Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.
Post van Postuertje
05-07-2012
Het leven is kort...
Er zijn zo van die mensen die je in je hart sluit en die
daar voor altijd blijven zitten, ook al heb je nog weinig contact met hen.Vandaag ben ik zo iemand verloren. Een lieve
tante, technisch gezien niet echt mijn tante, maar het hart kijkt niet naar
het bloed.En helaas het hart kijkt ook
te weinig naar de agenda, die uitpuilt met belangrijke afspraken die nu zo
onbenullig lijken.Het is twee jaar
geleden dat ik haar laatst zag.Twee
jaar waarin ik met de regelmaat van de klok aan haar dacht en zei Ik zal haar
eens bellen, vanaf ik wat geïnstalleerd ben op mijn appartementje, vanaf ik
terug wat rust heb in mijn leven, vanaf het wat kalmer is op werk, vanaf het
toneel, het detectivespel, de verhuis, achter de rug is.En nu is het te laat .Ik wou haar nog graag zeggen hoe dankbaar ik
ben, welke levenslessen ze me heeft meegegeven, dat ik haar miste en graag zag
Dat het leven kort is, dat weet ik, maar ik sta er niet
altijd bij stil.Ik sta gewoon nooit
stil, maar de mensen die er écht toe doen, die verdienen wat meer tijd.Het zijn de mensen die dicht bij ons staan die
we soms het eerst overslaan, want zij
begrijpen dat wel, dat het druk is.Maar een telefoontje duurt maar vijf minuutjes en nu kan ik geen enkele
reden bedenken waarom ik dit niet gedaan heb.Misschien omdat ik, als ik zou bellen, eerst door dat ongemakkelijke
moment heen moest, waarbij je uitlegt waarom je zolang gewacht hebt om iets te
laten weten.Dit klinkt me nu als een
domme reden in de oren.Het leven is
kort laat je contacten met de mensen die je lief hebt dat niet zijn
De nieuwe Knokkestyle is uit sinds vorige week, met daarin 3 artikeltjes van mij erin. Zo fier als een gieter ben ik daarop.Dat is wat ik bedoel met ik wil iets doen iets bereiken.Die artikeltjes zijn maar klein, maar voor mij oh zo groot.Het is een stap in de juiste richting, om iets van mezelf verwezenlijken.En zoals ik al vaak gemerkt heb, uit het ene vloeit soms het andere voort en zo kabbel je verder. Het enige probleem daarin is dat ik nogal ontstuimig en dromerig ben.Ik droom groots, maar besef niet dat ik droom en dan ben ik teleurgesteld als de werkelijkheid niet zo fantastisch is als de droom.Zo had ik nu het scenario in mijn hoofd dat aan de hand van deze artikeltjes, ik zeker wel eens voor de flair een artikeltje zou mogen schrijven, of voor de libelle, de story, de feeling Ik stuurde hen dus een mail met als bijlage mijn artikeltjes.Resultaat 2 standaard-afwijzingsmails en thats it.De helft deed nog niet de moeite om te antwoorden.
Toch is er ook nu weer iets voortgevloeid uit die artikeltjes, namelijk mijn kennismaking met Milo, de Knokke-Heistse Musicalgroep.Tijdens mijn interview met hen was ik al serieus onder de indruk van wat ze presteren.Toen ze me vroegen of ik niet wou helpen met de audities was ik blij verrast.Wat leuk om hieraan mee te werken, al is het maar een klein radartje in het grote geheel, tochben je er op één of andere manier een beetje bij betrokken. Mijn taak was om de mol te zijn en zo, vermomd als kandidaat, de attitude van de anderen te bestuderen.En zo deed ik dus de hele dag mee met de audities, zelfs de danspasjes deed ik mee (ik versta nog altijd niet goed dat ik toen niet door de mand ben gevallen als mol).Het strafste van al was dat ik, tijdens het wachten op mijn auditie, zelf ook zenuwachtig werd, net zoals de vele mede-kandidaten.Tegen de tijd dat ik binnen mocht stond ik zelfs te bibberen.Mijn boodschap was echter duidelijk het wordt een toffe groep, met vele getalenteerde en gepassioneerde mensen.Ik kijk er al naar uit om Beauty & the Beast te zien, maar dat is nog wachten tot 2013.We zullen dan al eerst naar Bare gaan kijken in september.Wie gaat er allemaal mee?
