Is het typisch voor deze tijd van het jaar? Is het het mooie herfstweer? Of is het gewoon toeval? Feit is dat ik in een nostalgische bui verkeer de laatste dagen.
Zaterdagmiddag, vriendin raakt aan de praat met een dame die kruid aan het trekken is. Ze verstaat het niet goed, roept mij erbij. Blijkt dat die vrouw uit het Genkse afkomstig is - ik zelf uit Hasselt - en kruidkoeken wil maken. Een gewoonte die me meteen terug aan mijn jeugd deed denken. Ook bij ons thuis was dat zo, begin november: kruidkoeken. 'Pannenkoeken' met het groen (kruid) van de paardenbloem, naar verluidt voor dat die gebloemd heeft. Een traditie, waar we als kind (ik toch) naar uitkeken. Dat was feest in de donkere novemberdagen. By the way, de Genkse 'buurvrouw' heeft 's avonds wat koeken gebracht, gisteren heb ik ze met smaak opgegeten. Bedankt!
En na die kruidkoeken moest ik denken aan een andere culinaire gewoonte van ma. Ook iets voor op koudere herfst- of winterdagen: bloedworst met appelmoes, met of zonder gebakken aardappeltjes. Het smaakte toch. Eenvoudig gerecht, onlosmakelijk verbonden aan mijn (prille) schooljaren. Iets waarnaar ik al van 's morgens uitkeek als ik een stapel appels klaar zag liggen op de keukentafel of -aanrecht en in de koelkast de bloedworst had opgemerkt. De schooldag kon dan niet snel genoeg voorbij zijn, ik snelde (met de fiets) naar huis, geen tijd om te blijven babbelen. De 'bloedpens' riep immers.
Dit zijn maar enkele jeugdherinneringen, die dezer dagen in mij opkomen. Waarom? Toeval zeker. Ook de herinneringen aan de kerkhofbezoeken - zowel op de Kempische Steenweg als aan de Truierbaan - met mijn vader kan ik plots weer voor de geest halen, al kan ik ze niet meer goed in de tijd plaatsen. Ik herinner me wel nog sneeuw en ijskoude dagen, krakende bladeren onder de voeten, stil gevloek omdat de grond bevroren was en die pot chrysanten zo moeilijk kon geplant worden. Maar was ik toen nog een kind of al een puberende tiener? Eens terug thuis wachtten de kruidkoeken en een warme tas chocomelk, dat weet ik wel nog.
Begin ik nu al echt oud te worden?
|