfst met al mijn zintuigen speelt. Hij is prachtig om te zien, zijn intense bruin- en roodtinten betoveren ieder landschap en wat is er mooier dan het licht te zien reflecteren op de vallende bladeren?
En wat ruikt hij lekker puur en echt.Naar vochtig mos, en kaneel en pompoensoep.Naar een smeulend houtvuur en naar kersenpitten.Hij is veruit de lekkerste van alle seizoenen, zonder in de gretige overdaad te vallen waaraan de winter zich telkens weer laat vangen.Maar waar ik nog het meest van kan genieten is te luisteren naar hem.Het kraken van het bladerentapijt onder mijn voeten of het getik van de regen tegen het veluxraam terwijl ik lekker warm onder de lakens lig.
En als de herfst één van zijn stormachtige buien op me loslaat, hoef ik me totaal niet schuldig te voelen dat ik om 5 uur s middags met de laptop in de zetel zit
Over het algemeen zien al mijn werkdagen er min of meer het hetzelfde uit.Ik begin de dag met een koffietje, ga over naar de mails en bewerk de rest van de dag onze website.Tussendoor bedien ik hier en daar een klant tot het weer tijd is om naar huis te gaan.Mijn dagen zien er hetzelfde uit vermits ik ook altijd alleen ben.Vandaag was echter een uitzondering, de baas vroeg of ik naar de vestiging in Antwerpen wou komen, het begin van een dag die je nog het best kan beschrijven als absurd.
Gepakt en gezakt met zowat de halve inhoud van mijn winkel kwam ik toe en werd meteen opgewacht door een heus verwelkomingscomité.De collega, de baas en de boekhouder stonden me enthousiast op te wachten. En geloof me, moesten ze kunnen, ze hadden nog een cocktail en bloemenslinger meegebracht. Je bent er! riep de baas uitgelaten uit. Ik was meteen in mijn nopjes! Men is soms wel blij om mij te zien maar men heeft me nog nooit zo toegejuicht gewoon omdat ik arriveer op mijn werk.
Eens geïnstalleerd aan mijn bureau kwam de boekhouder bij mij Ik heb een aquarium in mijn pc deelde hij fier mee vissen zijn zó ontspannend!. Hij vervolgde samenzweerderig Als je wil kan ik in jou pc ook een aquarium steken. Ondanks dit prachtige aanbod besloot ik om de dag toch maar zonder vissen door te brengen.In de plaats besloot ik maar een babbeltje te slaan met de nieuwe collega, die ook van mening was dat je best kan zonder aquarium in je pc.
De ochtend was vrij rustig, mijn concentratie werd slechts hier en daar verstoord door wat bubbels op de achtergrond.Daar kwam echter snel verandering in, blijkbaar was de baas vandaag babysit over zijn twee jongste bengeltjes van 3 en 5 jaar.Je veux un bolleke riepen ze allebei uit.De baas had echter duidelijke instructies gekregen van de vrouw betreffende het eten. We gaan eerst eten en nadien krijg je een bolleke, is dat geen goed idee? De twee waren uiteraard niet akkoord, en met twee tegen één duurde het niet lang alvorens de bollekes uitgedeeld werden.
Ondertussen was er een klant aan het wachten op de baas, niemand die erop lette, tenslotte zat die klant hier een uur geleden ook al.En een uur later zat deze er nog, maar ditmaal mét de baas erbij.Er werd vurig onderhandeld Komaan geef me 2000 zei de klant. Nee ik geef 1500 en geen euro meer repliceerde de baas. Komaan, alle, toe, geef me 2000 2000 en we drukken de hand. Neen, 1500 meer is het niet waard! wist de baas weer te antwoorden.Zo ging het nog even door, het leek wel alsof we in een Marokkaanse souks stonden ipv een chique juwelier. De klant verlaagde met tegenzin zijn prijs 1550 , dat is maar 50 meer, komaan!Ik moet mijn advocaat betalen!Het was een regelrechte smeekbede, een luide en genante smeekbede die maar werd gestopt toen we plotseling een stemmetje hoorden roepen Pappie!!!! Jai fais du kaka! Je moet mijn poep afvegen!
