Volker is gaan spelen bij een vriend deze middag. Jo en ik hadden afgesproken met een nieuwe vriendin. Janine kwam even praten over een lap top en aangezien Jo haar op weg kon helpen kwam ze eens horen wat Jo dacht. Janine is hier binnen komen waaien op aanraden van Monique die ik niet eens zo herkennen maar ze is wel de oma van Simon die in de klas van Lander zit. Fons die bij mij in Pellenberg lag heeft ze op mij afgestuurd. Janine is een super lieve vrouw, ze luistert naar iedereen Volker, Lander, Jo en ik. Ze had een plantje mee voor mijn verjaardag morgen en koekjes voor de jongens. Na het bezoek ben ik met Lander beginnen schilderen op doek met aquarelverf het was super het huis van Up en paradijsrots met Darwin de poes. We zijn toch effe bezig geweest huis, ballonnen, wolken, een rots met waterval een poes met puntoren en een staart, een zon en heel veel wind. Het enige wat ik wou was veel wind. Het was super. Ik had dit al langer geplant met Lander en Volker het was er nog niet van gekomen. Volker is pas beginnen schilderen na het eten en zijn uitstap. Het grappige was dat Ik zowel Volker als Lander in hun onderbroek en T-shirt heb gezet om vlekken te voorkomen. De enige zorg die Lander had was "mama papa da schilderij ga je toch ophangen op de muur he. Hij had al een plekje gekozen. Morgen word ik 39 jaar, het is de 3 de keer sinds ik in een rolstoel zit en ik moet eerlijk toegeven dat ik het niet fijn vind. 37 jaar worden in het ziekenhuis waar je een kaartje van de directie krijgt een extra dessertje s'middags en dan thuis 38 jaar, 39 jaar het gaat me wat voorbij en neen ik vind het niet zo leuk. Ik voel me zo oud nu en ik wil heel snel dat het 8 oktober is en dan hopelijk duurt het lang eer het terug 7 oktober is want dan zal het 40 worden eng, he.
7.30 Patricia was weer paraat en het was niets te vroeg de jongens en Jo waren net wakker. Dus Inge ook wakker. De plannen voor de eerste weekenddag werden gesmeed. Lander was bezig met zijn blokken en Volker wou op de pc. Jo en ik hadden samen het idee om toch te zeggen eerst de kleren aan en dan kan je op de pc. De motivatie was gevonden, Volker zijn kleren aan en hij kon 30 minuutjes spelen. Lander en ik hebben samen een uur afgesproken voor de kleren aan te doen. Ok we geraakten er wel. Om 11.45 uur was het tijd om te vertrekken naar de zwemles. Ik zei aan Lander "Lander denk er aan als je gaat zwemmen niet te nat, he". Zijn antwoord was zo zalig "zeg mama jij vergeet dat altijd, maar als je gaat zwemmen ben je wel helemaal nat, he". Zalig om hem zo uit zijn tent te lokken. Ik hou wel van die opmerkingen van kleine jongens. Volker vroeg aan me om het water van in zijn clubhuis weg te gieten. Ok maar niet vandaag en zeker niet de komende maanden. Het is herfst en wat frisser, hij beloofde om niet te smossen en ik zei neen. Ik kreeg een ganse litanie over mij en ik was de meest saaie mama van de wereld. Ok jongen dan ben ik dat maar dit pik ik niet. Sinds enkele dagen hebben we terug de beleefdheidkalender in huis gehaald. Volker maakte het iets te bond. Ik werd toch een beetje ambetant en ik ging richting kalender om een rode stip te zetten. Volker kwam en zei zet maar een grote bol en ik zei "neen, jongen eerlijk is eerlijk en je kan je steeds herpakken en dan krijg je een ster. Hij heeft zich heel hard herpakt. Zowel Volker als Lander hadden een leuke dag. Ik heb net nog een verhaal voorgelezen voor Lander Piet Piraat "Wie heb ik aan de lijn?" Heel leuk boekje maar de grapjes van een 5 jarige zijn toch wel anders dan een grotere jongen. Volker zou zich een bult lachen en Lander had ze helemaal niet door. Met handen en vingers heb ik het uitgelegd maar tevergeefs. Gelukkig stonden er ook leuk verhaaltjes in. Waaraan herken je een domme piraat? omdat hij voor beide ogen een ooglapje draagt. Berend vraagt aan Piet Piraat wil je dat ik je pizza in 8 snij of in 6 stukken? Piet Piraat zegt in 6 stukken want 8 stukken krijg ik niet op. Hahahahahahahahaha best wel grappig. Het is een leuke afwisseling. Het was best wel een toffe dag vandaag.
Vrijdagavond
we hebben vol au vent met kroketjes gegeten. Altijd fijn de dag voor het
weekend. De jongens speelden wat buiten met Katleen de meter van Lander. Lander kwam
zeggen kom eens kijken want er groeien paddenstoelen in onze tuin. Iedereen het
trapje af en gaan kijken en daar sta je dan ik wil ook kijken meegaan en doen
wat de anderen doen. Ik wil niet achter blijven ik wil mee gaan kijken. Ik
vroeg nog aan Lander wonen er nu kabouters in onze tuin. J Hij keek me verdwaasd aan en dacht
heel hard na en zei neen er wonen geen kabouters in onze tuin want die
paddenstoel heeft geen deurtje en venster. Die kleine ventjes maak je niets
wijs.
