Tientallen jaren leefden we op de Plesj hier in Erembodegem zonder 'Marcel'. Nu merken we het (helaas) als hij eens vakantie neemt. Ook 'onze' schuld.

Ik blogde het al eerder, was gul met mijn lof voor zijn werk. Soms tot jaloezie van andere inwoners van Erembodegem die niet op 'zijn route' wonen. Want eerlijk is eerlijk, als Marcel met zijn karretje rondtrekt, wordt er gekuist. Straat, goot, trottoir: het vuil moet weg van hem. Chapeau, leuk, tof. Gewaardeerd wordt hij en zijn werk ook, niet alleen door de mensen op zijn 'route', die ook nog uitgebreid werd naar verluidt. Zonder morren moet Marcel nu zijn planning een beetje aanpassen, kan hij niet meer elke dag overal passeren. Alle begrip voor.

Vorige week was Marcel blijkbaar met vakantie. Geen probleem, iedereen heeft daar recht op toch. Maar meteen was het op sommige plaatsen al te merken. Helaas. Aan de tunnel aan het station bijvoorbeeld. Zakjes dumpen, halfvolle colaflessen achterlaten, enzovoort.... terwijl er een vuilbak enkele meters verder staat. Toch een grote moeite..... En dat is 'onze' schuld. Ik zeg niet u, beste lezer, maar de 'gewone' mens in het algemeen, die soms te lui is om wat vuil een paar meter tot een vuilbak (die er ook meer mogen staan en regelmatiger geledigd mogen worden) te dragen.

Maar Marcel is dus terug, oef. Tunnel lag er meteen al proper bij, andere straten werden ook deftig geveegd, ondanks de stortbuien. 'Op de Plesj' zijn we opnieuw blij dus, andere buurten gaan weer jaloers zijn. Dus waarom geen tweede 'Marcel' voor Erembodegem, voor die buurten waar het zwerfvuil ook een plaag is, waar de mensen ook graag in een propere straat wonen? En als dan de vakanties, de vrije dagen ietwat op elkaar kunnen afgestemd worden.....

Maar eerst en vooral moeten we met zijn allen wel in eigen boezem kijken en voor eigen deur vegen. En dus zelf niet voor zwerfvuil zorgen. Als de vuilbakken - en die dienen inderdaad niet voor ons huiselijk afval - dan ook nog regelmatig geleegd worden, zijn we al een hele stap verder. Ja toch?

11 juli vandaag. Eerste echte zomermaand bijna halfweg. Denken we toch. Zo zou het eigenlijk moeten zijn. Helaas. We zullen meer moeten bidden tot de weerheiligen Frank, Sabine, Jill, Eva en wie nog allemaal????

Gisteren, zondag: 'doef', benauwd denk ik in schoon Vlaams. Zonneke bij momenten op de afspraak, storende wind helaas ook - wind, geen verkoelend briesje. In huis bleef de warmte hangen, bleef het zwoel; buiten wist je eigenlijk niet goed waar je aan toe was.... Vandaag, maandag, in Erembodegem: soms komt die ster piepen, dan dreigen weer donkere wolken. Tot nu, nog geen drup gevoeld, maar toch de was binnengehaald. Ook omwille van de wind. Soms toch redelijk 'hard'.

'De wereld is om zeep', Urbanus zong het al jaren geleden. Hij krijgt gelijk, vrees ik. Mei, juni - Vlaanderen was bijna verzopen, af en toe een droge dag met een beetje zon uitgezonderd. Nu bijna half juli, nog niet veel soeps, laat ons eerlijk zijn. OK, voor mij moet het geen 30 graden of meer zijn in ons landje, maar een gezapig zonneke, af en toe een briesje, een graadje of 25 (ietsje meer mag) en op een terrasje kunnen genieten...... Daarvoor wil ik bidden.

Schaapjes tellen. Meestal doen we dat (figuurlijk) als we de slaap niet kunnen vatten. Ik doe het 's morgens. Raar? Misschien wel.

Wie me op mijn blog al een beetje gevolgd heeft, weet dat ik nu iets meer dan twee maanden verhuisd ben. Van de rust (overdag toch) aan sporthal Denderdal in Erembodegem naar de andere kant van het station, langs de 'autostrade' - de Rooms-Hofstraat tussen brug en Keppestraat: sommige autobestuurders denken dat toch. Ter info, jongens en meisjes, het is en blijft vooralsnog zone 50!!!!!!!!!!!.

