Het was weer haasten vanmorgen om op tijd te vertrekken.  Het feit dat ik 3 keer van outfit veranderde heeft daar natuurlijk niet veel aan verbeterd.  Ik zou dat echt eens moeten afleren, het zou me alleszins veel tijd besparen.  Ik heb het natuurlijk van geen vreemden… ‘ons mama’ kon vroeger ook een half uur voor haar goedgevulde kleerkast staan, niet wetend wat te dragen.  Ik zat dan op haar bed om mee te kiezen, alhoewel mijn antwoord altijd hetzelfde was.
‘Draag dat leren rokje mama!’  Dat leren rokje was voor mij dé ideale professionele werkoutfit.  Ondertussen heb ik mijn eigen versie van dat rokje, weliswaar het jaren 2000 model, en niet de jaren ’80 versie.  Maar toch, de appel valt niet ver van de boom zeggen ze dan.

Het rokje van de mama is echter op pensioen, net als de mama zelf.  Veertig jaar heeft ze met veel trots bij Vanbreda gewerkt.  Van haar 17 jaar tot nu, als dat geen prestatie is.  Ik ben eigenlijk superfier op haar.  Er zijn vast ook momenten geweest dat ze zei ‘Foert, ik ben het beu, ik zoek een andere job.’  Maar ze heeft altijd doorgebeten en er blijven voor gaan.  En dat bewonder ik, op dat vlak mag ik misschien wat meer van de mama weghebben.  Lieve mama, geniet van je pensioen, er komen mooie tijden aan, en daar ga ik samen met jou mee van genieten.  Wat denk je?  Gaan we eens op stap in ons leren rokje?

29-06-2012 om 16:50 geschreven door Postuertje