Lander gaat
ook over poezen leren. Het eerste project is een feit. In naam van Lander
schreef ik een mailtje naar zijn juf dat we een lieve poes hebben Darwin.
Darwin bijt niet, krabt niet en blaft niet.
Ik kreeg
een grappige mail terug met de vraag of we het over dezelfde poes hadden.
Lander had verteld dat Darwin bijt krabt en heel wild is. Volgende week ben ik
paraat om mee te gaan naar school met de poes.
Ons weekend is begonnen Volker is met zijn vriend naar zee tot zondag. Hij zag het heel goed zitten broeken, truien,... mee en we mochten zeker auto niet vergeten. Rond 4 uur zijn ze hem komen halen. Straks ga ik even bellen om te horen hoe zijn rit is geweest en of hij al een meeuw heeft gezien.
Morgen gaan Lander met de papa naar Antwerpen. Even bij de tante gaan uitblazen. Zelf blijf ik thuis en heb ik een babysit voorzien voor me. Het zal ons allemaal wel deugd doen. Even weg van alles. Lander en Jo die alleen iets kunnen doen en ik die even op mijn plooi kan komen. 2 dagen heropladen voor maandag want dan hebben de jongens een dagje vrij. Volker die dan even kan uitblazen van zee en Lander die zijn energie in Antwerpen kon kwijt geraken.
Het is niet zoveel nieuws maar dat zal het weekend van ons worden. Zelf ga ik alles eens overlopen van wat ik kan en niet kan. Vorige dinsdag had ik een heel confronterende ervaring. Aangezien ik krachtvermindering heb was het even slikken. Ik zat aan tafel en ik moest een glazen flesje opendoen. Geen probleem flesje met kroonkurk pak ik in de hand en pak de flessenopener. Ik zet dit op het flesje en doe de beweging om het open te doen en er kwam geen beweging in. Na een paar keer te proberen en het op verschillende manieren te hebben gehanteerd en geprobeerd heb ik het opgegeven. Ik vond dit heel gek en voelde me een klein meisje. Stel je voor je wilt iets doen en dan kan je gewoon iets niet. Ik weet de bewegingen en ik weet wat ik moet doen en dan ontdek je dat je niet genoeg kracht hebt. Een naar gevoel en ik wil dit niet te vaak voor hebben.
Het is een tijdje geleden dat ik nog iets geschreven heb. Het is een hele woelige periode geweest. Ik ben mezelf weer eens tegengekomen en neen dat is niet fijn. Na wat er gebeurt is ben ik een heel andere persoon en de mensen die het kortste bij me staan die hebben het zwaarst te verduren. De NAH het is me wat. De rolstoel en fysieke beperking is 1 maar dan heb je tja het meesterbrein van Inge. Het alsof ik mezelf terug moet leren kennen en mijn omgeving moet me ook leren kennen. Ik ben voor mezelf heel hard geweest en heb vele mensen uitgesloten en ik weet niet hoe het verder moet.
Ik moet verder voor mezelf uitzoeken wat ik kan doen en wat niet. Ik kan voor mezelf wel zeggen de jongens staan op de eerste plaats en ik zal moeten zoeken hoe ik leuke dingen kan doen. Bv. als Lander vraagt gaan we een trein bouwen op de grond dan moet ik dit gewoon doen, al vind ik het moeilijk dat ik niet bij hem op de grond kan zitten blokjes aangeven ja de rest ... op die momenten is het rolstoelgebeuren een hele confrontatie voor mij maar ook voor de kerels. Met Volker speel ik heel veel Uno en hij kan me ondertussen onder tafel spelen of het spelletje van de draak. Lander en ik spelen heel vaak Krokodil heeft kiespijn en Stef stuntpiloot. We lachen heel wat af hier aan tafel. Na mijn bewogen week heb ik me heel goed geamuseerd met de jongens getekend, gespeeld enz. Volker en ik kijken vaak een filmke Windkracht 10, Star Wars er is heel wat virtueel plezier in ons leven. Lander is een echte losbol en is een zotte muts.
Samen is het nog steeds zoeken naar een harmonie tussen de gezin, mijn beperking, enz. Het is op sommige dagen een evenwicht zoeken tussen m'n relatie, gezin en mezelf. Het is niet altijd IK op de eerste plaats en het is niet altijd IK die mijn zin kan of moet krijgen. Ik ben thuis gekomen op 22 juni 2012 en ik had toen bang om wat er ging gebeuren. In de grote buitenwereld van de grote mensen met benen. Ik voel me zo klein in de stad, in de winkel alles lijkt zo groot. Aan de kassa staan als er veel volk is vind ik niet zo een fijn gevoel, ik kan met moeite aan de terminal van de Bank Contact. Het is geen leuke ervaring. Maar een gevoel waar ik moet aan wennen. En dat is het nu net aanvaarden doe ik niet denk ik maar ik zal er toch moeten leren mee leven. Ik weet dat het nooit goed zal komen maar het is een enge gedachte. Moet ik nu gans mijn leven revalideren, het is een enge gedachte.