Maar die schaapjes dus. Het stoppen met roken is nog niet gelukt (sorry schat), maar in huis steek ik geen stinkstok meer op - echt waar. Op het terras daarentegen.... En dan kan ik schaapjes tellen. Negen zijn het er. Eind april toch, en nu nog altijd. Soms is het wat zoeken, achter één of andere struik verscholen zit er af en toe nog eentje. Gelukzalig - zo lijkt het toch - grazend. Een paar weken waren ze verhuisd, verplaatst. Naar een andere, naastgelegen wei. Meteen geen overzicht meer voor mij. De eigenaar moest bijzaaien, 'vetten', zorgen dat er genoeg voer was. Hoort er bij. Maar nu zijn ze alle negen terug in mijn zicht, we lijken al een band te hebben. En bij elk sigaretje tel ik ze....

Net als mensen zijn schapen soms rare dieren. Op het ene moment gezapig langs elkaar grazen of luieren op het gras, een seconde later kop tegen kop staan, tonen - of toch willen - wie de sterkste is. Anderzijds, als er een vermeende vijand nadert - soms een hond die ze niet betrouwen- staan de schaapjes schouder-aan-schouder. Klaar om die mogelijke indringer aan te pakken. Die indruk krijg ik toch vanop mijn terrasje.

Och, het is leuk. Die rust, dat uitzicht, aangenaam verstoord door eksters, kraaien, mussen, zelf roodborstjes - jaja, al gezien, lijkt een eeuwigheid geleden. Dus wie me nu nog vraagt of ik het al gewoon ben in de nieuwe woonst: ja, echt waar. En heimwee naar 'de sporthal'? Nee hoor.

OK, we zitten nu voor tv naar de Tour te kijken, maar de voetbalkater van het EK in Frankrijk is nog niet echt verteerd. Is het allemaal de schuld van kampfschwein Wilmots? Wie moet er hem vervangen als bondscoach? Ik heb mijn gedacht.

Ja, eerlijk, ook ik had vragen, bedenkingen bij betaalde opstellingen, vervangingen van bondscoach Wilmots de voorbije matchen. Maar wie ben ik? Een doodgewone voetbalfan, die jaren geleden als journalist de Belgische competitie volgde. Die Marc Wilmots nog heeft zien sjotten, zijn kop voor elke bal heeft zien leggen. Vandaar dat de algemene inzet van de huidige Duivels me een beetje tegensteekt. Maar het ligt niet alleen aan die inzet, laat dat duidelijk zijn. Een ploeg, hoe individueel sterk elk element ook is, moet samen aan één zeel trekken - kijk naar Wales, IJsland. Een ploeg moet ook - en laat ons eerlijk blijven, het zijn toch allemaal 'kinderen' - gestuurd, begeleid worden. Richtlijnen krijgen. Om nog beter te worden. En dat is, mijn inziens, niet gebeurd onder Wilmots.

Dus ander en beter op de bank, aan de zijlijn? Ja, akkoord. Maar wie? Ik lees nu op een website de naam Van Gaal. Enig voordeel aan die man (en dit is een persoonlijk gedacht) Fellaini zal geen Rode Duivel meer zijn.... Heeft er al iemand naar Frankrijk gekeken? Laurent Blanc? Oprotpremie van 22 miljoen gekregen, misschien wil hij wel gratis komen (grapje). De grote analisten (vooral ex-spelers), de alleswetende journalisten (soms nog nooit deftig tegen een bal getrapt) hebben hun mening gezegd, hun gal gespuwd, maar een alternatief heb ik ze nog niet horen uitspreken, aanbrengen. Preud'homme, Van Haezenbrouck? Niets op tegen, maar wel onder contract. Bekwaam? Ik denk het wel. Maar in dat wespennest stappen?

Van mij mogen die experts ook hun kans wagen, en ik ben overtuigd dat - als ze de handen in elkaar slaan - we een deftige coachingstaff kunnen samenstellen: Wesley Sonck, Franky Van der Elst, Gert Verheyen, Imke Courtois en Geert De Vliegher zullen de lijnen uittekenen - de driehoekjes, de ruitjes, de looplijnen.... - en Jan Mulder zal op een stoeltje naast de zijlijn kijken of het goed is. Enig probleem.... wie moet Karl Vannieuwkerke dan uitnodigen?

