Het was 3u30 toen ik vannacht lichtelijk in paniek wakker schoot.
'Waar heb ik mijn zak met al mijn kleren en laptop gelaten?' vroeg ik me af. Ik had hem zeker niet terug mee naar huis genomen vannacht, dat wist ik zeker. Ik overliep in gedachten mijn hele dag, om zo uit te vinden waar ik de zak had achtergelaten. Het was een lange dag geweest, al om 9u30 'verrees' ik uit mijn bedje... en dat op een zaterdagochtend! Ik wou namelijk het interview met de Knokse journalisten op de bib-klantendag horen. Gelukkig dat de bib voor ontbijt en koffie zorgde. Maar toen had ik mijn zak nog niet bij, die was ik nadien thuis gaan halen, om vervolgens terug naar de bib te gaan. Daar transformeerde ik mezelf, met behulp van onze schminksters, in Lara Croft. En de transformatie was gelukt, dankzij een zwarte pruik en 2 BH's (ah ja, Lara Croft heeft een grotere cupinhoud dan ik hé). Samen met o.a. Sherlock Holmes, Pipi Langkous, Heidi aus Tiro, Charlie Chaplin, Andrea Bocelli en Bassie en Adriaan maakten we de bibliotheek onveilig. Het was gewoonweg super, genieten van die zotte bende en opgaan in je personage.

Nadien kleedde ik me terug om en stak al mijn kleren in mijn zak, die ik terug meenam naar de bar van de bib. Ja hoor, ter gelegenheid van de klantendag was er een bar, en die had succes, zoveel succes dat we er bleven tot de bib sloot. Vervolgens verplaatsten we ons naar het Cultuurcafé, nog steeds inclusief zak. Nadat we daar nog eentje dronken kregen we honger, en met de overblijvende toneelvrienden trok ik mee naar de vrienden thuis voor een gezellige Raclette-avond. En ergens daartussen heb ik mijn spullen kwijtgespeeld. Vanmorgen ging ik dus naar Cultuurcafé, om navraag te doen.
'Nee, niks gezien gisterenavond' kreeg ik te horen. 'Jullie zaten aan tafel 1 hé, maar ja, iedereen was ook al in "gezegende toestand" hé'.
'Ja, maar we zijn heel de middag in de bibliotheek geweest' antwoordde ik, alsof dit een zeer logische verklaring is voor de "gezegende toestand".

Ik graafde verder in mijn geheugen.... ik was (door de gezegende toestand) meegereden met een vriend, die ik bijgevolg opbelde.
'Ja, je zak heb ik net in mijn auto gevonden. Ik had hem van je overgenomen nadat je gevallen was tijdens onze loopwedstrijd.'
Ah ja... de loopwedstrijd. De vriend had opgemerkt dat ik nog redelijk goed vooruit geraakte op mijn hoge hakken.
'Maar ik kan het nog op een lopen zetten en jij niet' vervolgde hij.
'Dat denk je maar!' antwoordde ik en zette het ook op een lopen, op hoge hakken, mét zak én handtas. Niet moeilijk dat ik onderuit ging... Maar eind goed al goed, ik heb mijn laptop terug, en ondertussen heb ik die prachtige dag nog eens kunnen herbeleven. Het was een gezegende dag in de bib... gezegend van blijdschap, om zo omringd te zijn door goede vrienden!

Ik ben heel blij geworden vandaag op de Bib-klantendag. Blij omdat het soms zo eenvoudig kan zijn om een schitterend weekend te hebben, ongeforceerd genieten van het mooie dat je ziet en krijgt. Het begon al gisterenavond, toen ik een kijkje ging nemen naar de Sleep Inn, waarbij de kindjes van 6 tot 9 jaar een nachtje in de bib konden overnachten. Het was een drukte van jewelste, met al die kindjes die rondliepen in een lege bibliotheek. 'Dat moet nogal spannend zijn voor die gasten' bedacht ik me. Om ergens 's nachts te zijn waar je normaal gezien nooit kan zijn. Zo zou ik graag eens een nachtje opgesloten zijn in de supermarkt ook, gezellig een wijntje drinken met wat hapjes erbij, in de boekjes lezen en alle kleren passen. Dan mag dat allemaal hé, je bent tenslotte aan het overleven.

