Ik leef! Ik geniet van het leven, en ik besef het.  Ja, ik heb mijn twijfels, angsten en zorgen.  Maar eigenlijk stellen die niet veel voor, toch niet als ik ze in perspectief zie. 
'Pffff.... Ik maak me zorgen' zei ik tegen de vriendin
'Waarom?  Wat is er wel?' vroeg ze bezorgd
'Gaat het nog wel goed genoeg weer zijn om vanmiddag naar het strand te gaan?' antwoordde ik
'Zijn dat je zorgen?  Maar Vicky toch!'

Inderdaad, dat was, tot dan toch, mijn grootste zorg.  Later die dag hoorde ik echter dat een goede kennis van mij overleden is. Zomaar.  Een stom ongeluk en van het ene moment op het andere was alles voorbij.  31 jaar, en ik maak me dan zorgen om 30 te worden. 
'Hoe kan dat?' vraag ik me dan af.  Dat is niet eerlijk.  Dat is niet juist.  Dat kan gewoonweg niet.  Vorige week zagen we elkaar nog en nu... 

Soms is er een sterfgeval nodig om stil te staan bij het leven, en alle problemen en zorgen stellen dan niets meer voor.  Ik sta even stil, en denk aan alle mensen die ik graag zie, mensen die dicht bij me staan en hoe snel alles voorbij kan zijn. 
'Wees voorzichtig' wil ik uitschreeuwen.  Alsjeblieft let op, neem geen risico's, want ik kan jullie niet missen.  En... Geniet van het leven, relativeer, want het kan kort zijn, maar laat het alsjeblieft toch goed zijn!

04-07-2010 om 22:48 geschreven door Postuertje