Volker is zijn derde week gestart bij zijn nieuwe juf en hij heeft al routine. Op maandag moet hij lezen, vrijwillig lezen en donderdag heel vaak rekenen. Vorige week ging het wel maar hij probeerde toch wel alles een beetje in zijn richting te draaien. Maar deze week was hij een plichtbewuste student van 8 jaar agenda op tafel en hij begon spontaan te lezen luidop en stil. Vandaag kwam hij thuis en is direct beginnen lezen in een stripverhaal een stripverhaal je zou denken pas er mee op want er staan veel prentjes in. Maar niets is minder waar hij is zo een ventje die alle luidop leest. Het maakt niet uit wat hij leest als hij maar leest. Denk ik steeds.
Lander heeft een super start gemaakt het is strapdag vrijdag en dan zou hij met de fiets naar school moeten gaan of we ons zover gaan krijgen ik denk het nie de fiets in de auto en een paar honderd meter voor de schoolpoort uit te stappen, fiets uitladen en dan dapper naar school fietsen
Nu is de 3de week bezig en ze zitten al goed in de routine opstaan, kleren aan, wassen iets eten tanden poetsen nog wat spelen of tv kijken en dan naar school vertrekken. Thuis komen 4 uurtje agenda en huiswerk maken, spelen en zo gaat het alle dagen. Van maandag tot vrijdag in het weekend kan het wat rustiger aan toegaan.
6 uren ben ik op Gasthuisberg geweest. We hebben de jongens vroeg op school moeten afzetten. Lander vindt dit super leuk want hij mag in de nacht naar school want het is nog donker. De herfst is aangekomen en de zomer is voorbij. Het is kil het is lang donker s'morgens en s'avonds is het snel donker. Het is effe zoeken als we doorrijden naar Gasthuisberg de weg die we normaal nemen is afgesloten en het is een hele andere invalsweg die we moeten nemen. Langs de Tervuursesteenweg en langs de brandweer. Gelukkig staat het goed aangegeven al is het voor Jo effe zoeken en twijfelen. We waren er net op tijd. Jo heeft me ingeschreven en aan de balie zat Petra van de Pendel vroeger (intern vervoer UZ Leuven) Vroeger heb ik heel vaak beroep moeten doen op die dienst en zo ken ik ze allemaal Ann, Peter, Michel, Klaartje,Petra maar door herstructureringen is alles anders Petra zit nu omwille van haar gezondheid nog aan de inschrijvingen, Ann is logistiek in Pellenberg, Peter fladderd wat rond (niet slecht bedoeld) en Michel blijft rondrijden. De laatste keer dat ik met de Pendel meer reed zijn we een ijsje gaan kopen langs de weg. Een kleine babbel later en Jo wist de weg niet naar de 901 nucleaire afdeling en ik ook niet al ben ik daar al vaak geweest ik weet enkel de weg via de spoed "garage". Maar de moment dat ik op de bewuste gang was wist ik het. Even terug aanmelden en ik mocht naar wachtzaal D 5 minuutjes kon ik binnen. Ik naar binnen Jo mocht niet mee. Besproken hoe we de transfer gingen doen en daar gingen we dan. Ze hebben met 4 verplegers 9 keer geprikt om toch maar die tracer te kunnen inspuiten. Het probleem was dat ze telkens een ader konden aanprikken maar hij sprong steeds stuk als ze er wat druk opzette. Eerste scan gemaakt 7 minuten. Bij het recht komen vertelde ik de verpleging doe het vloeiend in 1 beweging en ik ga pijn hebben maar blijven gaan als ik over dat ene punt ben is het voorbij.
3 uur wachten voor de volgende scan, gelukkig werkt An mijn zus in de cafetaria free drinks en free food maar we moeten wel dag gaan zeggen met veel plezier. Ik merkte wel dat An kei trots is op haar kleine zus, fier dat ze kan zeggen aan haar collega's dat is mijn zusje dat 2.5 jaar geleden hier gevochten heeft voor haar leven en waar ik jullie 3 maanden een beetje aan de kant heb geschoven om even op bezoek te gaan bij haar zusje.
Terug naar 901 voor den 2 de scan. Terug een transfer en daar kwam de scan van 8 minuten hup terug de stoel in en hup naar de wachtzaal de verpleger vertelde me even wachten dan komt de radioloog je vertellen wat de plannen zijn dat is A) naar huis gaan of B) nog een scan. Het werd B) een 2de scan hup mee Jo die steeds moest wachten en ik die gewillig overal meeging. Hup terug op het bed en schuif onder scan er werd een band over mijn buik en armen gedaan alsof ik ga weg lopen. Ik mocht niet bewegen zoveel is duidelijk, ik moet een deel gemist hebben want dat half uurtje was snel voorbij want ik heb 2 uur gezien en toen was het 2.25 u en werd ik eruit geschoven. Ik mocht naar huis we zijn de jongens ondertussen gaan halen op school en om 16 uur was ik thuis. Ik had nog een verrassing voor de jongens en ik heb het tot de laatste moment kunnen zwijgen.
Het is nu wachten op de resultaten normaal zie ik Dr Beyens 15 oktober en ik ga proberen vroeger de resultaten te pakken te krijgen. Ik hoop voor mezelf dat de ossificaties uitgerijpt zijn en als dat zo is dan komt er nog een zware periode aan 2 operaties heup en knieën maar een grotere mobiliteit als resultaat. Ik duim voor mezelf en ik hoop dat iedereen mee duimt.
