Wat is het toch een genot om met die mini te rijden! Zeker omdat het maar af en toe is dat ik de kans daartoe krijg, telkens een nieuw speelgoedje dat ik niet beu kan geraken, dat niet vervalt in de 'vanzelfsprekendheid'. Na het weekend wou ik de mini terug afgeven... er was maar 1 probleempje, dat duidelijk werd na een telefoontje van de bovenbuurvrouw.
'Vicky, je hebt je sleutels op de voordeur laten zitten'. Oh nee... daar horen de sleutels van mijn eigen auto, degene waar ik terug mee tot in Knokke zou moeten geraken dus ook bij. Gelukkig kon ik de mini nog een dagje langer lenen. Vrolijk reed ik ermee naar huis, terwijl ik meezong met de radio.

's Avonds had ik nog vergadering van de Gezinsbond, waar ik o.a. de PR voor doe. Onder andere want een andere taak is om op 4 december voor Zwarte Piet te spelen. Of ja, in mijn geval voor 'Zwarte Miet'. Hoe dan ook, ik zie het al volledig zitten. Sinds ik 'Zot van A' gezien heb ben ik dan ook al helemaal in de 'Sinterklaassfeer'. Ik zie mezelf ook al lopen op de Lippenslaan in mijn Pietenkostuum...

De volgende ochtend begon echter niet zo ideaal... ik had een platte batterij. Gelukkig was het van de auto! Blijkbaar hadden mijn lichten de hele nacht gebrand, zoals de buurman me vriendelijk meedeelde. Het werd dus een bewogen ochtend, na het wachten op Europe Assistance, moest ik me nog haasten tot in de winkel te Knokke. Daar moest ik naast enkele dozen met bustes moest ik daar ook een belangrijk zakje afgeven, hetgeen ik uiteraard door alle ochtendlijke commotie vergat. 'Hoe is het nu weer mogelijk?' dacht ik bij mezelf. Mijn verstrooidheid is soms wel grappig, maar vooral ook vaak frustrerend. Het probleem is dat je altijd maar te laat beseft dat je wat vergeten bent. Ah ja, anders zou je het niet vergeten hé. Gelukkig dat mijn eigen autotje zijn lichten automatisch aan en uitdoet. Zo zie je maar, de playmobiel past perfect bij mij... veel beter dan welke andere flashy, hip bakje!

Na mijn eerste geslaagde internet-aankoop was ik helemaal in de ban van dat Online-shoppen. Wist je dat alle winkels tegenwoordig hun volledige collectie op hun site zetten? Wat een tijdsbesparing! Zo kan je thuis al de verschillende mogelijkheden bekijken en hoef je enkel nog maar te passen in de winkel. Ik had afgesproken met de Mama om dit weekend op zoek te gaan naar een winterjas, en begon dus mijn zoektocht op het web. Nadat ik heel wat jassen had gezien besloot ik om ook eens te kijken naar de bijpassende accessoires, een sjaal en een wintermuts. Ik googlede dus 'wintermuts' en ging naar de afbeeldingen. Oh jee... het internet kan soms toch zo gemeen zijn! In ieder geval is mijn ontluikende online-shopping-verslaving meteen de kop ingedrukt!

Ik begon het weekendje met een bezoek aan de ouders, ik bleef een nachtje slapen wat steeds weer een beetje tijdreizen is. Ik voel me dan net weer 16 jaar als ik daar in mijn vroeger bed lig, samen met 'Bolleke', mijn oude teddybeer. Ik maak er nochtans geen gewoonte van om met een beer in bed te kruipen, maar ja, ik kon hem toch moeilijk eruit gooien hé. De vrijdagavond gingen de mama en ik naar het shopping center, en vermits ik de mini nogmaals in bruikleen heb, ging ik rijden. Rijden met de mama naast me... dat is een ervaring op zich. Verkrampt zit ze naast me, terwijl ze me wijst op alle mogelijke gevaren op de weg. Bovendien roept ze iedere vijf minuten 'REMMEN!!!!', waardoor ik telkens een coup de frein gaf, dit omdat 'die man aan de kant van de weg misschien wel eens zonder aanwijzing zou durven oversteken'. De mama en ik zijn zowat elkaars tegengestelden, terwijl ik de dingen graag op me laat afkomen als verrassing, plant de mama liever alles. Ook tijdens het winkelen kwamen onze verschillende stijlen naar boven. We hadden geluk, er waren mid-season sales. (Wat een uitvinding, solden tussen de solden door!) Terwijl ik zowat alles in de winkel waar een kaartje '-50 %' aanhing paste, maakte de mama een praatje met de verkoopsters.
'We hebben een andere stijl hoor' hoorde ik haar zeggen 'ze is zo modern hé' Ondertussen keek ze pijnlijk naar de jas die ik aanhad.
'Nochtans is deze mantel tijdloos klassiek' antwoordde de verkoopster. 'Tijdloos Klassiek', een term die ik maar al te goed herken, ik gebruik hem immers zelf genoeg. Niets wat zo goed verkoopt als iets 'tijdloos'. En alhoewel ik de 'tricks of the trade' door en door, laat ik me toch maar iedere keer verleiden.  Ik ben dan ook een ideale klant, al zeg ik het zelf!