Het is zover… ik heb mijn eerste rimpel ontdekt!

Even een nieuwe alinea beginnen om te bekomen!  Het gebeurde gisteren… in de badkamer…  voor de spiegel…  Samen met de vriendin, die ook haar eerste rimpel heeft ontdekt.  Nog  een troost, dat we het samen konden delen, zoals al zoveel dingen in ons leven.  Dit was echter iets dat niet op ons lijstje stond. 

We hielden gisteren een good old-fashioned sleepover-party.  Ja, wij meisje van bijna dertig  voelen ons soms nog graag eens zestien.  Of moet ik nu, post-rimpelontdekking, zeggen ‘vrouwen’ van bijna dertig.  Ik vraag me eigenlijk af vanaf welke leeftijd je jezelf geen meisje, dan wel een vrouw noemt.  Is dat vanaf de eerste rimpel?  Het eerste grijze haar misschien?  Of als de hippe garçon in het danscafé je ‘mevrouw’ noemt? (Oh horror!)  Ik ben er alleszins nog niet klaar voor.  Ik voel me nog altijd gewoon een meisje.

Nu ja, op die good old-fashioned sleepover-party ontdekte ik dus die eerste rimpel, op mijn neusbruggetje.  Ze zeggen altijd dat je rimpels weergeven hoe je geleefd hebt.  Ik veronderstel dus   dat ik zo’n  oud dametje met veel lachrimpeltjes, en een enkel denkrimpeltje ga zijn.  Maar nee, de eerst rimpel is dus op mijn neus.  Wat betekent dat dan?  Heb ik teveel mijn neus opgetrokken misschien?  De vriendin en ik stonden dus beiden voor de spiegel, zorgvuldig iedere vierkante cm van ons gezicht te bestuderen.

‘Ja, dat is het dus’ zei de vriendin ‘ik zal achter zo’n pot anti-rimpelcrème moeten gaan’
‘Ik heb hier anti-rimpelcrème liggen’ deelde ik mee ‘maar je mag dat niet gebruiken voor je dertig.’
‘Maar als je nu al rimpels hebt voor je dertig?  En trouwens, waarom heb je het dan in godsnaam in huis.’
‘Dat was een verjaardagscadeautje… 2 jaar geleden.’
‘Amai, ook een toffe cadeau!’
‘Smeer nu maar’

Zo begonnen we dus verwoed te smeren, in de hoop ’s ochtends rimpelvrij wakker te worden.  Helaas was dat niet het geval.  Door die vette crème werden we wakker vol puisten.  We zijn dus blijkbaar al oud genoeg om rimpels te krijgen, maar nog niet oud genoeg om puistenvrij door het leven te gaan.  Of misschien was dit gewoon een teken om de rimpelcrème nog even achterwege te laten en gewoon  ‘meisjes’ te zijn.

05-12-2009 om 15:50 geschreven door Postuertje  

Toen ik gisteren binnenkwam in de winkel werd ik niet alleen begroet door een enthousiaste baas, maar ook door een penetrante geur.
‘Het stinkt hier’ riep ik uit.
‘Ja, ik heb ook al iets gemerkt, het is al een paar dagen en het wordt iedere dag erger.  Het zullen de “puttekes” zijn’ zei de baas.
Toch viel het me op dat de geur achteraan in de keuken veel sterker was dan buiten, waar de ‘puttekes’ zich bevonden.  Voorzichtig ging ik op zoek naar de oorsprong… met de baas in mijn kielzog.

Ik kan u vertellen dat we het gevonden hebben… ik ril nog steeds na.  Blijkbaar was de diepvriezer uitgevallen en heel de inhoud beginnen rotten.  Nu, op een iets of wat normale werkplek bevindt zich er niet zoveel in de diepvriezer, maar zoals je al wel merkt, is de normaliteit bij ons ver zoek.  De diepvries zat vol met rauw vlees en vis, en geloof me, als dat begint te rotten…  De baas had namelijk geen plaats meer in de diepvriezers thuis, die ook allemaal vol zitten met rauw vlees en vis. 

‘Oh nee! Wat nu Vicky?’ vroeg de baas. Ik had zin om te zeggen ‘Ik weet het niet, wat zou je doen moest ik hier niet zijn vandaag?’, maar daarop kende ik het antwoord al, dan zou hij bellen naar me met exact dezelfde vraag. 
‘We hebben Dettol en handschoenen nodig!’ besloot ik dus.  Samen met de baas verwijderde ik al de hele inhoud en begon vervolgens al dat bloed op te kuisen.  De baas vond het toch maar bijzonder grappig.
‘Kijk naar Vicky! Hahaha, en ze heeft haar mooie schoentjes en haar nieuwe kleedje aan!’  Toch was de baas zeer dankbaar.  Ook de boekhouder was blij, zijn bureau bevindt zich namelijk naast de ijskast, en ook hij had al enkele dagen last van die vreemde geur.

Toch vond ik het ongelooflijk dat niemand had gemerkt dat de ijskast niet meer werkte.
‘Het lichtje werkt ook niet meer!’ verduidelijkte ik.
‘Ja’ zei de baas ‘maar je hoort de motor toch, hoor je het zoemen?’  Inderdaad, er klonk een zacht gezoem op de achtergrond… Alleen was dat gezoem niet afkomstig van de ijskast, het leek wel uit de pc van de boekhouder te komen.
‘Er komt precies gezoem uit je computer’ zei ik dus.  De boekhouder keek fier op.
‘Ja, kijk, ik heb bijen op mijn scherm! Die werken zó ontspannend!’

02-12-2009 om 18:26 geschreven door Postuertje