Toen de rust was teruggekeerd kwam de boekhouder, die twee uur vroeger stopt met werken, plotseling terug binnen. Ik kom morgen een uur later, dus zal nu nog een uurtje werken wist hij te vertellen. Maar ik heb eerst een uur pauze genomen om naar de winkel te gaan, ik heb een nieuwe verslaving Hij toonde me fier een DVD, getiteld Holland.Is Holland je nieuwe verslaving? vroeg ik voorzichtig. Dat is voor in mijn pc antwoordde hij tulpen zijn zó ontspannend!
Zie je het zitten om zaterdag Mick Taylor, een ex-Rolling Stone te interviewen? werd me vorige week gevraagd.Waw!Ik mocht een Rolling Stone interviewen, een wereldster!Ik had nog nooit een interview afgenomen van een beroemdheid.In de lagere school hadden we wel eens de opdracht gekregen om je idool te interviewen, maar een wereldster kan je mijn papa nu ook weer niet noemen.
Zaterdag vertrok ik met een mengeling van spanning en enthousiasme naar mijn geliefde Scharpoord, gewapend met een notitieblokje.Het zijn de details die het maken hé. Ik was voor de gelegenheid even journalist en om dat te vieren had ik mezelf een mooi leren notitieblokje gekocht.Eens aangekomen bleek echter dat het niet om een interview ging maar wel om een persconferentie.Daar ging mijn utopie dat Mr Taylor zo onder de indruk van mijn notitieblokje ging zijn dat hij me al zijn hartsgeheimen vertelde.
Flexibel als ik ben paste ik mijn verwachtingen aan, een persconferentie was trouwens ook niet niets.Ik zag het al voor me, ik ging als groentje mee met de andere journalisten, fotografen en cameraploegen op een persconferentie zijn.Met 1 vraag zou ik niet alleen Mick Taylor maar meteen ook iedereen in de zaal met verstomming slaan.En wie weet? Het was best mogelijk dat het team van De Rode Loper me nadien zou vragen om de nieuwe presentatrice te worden.Dit vroeg misschien wel om wat extra googletime en vermits de persconferentie toch was uitgesteld, besloot ik nog even naar huis te gaan.
Terug aangekomen gaf ik mijn ogen de kost, ik bekeek al de fans, de standjes, de bar, het optreden, Maar hoe meer ik rondkeek, hoe meer ik met de nodige schrik besefte dat ik geen journalisten of fotografen zag.En waar had die cameraploeg zich verstopt?Het kon toch niet zijn dat ik te laat was?Lichtelijk in paniek sprak ik een medewerker aan met de vraag waar ik moest zijn voor de persconferentie.De man keek me even aan, keek toen even rond en riep toen de verantwoordelijke toe Ik heb hier iemand van de pers bij mij!Ik zag aan de geamuseerde blikken van enkele bekenden dat dit misschien een klein beetje overdreven was.Maar toch kon ik die glimlach niet helemaal onderdrukken.
Na nog een uurtje wachten was het dan zover, we mochten bij Mick Taylor.Daar stond ik dan, in de gang te wachten samen met de fotografe en de echte journalisten. Spijtig genoeg was er geen cameraploeg bij, maar toch was het super spannend en opwindend.Tot het moment dat ik te horen kreeg dat we geen vragen mochten stellen, enkel fotos.Als enigste journalist zonder fotocamera stond ik daar toch een beetje verloren te wezen met mijn notitieblokje.
Ben je ook journalist? vroeg een Nederlandse vrouw me. Ben ik een journalist? Blijkbaar niet Neen zuchtte ik.Maar wacht eens even? Had men niet gezegd dat Mick Taylor met een Hollandse samen was? Ik ben hier met mijn ma floepte ik eruit.En zo begon ik een gesprekje met zijn vriendin.Echt spannende vragen durfde ik nog niet teveel stellen, maar ik had toch al wat meer informatie, nét genoeg voor een artikel.Nét genoeg om mij even een echte journalist te voelen
De elegante, oudere dame keek in de spiegel om de pareloorbellen te bewonderen en zuchtte wat ik niet zou geven om terug jong te zijn, zoals jij. Ik glimlachte even en zweeg. Ik zweeg omdat ik gewoon niets kon bedenken om te antwoorden. Wat is eigenlijk de gepaste reactie ? Je kan zoiets niet nonchalang wegwuiven trek het je niet aan Jong zijn tegenwoordig is ook niet meer wat het geweest is ! En erop ingaan lijkt me helemaal niet gepast Zo erg voor je dat je oud bent ! Neen, dan houd ik het liever op een verontschuldigende glimlach.
