Ik denk dat de kat, Scarlett, verkeerd geprogrameerd is.  Ze heeft het namelijk op haar genomen om ervoor te zorgen dat ik zeker op tijd wakker word, ze is mijn persoonlijke, levende wekker.  Helaas is ze verkeerd geprogrammeerd, ze denkt dat ik om 06u00 moet opstaan… ‘Hoe komt ze erbij?’ vraag ik me dan af.  I don’t do mornings!

Ik kom pas tot leven na verschillende tassen koffie.  Nadien gaat het uur per uur wat beter tot ik tegen 10u00 in staat ben om aan mijn werk te beginnen.  Tegen de middag begin ik er echt in te komen en ’s avonds ben ik dan miraculeus weer in topform.  Scarlett wil echter mijn bioritme veranderen, ze staat er ook op dat ik vroeger ga slapen.  Vanaf 23u00 begint ze te janken en dat stopt pas tot ik ga slapen.   

Om 06u00 vind Scarlett het dus ‘tijd om op te staan’ en dat laat ze me dan ook weten.  Dat begint met een zacht getik van een pootje tegen mijn wang.
‘Scarlett!!! Ga weg’ mompel ik dan terwijl ik met mijn hand voor me uitzwaai in de hoop haar weg te jagen.  Haar in een andere kamer stoppen is geen optie, dan jankt ze heel de nacht door en krabt ze met haar kleine, doch krachtige pootjes al de verf van de deuren.
Scarlett geeft niet vlug op, ze probeert me wakker te miauwen en wakker te knuffelen. Allemaal zonder effect.  Een slapende Vicky krijg je niet zo maar uit haar bed.

Tot dit weekend… Ik kon het zelf amper geloven, maar nu heeft ze toch de truc gevonden.  Of beter gezegd… ze heeft het licht gezien.  Letterlijk dan.  Ze is erin geslaagd om met haar pootjes het licht aan te doen.  Zo werd ik dus zondagochtend om 06u00 wakker, met het licht aan en een triomfantelijke Scarlett voor me. 

17-03-2010 om 22:16 geschreven door Postuertje