Ik ben een SATC-fan, al van de eerste aflevering, nu 12 jaar geleden.  Vandaar dat het me ook verbaasde, toen ik aan het aanschuiven was om mijn ticketje voor de film te kopen, ik vlak voor mij een groepje 12-jarigen over SATC bezig hoorde.  Met een glimlach hoorde ik hen vertellen, over de schoenen van Sarah Jessica Parker dan nog wel.  Zalig, zo fashionista's in spé.  Dat was bij mij op die leeftijd wel anders, ik moest van die jezussandelen van 'het Schoenfabriekske' dragen.  En geloof me, een fashionista gaat niet naar het 'Schoenfabriekske'.  De vriendin en ik genoten in ieder geval van de film, en van de babbel, over de film, over sex en uiteindelijk over de gynaecoloog.  Het was ondertussen al de derde keer dat hij ter sprake kwam deze week.  Iedere vriendin heeft zo haar eigen verhalen en bezorgdheden en die worden schaamteloos gedeeld.

De ene vriendin liet me fier een 3D-foto van haar echo zien.  Die foto's hebben zo veel weg van die psychiater-testen, op het eerste zicht herken je niets, maar als je maar lang genoeg blijft kijken wordt het duidelijk en herken je een armpje en een beentje, en kan je nog moeilijk wegkijken.  Met de andere vriendin hadden we het uitvoerig over de handen van de gynaecoloog, die ook het best beschrijfbaar zijn als 'uitvoerig'. 
'Ik ben vorige week nog maar net geweest, op jaarlijkse controle' zei ik tegen de vriendin 
'En?'
'Hij vroeg me mijn sokken uit te doen' antwoord ik, alsof dit heel mijn bezoek samenvatte. 
'Je sokken?'
'Ja, en ik dacht, hij moet daar toch niet zijn hé, tis al genoeg dat ik mijn ondergoed moet uitdoen.  Dus ik had ze aangehouden.'
'En had je dan enkel je sokken aan?' vroeg de vriendin verbaasd
'Ja, dat en dat hospitaalkleedje hé'
'Doe jij dat aan?' 
'Jij niet?'
'Maar nee gij! Wie weeet wie dat allemaal al heeft aangehad die dag, als Georgette of Maria juist voor je is geweest...'  riep ze uit
'Oh help! Zo een bomma' lach ik, en dan na een korte stilte 'Of nog erger... wat als er een Britney of Shanaya voor mij was!
We proestten het uit.  Toen werd de vriendin plots serieus
'Mag ik je iets persoonlijks vragen?'  Ik vroeg me al af wat dat juist ging zijn, maar zei toch ja, vooral dan ook uit nieuwsgierigheid.
'Hoeveel heb je betaald?' vroeg ze 'Ik moet namelijk ook gaan binnenkort'. 
Oh, was het dat maar, dacht ik en deelde haar mijn rekening mee.  Ze knikte even, boog toen wat voorover en fluisterde samenzweerderig
'En met bancontact?'

Ook 's avonds bij de vrienden kwam het gesprek terug bij de gynaecoloog.  De eeuwige student kwam namelijk net terug van zijn examen gynaecologie/urologie.  Ik leerde weer een nieuw woordje bij toen hij zijn vraag over balanitis uitlegde.  Balanitis, ontsteking van de eikel. Au.  Ik vroeg hem of dat een specialisatie was die hem interesseerde.
'Ja, eigenlijk wel' antwoordde hij
'Ben je zeker?' vroeg ik vertwijfeld
'Dat is echt interessant hoor, gynaecologie'
'Ja, daar twijfel ik niet aan... maar ik denk gewoon, wie wil er in godsnaam samen zijn met een gynaecoloog?' 
'Maar, daar is toch niks apart aan?' vroeg hij
De andere mannen begrepen het probleem ook niet volledig, ik deed een poging het uit te leggen.
'Stel je nu voor dat je samen bent met een gynaecoloog, die heel de dag met zijn handen in allerlei vrouwen heeft gezeten, wil je dan, als vrouw écht dat hij 's avonds jou nog eens stevig vastpakt? En wat als al je vriendinnen bij hem op consultatie komen, dan weet je gewoon dat je man hen allemaal kent... down under.'
'Maar ze pakken dat professioneel aan hoor' zegt de dokter in spé verdedigend. 'Zij bekijken dat niet op die manier.'
'Ik moet er toch niet van weten!' zei ik 'Ik vraag me dan af, of ze van iedere vrouw die ze behandelen, zo een beeld hebben, gebrand op hun netvlies, zo van vanonder.  Als een gynaecoloog zegt "Ik ken haar ja, maar ik kan er moeilijk een gezicht op plakken" dan weet je ook hoe laat het is!'

PS: Als toetje nog een hilarisch stukje SATC, Charlotte bij de gynaecoloog omdat haar vagina depressief is...

Bijlagen:
http://www.youtube.com/watch?v=sRJbI2-bCzY