Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.
Post van Postuertje
17-02-2010
De 'Phi Phi- eilanden'
Ik hou niet van openbare toiletten! Ik probeer ze zelfs ten alle tijde te vermijden, als het enigzins mogelijk is wacht ik tot ik terug thuis ben, al moet ik daarvoor soms ophouden tot het zweet me uitbreekt. Daar ben ik ondertussen dan ook al heel goed in geworden. Krampachtig blijf ik dan tegen mezelf herhalen 'Nog even, nog even' terwijl ik me probeer te concentreren op iets... euh... niet water-gerelateerd!
Natuurlijk is het niet altijd mogelijk om te wachten, dat weet ik ook wel, of soms is er gewoon geen alternatief, zoals in onze camper. Dat toilet had ik tot 'verboden ruimte' gebombardeerd. Uiteindelijk hebben we maar 2 keer een uitzondering gemaakt... het was midden in de nacht en het regende... dus ja... Gelukkig zijn de openbare toiletten van Nieuw-Zeeland superproper. Ongelooflijk verbazingwekkend proper eigenlijk. Superloo's noemen ze. Je betaald gewoon 1 dollar toegang en je krijgt een proper toilet. Je kan er zelfs douchen, de handdoek kan je huren. Fantastisch geregeld van die Kiwi's!
De toiletten van Thailand daarentegen... Je wil niet weten wat ik daar heb meegemaakt! Euh... maar ik zal het misschien toch even vertellen. We brachten een bezoek aan de Phi Phi-eilanden (uitgesproken Pie Pie, echt waar, dit is geen verzinsel!) Het was weer een prachtig staaltje van Thais toerisme. We werden verwelkomd door onze gids, die we 'Miss Thailand' mochten noemen, want hij was Beau-oooh-tiful! Telkens hij sprak sprong zijn stem zo'n 2 octaven de lucht in, waarna hij een andere pose aannam en een handkusje blaasde. Ik denk dat hij al aan de oestrogeen zat... Ook al zien alle eilanden er soortgelijk uit, toch wou men ons graag er zoveel mogelijk laten zien. Zo kregen we, afhankelijk van het eiland 10 min tot een half uur 'to take picture'. Stel je voor, een hagelwit strand met het allerfijnste zand, een helblauwe zee, gevolgd door een koraalrif en daarachter torenhoge rotsen die uit zee springen. Een landschap dat de locatie boodt voor films zoals 'The Beach' en James Bond. Prachtig toch? Stel je nu de duizend andere toeristen voor, die net op dit moment dit kleine eiland bezoeken, en de 30 boten die vlak voor het strand liggen... Het leek wel avondmarkt!
En net op dat moment moest ik naar toilet! DRINGEND naar toilet! We hadden er al een uur boottocht op zietten en om niet zeeziek te worden had ik al een liter water op. Ik spreek hier over een onbewoond eiland, zonder hotel of restaurant, dat wel iedere dag bezocht word door duizenden toeristen... hoe zouden de toiletten zijn? Een lang pad, dieper het eiland in, leidde naar de toiletten, en de stank werd met iedere meter erger. Iets later stond ik in de rij, met mijn hand voor mijn neus, net als de vrouwen voor en achter me... we stonden er beteuterd bij, als een bende veroordeelden. Vroeger, als kind, zou ik gewoon in zee geweest zijn, en om eerlijk te zijn schoot die gedachte ook nu even door me heen. Maar een snelle berekening leerde me dat dit nu geen optie was... teveel volk! Ik had geen keuze... ik moest hier wel gaan. Toen het mijn beurt was keek ik nog even achterom, enkele vrouwen keken me aan met een meelevende blik, alsof ze wilden zeggen 'Succes! Hou je sterk!' Eens terug in de boot vroeg 'Miss Thailand' met een stralende glimlach 'So, did you enjoy Phi Phi Island?'
We zijn in Thailand, in Phuket meer bepaald, om onze reis in alle rust op een idyllisch, zonnig paradijs af te sluiten. De palmbomen in ons hotel wuiven rustig mee met het zeebriesje terwijl we koele doekjes en stukjes watermeloen krijgen toebedeeld. Ook al zijn we hier voornamelijk om nog even uit te rusten vooraleer de drukte weer begint, toch wilden we de omgeving ook even verkennen. We namen een taxi naar Patong, beschreven als een waar shoppingparadijs, ik had namelijk nog enkele souvenirtjes nodig.
