Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.
Post van Postuertje
09-01-2010
Let`s fly with me
Ik vlieg graag, dat is de ultieme vorm van reizen en ik vind het super! Alles, het hele proces, vanaf het inchecken tot het ophalen van de bagage. Het heeft zoiets spannends, alsof je boarding pass de belofte van een avontuur met zich meedraagt.
Ik was eigenlijk ook aangenaam verrast door onze luchthaven, zoveel leuke winkeltjes dat er zijn bijgekomen... we hebben nu zelfs een starbucks! Ik ken er veel die op reis meteen een Burger King opzoeken, ik niet, ik ga rechtstreeks naar de starbucks. Daar drink ik dan koffie met een rietje... zalig! Eigenlijk kan ik thuis ook perfect koffie met een rietje drinken... maar dat zou maar raar zijn. Ook op de vlieger was ik bijzonder enthousiast, er lag al een heel verwelkomingspakket klaar; een dekentje, kussentje, koptelefoon, en best van al... sokken! Om geen koude voetjes in de vlieger te hebben. De vele filmpjes zorgden ervoor dat de tijd vlug passeerde, zo heb ik Julie & Julia bekeken, over een vrouw die doorflipt omdat ze bijna dertig wordt en daarom maar een blog begint... waar halen ze het toch? Ik was dus geentertaind, en had nauwelijks door dat we geland waren. Zo'n zachte landing verdiende een applaus, ik begon dus enthousiast te applaudiseren, al goed dat ik nog niet riep van 'Bravo', want ik was de enigste... of wordt dat misschien niet meer gedaan? Spijtig, want dat heeft wel iets vind ik, dat is vieren dat je veilig bent aangekomen. Bij deze... we zijn veilig aangekomen!
Toch is vliegen niet meer zo zorgeloos als vroeger, dat merkten we wel aan de douane. Onze handbagage is doorzocht in Brussel, Frankfurt, Singapore (waar ik mijn nagelschaartje verloor) en Sydney, en ik ben meer bepoteld geweest door de douane-beamten dan op al mijn vorige vluchten samen. Ze zien er ook allemaal zo streng uit, die douane-beamten, en overal hangen affiches van wat je wel, en vooral ook niet mag. Sommige dreigementen waren ronduit grof... 'No shopping beyond this point', dat is erover! Maar toch, het moment dat je vliegtuig de grond loslaat en opstijgt is schitterend! Je bent vertrokken... op avontuur.
PS: vergeef me enige typfout, ik zit hier aan een qwerty-klavier, en blijkbaar hebben die geen trema's...
Je zou eigenlijk toch denken dat als je een reis van 6 weken maakt, dat die tot in de puntjes is voorbereid. En niet enkel de reis zelf, maar ook het vertrek, simpele dingen zoals de ticketten klaarleggen, de valiezen inpakken en weten hoe laat je vlucht juist vertrekt.
En net daar zijn we de mist ingegaan. Ik was er namelijk van overtuigd dat onze vlucht om 20u30 was, en niet een uurtje vroeger. Dat komt door dat 'West-Vlams', men zegt hier altijd 'te zeven en half' ipv half acht. Gelukkig had ik het nog net op tijd ontdekt... net op tijd want we hadden nog exact 20 minuten om van ons appartement gepakt en gezakt tot aan het station te geraken.
Totale paniek, veel gevloek en een zenuwachtig over en weer geloop om nog de laatste zaken klaar te pakken, waren het gevolg. 'OK, we halen dit' riep ik uit. 'De valiezen zijn eigenlijk zo goed als klaar. De ticketten en paspoorten zitten in de handbagage, enkel no het fototoestel en we zijn klaar.' 'Maar je zei dat je nog minstens een half uur nodig had!' zei de echtgenoot 'Wel ja, dat was om mijn haar te brushen en me op te maken, maar nood breekt wet!'
Zo kwam het dus dat ik een half uurtje later met mijn make-up tas in het treintoilet stond, en ik kan je verzekeren... die zijn daar niet voor gemaakt! De make-up was alleszins experimenteel aangebracht. Het was eigenlijk een foto waard... ware het niet dat de batterij van de kodak nog thuis ligt...
Morgen rond deze tijd sta ik in Zaventem, in te checken, om pas 2 dagen later aan te komen op mijn bestemming; Nieuw-Zeeland, het andere eind van de wereld.De valiezen staan klaar, de ijskast is leeg, de babysit voor de poezen is geregeld.En toch besef ik nog niet helemaal dat we zes weken weg zullen zijn.Zes weken, 1,5 maand, 42 dagen dat is een lange reis.
Dat het een lange reis is merk ik vooral ook aan de reacties van vrienden en kennissen. Waw, 6 weken weg, zo lang! en vaak komt er tot mijn verbazing achter we gaan je missen! Als je een weekje naar Frankrijk gaat zegt men dat niet zo vlug (tenzij het je ouders zijn), maar als je 6 weken aan de andere kant van de wereldbol zit, dan ben je écht even helemaal weg.En ik ben gelukkig gezegend met enkele prachtige mensen in mijn leven die 6 weken inderdaad héél lang vinden.Mensen die ik ook zal missen
Zo wordt er nu druk afscheid genomen, de bomma wordt nog eens opgebeld, de poezen krijgen extra aandacht, de ouders zijn tot aan de kust gekomen en de vrienden hebben allemaal een extra lange afscheidsknuffel gekregen, samen met de belofte dat ik zeker iets zal laten weten.Nu rest me alleen nog afscheid te nemen van mijn virtuele wereld, want die zal ik ook missen.Vandaar aan al mijn bloglezers een extra dikke knuffel en ik zal wel eens iets laten weten!