Morgen is de grote dag een botscan 5 à 6 uur plezier in Gasthuisberg. Ocharme mijn 2 kerels we moeten ze al om 7.15 op school afzetten in de opvang. Om dan door te rijden naar het onderzoek waar we al een tijdje op wachten. We weten wat er gaat volgen eerst op de tafel gaan liggen inspuiting met contrastvloeistof even onder de scan en dan 3 uur wachten voor we met de werkelijke scan kunnen beginnen dat ongeveer 10 minuten zal duren. Dan blijven we liggen om dan nog eventueel nog opnames te laten maken en de prof kennende zal dat ook moeten gebeuren. Hop nog eens 30 minuten erbij. De tafel is hard niet comfortabel maar je krijgt een kussentje en een kussen onder je knieën. Als je daar ligt word je je echt bewust van je lichaam. De verplegers, radiologen verdwijnen in het kamertje ernaast en het word stil en dan begint de scanner te draaien. Je mag niet bewegen wat voor mij geen probleem is. Het voordeel is je moet je niet uitkleden voor het onderzoek je gaat er met kleren en al in. Het is nu de 6de of 7de keer dat ik eronder ga ik ken de dril ik kom er licht radioactief uit maar ik zal dat erna wel uitplassen. Terwijl ik daar lig heb ik tijd om alles weer eens te overlopen hoe het allemaal gelopen is en hoe ik er weer in geslaagd ben om hier weer te liggen weer een scan achter de kiezen. Weer een onderzoek op weg naar een eventueel herstel verbetering. Vooral verbetering want 100% verbetering zal het nooit zijn. Maar moest de pijn in mijn bekken en knieën verminderen zou dit al een hele oplossing zijn. Wie weet moet ik dan minder medicatie nemen en kan ik de pijnpleisters helemaal uit mijn leven bannen. In het begin nam ik 21 pilletjes op 1 dag nu zijn het er 16 maar meer wat ik nog overdreven veel vind. Pilletje tegen de pijn nog iets tegen de pijn en als ik echt veel pijn heb mag ik nog dat nemen wat ik als het ware zoveel mogelijk uitstel. Een pilletje die de blaas probeert te controleren en iets preventief tegen blaasinfecties, spierverslappers al mogen die wel eens in mijn schouders beginnen werken, ... Het zijn er zoveel niet fijn ze ne. S'morgens sta ik op en moet ik 7 pilletjes nemen 3 capsules en 4 echte pilletjes. Ik weet nog vroeger dat ik al begon te kokhalzen als ik 1 pilletje moest nemen. Nu pak ik die 7 pilletjes in 2 keer. Best wel straf ze ne kwak en kwak binnen en hop naar de volgende dosis om 12 uur, 17 uur en net voor het slapen gaan. Inge dit zal voor gans je leven zijn.
Ik zei het ook aan de dokter is dat nu voor gans mijn leven pillekes nemen, revalideren pff het zal je maar gebeuren.
Vandaag heb ik samen met Volker het dank u wel briefje voor Koksijde afgewerkt morgen sturen we het op naar Koksijde. 3 leuke foto's met hun schatten en hun snuitjes op. Het is niet de bedoeling dat we pennenvriendjes worden maar voor zo een leuke attentie mogen we wel wat moeite doen. Volker is nog steeds heel fel in de ban van rescue. Gelukkig loopt hij niet rond met een pistool en schiet hij op alles neen hij redt mensen op zee, de held.
Weet je dat ik nog steeds opzoek ben naar mezelf het is elke dag denken wat kan ik doen, wat ga ik doen en wanneer ga ik iets doen.
Ik ben opzoek naar mezelf. Fysiek ben ik er nog maar soms lopen mijn gedachten in de knoop. Het ene moment loop ik over van energie en het andere moment val ik gewoon ter plekke in slaap en weet ik niet hoe ik de dag moet doorkomen. Ik ben zo snel over mijn eigen grens en het is moeilijk in te schatten wanneer de vermoeidheid zal toeslaan. Als ik een dag plan met de jongens en Jo weet ik al op voorhand dat ik dat zal moeten bekopen. Wat ik vroeger niet kon kan ik nu wel voor de tv in slaap vallen, al zittend slapen en ik kan gewoon in den dag slapen. Voel ik mijn bed dan is mijn slaap al half gewonnen en hangen mijn ogen al halfstok.
Het zijn de nadelen van een NAH (Niet Aangeboren Hersenletsel). Je krijgt zoveel indrukken ook al zijn ze niet anders dan vroeger ze komen gewoon uitvergroot binnen bij me. Mijn chaotische leven kan ik niet meer "verdragen" maar aan de andere kant zijn mijn gedachten veel complexer.
Gelukkig volgen de jongens nog een stuk ons levensritme Soms voel ik me heel triestig en moe en moet ik me er gewoon over zetten
Gisteren was 1 van de laatste mooie dagen waar je kan buiten zitten op je terras. Jo en ik zaten buiten, samen iets drinken en samen praten over alles en nog wat. Maar 1 ding is me blijven hangen.
