Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.
Post van Postuertje
01-02-2010
Wat ik geleerd heb tijdens het camperen
Ha! een camper, het heerlijke buitenleven, een met de natuur, vrij om te kiezen waar je naartoe trekt op je avonturentocht... Zoiets gelijkaardigs stond er in onze brochure. Zorgvuldig bekeek ik of ik aan de verschillende criteria voldeed. Ik hou inderdaad van de natuur en het buitenleven bedacht ik me, ik heb zelfs een berglandschap als screensaver. En als er sprake is van avontuur ben ik er graag als eerste bij. Toch blijkt maar weer dat een brochure het net allemaal iets mooier kan voorstellen dan het werkelijk is.
Mijn eerste desillutie van het camperleven begon al bij de uitleg door de verhuurder. Hij opende namelijk een deurtje aan de buitenkant van de camper en zei: 'Dit is jullie toilet. Je hoeft deze doos er gewoon om de 2 dagen uit te nemen en te ledigen.' Ik lachte hardop, een man met gevoel voor humor! De man was echter bloedserieus... hij meende het! Oh help, ik had me toch iets anders voorgesteld toen men zei dat ik dicht bij de natuur zou zijn. Toen ik, bij het voorbereiden van onze reis, me het camperleven probeerde te visualiseren, had ik het beeld voor mij van mezelf, die rustig het eten maakt terwijl we door het adembenemende landschap rijden. Wat ik echter al geleerd heb tijdens het camperen is dat je tijdens het rijden best vooraan zit, met je gordel aan. Ik werd namelijk aangevallen door onze valiezen, die naar beneden kwamen getuimeld en me op een haar na misten. Levensgevaarlijk is dat, om in een camper te staan tijdens het rijden. Mijn angstuitroepen zorgden ervoor dat de echtgenoot al vlug stopte. De valiezen werden terug opgeborgen en we hernamen onze tocht, wat me brengt op het volgende punt dat ik geleerd heb tijdens het camperen... zorg dat alles vastzit! We hebben nogal veel kastjes, die je kan vastklikken. Excuseer... niet KAN vastklikken, maar MOET vastklikken. Er was namelijk 1 kastje niet op slot, waardoor het in de eerste bocht openschoot. De bokaal zoetzure saus die ik gekocht had vloog eruit en barstte tegen de 'badkamer'-deur alvorens het op de grond uiteenspatte. Nog steeds vind ik stukjes ananas terug, want een camper heeft veel verborgen hoekjes, nogal iets dat ik geleerd heb.
Onze eerste stop was in Tongariro, het landschap dat in LOTR het leven gaf aan Mordor. We waren na 3 weken het Nieuw-Zeelandse restauranteten al wel een beetje beu en ik verlangde naar een spaghetti, iets wat ik tot nu toe nog steeds niet op een menukaart heb zien staan. Een eerste voordeel aan de camper, je kan zelf iets te eten maken. Ik weet niet of het komt doordat het zolang geleden is, of doordat mijn geheim 'spaghettisaus-ingredient' in NZ gewoon beter is, maar het smaakte me ongelooflijk goed! Daar zaten we dan, met ons kampeertafeltje en onze pot spaghetti. Een met de natuur! Het zou ongeveer 12 uur duren alvorens ik me dit moment zou beklagen en de tijd zou willen terugdraaien. Moest dit mogelijk zijn, zou ik het liefst een bad in 'Mosquito-Repellant' genomen hebben, want ik sta vol met muggenbeten. Blijkbaar wou de natuur graag 1 zijn met mij. En als het jeukt... mag je vooral niet krabben!
Bekleed met een dikke laag verzachtende zalf begonnen we aan de Tongariro-Crossinb, een wandeling van 20 km doorheen het vulkanisch Mordor-landschap, met maar liefst 2 bergen te beklimmen. Dat alles met uizicht op Mount Doom. Hier geen bergriviertjes, alpenbloemetjes en vrolijk grasetende schaapjes, enkel zwavelbronnen en opgedroogde lavastromen. Alhoewel de vulkanen hier nog zeer levend zijn, voelt het landschap verwoestend en doods aan. De stilte die er heerste werd echter verbroken door een smsje. Het was de mama: 'Waar ben je? Is alles OK? Ik ben ongerust!' Waw, ik was onder de indruk, de mama voelt aan dat ik in Mordor ben. Ik wou haar graag geruststellen, maar helaas, geen GSM-bereik aan de voet van Mount Doom. Blijkbaar was ik niet de enige met dat probleem, heel de wandeling door zag ik anderen met de GSM in de lucht, op zoek naar eens streepje. Ik vroeg me eigenlijk af waarom men hier zonodig GSM nodig had. Ach ja... veel ongeruste mama's zeker?
