Het was een drukke dag vandaag, maar wel een leuke dag, een dag hard werken, maar met voldoening.  De baas en ik hebben namelijk de etalage heringericht, en dat is nogal een werkje, we hebben het zelfs zwaar onderschat.  De baas dan vooral, ik had al een gevoel dat de dag te kort ging zijn om alles te verwezenlijken, maar de baas is altijd optimistisch.  Onze etalage bestaat uit honderden kleine vakjes, met daarin telkens een uurwerk of juweel, of soms zelfs meerdere.  De dag begon dus vroeg met het verwijderen van alle goederen en ze netjes op plateaus te leggen, voorzien van het informatiekaartje.  Tientallen plateaus, tot werkelijk heel de winkel vol stond.  Vervolgens werd de vitrine uitgekuist, vakje per vakje.  Nadien waren de juwelen aan de beurt, netjes opstomen totdat ze terug blonken.

Gelukkig hadden we ook nog hulp van de baas zijn schoonbroer, die de hele dag gespendeerd heeft met het opblinken van uurwerken.  Het tijdrovendste werk was echter het veranderen van stock en het maken van nieuwe etiketjes.  De honderden goederen werden één per één nagekeken, soms voorzien van een nieuw prijskaartje.
‘Dat is te goedkoop’ zei de baas dan. ‘Niet moeilijk dat dat niet verkoopt, we gaan de prijs hoger moeten zetten.’ Raar maar waar is dat een heel logische redenering.  Als iets té goedkoop is vertrouwt men het niet helemaal, ook al is alles wat we verkopen echt.

Hoe later het was, hoe duidelijker het werd dat dit geen werkje was dat we vandaag nog zouden kunnen afwerken.  Rond 16u00 hadden we nog maar een kwart van de etalage terug gevuld.  En dan werden we nog niet gestoord door klanten, want we hadden voor de gelegenheid de winkel gewoon gesloten.  Wat ook zijn voordelen had,  de muziek mocht namelijk eens ‘vollen bak’ staan.  De baas verraste me met zijn muziekkennis.  Hij is fan van ‘the  black eyed peas’, stel je voor!
‘Dat liedje van ‘I got a feeling’ vind ik leuk’ deelde hij me fier mee.  Ik kon hem geen ongelijk geven.

Naast de muziek waren er ook frietjes, want als je hard werkt moet je goed eten.  En om de dag helemaal compleet te maken gaf de baas me nog een ‘bonus’. Dat maakte de dag, die al goed begonnen was, nog net iets beter!

11-04-2010 om 21:47 geschreven door Postuertje  

Ik was op mijn Paasbest gisteren.  Ook al was dat niet zo evident na het 90s feestje eergisteren en het verjaardagsfeestje van één van de vriendinnen de dag ervoor. Maar de ouders kwamen op bezoek, dus zowel ik als mijn appartement werden aan een grondige inspectie onderworpen.  Het was de eerste keer dat de ouders het nieuwe interieur zouden zien, dus dat moest in orde zijn.  Verwoed ging ik dus nog even met de stofzuiger tekeer terwijl ik paniekerige blikken op de klok wierp.  Waaroom luister ik toch nooit naar mijn wekker?  Ik had het nog zo ingecalculeerd, ik zou op tijd opstaan, en ervoor zorgen dat zowel ik als mijn appartement op hun paasbest zouden zijn.  Maar zoals zo vaak koos ik er ’s ochtends voor om de wekker nog even te negeren, waardoor de ouders er net iets te vroeg waren.

Mijn bed was nog onopgedekt en ik onopgemaakt.  Geen goed begin dus.  Gelukkig was het humeur al wel in orde.  Een feestje is namelijk een geseling waard, en als je een leuke avond hebt gehad, blijf je daar nog wel even van nagenieten.  En ik had 2 leuke avonds gehad, dus dat is dan dubbel nagenieten.  Het verjaardagsfeestje van de vriendin was een gezellig samenzijn met leuke vrienden, ook enkele nieuwe mensen leren kennen. Het was leuk om eens wat gezichten op namen te plakken.  Helaas was het alweer zo vlug zo laat, en de volgende dag moest ik nog werken ook.  En dat nog wel zonder koffie.   De koffiezet op het werk was deze week verboden terrein.  Het is namelijk Pesach, Joodse Pasen, en daarvoor moet de hele winkel Kosher blijven.  Helaas… koffie is niet kosher voor Pasen.  Het 90s feestje was ook een succes, alhoewel ik niet zo fan ben van muziek uit de jaren 90.  Ik heb me in de jaren 90 wel goed geamuseerd, maar dat was dan op muziek van de jaren 70 en 80.  Maar de mensen uit de jaren 2000 maakten alles goed.

De ouders keken gelukkig niet naar mijn kleine oogjes, en ook het nieuwe interieur werd goedgekeurd, al was het soms met een ‘maar’ erbij.  Een goedbedoelde maar, zoals alleen moeders kunnen geven.  En zoals alleen dochters kunnen negeren… ik was namelijk op mij Paasbest!

06-04-2010 om 22:05 geschreven door Postuertje