Jo, de kinderen, mijn omgeving weten wat er is gebeurt met mij en weten van waar ik kom en toch is de impact op ons gezin groot maar langs de andere kant mogen we blij zijn. Ok alles onder de gordel werkt niet meer zo goed maar als ik rationeel denk, mijn geheugen zit nog snor en ik kan nog steeds goed praten. Gelukkig, Ik ken meerdere mensen die hun spraak kwijt zijn of hun functies. Mensen die enkel maar 1 hand kunnen gebruiken of personen die wel kunnen stappen met ondersteuning (een kruk, een rollator,...) maar zo waggel staan dat je denkt is dit wel veilig. Personen die hun verbale communicatie kwijt zijn die heel moeilijk praten of heel heel stil. Deze mensen weten heel vaak wat ze willen zeggen maar krijgen het er niet uit. Je ziet echt in hun ogen dat ze hier heel veel verdriet om hebben en dat dit soms heel frustrerend is.
Helemaal in het begin kon ik ook niet praten want de eerste diagnose LIS was toch wel eng voor alle partijen. De ja-neen vragen die je kon stellen aan mij en dan knipperde ik met mijn ogen of stak ik mijn tong uit. Gelukkig is mijn spraak heel snel terug gekomen en van mijn LIS periode weet ik niets. Misschien een geluk voor mij maar langs de andere kant zoek ik wel antwoorden om het zwarte gat op te vullen.
Mijn coma periode en de LIS. Hoe was het voor Jo, de kinderen, mijn omgeving,... Ook al zeg ik tegen Jo het maakt niet uit of ik het weet misschien beter dat ik het niet weet maar als mens ben je zo nieuwsgierig dat je alle gaatjes wilt worden ingevuld hebben.
Jo en ik waren aan het praten dat ik wel wat geluk heb gehad. Ik heb mijn geheugen nog, ik kan het nog heel goed uitleggen alleen die paar dingen die ik vergeten ben maar waarvoor ik een snelle creatieve oplossing heb gevonden.
Ik kan praten met Jo, de jongens, mijn familie en omgeving. Ik kan mijn emoties tonen al ben ik nu iets gevoeliger dan vroeger en ben ik een softy geworden. Ik kan een gezelschapsspel spelen met hen waar ik zowel kan winnen of verliezen. Drukke spelletjes vallen uit de boot. De verbale dingen die ik vroeger kon kan ik nu nog en ik mag daar heel blij om zijn.
Ok er zijn de fysieke dingen maar cognitief is er niet zoveel anders dan vroeger. Gelukkig
Het had anders kunnen lopen.
Ok ik kan niet meer lopen maar ik kan nog wel met mijn handen dingen doen, ik kan praten en ik kan nog beslissingen nemen en ik kan ook dingen inschatten.
Het enige waar het soms moeilijk loopt is met mijn jongens ik voel me zo schuldig om wat ik voor heb tegenover hen dat ik soms iets te rap toegeef.
Zoals deze nacht Volker kwam aan mijn bed ik ben bang. Na wat troosten is hij naast mij in bed geschoven om verder te slapen daar ging mijn slaap. Het enige wat hij zocht was genegenheid van zijn mama die er nu wel was.
Vandaag was goed begonnen de jongens waren wakker en ze werden verraden door Darwin de poes die honger had. Miauw miauw Volker kwam dan maar vragen of ze mochten opstaan. Het was al 7.35 dus waarom niet. Niet veel later kwam Patricia binnen voor de was en de ...
van mij. We vroegen ons af wat er aan de hand was want de jongens deden direct hun kleren aan en gingen zich direct wassen. Maar het begon ons te dagen "onze kerels wilden op de pc". Ok, de jongens op de pc en ik me verder aan het klaarmaken. Het was een korte was want ik ging deze middag in bad. Nog even afgesproken hoe wat wanneer en dan ging ze verder als ik klaar was Lander vroeg nog een boterham met gekleurde choco (bruin-witte choco) Het is zondag en ik ging nog even aan tafel hangen iets lezen mezelf bezighouden. De jongens keken wat tv op de pc en Jo zat een beetje buiten zijn sigaret te roken. Dus een gewone zondag in september. Morgen is het weer school dus de jongens vliegen op tijd hun bedje in. 20uur en 20.30uur zijn de uurtjes geworden.
Iets na 10uur vonden ze hun volume en drukte knop. Ze zijn beginnen ruzie maken, discussiëren en maar blijven door doen tot zowel Jo als ik er zot van werden. Gisteren en eergisteren waren ook zo van die dagen. Na het eten ging ik even mijn ogen toedoen en ze gingen gewoon door. Zowel Jo en ik hadden er iets van gezegd maar ze hadden de boodschap niet door. Tijdens het mijn het moment dat mijn ogen dicht waren hoorde ik alles en toen ben ik ontploft. Zowel Volker en Lander hadden me nog nooit zo kwaad gezien. Zowel Jo, de jongens en ik waren verschoten. De jongens zijn beginnen opruimen zoals het hoorde en elke keer ze terug begonnen DIT OF DAT? MAAR LANDER OF VOLKER zei ik "ik wil het even niet horen ik wil dat jullie eerst opruimen en geen ruzie maken. Het is gelukt aan tafel hebben ze ook nog even geprobeerd maar ik moest nog maar even zuchten of kijken en ze krompen en aten verder. Ze zijn nu rustig aan het kijken naar Plop en de Kabouterkoning om de dag af te sluiten.
