Als ik blog, blog ik over mijn leven, de blog is daar echter een groot deel van.  Ik word er op de meest onverwachte momenten over aangesproken, en dat levert soms hilarische, absurde gesprekken op. Zo heb ik de laatste week al meer gesprekjes over de gynaecoloog gehad dan ik op mijn twee handen kan tellen.  Blijkbaar wil iedereen zijn gynaecologische verhalen wel eens kwijt.  De sokken wil men liever niet kwijt, zo krijg ik toch telkens te horen. 
'Ik heb balanitis gegoogled' vertrouwde een bloglezer me toe 'om te kijken of je wel wetenschappelijk correct schrijft hé.'
'Oei' zeg ik 'En?'
'Vicky toch, je wil niet weten wat ik allemaal heb gezien!'

Ook de ouders lezen ondertussen de blog, wat eerst voor wat stress zorgde, tenslotte zijn het nog steeds de ouders hé.
'We hebben de blog gelezen!' zei de papa streng 'Je bent precies niet al te veel thuis geweest hé deze week'
'Euh... wel ja, het was misschien wel een drukke week' gaf ik voorzichtig toe, oh jee, nu ging ik het horen... Ik werd echter aangemaam verrast, de papa glimlachte en zei fier
'Van wie zou je dat hebben? Ik sloot vroeger ook altijd de boel!  En ze kenden mij ook altijd overal!'
Nooit gedacht dat de papa het tof ging vinden dat zijn dochter toch wel een beetje een partygirl is... maar wat deed het deugd dat de ouders een beetje fier waren.  Ook van de mama ben ik verschoten, twee keer dan nog wel.  Ik vertelde dat ik op zoek ben naar een nieuwe bikini, want in degene die ik nu heb lijkt het alsof mijn borsten hangen, wat al veel zegt over de kwalititeit van de bikini, als hij in staat is om een A-cup te laten hangen.
'Ik heb er anders nog ene liggen' zegt de mama
'Nee bedankt' reageer ik meteen, ik stelde mezelf al meteen voor in een Damart-bikini, en plots zagen die hangborsten er dan toch nog niet zo slecht uit.  De surfers hadden me trouwens gezegd dat ik bij 'Banana Moon' moest gaan, en zij zijn toch specialist als het op badkledij aankomt...
'Het is er ene van Banana Moon' zei de mama plots
'Oh' zeg ik verbaasd opgetogen 'Ja, misschien dat ik hem wel eens kan passen.'  De bikini werd dus vlug aangeslagen, in ruil voor drie oude 'Vitaya's', die ik meehad, een mooie deal dus. 

De mama had echter ook nog een boek voor mij liggen.
'Misschien dat dit wel iets leuk is voor je om nu te lezen' zei ze.  Ik keek even naar de titel 'Prinses Daisy', niet echt iets dat me meteen aansprak, maar vermits mijn boek juist uit was besloot ik het toch een kans te geven. Ik opende de boek op een willekeurige bladzijde om een stukje te lezen. Toen hij haar besteeg en zij zich voor hem opende, een koningin die vreugdevol al haar schatten verkwist, was het een oergebeuren. Amai, is dat een boek van de mama?  Nieuwsgierig las ik verder, ettelijke pagina's over hoe 'Stash' zijn Francesca alle hoeken van de paardenstal liet zien.  Dit was een stationsromannetje van de bovenste plank, en meteen begreep ik waarom vrouwen dit graag lezen, het heeft iets verslavends, al zullen we dat nooit toegeven.  Wij lezen een boek omwille van het diepgaande verhaal, net zoals de mannen de boekskes lezen voor de artikels.
'Is het een goed boek?' vroeg de mama.  Betrapt keek ik op.
'Euh ja...' zei ik aarzelend 'Heb je die zelf ook al gelezen?' vroeg ik, benieuwd wat ze ging antwoorden.
'Ja, ik lees soms wel graag een euh.... historische roman!'

20-06-2010 om 21:58 geschreven door Postuertje  

Wat zijn eigenlijk de ingrediënten die een avond magisch maken?  Er bestaat denk ik geen definitie van, maar Zaterdag, Saturday... was a good good night.  Een avond die deugd deed, en waarvan ik nog lang zal nagenieten.  Was het de mooie locatie?  De lekkere hapjes?  De leuke muziek?  Of waren het toch de mensen die het af maakten?

Het begon met een uitnodiging, een verjaardagsfeestje voor 2 stralende meisjes van 40, en ik moet zeggen... de toekomst ziet er goed uit!  Mijn zorgen om 30 te worden zijn weer helemaal de kop ingedrukt.  Ik had al zo'n gevoel dat het een superavond ging worden, het was een feestje met dresscode, en dat kan nooit fout gaan.  Ik moest in het blauw gaan.  Zalig, kon ik dus nog eens mijn blauw 'airhostessen-kleedje' aan, één van mijn lievelingskleedjes.  Wat hou ik er toch van om me klaar te maken voor een feest.  De juiste muziek opzetten, om al in de sfeer te geraken, en dan rustig douchen, mijn haar doen, de make-up, kleedje aan, juweeltjes om het af te maken en met nog een laatste blik in de spiegel vol anticipatie vertrekken. 

Ik was er klaar voor, ik had natuurlijk al heel de week getraind om te feesten. Zo had ik er al 3 prachtige, feestelijke avonden opzitten.  Zo van die avonden waarvan je niet wil dat er een einde aan komt, maar die toch veel te vlug voorbijvliegen.  Helaas was dit niet het geval voor de dagen die erop volgden, het was nog steeds een werkweek en ik kan eerlijk zeggen dat ik met momenten, zo bij het opstaan, bij het autorijden, bij het staren naar dat computerscherm, tijdens het vergaderen... zwaar aan het afzien was.  Maar ja, een kermis is een geseling waard, en vorige week was het alle dagen kermis.  Zondag moest ik niet werken, dus zou ik kunnen uitslapen, waardoor ik des te meer van het feestje op zaterdag kon genieten.  Héél veel mensen kende ik niet, of toch niet toen  ik binnenkwam, maar nieuwe mensen leren kennen is één van mijn hobby's, dus dat kwam wel goed... over het algemeen.  Ik heb leren dansen... swingen!  Dat was wel nodig, want ik durf soms een beetje té ontstuimig te zijn op de dansvloer.  Rustiger dansen was dus de boodschap, maar als je een goede danspartner hebt komt dat vanzelf, en kan je gewoon genieten van de muziek. Zalig!  Napraten met de laatste gasten rond de tafel, terwijl we de laatste kliekjes wijn opdronken... Wederom zalig!

Zondag was het opnieuw kermis... Oosthoek kermis.  Met de vrienden een pintje drinken in het zachte voorjaarszonnetje.  Vrienden die me hier en daar deze week hadden vergezeld op de vele feestjes, en gezellig napraten over de leuke avonden. Ja, this week was a good good week... dat er zo nog velen mogen komen!

16-06-2010 om 23:19 geschreven door Postuertje