Ik voelde me een beetje een VIP deze week, een rockchick, met logeplaatsen en backstagepas op Kneistival, en dat allemaal onder het mom 'dat er gewerkt moest worden'. Ik had me geëngageerd om live te bloggen op Kneistival, en om eerlijk te zijn, heb ik me dat een kort momentje, toen de week nog moest beginnen, beklaagd. Ik zou 16 blogs moeten schrijven, soms 4 per avond, en dat over muziek, waar ik bitterweinig van weet. Ik was dus misschien iets te ontstuimig geweest om hierop toe te zeggen.
Niets was minder waar, het werd een heerlijke week, volledig in overdrive, maar toch zo genieten van ieder moment. De hele dag keek ik uit naar 's avonds, als ik weer op Kneistival kon staan, waar me met ons hele team de sfeer van de put tot bij de mensen thuis probeerden te brengen. En dat lukte verrassend goed, er volgden zelfs meer verrassingen. Zo kwam de cameraman op dag drie naar me met de volgende vraag

'Vicky, het meisje dat normaal gezien de interviews doet, kan er niet zijn vandaag, zie jij het anders zitten?' En of ik dat zag zitten! Zo kreeg ik de mogelijkheid om Mintzkov en Zornik te interviewen. Met de nodige zenuwen, gelukkig dat ik zo'n micro had om stevig in te knijpen. Ook dag 4 was ik weer zo geprivileerd om te interviewen, deze keer Walter Grootaers, die echt supersympathiek was. Hij deed me mijn zenuwen vergeten, waardoor het een heel ontspannen interview werd. Later op de avond was 'Canned heat' aan de beurt, een groep die nog op Woodstock heeft gestaan. Voorzichtig vroegen de cameraman en ik aan de tourmanager of we enkele vragen mochten stellen, en hij nodigde ons meteen mee uit in hun loge. Eén voor één stelde hij alle groepsleden voor, die ieder een apart interview wilden. Ze namen me dicht vast en vroegen vriendelijk of ik zin had in een beetje weed.

Tussen Kneistival door moest er natuurlijk ook nog voor de baas gewerkt worden, hard gewerkt worden. Zo hard dat ook de computer in overdrive ging en crashte.
'Het is je scherm dat niet werkt' zei de baas
'Nee, het is de computer!'
'Vicky, ik ben er zeker van, het is je scherm, ik zal er een nieuw voor je kopen!' Zo gezegd zo gedaan. Vandaag kwam de baas dus binnen met mijn nieuw scherm... 68 cm, bijna groter dan mijn tv dus. Mijn bureau is dus volledig ingepalmt. Toch bleek, na installatie, dat het scherm niet het probleem was, zo deelde de computerman althans mee.
'Ik wist het!' zei de baas 'Ik heb het nog gezegd Vicky, je scherm is niet het probleem, het is je pc zelf!'
De baas ondernam dus weer een uitje naar de Media Markt, en kwam iets later terug met een nieuwe pc, met 1,5 Terabyte.  Tja, als de baas iets doet is het ook altijd in overdrive!

PS: blogs en filmpjes van Kneistival te vinden op http://www.kneistival.com met dank aan The Concept Store (http://www.theconceptstore.be )