Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.
Post van Postuertje
16-09-2010
Overzicht in de chaos
Nadat ik had toegezegd om de presentatie voor Fin de Saison met Raymond te doen, verkeerde ik in een lichte roes. Het zal heel wat voorbereiding vergen, dus ik besloot dat het misschien aangewezen was om hiervoor wat tijd vrij te maken de komende week. 'Een agenda zou wel handig zijn' bedacht ik me, vermits ik maar overal op toezeg en aanneem dat ik het 'wel zal onthouden'. Ik kocht me dus zo een lief klein agenda'tje, zo eentje dat ik overal in mijn handtas kan meenemen. Verwoed begon ik al mijn afspraken, vergaderingen en repetities te noteren. Tegelijkertijd voorzag ik ook tijd voor mijn takenlijstje, dingen die ik niet op een bepaalde dag of bepaald uur moet doen, maar die wel gedaan moeten worden. Ik creëerde een overzicht in mijn chaotische leven en ik was daar best fier over. Het spoorde mij aan om meteen mijn administratie eens aan te pakken. Ik betaalde mijn rekeningen en klasseerde alles mooi in mijn kaft. Ergens onderaan ontdekte ik echter zo een 'groene kaart', die oproept om je auto te laten keuren. 'Hmmm, vanwaar komt die?' vroeg ik me af. Ik kon me niet herinneren dat ik die gekregen had. Zorgvuldig bestudeerde ik dat blaadje, op zoek naar een datum.... 'Oeps... vóór 17 mei. Verdorie toch, ik was nu zo georganiseerd bezig!'
Autokeuring... daarvoor zou ik best eerst de auto eens op groot onderhoud brengen, dat is trouwens ook al dringend nodig, en misschien dat ze meteen eens kunnen kijken naar die bluts. Meteen zette ik de auto mee op mijn prioriteitenlijstje... ergens halverwege. Ik ben nu al 4 maanden te laat, op enkele weken zal het wel niet aankomen zeker? Mijn auto was het daar blijkbaar niet mee eens. Vanmorgen, op weg naar het werk ging er plotseling een alarm 'Koelingsvloeistof aanvullen' klonk het. 'Ik zal eens een afspraak voor je maken' suste ik hem. De auto gaf echter niet op en bleef zijn noodkreet maar herhalen. Dat gepiep werkte danig op mijn zenuwen, maar ik bleef de auto negeren en zette mijn radio wat luider. Tot ik zo een rood lichtje op mijn dashbord zag flitsen 'stop'. 'Hmmm... zou het misschien toch iets ernstig zijn?' Ik zette me dus aan de kant en belde de garagist. 'Ja dat is dringend!' zei hij me 'zoek een tankstation en vul onmiddelijk bij. Als je blijft rijden ga je je motor oververhitten.' Eens een tankstation gevonden belde ik opnieuw naar de garagist zodat hij me er telefonisch kon doorhelpen. 'Hoe krijg ik die motorkap open?' vroeg ik 'Er zit een hendeltje, naast je pedalen.' 'Nee' 'Jawel, naast je pedalen, een rood hendeltje' 'Ja, maar dat is het niet hoor, dat is gewoon een stukje plastiek' 'Dat is de hendel, trek daaraan' 'Nee dat is het écht niet hoor' zei ik overtuigd 'Vicky! Ik kén je auto en geloof me dat is de hendel!'
Een kwartiertje later was mijn autotje weer verrijkt met koelvloeistof, en mijn garagist waarschijnlijk met enkele grijze haren. Op het werk legde ik mijn bewogen ochtend uit aan de baas. 'Ik moet dus naar de keuring' besloot ik mijn verhaal. 'Vicky geen probleem, ik zal maandag mijn klusjesman met jouw auto sturen, dan moet je daarvoor al geen dag verlof nemen.' 'Super! En ik heb al een afspraak bij de garagist voor een groot onderhoud op zaterdag.' 'Maar Vicky toch! Dat is niet slim hé. Iedereen wéét toch dat je éérst naar de keuring gaat, die weten je exáct te vertellen wat je garagist moet doen!' Tja... en dát is de baas zijn organisatie...
Het Joodse nieuwjaar zorgde ervoor dat ik 4 dagen vrij had. En alhoewel het voor mij geen feestdagen waren, was ik toch in een feestelijke bui. De sfeer op het werk was die laatste werkdag ook merkelijk losser dan anders. De hele dag door kregen we bezoek, telefoontjes en emails om een 'Shana Tova' te wensen. 'Allé, goed feesten hé' zei ik tegen de baas en Mr Schoonpapa toen ze vertrokken. 'Vicky' zei Mr Schoonpapa serieus 'bij ons geen feu d'artifice hé. Wij gaan 2 dagen bidden, opdat de grote baas daarboven ons goed gezind zal zijn het komende jaar. Maar ik zal mee voor jou bidden, dan kan jij feesten dit weekend.' vervolgde hij. Toch leuk als je kan delegeren.
Toch kon ik het niet laten om nu en dan toch ook een klein schietgebedje te doen. Je weet nooit dat ze gelijk hebben en mijn hele komende jaar in deze twee dagen bepaald wordt. Ik had niet echt specifieke vragen, gewoon dat alles goed zou gaan, dat er geen rampen zouden gebeuren, bij mij, of in mijn omgeving. En om eerlijk te zijn... ik denk dat het een beetje gewerkt heeft, of misschien zie ik die kleine geluksmomenten gewoon duidelijker. Zo werd ik blij toen er mij donderdag een bij-jobje werd aangeboden bij het magazine Knokke Actueel. Naast mijn column mag ik nu ook het magazine vertegenwoordigen bij de adverteerders. Dankzij dat extra'tje heb ik een nieuwe outfit kunnen kopen, die ik al met veel plezier gedragen heb op een trouwfeest dit weekend. Vrijdag kon ik mijn geluk niet op toen men mij vroeg om de presentatie van Fin de Saison met Raymond op mij te nemen. 'We zoeken iemand die de boel wat aan elkaar kan babbelen' zei de organisator. 'Wat denk je? Gaat dat lukken? We verwachten Raymond VHG en Flip Kowlier. Je verstaat toch een beetje West-Vloams?' 'Mo be jaaaaa' antwoordde ik 'We zullen je betalen. Hoeveel vraag je?' Pfff wat een moeilijke vraag. Ik ben er nooit goed in geweest een prijs te zeggen. Na een korte stilte gaf men mij een voorstel waardoor ik ter plekke een vreugdedansje kon doen. En alsof dat nog niet genoeg was kwam men met nóg meer goed nieuws. 'Alle medewerkers dragen hetzelfde t-shirt, maar jij mag kiezen wat je aandoet. Ik neem aan dat je wel af en toe van outfit zal willen veranderen in de loop van de dag.' 'Dank u God! prevelde ik.
Zaterdag was ik bijzonder blij. Niet alleen was de kapper erin geslaagd terug een kapsel in mijn haar te krijgen, maar ik was ook nog eens uitgenodigd op een prachtig trouwfeest. Gelukkige, verliefde mensen zien, dat maakt je ook blij. Taart eten, dansen en genieten. Het leven op zijn best! Ook daar stonden we even stil om een wens te doen, terwijl we een vriendschapsbandje omkregen. Ik had zin om te wensen dat de tijd daar en dan even bleef stilstaan....