Ferme vloek, groot ongeloof. Drie maanden na Zaventem 'prijs' in Istanboel. Kunnen we die 'gekken' dan echt niet stoppen?

Hoe krijg je in godsnaam - of dat nu Allah, Jezus, Boeddha of ik weet niet wie is - iemand zo ver om zichzelf op te blazen? Ter ere van wie? Om onschuldige mensen - ze mogen nog een ander geloof hebben - (zwaar, levensgevaarlijk) te verwonden, zelfs te doden. Toch niet met de belofte dat er 72 (of wat is het juiste aantal) maagden in het 'paradijs' op je wachten? Wat dan met de vrouwelijke bommengordeldraagsters? Krijgen die jonge knaapjes, of ..... - ik moet deze blog zedig houden.

Nee, afschuw overheerst. Opnieuw zijn er vaders en moeders die hun kind verliezen, weer gaan kinderen een ouder nooit meer zien. Vloeien er tranen bij onschuldige families die morgen of zo een geliefde moeten begraven. In naam van?

Ik ben christelijk opgevoed, maar ben niet praktiserend, niet kerkelijk. Je mag me misschien zelf een atheist noemen. Maar ik blijf geloven - soms tegen beter weten in - in de goedheid van de mens. Ik heb respect voor ieders geloof en hoop andersom ook. Of mijn buur nu jood, islamiet, hindoe, protestant, katholiek of.... is, het maakt me niet uit. Iedereen mag geloven wat hij of zij wilt, ik verwacht hetzelfde. Helaas worden sommige mensen zo gebrainwasht, gehersenspoeld, 'leugens' wijsgemaakt, ideeën aangepraat dat ze in naam van.... onschuldige mensen de dood injagen, ernstig verwonden.

Ik schreef het al eerder op deze blog, ik herhaal het nogmaals: laat de imams nu eens duidelijke taal spreken, de mogelijke nieuwe 'martelaren' tegenhouden, of dat nu in Turkije, Syrië, of hier in Europa is. Laat ze inzien dat in onze maatschappij iedereen gelijk is voor de wet - ik wil dat toch geloven. Dat iedereen dezelfde kansen krijgt en moet proberen te grijpen. Ongeacht hun godsdienstige overtuiging, hun geloof. Maar met respect voor een ander zijn gedacht, zijn geaardheid, zijn levensstijl - u mag natuurlijk in deze zin zijn door haar vervangen..... Maar nu ben ik vermoedelijk weeral te naïef....

Ja, het was mooi gisterenavond. Wat de Rode Duivels - in die (vind ik toch) lelijke blauwe truitjes - op de groene mat toverden in Toulouse, om je vingers van af te likken. Bij momenten, vele momenten. Al bleef het voor mijn hart ietsje te lang 0-1.

Maar kom, we vergeten die stress, vegen de spons over de gemiste of door die Hongaarse joggingkeeper gestopte kansen. 0-4 stond op het scorebord na afloop. Knap, heel knap. En een uitslag overmoedig door mij gepronostikeerd na de laatste groepsmatch tegen Zweden.... Feestje dus, in huiskamers, cafés, pleinen en bij de Belgen in Frankrijk.

Wat was Hazard meesterlijk. Ik was geen fan van hem in onze nationale ploeg, dat heb ik nooit weggestoken. Ik vond hem te veel het spel vertragen, te weinig werk opknappen voor de rest. Maar gisteren? Amai, chapeau. Dikke chapeau. Ballen recupererend, Hongaarse standbeelden (zo leek het soms) een serieuze valling bezorgend, kwistig met goede passes strooiend en uiteindelijk nog scoren ook. Het was (bijna) perfect. Alleen kon hij het natuurlijk ook niet, al zijn medemaats verdienen een dikke pluim. Courtois voor zijn gepaste (schaarse) reddingen, de hele verdediging die pal stond, Witsel en Nainggolan die onvermoeibaar overal liepen en stoorden, Lukaku als bliksemafleider, De Bruyne die mee profiteerde van het superdagje van zijn maatje en dirigeerde, Mertens die draafde, maar wat ongelukkig was bij het besluiten, de invallers.... Als de Rode Duivels dat nog drie keer kunnen herhalen de komende weken in Frankrijk....