Heel je lichaam verandert zo met het ouder worden vervolgde ze. Toen laste ze een pauze in, kwam iets dichter en fluisterde gegeneerd Alles groeit ! Ik keek haar verrast aan, de dame was merkelijk kleiner dan mij. Ik niet natuurlijk, ik ben gekrompen zei ze alsof ze het zelf maar amper kon geloven. Maar kijk mijn handen, die zijn wel degelijk gegroeid.
Ze deed de oorbellen uit en zei Mijn oorlellen zijn ook gegroeid Ze keek me recht aan en vervolgde Jij hebt prachtige oorlellen, jij kan waarschijnlijk alle soorten oorbellen dragen. Ik moet van die grote parels dragen die mijn oorlellen helemaal verstoppen. Vroeger had ik ook kleine en strakke oorlellen, ik had eigenlijk heel mooie oren vroeger En weet je ? Ik heb ze nooit ten volle geapprecieerd !
Gisteren ben ik samen met de vriendin gaan shoppen. We hadden een duidelijk lijstje van wat we allemaal nodig hadden en gingen beiden een beetje voor een stijlbreuk. Zo ging de vriendin voor sexy botten met een hak ipv platte schoenen.
Mijn stijl kan je misschien nog het beste beschrijven als meisjesachtig. Met andere woorden rokjes met bolletjes, kleedjes met strikjes, onderrokken in tule ik kan er niet aan weerstaan! En als het op schoenen aankomt ben ik gewoon hopeloos verslaafd aan hoge hakken. Maar na het Uggs-fiasco van vorige week (nog steeds te pijnlijk om over te spreken), bleek dat ik dringend NOOD had aan een paar stevige wandelschoenen. Verder had ik ook een jeans en een warme pull nodig, saaie basiskledij dus.
Helaas neemt dit wel een beetje de fun uit het shoppen, want alle kleedjes die je dolgraag wil passen mag je toch niet kopen. Maar het is uiteindelijk toch gelukt om een gulden middenweg te vinden tussen mijn stijl en praktische kledij. Thuisgekomen deed ik meteen mijn nieuwe kledij aan en genoot van de gezelligheid die mijn nieuwe warme winterpull me bood. Als het op kledij aankomt ben ik net een groot kind, dat niet kan wachten om te spelen met het nieuwe speelgoed. Helaas ben ik, net als een kind, mijn speelgoed soms ook beu, waardoor ik voor een volle kleerkast kan staan en uitroepen ik heb niets om aan te doen!
De nieuw aangekochte kledij deed me besluiten om mijn zomerkledij op te bergen en mijn winterkledij boven te halen. Zo begon ik aan het opbergen van mijn zomerkleedjes onder het mompelen van vele schietgebedjes Alstublieft, laat dit nog passen volgend jaar!. Nadien was het tijd om de kasten terug te vullen, en werd ik telkens weer aangenaam verrast. Ik was van verschillende outfits vergeten dat ik ze had, het was alsof ik ze terug voor de eerste keer zag en er helemaal opnieuw verliefd op werd. Net als een kind dus, waarvan je het speelgoed even verstopt.
Dus van mij mag de herfst eraan komen, want ik kan niet wachten om mijn nieuwe winterkledij te dragen!
Sinds kort hebben we een logé in huis ; de mooie, lieve en zeer knuffelbare Scarlet. De broer vroeg of zijn kat, tijdens zijn verhuis, een tweetal weekjes bij ons mocht blijven. We zijn ondertussen al bijna 4 weken verder en Scarlet voelt zich al helemaal thuis, dit soms tot grote ergernis van poes, onze eigen kat. Buiten enkele catfights verloopt de integratie van Scarlet buiten alle verwachtingen zeer goed.