Zelf vin ik het niet leuk dat ik zo hard mijn mond moet openzetten achteraf voelde ik me wel schuldig maar zowel Volker en Lander heb ik erna een groot kriebelmoment geschonken. Zowel Volker als Lander vonden dit super. Ik weet ook wel af en toe moet je even laten zien wie de baas is in huis maar het is nooit leuk om je stem te verheffen.
Volgende donderdag moet ik om 8.15 uur naar Gasthuisberg voor een botscan dit kwam gisteren in mijn mailbox toe. Alle geluk want ik wist van niets. S'morgens daar zo vroeg zijn een injectie en dan een eerste scan, 3 uur wachten en dan moeten we terug voor de scan van 30 min. Dan gaan we weten of toch 1 van volgende dagen of de ossificaties zijn uitgerijpt. Wat als het proces zich gestabiliseerd heeft dan moet ik onder het mes en terug een revalidatie periode tegemoet. Wat wel wat eng is maar noodzakelijk. Tja hoe een weekend kan draaien.
Volker en Lander waren reuze blij deze morgen want ze moesten maar tot 11 uur naar school. Blijkbaar is naar de oogarts gaan veel leuker dan naar school gaan. Jo is op tijd vertrokken om ze te gaan halen op school en om dan door te rijden naar de stad. We gaan naar de oogarts van het UZ Leuven Campus Rafaël. We hebben de afspraken voor de 2 jongens samen kunnen plannen. Volker was super trots dat zijn papa hem in de klas kwam halen. Ik vroeg nog aan Volker hoe was het op school en een typisch antwoord van Volker was HET WAS SAAI. Papa Jo reageerde enorm snel en zei volgens mij vond je het leuk want je was kei goed bezig en Volker had er geen antwoord op. Ook Lander was kei fier dat zijn papa in de klas stond om hem op te halen. Het is een keer wat anders papa die zo ineens in de klas stond om hen te komen halen. Lander zijn uitslag bij de oogarts is dat hij zijn oogje moet afplakken en nog steeds geen bril. Volker moet vanaf vandaag geen bril meer dragen. Hij moet nu dagelijks 1 à 2 keer een oogspiertraining doen. Zijn oogje is voldoende hersteld. Volker is dan ook super trots op zichzelf. We geven zijn bril nu een plekje in huis en is vanaf vandaag een souvenir.
Lander moet nog een tijdje zijn oogje afplakken. Om zijn oogje extra te stimuleren plakken we zijn oog af en zetten we hem voor de computer om een spel te spelen. Zijn minder actieve oogje leert dan ook wel werken. Auto racen, de weg zoeken het maakt niet uit laat het oogje maar werken. Dat van de computer heb ik eens gevonden in een artikel over kinderen die een lui oogje hadden en door het oogje af te plakken ze voor de computer te zetten heb je sneller en beter resultaat. Bij Volker hebben we dit ook gedaan. Volker hebben we nooit op school zijn oogje laten afplakken maar enkel thuis. Dit is dan ook ons plan bij Lander.
Lander had een geweldige uitspraak.
Hij vroeg aan Jo: ken je het liedje van K3 Afrika tot in Amerika,...
Jo zei: ik ken dat liedje niet vanbuiten
Lander aan Jo: Ken je het het liedje dan vanbinnen
Jo was sprakeloos en ik ook wel achteraf toen ik het hoorde. Zalige uitspraak van onze Lander.
Deze morgen toen Katrien de buurvrouw kwam buurten hebben we gebabbeld over onze living en dat het eens tijd word dat we de living schilderen. We zouden de living schilderen in eierschaal en dan enkele kleuraccenten te gebruiken.
Zo heb ik een kaderconcept gemaakt toen ik nog kon stappen groene houten plank met kaders op. De bedoeling is dat er nog zo een plank komt met kaders en de kadertjes worden geschilderd. Ik zou graag iets hebben in het bordeaux maar dat past zeker niet meer met de groene en paarse gordijnen. Jo heeft beloofd om dit alles te doen voor mijn verjaardag. Katrien en Jean Paul willen komen helpen. Het spijtige is dat ik niet kan helpen en alleen kan toekijken. We zouden ook op een paar plaatsen magneetverf gebruiken om eventuele tekeningen op te hangen bv. aan mijn bed en aan de bureau op kinderhoogte. Het bord daar zouden we dan beplakken met lettermagneten.
Jo was direct gewonnen om de living te schilderen voor mijn verjaardag. Iedereen heeft iets aan zo een cadeau en een mooie gezellige living doet leven. De kaders (accenten) kan ik wel beschilderen met een leuk fel kleurtje.
Lander en eventueel Volker mogen allebei een schilderij maken op doek om op te hangen in de living.
We gaan wel eens langs de Ikea passeren voor een paar kaders groot, klein en tussenin. Het lijkt erop dat we nog veel werk hebben met al die plannen. We zullen zien!!! Ik had beloofd aan Volker dat we de posters van de luchtmacht gingen inkaderen en ophangen, het leuke is dat de posters dubbel zijn zo kan Lander ook een paar vliegtuigen aan zijn bed hangen.
