Het was weer een gevarieerd weekendje… nuttig en voldoening gevend en tegelijkertijd lui en ontspannend.  Nuttig omdat ik vrijdag eindelijk eens tijd had om mijn was te doen en meteen zo’n drie weken strijk in te halen.  Inderdaad… ik hoor jullie al denken ‘Vicky toch, je bent maar alleen… hoeveel strijk kan dat zijn?’  Maar alhoewel het in hoeveelheid dan misschien  best meevalt, is de moeilijkheidsgraad daarom niet lager.  Ik hou van mijn kleren, maar bij het strijken vervloek ik ze soms met al die delicate stofjes en plooitjes.

Zaterdagochtend kwam de voldoening.  We hadden kaderdag van de Gezinsbond, waarin we het programma voor het komende jaar vastleggen.  De vergadering begon om 09u00 ’s ochtends en ik geef toe… ergens in mijn achterhoofd stelde ik mezelf de vraag of ik daar echt wel nodig was.  Zoals iedereen wel weet ben ik niet op mijn best in de ochtend.  Maar ja, het was toch een belangrijke vergadering en ik had nog een idee’tje of twee dat ik wou voorstellen. 
‘Ik heb nog een idee’tje’ begon ik, wat meteen een lach of twee uitlokte…
‘Ja, dat is dat jeugdig enthousiasme hé’.  Inderdaad, in de gezinsbond word ik, als jongste bestuurslid, nog aanzien als ‘Jeugd’.
‘Ik wil een vorming voorstellen’ ging ik verder ‘een professor die een lezing geeft die denk ik wel héél interessant is…’  Meteen zag ik enkele nieuwsgierige blikken, een voorstel tot vorming is namelijk niet meteen iets dat ze van mij verwachten.
‘Het is een professor in de wiskunde en geeft een lezing over Sex en wiskunde, over hoe je de kansberekening kan gebruiken om je ideale partner te vinden.’ 
Ik had het eigenlijk nooit verwacht, maar na enkele lachsalvo’s werd het bijna meteen goedgekeurd.  Zalig! 

Na een klein middagdutje vertrok ik naar Antwerpen, naar de ouders die hun wijkfeest hielden.  Zo zag ik meteen nog eens alle buren terug en kon ik even bijbabbelen met de buurmeisjes waar ik vroeger mee speelden.  Zij zijn ondertussen ook  al allemaal getrouwd met kinderen.
‘En hoe is het nu met jou?  Alles goed? Ben je nog alleenstaand?’ vroegen ze licht bezorgd.  Nu ja, ze vroegen het misschien niet bezorgd, dat steek ik dan zelf in mijn hoofd.  Waarom komt het toch, dat als je mensen al een hele tijd niet hebt gezien dat je dan in overdrive gaat, wanhopig proberend om duidelijk te maken dat het écht wel goed gaat met je.  En dat terwijl ik het inderdaad echt wel goed stel.  Op papier ziet ‘getrouwd met kinderen’ er dan misschien wel beter uit, in werkelijkheid is ‘single met een sociaal leven’ helemaal zo slecht niet.

Vandaag was dan een luie dag.  Geslapen tot 12u00, een ontbijtje terwijl ik naar Desperate Houswives keek en ’s middags een apero’tje met de vrienden, gevolgd door nog een klein middagdutje op het strand.  En we hebben de dag afgesloten met lekker te eten in De Beach.  Een dagje heel op het gemak dus… genieten van aan de kust te wonen!

29-05-2011 om 23:06 geschreven door Postuertje