Nu hebben we wel gemerkt dat Scarlet niet goed luistert. Niet dat onze poes dat wel doet, maar deze laatste laat tenminste wel weten dat ze je gehoord heeft, maar gewoon beslist heeft om je vlakaf te negeren. Dan weet je tenminste dat je je de moeite kan besparen. Scarlet echter reageert totaal niet, waardoor ik begon te denken dat ze misschien een beetje doof was.
Ik deelde mijn bezorgdheid met de broer. Hij wist me echter te verzekeren dat er niets mis is met Scarlet haar gehoor. Maar ze luistert totaal niet als we haar naam roepen riep ik uit. Het werd even stil aan de andere kant van de lijn, wat me deed vermoeden dat de broer heel goed wist waarom Scarlet niet luisterde. Eigenlijk noem ik haar niet Scarlet wist hij uiteindelijk uit te brengen Ik noem haar Sletje Hoe is het in godsnaam mogelijk vroeg ik me af. Maar ja, ze knuffelt heel de dag, en dan ook iedereen hé, kieskeurig is ze niet, en ze wordt heel graag gepakt En zo ging de dubbelzinnige praat over dat arme poesje nog even verder.
En inderdaad, als je Sletje roept komt Scarlet vrolijk afgehuppeld, dit tot groot jolijt van de echtgenoot. Dit kan zo niet blijven, het is al erg genoeg dat onze andere kat Poes noemt. Dus ben ik begonnen met Scarlet te trainen in het herkennen van haar echte naam. Tot hiertoe zonder enig succes. Wat als dat beest nu voor altijd geprogrammeerd is om te luisteren naar de naam Sletje?
Ach ja, het is misschien gemakkelijker om poes te doen luisteren naar prinses. Als ik dan poes in de keuken zet, en Scarlet in de slaapkamer, heeft de echtgenoot ook waar iedere man naar verlangt ;-)
Als het op sporten aankomt is de quote The mind is willing, but the flesh is weak nog het best van toepassing op mij. Ik zou wel graag zo een sportieve meid zijn die blaakt van gezondheid, maar als ik eenmaal bezig ben vind ik het toch allemaal net wat zwaarder en vermoeiender dan dat het eruit ziet.
Ik heb me al ontelbare keren voorgenomen om nu toch écht wat sportiever te worden en ben zo al verschillende sporten begonnen. Toen ik net aan de kust kwam wonen was ik vastberaden om iedere ochtend te gaan lopen op het strand. Lopen leek me maar interessant als je het op een strand kan doen, in films levert dat alleszins prachtige beelden op. Ik zag het al volledig zitten, ik ging het-meisje-dat-iedere-ochtend-op-het-strand-loopt zijn.
Zo gezegd, zo gedaan, dus samen met de vriendin vertrok ik voor een ochtendloop op het strand. Ik was zelfs nog speciaal achter zo een fleece-haarband geweest, want dat is essentieel bij een loopoutfit. Tot mijn verbazing hadden we het strand helemaal voor ons. Al gauw besefte ik waarom dit niet het geval was, op zand lopen is namelijk heel wat vermoeiender dan op een parcour. De frontale wind waarop we getracteerd werden zorgde ervoor dat we na 10 minuten buiten adem terug op de dijk stonden. Dan maar een ochtendkoffietje gaan drinken, een gewoonte die ik veel langer kan volhouden.
Maar eens om de zoveel maanden kriebelt het toch weer, zoals nu. Het is nog eens tijd om iets van sport te doen, en wat beter dan ZUMBA ? Ik geef toe het is vooral mijn nieuwsgierigheid die me hiertoe leidt. Het klinkt allemaal zo exotisch, als een geheime sekte waar zumbaïsten samenkomen om een geheime zumbadans te doen voor de oppergod ZUMBA !