4 uur de jongens komen van school en ze hebben weer een top dag gehad.
Volker wat heb je gedaan?
taal
gespeeld
dingen geleerd
het was saai
gerekend
Ok, jongen wat heb je gedaan bij het rekenen buiten dat het saai was dan? Wel mama ik heb getallen gezien
Heb je plus, min, maal of gedeeld door gedaan? Awel mama en papa ik heb alle getallen gezien.
We komen niet ver met het kereltje en ook Jo was zich aan het storen en vroeg zich ook af wat hij had gedaan, hij zat dan ook naast Volker en vroeg het dan ook heel kordaat. Wat heb je nu gedaan bij het rekenen. Het honderdblad ingevuld. Ok nu zijn we wijzer.
Lander wat heb jij gedaan
gespeeld buiten op school komen
gespeeld binnen
gespeeld buiten 10 uur
gegeten
gespeeld buiten 12.30 uur
gespeeld binnen
gespeeld buiten 14.30 uur
gespeeld binnen
en dan naar huis 15.30 uur
Het grappige was dat hij nog juist zat met zijn telling.
Op donderdag is hij wel moe als hij van school komt een beetje buiten gespeeld en dan hangend voor de tv of een filmpje kijken.
Filmpje kijken op de Ketnetsite Kapitein Sabeltand of samen met Volker naar Mega Mindy. Vorig weekend heb ik Mega Mindy en de Snoepbaron opgenomen van tv op aanvraag van Volker. Deze week hebben we al 3 keer gekeken. De jongens vinden het wel super om naar al die superhelden te kijken. Mega Mindy, Superman, Batman, Sportacus ze kijken er zo graag naar en doen ze dan heel graag na. Superman is ok zolang ze niet proberen te vliegen en Sportacus die mogen ze zoveel ze kunnen nadoen want die superheld zijn doel is bewegen bewegen bewegen af en toe mogen de kinderen wel sportsnoep appel, wortel, peer "GEEN" suikers en het leuke is het helpt bij onze 2 kerels.
Volker is sinds zijn bezoek van de Luitenant- Kolonel van luchtmachtbasis van Koksijde helemaal in de ban van vliegtuigen, helikopters en is sinds het avondeten bezig met iets te bouwen. Plakken, kleuren en bezig zijn hij is een landingsbaan aan het maken en hij gaat ook nog een controletoren maken. Ik vind het super al ze zo aan het knutselen zijn en dan piraten en superhelden van geen tel.
Deze morgen Lieve binnen voor de dagelijkse was en plas. Ze was op tijd want ze wist dat Jozefien om 8.15u kwam. Ze was super blij want hier drinkt ze s'morgens een tas verse koffie. Na het bakje veel geluk voor haar gaat ze verder op haar weg naar de volgende patiënt om haar rond 13u terug te zien. Soms ben ik echt wel blij haar te zien.
Om 8.15u kwam Jozefien binnen en dan weet ik dat ik de mail heb nagekeken en mijne Facebook en al eens naar de nieuwswebsite heb gekeken.
Rond 10u kwam Jean Paul binnen voor een babbel hij verveelde zich. We hebben wat gelachen en gedaan een koffieke gedronken,... Het was best wel leuk. Ondertussen hadden Jo en ik effe een babbel over een hoogslaper. Lander had een hoogslaper maar door en valpartij wil hij en wij niet meer dat hij erin slaapt. Veel te gevaarlijk voor Landertjes. Lander is er eens goed uitgevallen en is moeten genaaid worden aan zijn hoofd. Hij heeft een nieuw bed gekregen en na 8 maanden hebben we besloten wat we met het bed gaan doen.
Vroeger werkte ik in een leefgroep voor kinderen in de bijzondere jeugdzorg. Ik weet dat die groepen een tamelijk budget hebben maar niet voor meubelen. Daarom dacht ik waarom geven we dat bed niet gewoon weg aan 1 van die groepen. Even getelefoneerd naar de leefgroep waar ik werkte maar met de verbouwingen hebben ze allemaal nieuwe bedden gekocht (te laat) dan naar de bureau gebeld en ik had Muriël aan de lijn ik vertelde mijn verhaal van het bed en ze ging eens rondhoren in de andere groepen. Ik wacht op antwoord. Ze vroeg ook hoe het ging met mij omdat ze alarmerende berichten hoorde over mij. Ze wist flardes maar niet alles. Ik heb haar het verhaal verteld in het kort de griep, longontsteking, hersenstaminfarct,... de rolstoel, de kracht vermindering ik moet zeggen het was een hele boterham, maar voor mezelf moet ik zeggen. Ik heb het al zoveel keer moeten vertellen dat ik zomaar zonder pinken over kan praten. Al denk ik achteraf het klinkt zo geromantiseerd. Zo is het niet het is hard en helemaal niet leuk. Maar het feit is ik heb het al zoveel keer moeten vertellen dat het gewoon een verhaal is een verhaal gelijk alle andere dingen die we meemaken in ons leven en dat je wilt delen met je omgeving. Daarom denk ik een dag zoals alle andere "denk ik"!!!
