Al vijf weken. Een beetje gedwongen eigenlijk, maar ik ben er toch best trots op. Mag toch ook eens?

Vijf weken geleden stak ik die laatste sigaret op, verfrommelde het pakje en gooide het in de vuilbak. Nog een laatste keer goed trekken..... En sindsdien hou ik het vol, al is het op de tanden bijten.

Het was van 'moeten' eigenlijk. In mijn  40-jarige 'rookloopbaan' had ik al eerder eens geprobeerd, maar nooit echt gemeend - bleek meestal snel. Nu was het anders. Als een hartchirurg je vertelt dat er wat overbruggingen in kransslagaders moeten gebeuren, dan ga je toch twee keer heel diep nadenken. En dan weet je: het is nu of nooit. Voorschrift bij huisdokter voor pilletjes die de goesting voor een sigaret wegnemen. Sceptisch begonnen, maar het moest hé. Na twee weken moet je dan echt stoppen, ik heb nog een weekje een beetje valsgespeeld..... Maar sindsdien: ROOKVRIJ.

Drie weken geleden ging ik dan onder het mes. Alles goed verlopen, zeggen de dokters toch. Ik mag ondertussen revalideren: wandelen, trappen doen, kinesist. En veel rusten tussendoor. Om langzaam maar zeker opnieuw de oude of beter de 'vernieuwde' ik te worden.