Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.
Post van Postuertje
21-04-2010
Tis een zonde...
De baas was een beetje zenuwachtig deze ochtend, hij wou me iets vertellen, maar wist niet goed hoe. Misschien omdat hij wist dat hij een zeer gevoelig onderwerp zou aankaarten mijn kleerkast! Blijkbaar is die wat te zomers, hmmm te bloot dus. De baas keek me pijnlijk aan, hij zat er duidelijk mee verveeld, vooral omdat hijzelf nooit problemen maakte van mijn outfits. Maar hij had klachten gekregen.Voorzichtig probeerde hij het uit te leggen. Ik stoor mij er niet aan Vicky, maar je moet begrijpen, hier komen soms héél orthodoxe mensen en voor hen is het een zonde om gewoon maar naar je te kijken. Zij mogen niet naar vrouwen kijken. En weet je, als ze aanbellen in de winkel zien ze jou eerst niet! Als je dan rechtstaat is dat nogal verschieten voor hen. Ze durven niet meer binnenkomen!Heb je nog niet gemerkt dat we de laatste tijd veel minder bedelaars (zeer orthodoxe Joden die in ruil voor werk in de gemeenschap aalmoezen krijgen) hebben dan vroeger?
Inderdaad, ik dácht al dat het wat kalmer was tegenwoordig, wist ik veel dat mijn kleedjes daarvoor verantwoordelijk waren Mijn decolté werkt dan wel kostenbesparend maar blijkbaar ook reputatieverhogend. En zo groot is hij nu ook weer niet! Iedereen heeft andere normen, bovendien is het de baas zijn winkel, en voel ik me een beetje schuldig dat er door mij over hem gesproken wordt, dus zal ik me wel aanpassen en wat meer truitjes dragen. Het is spijtig zegt de baas nog want voor klanten ben je wel heel goed gekleed, maar ja, je kan nooit voor iedereen goed doen.
Dat laatste besef ik maar al te goed. Het maakt niet uit wat je zegt of niet zegt, doet of niet doet, er zal altijd wel iemand een opmerking over hebben. Dat is nu eenmaal zo en meestal ken je wel de mensen waarvoor je nooit goed zal doen. Het is pas pijnlijk als er opeens opmerkingen komen uit onverwachte hoek, van iemand waar je zelf wel het beste mee voor hebt. Mensen waarvan je dacht dat ze onder de noemer vrienden vielen. Gelukkig word je soms ook andersom verrast, dan blijkt dat sommige kennissen misschien wel eens goede vrienden zouden kunnen worden. Maar de beste mensen dat zijn diegenen die je gewoon nemen zoals je bent, die gewoon bij je willen zijn, met je willen spreken over alles en niets, en niet enkel maar om aan voer voor roddels te geraken. Dat zijn de mensen die je graag zien, en door wie ik me zal laten omringen.
Ik ben verdikt 3 kilo nog wel, en dat op 6 weken tijd. Aan dat tempo zijn er twee maten bij tegen de zomersolden.Nochtans ga ik 3 keer per week lopen, weer of geen weer, moe of niet moe, geen excuses.Als ik thuis ben trek ik mijn loopschoenen aan en vertrek voor een ontspannende, avondlijke run en dat toch al zeker 3 weken!Ik heb me namelijk ingeschreven voor de Finishers Triathlon op 23 augustus, en ook al was dat een impulsieve beslissing, toch wil ik er echt voor gaan.Vandaar dus het lopen, les 7 van start to run zit er net op, en eigenlijk begin ik er echt zin in te krijgen, zeker met dit zalige lentezonnetje.Het doet me zo lekker gezond voelen.
Aan de beweging zal het dus niet liggen oh nee dan ligt het aan het eten.Misschien is dat wel een mogelijkheid, vermits ik de laatste maand op menutjes leef.Je weet wel, zo van die opwarmmaaltijden waar je je culinaire talenten kunt botvieren door de juiste hoeveelheid gaatjes te prikken.Maar ja, daar heb ik wel een goed excuus voor, mijn fornuis is namelijk, na 2 maanden, nog steeds niet geleverd en met enkel maar een microgolf is er nu eenmaal niet veel dat je kan klaarmaken. Echt erg vond ik dit niet, maar hoe langer het duurt, hoe meer ik toch begon te verlangen naar ECHT eten.
Gelukkig was er de baas, die me weeral een beetje hielp, deze keer door mij een inductiefornuis te geven dat hij nog in zijn kelder had staan.De kelder staat namelijk vol met ja, met alles gewoon, van tapijten over wasmachines tot printers en schilderijen.De baas gooit nooit iets weg, want je weet nooit dat je het nog eens nodig kan hebben of dat het nog eens geld kan opbrengen. Iets waar we meermaals al discussies over hebben gehad, want ik probeer namelijk wat orde in de chaos te brengen.Toch was ik deze keer heel blij met het hamstergedrag van de baas. Je moet spaghetti eten zei hij dat is heel gezond en gemakkelijk te maken.Vervolgens ging hij naar de kelder en kwam terug boven met dat fornuis. Vicky, jij drinkt toch soms wijn hé. Vroeg hij. Soms ja Ik heb hier nog twee flessen wijn gevonden, en ik denk niet dat ze kosher zijn. Fier toonde hij me twee flessen wijn, voorzien van een dikke laag oud stof. Wijn van 1989 en 1993, lees ik op het etiket.Dat zou schitterend moeten zijn ware het niet dat het witte wijn was.In dit geval zal het eerder azijn geworden zijn vrees ik.En zo heeft de baas weeral gelijk de wijn is niet helemaal kosher.Toch neem ik zijn raad graag ten harte en zal ik me dit weekend eens aan een spaghettisaus wagen op mijn nieuw inductiefornuis!