Vol goede zumbamoed en met een nieuwe zumba-outfit trok ik dus gisteren naar de Nunneschool in Heist, en ik was niet alleen ! Blijkbaar is die Zumbamania toch serieus toegeslagen hier, samen met zon 70 anderen Zumbaden we erop los. En ik vond het nog leuk ook. De zuiderse muziek deed me denken aan Mexico, waardoor ik me in gedachten op een exotische beach-party waande. Alleen spijtig dat ze er geen cocktails serveerden. Maar toch, ik ben al aan het bewegen, en hopelijk hou ik het nog eventjes vol ook. En die cocktail, dat is dan voor dit weekend !
Ik ben fan van post, altijd al geweest. Als kind deed ik niets liever dan in de brievenbus gluren en hopen dat er buiten de stapel rekeningen voor mijn ouders toch ook iets voor mij bij zat. Ik schreef dan ook heel wat brieven : naar Sinterklaas, de Koning en Koen Wouters. En als puber had ik verschillende pennenvrienden: Dear Byoung-Hyoun, how are you?
Ik ben echter niet meer zo fan van De Post, voor een bedrijf dat zich specialiseerd in een vorm van communicatie, communiceren ze niet al te best. Onlangs had ik een kleine, doch dringende vraag voor de post, dus belde ik naar mijn lokaal postkantoor. Helaas, geen vriendelijke goedemorgen maar wel een liftmuziekje.
Na het muziekje kwam er een keuzemenu. For English press 1 Nadat ik braaf de juiste taal had geselecteerd werd ik getracteerd op een tweede keuzemenu. En spijtig genoeg was geen enkele van de keuzes van toepassing op mijn probleem. Wilt u niet met de pc maar met een persoon spreken, druk
Vermits dat geen optie was duwde ik dan maar gewoon op nummertje 1, wat blijkbaar voor vragen over de Bank van De Post was. Toen kreeg ik het volgende te horen : Wij mogen telefonisch geen inlichtingen geven over banktransacties, waarna de verbinding gewoon verbroken werd. Ik onderdrukte nu toch een lichte vorm van ergernis en probeerde nogmaals, en deze keer met succes, na enkele keuzes had ik zowaar een echte persoon aan de andere kant van de lijn.
Nadat ik mijn probleem uit de doeken had gedaan onderbrak hij me en zei :Maar nu ben je niet bij je lokaal postkantoor, je spreekt met de algemene klantendienst. Goedemiddag algemene klantendienst, ik ben Vicky en als ik me niet vergis heb ik toch het 050-nr gedraaid. Als de lijnen bezet zijn word je automatisch doorgeschakeld naar de klantendienst zodat je steeds iemand aan de lijn hebt wist algemene klantendienst me te melden. Op de vraag of men mij gewoon terug kon doorverbinden met mijn postkantoor antwoordde men Ja hoor, maar nu is het net 12u30 en zitten ze in lunchpauze, probeer nog eens binnen een uurtje !
Ik denk persoonlijk dat dit gewoon een reclametactiek van De Post is. De telefonische communicatie zo moeilijk maken zodat je het opgeeft en dan maar gewoon een ouderwetse brief schrijft. Ik hoop alleen dat ze hun post beter lezen dan dat ze de telefoon beantwoorden.
