Ik bracht deze week nog eens een bezoekje aan de broer en zijn huisgenoot, en overal waar ik keek zag ik wel een scherm staan. Het leek wel alsof ze een verzameling aan het aanleggen waren, aan hun bureau stonden er maar liefst vijf !  Er heerste ongetwijfeld een schermgekte.   Meer nog, de schermen werden zelfs één voor één aan ons voorgesteld, alsof het hun kindjes waren.  
‘Dit is ons nieuwste, mooi hé, en het kan veel hoor !’  klonk het.  Alhoewel… dat waren niet hun exacte woorden, maar daar kwam het zowat op neer, denk ik.  Het leek wel alsof ze een andere taal spraken, men had het over pixels, ramgeheugen, bits & bytes, en er werden lustig getallen in het rond gesmeten.

In de woonkamer viel me meteen hun reuze-TV op, die was meer dan een meter breed.
‘Waw, daar moet je wel goed films op kunnen bekijken’ zei ik bewonderend
‘Oh, maar voor films kijken we op het groot scherm’
‘Gróót scherm ?’

De huisgenoot loopt fier naar de muur en haalt daar een cinema-scherm van maar liefst 4 op 3 meter naar beneden.  Ik besef maar weer dat alles relatief is.

‘Ik zal een filmpje opzetten’ zegt de broer ‘zo kan je eens kijken.’

De rest van de middag brachten we door in de pikdonkere woonkamer.  Voorzien van chips, chocolade en popcorn waande ik me echt in een bioscoopzaal.  Met dat verschil dat ik nu naar een film keek, voorzien met commentaar van 2 professionele filmmakers.  Voeg daar dan nog eens mijn commentaar als ‘amateur-actrice’ en ‘beginnend schrijfster’ toe, en je krijgt op zijn minst gezegd een absurde conversatie.
‘Hier hebben ze een blauwe filter gebruikt’ zegt de broer
‘Ja, ik vraag me eigenlijk af waarom ze voor dit camerastandpunt hebben gekozen’ repliceert de huisgenoot.
‘Oh nee, in deze conversatie ligt het er zo vingerdik op dat ze een nieuw personage moeten voorstellen’ doe ik mijn duit in het zakje

Zo ging het heel de film door, iedere scène, iedere camerawissel, iedere verhaalwending en iedere acteur werd uitvoerig besproken en soms meteen met de grond gelijk gemaakt.  Het verhaal deed er niet meer zoveel toe… het was nochtans een goede film.  Maar spijtig genoeg is het zo dat als je de geheime trucjes kent, je niet meer zo vlug verrast wordt.  De verwondering is dan misschien wat minder, maar het respect en de bewondering des te groter!

18-11-2009 om 17:58 geschreven door Postuertje  

Sommige dagen heb ik gewoon pech ! Alhoewel… als ik heel eerlijk ben met mezelf is het niet altijd overmacht dat voor pech zorgt als wel een slechte voorbereiding.  Zo had ik onlangs weer een dag vol met onnodige stress.

Het begon al ‘s ochtends vroeg, ik vond mijn sleutels niet meteen waardoor het alarm er vroeger was dan ik. Het oorverdovend alarm, gevolgd door het bezoekje van de politie zorgde er dus voor dat ik de dag op zijn minst gezegd al iets gestresseerder begon dan anders.  Het was echter de klantendienst van De Post, die me een eeuwigheid aan de lijn hield zonder een oplossing aan te bieden, die me écht deed stomen van ergernis.

Als ik dan toch al aan het stomen was, kon ik zowel maar verder doen, redeneerde ik.  Dus ik nam enkele juwelen uit de vitrine om op te stomen.  Ik was nog geen 5 minuten bezig toen plots het alarm opnieuw ging.  ‘Probleem in zone 9’ wist de alarmcentrale me te melden.  Hoe kan dat nu ? Ik was helemaal niet in de buurt geweest van zone 9.  In paniek belde ik naar de baas en trakteerde hem op een hectische uitleg van de problemen in de winkel.

‘Rustig Vicky ! Adem eerst eens diep in en uit en vertel me eens, wat was je aan het doen ?’  zei de baas kalm.
‘Juwelen aan het stomen, ik was helemaal niet in de buurt van zone 9 !’

De baas begint te lachen ‘Ah, dat is normaal dan, dat alarm komt door de trillingen van het stoomapparaat.  Luister goed naar me Vicky, ik zal je zeggen wat je moet doen.’
Opgelucht haalde ik adem, de baas had een oplossing.

‘Ga naar de bureau achteraan’ begon hij.  ‘Daar open je de bovenste schuif.’

‘Ja, en dan ?’ vroeg ik 

‘Zie je daar dat pakje medicamenten liggen ? Dat zijn kalmeerpilletjes.  Neem er zo eentje en je zal zien dat je geen problemen meer zal hebben vandaag !’

Wat een geluk dat de baas toch voor alles een oplossing heeft … zelfs voor dagen vol stress !’

16-11-2009 om 15:34 geschreven door Postuertje