Patong kan ik echter in 3 woorden beschrijven: druk, absurd en schrijnend. Het is vooral druk door de hoeveelheid volk, je moet letterlijk je weg banen door een mensenmassa. De muziek knalt er door de luidsprekers en overal zie je neonlicht. het lijkt wel alsof deze stad op ontploffen staat. Wat de belofte van een shoppingparadijs betreft, dit is een ware shopping-nachtmerrie. Men klampt je overal aan, je in hun winkel trekkend. Ze zetten een zonnebril op je hoofd en een namaak-handtas in je hand en verwachten dan dat je dit zal kopen. Je leert al vlug de gebruikelijke begroeting... je steekt je hand omhoog in een stopteken en zegt 'No thank you' 'You want DVD?' 'No, thank you' 'You want massage?' 'No, thank you' 'You want bigger brests?' 'What the fuck?!?' En zo wandelden we verder, aan een steeds hoger tempo, zodat ze ons niet konden tegenhouden. Men verkoopt werkelijk alles, van namaakproducten over massages tot zelfs chirurgische ingrepen en dental treatment. En ja, zelfs hun lichaam is te koop. Het enige kraampje dat nog veel succes had was dat van de cocktails, alcohol-to-go. Je hebt dan ook wel alcohol nodig om hier rond te lopen.
Patong grenst aan het absurde, het is een freakshow. Midden op straat sprong iemand voor ons om 'haar' borsten te tonen, kennelijk heel fier op haar aankoop. Het was een van de vele 'ladyboys', die vind je hier met hopen. Iets verder komt er een man af die een leguaan op me wil zetten. 'Is nice picture' zei hij. Waarom zou ik in godsnaam een foto met een leguaan willen? Ik heb er al een mooie met het Opera House. De straat oversteken is op eigen risico, de tuktuks, kleine busjes, zijn meedogenloos. Regelmatig komen er omgebouwde camionettekes voorbij, die reclame maken voor een show of party. Achteraan staan er dan enkele discogangers te feesten, om te tonen wat je juist moet doen in die discotheek. We moesten even bekomen van al die gekte, dus zochten we een typisch Thais restaurantje op. 'We speak English, wir sprechen Deutsch' stond er naast de menukaart, wat al meteen verraad welk publiek ze gewend zijn. Alhoewel je een beetje verbeelding moet hebben om uit dat zangerige toontje een woord engels te verstaan. Ze leggen de nadruk op de laatste lettergreep, die ze eindeloos uitrekken. 'You can have Salabaaaaa' klonk het 'Salabaa?' 'Yes, Salabaaaaaa. insi-i-i-ide, vely gooooood' We keken even binnen en zagen de saladebar 'Salad Bar?' 'Yes, Salabaaaaaa' Ik vraag me af hoe hun Duits is. Maar meer dan zeggen 'Funfhundert Baaaaaaht' zullen ze niet moeten kunnen.
Patong is vooral schrijnend. Het toerisme heeft dit stadje echt kapot gemaakt, het heeft veel meer schade toegebracht an een tsunami ooit zou kunnen. Je ziet de dikke, overjaarse Duitsers in de bars. Ze proberen het hun escorte-girl zo aangenaam mogelijk te maken, in de hoop dat ze straks het gevoel hebben dat ze hen echt leuk vindt en voor haar plezier met hen vrijt ipv enkel maar voor het geld. En je ziet de escorte-girls verveeld hun cocktail binnenslurpen, in de hoop dat de alcohol in hun lichaam een verschil zal maken. Je ziet de verkopers wanhopig proberen om toch maar iets te verdienen aan die rijke vandaag. Iedereen wil gewoon iets verdienen, en ze zijn met veel. En als laatste zijn er diegenen die het hebben opgegeven om nog te proberen. Zij bedelen gewoon, aan de kant van de straat, een arm of een been missend, of met een wenende, oververmoeide peuter op hun armen. Dat is schrijnend. Patong een idyllisch, zonnig paradijs? No, Thank you!