Vandaag was de bib open voor iedereen, het was gastvrijheid ten voeten uit. Met hapjes en drankjes en vooral heel veel sfeer. De ochtend begon rustig, met een tasje koffie en een boterkoekje, heerlijk ontbijten in de bib terwijl we konden luisteren naar een interessant gesprek met 3 rasechte journalisten. In de namiddag werden de bezoekers verrast door enkele 'onverwachte ontmoetingen', bekende figuren vertolkt door de acteurs en actrices van het KTKH, waar ik ook deel van mocht uitmaken. Andrea Bocelli zorgde samen met Bassie & Adriaan voor het nodige entertainment. Onverwacht entertainment. Dat zag ik aan de reacties van het publiek.
'Ik heb de tranen in mijn ogen van het lachen' hoorde ik een dame zeggen. Er werd dan ook veel gelachen, ook door de vele kindjes, die de koning te rijk waren met een ijsje, een geschilderd gezichtje en een kroon van ballonnen. De blije sfeer, gecombineerd met gezellige optredens en Oxfam-lekkernijen zorgden ervoor dat de middag mocht blijven duren. Het was een dag om blij te worden, bedankt BIB!

Het was een weekendje zonder plannen... of toch bijna zonder plannen. En eigenlijk meer dan welkom, niet enkel om wat uurtjes slaap in te halen, maar ook om mijn appartementje terug een beetje op orde te krijgen. Door het drukke programma van de laatste weken stond ik een beetje achter met de was en de strijk, en mijn keuken en badkamer kon wel baten bij een grondige poetsbeurt. Bovendien was mijn ijskast zo goed als leeg... op een paar repen chocolade na (enkel het essentiële dus). Ik had wel zin om nog eens te koken, eens écht eten te maken, want het enigste dat ik tot nu toe zowat doe in mijn keuken is koffie zetten, daar ben ik dan ondertussen wel heel bedreven in.

Zaterdagochtend had ik nog één ding op de agenda... iets héél leuk... een outfit uitkiezen in de Crazy Corner. Nee, nog niet voor carnaval, maar voor de bib-klantendag, waar we met toneel voor animatie zullen zorgen. Nadat we al onze benodigdheden hadden, zochten we een terrasje op voor een aperitiefje, en nog eentje... en nog eentje. De toneelvriendjes zijn namelijk plakkertjes pure sang. Maar ik had toch geen plannen, dus alle tijd voor een aperitiefje! In de namiddag droomde ik heerlijk weg in een goed verhaal. Tegen de avond begon het echter weer te kriebelen om naar buiten te gaan. Na mijn douche brushte ik mijn haar, vervolgens legde ik er krulletjes in. Nadien zocht ik een leuke outfit uit... en dan nog de gepaste schoenen. Helaas... tegen dat ik klaar was met dat alles besefte ik dat ik eigenlijk te moe was om nog uit te gaan. Pffff had ik dat eerder geweten, ik had me gewoon in mijn zetel kunnen zetten en een filmpje zien. Het voordeel was echter dat ik toch eens op tijd in mijn bed lag.

Zondag besloot ik dan toch echt eens te beginnen met de grote kuis... ik heb gestofzuigd, de hele badkamer gepoetst, mijn bed verschoond en mijn was gedaan... Toen waren we twee uur later. Dat is het voordeel van een klein appartementje. En zo had ik tijd om toch eens te kokerellen. Ik maakte dus een lijstje en ging naar buiten. Natuurlijk zijn er in de Lippenslaan meer dan enkel maar supermarkten, ik liep bijgevolg een beetje verloren van paskotje naar paskotje. Enkele leuke kleedjes gepast... maar niets gekocht.  Ik was al fier op mezelf!  Maar net toen ik op mijn terugweg was zag ik ze in de vitrine fonkelen... de perfecte botjes. En ze hadden ze nog in mijn maat! 'Tis teken dat het zo moest zijn' dacht ik toen ik ze paste. Toen ik wou betalen, merkte ik dat mijn betaalkaart nog steeds aan mijn bureau lag, maar... gelukkig, ik had nét genoeg cash geld bij, tot op de euro. 'Tis echt dat het zo moest zijn' dacht ik weer. Helaas geen geld meer over voor mijn boodschappenlijstje... Maar ja, wat doet dat ertoe? Ik heb nieuwe botjes!