Maar laat ons de voetjes op de grond houden, vrijdag wacht de volgende opdracht: Wales in de kwartfinales. In Lille (Rijsel in het schoon Vlaams), net over de grens. Voor een nieuw Duivels feestje? Laat ons hopen. Maar ook niet vergeten dat in de kwalificatiepoule voor dit EK, die gasten in Brussel 0-0 kwamen spelen, en 'bij hun thuis' ons klopten met 1-0.... Toch geloof ik dat we Bale en co opzij kunnen zetten, zeker als er gespeeld wordt zoals gisteren. Het zal moeilijker lopen, maar ik gok toch op een 1-2-zege.....

Ik kan het niet laten, sorry. Ik heb lang getwijfeld of ik het zou doen, want er is al sinds vrijdagochtend heel vroeg genoeg over gebabbeld, gezeverd, geschreven, 'gecartoond'. Maar toch: mijn gedacht over heel dat Brexit-gedoe.

Veel Britten werden wakker met een kater van jewelste gisteren. Zeker in het Remain-kamp, maar ook bij de (nipt) winnende 'Leavers'. Nipt ja, want 'maar' 51.9 procent van de opgekomen kiezers willen weg uit de EU. Het leek wel of de winnaars het zelf niet verwacht hadden, dat ze alleen maar voor de grap dat referendum hadden gewonnen. Gemaakte beloftes - bv. geld dat nu naar 'Europa' ging zou naar de Britse gezondheidszorg gaan in de toekomst - zullen niet kunnen ingelost worden, heet het plots. Gebieden in Wales en Engeland die het meeste EU-subsidies ontvangen, stemden voor een Brexit - wellicht wisten ze het gewoon niet, werd het hen nooit verteld. Jongeren verloren het van de oudere generatie. Schotland wil zich opnieuw afscheuren van het Vereningd Koninkrijk en in de EU blijven, de Noord-Ieren lonken naar (wel EU-land) Ierland. En plots had die Brexit in Londen ook geen haast, klonk het bij grote voorvechter Johnson....

De beurzen reageerden paniekerig, het Britse pond daalde in waarde, spoedoverleg in alle andere EU-landen. Bedrijfsleiders kregen schrik over hun uitvoermogelijkheden, werknemers vreesden voor hun baan. Niemand leek met dat resultaat rekening te hebben gehouden, de bookmakers hadden toch immers een Remain-zege voorspeld....

Ondertussen voelden sommige partijen in verschillende EU-landen zich ook gesteund, willen ze ook een volksraadpleging over een exit (Frankrijk, Hongarije, Nederland, zelfs hier in Vlaanderen). Politici overal in Europa riepen op tot kalmte, tot overleg, vinden dat de EU meer slagkracht moet krijgen of juist minder.

Maar het belangrijkste wordt mijn inziens vergeten door al die EU-politici: de burger snapt het allemaal niet, ik ook niet. Waarom is de EU echt nodig? Wat doen jullie, buiten wat extra regeltjes opleggen die ons gewone leventje verpesten, zo lijkt het toch. Ok, de grenzen zijn open - leuk als we straks op vakantie vertrekken. We betalen in veel landen met dezelfde munt, handig - al is alles sinds die Euro toch echt duurder geworden, niet? Maar wat er voor de rest in die ivoren torens in Brussel en Straatsburg wordt bedisseld? Griekenland kreeg extra steun, andere landen werden ook geholpen: mooi. Maar met wiens geld? En wat moest de 'gewone man' allemaal inleveren in ruil?

Zo lang de Europese politici, de regeringsleiders niet kunnen aantonen dat 'Europa' nuttig is voor de gewone man/vrouw in de straat van om het even welke EU-lidstaat, zullen exit-stemmers overal te vinden zijn. Dat moet de les zijn van heel dit Brexit-gedoe. De EU moet er zijn voor u en mij, niet voor dikbetaalde politici en ambtenaren. Anders zou ik ook wel eens 'uit' kunnen stemmen - al zal dat niet veel zoden aan de dijk brengen, vrees ik.