Niets brengt zo mijn avontuurlijke kant naar boven als boodschappen doen. Het is telkens weer een verrassing met wat ik allemaal zal thuiskomen, ondanks mijn zorgvuldig opgesteld lijstje. Ja, het lijstje vermeld natuurlijk ook maar de basis, en eens aangekomen is er zodanig veel keuze dat je lijstje ineens niet héél veel meer helpt. Gaan we voor het water dat babys laat dansen, het water dat je taille laat krimpen of het water dat je zonder problemen marathons laat lopen? Buiten de producten die ik daadwerkelijk nodig heb kom ik dan ook nog eens thuis met allerlei nieuwigheden die helemaal niet op mijn lijstje stonden. Maar ja, het is dan ook maar in de supermarkt bij het zien van die mooie hoekstand dat je beseft dat je toch wel die nieuwe aardappelschiller nodig hebt. En gelukkig laat de winkel me vriendelijk weten dat de nieuwe Evita uit is door een exemplaar aan de kassa te leggen, ik was hem bijna vergeten. Bij het zien van de stijgende boodschappenrekeningen besloot de echtgenoot dat het toch tijd was om hier iets aan te doen. Hij liet me weten dat je tegenwoordig je boodschappen aan de computer kan doen en dat ze dan klaarstaan aan de kassa; Collect en Go. Ideaal, nu hoefde ik maar mijn lijstje in te voeren en ik ging nooit meer met meer thuiskomen dan er op mijn lijstje stond. Ik was danig onder de indruk hoe verbazingwekkend gebruiksvriendelijk dit wel was, de site laat je zelfs weten welk product juist het goedkoopste is. Waar ik echter geen rekening mee had gehouden was de aantallen, zo kan 1 appel een pakketje van 6 appels zijn. Dus bestel je 6 appels, dan krijg je er 36. Verder kan je ook kiezen tussen 1 stuk of 1 kilo, maar als je dan naar beneden scrolt durft dit al wel eens wijzigen. Na amper een kwartiertje was ik klaar met de boodschappen, nu was het maar wachten tot de echtgenoot de dag erop alles ging afhalen. Maar je hebt nog meer gekocht dan anders liet die me onmiddellijk weten terwijl hij met zichtbare moeite de zware bakjes naar boven bracht. Drie bakjes is nu toch niet zo uitzonderlijk repliceerde ik. Wacht, er is nog zei hij en kwam wederom boven met 3 bakjes vol met wortelen. De 20 wortelen die ik had besteld waren geregistreerd als 20 kilo wortelen. Waarom hebben we eigenlijk zoveel wortelen nodig? vroeg hij droog Desondanks was de echtgenoot meteen fan van deze nieuwe vorm van boodschappen doen zie je wel dat het veel eenvoudiger is! Maar ik vraag me toch af of hij daar na een week van wortelsoep, wortelpuree & geglaceerde worteltjes nog hetzelfde over denkt!
Enthousiasme en ontstuimigheid kunnen als eigenschappen soms wel leuk zijn, handig ook, positief zelfs. Maar spijtig genoeg kan ik die eigenschappen niet altijd aan en uit zetten en blijven ze ook actief als ik bv het verkeer trotseer in mijn camionetteke, ook wel de playmobiel genoemd.
Zo kwam ik enkele weken geleden terug van een gezellig avondje uit, waardoor ik ook meteen in een ontstuimige bui verkeerde, en zo reed ik enthousiast over een borduurke. De playmobiel had onmiddelijk geen zin meer om te spelen en plofte zich neer langs de kant van de weg. Na nauwkeurige inspectie kwam ik tot de vaststelling dat ik platte band had. Geen probleem, ik heb namelijk al veel ervaring met platte banden. Niet zover dat ik ze zelf kan vervangen, maar wel al genoeg dat ik ze onmiddelijk kan herkennen !
Enkele dagen later bracht ik enthousiast mijn autootje naar de garagist met de vraag of hij eventjes vlug de band kon vervangen. De garagist bekijkt mijn auto, kijkt terug naar mij en zegt Ben je over een borduur gereden ? Verdorie toch, ik ging dat detail nét weglaten... Iets minder enthousiast geef ik toe dat ik misschien wel een borduurke heb meegepakt onderweg.
De garagist kijkt eens onder de auto en zegt dan : Je fusé is door. Ik knik begrijpend, wat blijkbaar meteen ook verraadde dat ik niet wist wat een fusé was. De enige juiste reactie hierop is namelijk in wanhoop uitroepen : De Fusé ! Oh nee hé tis niet waar, dat gaat geld kosten !. Dit is toch de reactie die ik zelf kreeg van zowat iedereen.
Thuis aangekomen deelde ik iets minder enthousiast dit nieuws mee, maar helaas was ik alweer vergeten wat er juist vermaakt moest worden. En de echtgenoot wist het ook niet te raden, ondanks mijn vele tips ; t is een frans woord, het zit ergens onderaan de wagen, Pas bij mijn laatste tip, Het gaat geld kosten riep ook de echtgenoot uit Oh Nee, toch niet de fusé !!!!
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
