Het is vandaag Complimentjesdag… zo heb ik gehoord.  En het moet nu lukken… ik ben zót van complimentjes !  En alhoewel ik zelf heel graag complimentjes krijg, merk ik toch dat ik er niet zoveel uitdeel als ik wel zou kunnen.  Het is nochtans niet moeilijk, neemt zeker niet veel tijd in beslag.  Op facebook doen we dit constant… ‘vind ik leuk’, een complimentje is maar een muisklik verder weg.  Maar ergens in mij zit er dat gevoel dat je iemand echt goed moet kennen om een gemeend compliment te geven.  En ja, een compliment moet gemeend zijn, zonder bijbedoelingen, niet om iemand goed gezind te maken, warm te maken of aan je zijde te kunnen krijgen.  Nee, een complimentje moet met hart en ziel gegeven worden, zonder er eentje terug te verwachten, gewoon omdat je die persoon wil laten weten dat je iets leuk vindt, en dat je hem/haar dit ook écht gunt.

Dit gezegd zijnde wil ik toch eventjes ‘en public’ eventjes rondsmijten met complimentjes.  Eerst eentje voor mijn ouders, omdat ik eigenlijk wel ‘superouders’ heb.  En dit zeg ik véél te weinig.  ‘Ik ben zelfstandig en onafhankelijk !’ declareer ik al jaren, wat me dan ook tegenhoudt om te bekennen dat ik mijn ouders toch wel nodig heb.  Maar het wordt misschien tijd om mijn puberjaren met verzet achter me te laten en te beseffen dat ‘gemoei’ gewoon een ander woord is voor ‘bezorgde liefde’.  Een dik compliment dus voor mijn ouders, voor hun geduld en doorzettingsvermogen.

Geduld is trouwens een compliment dat ik aan nog mensen kan geven, want dat heeft men soms nodig met mij.  Ik heb namelijk nogal veel grillen, ‘ideetjes van de week’, geflipte uitbarstingen en ontstuimige beslissingen.  Toch zijn er die vrienden die dit allemaal er gewoon bijnemen, die rustig luisteren naar mijn wilde plannen en dan zeggen ‘Vickytje toch, heb je dit al goed uitgedacht ?’.  Enkele weken / maanden later als ik dan ‘uit mezelf’ afkom met ‘het was misschien toch niet zo’n goed idee’ doen deze zelfde vrienden heel hard hun best om niet té luid te roepen ‘Wat heb ik je maanden geleden al gezegd ?!?’  Toch staan ze er altijd voor mij, en ik geef hen daarvoor véél te weinig krediet.  Bedankt, jullie zijn stuk voor stuk schitterend en ik ben blij met jullie in mijn leven !

01-03-2012 om 16:29 geschreven door Postuertje