Af en toe voel ik me zo een vreemde eend in de bijt. Het lijkt dan alsof ik als buitenstaander naar mezelf kijk en denk 'Wat doe ik hier eigenlijk?' Het zorgt soms voor de nodige stress.'Zou dat opvallen, dat ik hier niet echt thuishoor?' denk ik dan. Of kan ik me genoeg aanpassen? Dat is soms wel nodig in Knokke-Heist, want diversiteit is hier genoeg, dat is het moeilijkste en het zaligste aan onze gemeente. Overal het beste uithalen is dan de boodschap, met één voetje in een andere wereld stappen en proeven en genieten en nieuwe ervaringen opdoen. Maar met het andere voetje stevig in je eigen wereld blijven staan en trouw blijven aan jezelf.

Zaterdag was het Cultuurgala, waar ik veilig in mijn eigen wereld met het toneelgezelschap een tafel deelde. Zij deelden het 'vreemde-eend-in-de-bijt-gevoel' een beetje, want toen we rondkeken naar de tafels rond ons beseften we dat we veruit de jongsten waren. We waren precies terecht gekomen bij de bond van de gepensioneerden. Zelfs het eten was aangepast... varkenswangetjes, zó zacht dat je niet meer moet kauwen. Maar aan onze tafel was er ambiance, en vooral ook veel wijn. Nadien was er de prehistorie-fuif en werden we vergezeld door heel wat feestvolk. Het was genieten op de dansvloer in mijn nieuwe dancing-shoes.

Zondag trok ik op mijn eentje naar de zeepkistenrace, waar er gelukkig heel wat bekenden waren, zo voelde ik me zeker niet alleen. De zeepkistenrace is echt een superinitiatief, gewoon gezellige sfeer en blije gezichten. Ik had eigenlijk maar gepland om een half uurtje te blijven, want nadien moest ik nog eventjes naar de fin de saison van de Blue Marlin, waar ik ook gewoon een half uurtje zou passeren. Maar de vele vrienden zorgden ervoor dat ik tot het einde toe bleef. Nadien op naar de Fin de Saison, waar ik me ook eerst wat onwennig voelde, het is toch een hele andere wereld. Gelukkig kwamen er ook daar vlug wat bekende gezichten opdagen, mijn plan om 'eventjes een half uurtje te passeren' viel dus al vlug in duigen. Voor ik het wist waren we een flink aantal uurtjes later, maar dat is het risico aan buitenkomen in Knokke-Heist. Een risico dat ik er graag bij neem, zolang ik 's avonds maar veilig terug thuis geraak.... en dat is gelukt!