Gisteren kwam Lieve binnen en vertelde dat ze vandaag niet op tijd hier ging zijn voor me mee uit bed te zetten en de verzorging want het is Leuven kermis met jaarmarkt en dan wilt ze zo rap mogelijk weg uit Leuven. Om 6.15u ging de wekker Jo was al wakker. Gewassen aangekleed en waren klaar voor de grote rush. 7u uur Volker Lander opstaan het is tijd en het is de eerste schooldag. Springend komen de jongens naar beneden zenuwachtig maar toch blij dat het zover is. Volker doet direct zijn kleren aan en begint zich te wassen. Hij was zenuwachtig en had geen honger maar een glas fruitsap ging er wel in. Lander plofte zich aan tafel en had honger ik was boterhammen aan het smeren en gaf onze kleine pruts een boterham met gekleurde choco. Door het heen en weer praten van de jongens, Jo en ik.vergat ik choco op de boterhammen van Volker te smeren ik stak zijn boterham weg en koekjes weg in zijn boekentas.
We hebben een afspraak in huis de jongens krijgen een boterham mee lander 2, Volker 2 of 3 of 4 sneetjes brood. 1 keer per week krijgen ze choco mee op hun boterham. De rest van de week krijgen ze beleg mee kaas, ham (Volker lust geen hesp), salami of iets wat ze niet zo lekker vinden maar wel moeten leren eten. De druk van de klas doet eten denken we, bv. pate of smeerkaas. De jongens eten in de klas dus het is leuk zeker voor Lander dat ze in kleine groepjes zitten. Enkel de kinderen die warm eten eten in de refter. Toen de jongens van school kwamen vroeg Volker om warm te eten op school. Zelf vind ik het belangrijk dat de jongens thuis warm eten. Ik hab dit altijd gevonden en zei direct neen Volker dat gaat en gaf de reden. De jongens hadden gekozen om pizza te eten deze avond en Jo en ik vonden dit een goed idee. Toen ik merkte dat Volker niet zo blij was met mijn antwoord dan zei ik jij wilt warm eten op school ik denk het niet want dat wil zeggen geen pizza, of frietjes op een weekdag meer. Hij keek eens bedenklijk en zei ok ik eet wel warm thuis. Maar nu weet ik ook waarom hij dit zei. Tijdens de ochtend drukte die meteen aanwezig was is mijn fout gebeurt. Ik was bokes aan het smeren en Lander vroeg ik wil ook een boterham met ... want ik heb honger. Ik smeer een boterham voor school en steek die weg, smeer een boterham voor hem en geef die dan ook aan hem. Maar toen gebeurde het ik snee de boterhammen voor Volker en stak die in zijn brooddoos. 1 detail ik was zijn choco vergeten smeren op zijn boterham. Ocharme het ventje zijn mama had gezorgd voor zijn boterhammen, hij lust geen boter dus dat waren heel droge boterhammen.
En dan hebben we hier in huis een regel
een koek zonder chocolade mee naar school
brood met beleg kaas,... Max 1 keer zoet mee op de boterham
We geven water mee naar school het is gezond en het word niet zuur
Het was een hele droge dag voor Volker.
Ik heb alle papieren ingevuld van de jongens gegevens, keuzes, enz.
Volker had 3 papieren mee over de levensbeschouwing die ik moest invullen en op het einde vele handtekeningen.
Ik vroeg al lachend aan Volker en jongen wat wil je doen dit jaar je kan kiezen
Protestantse godsdienst
Israëlische ovetuigng
Islam
Zedeleer
Godsdienst
...
Volker keek me bedenkelijk aan en zei "seg mama da van vorig jaar is goed ze ne" want ...
Ze moeten toch wat weten ze ne op school.
Het belangrijkste is dat zowel Volker en Lander genoten van hun eerste schooldag. Ze hadden veel te vertellen en ik heb niets meer gehoord van de pennenzak.
En ik heb een hele dut gedaan deze middag van 13 uur tot 16 uur niet de bedoeling maar wel genoten.
De oefeningen in Pellenberg gingen heel goed statafel, stappen tussen parallelle baren het ging goed heel goed. We waren vroege vogels want om 9.30 waren we al daar en dus om 11 uur bijna thuis. Het was een leuke dag vandaag. Morgen weer een schooldag en weer meer informatie en leuke dingen om te doen. Nieuwe oefeningen, nieuwe technieken, allemaal nieuwe dingen voor de jongens het zal een topjaar worden. En voor mezelf wil ik en moet ik mijn hoofd op orde zetten en dingen systematisch afwerken. En het is geen schande om dingen op te schrijven.
Het is een moment dat ik echt moet delen. Volker zijn dag kan niet meer stuk vandaag, hij heeft een super einde van de vakantie beleefd. Het begon in het begin van de week hij had op de tablet een tekening gemaakt van een reddingshelikopter de Sea King je weet wel van Windkracht 10 op tv. al heel de vakantie beleefd hij de verhalen als piloot of medic. Hij had dus die tekening gemaakt en ik moest die delen via Facebook. Zo gezegd zo gedaan die dag kreeg ik heel wat positieve reacties en ook eentje dat bleef hangen. Dominique zei me waarom stuur je die niet op naar de luchtmachtbasis van Koksijde. Ik wou dit stiekem doen maar werd betrapt door Volker. We hebben samen de brief geschreven en opgestuurd. We hadden eventueel een kaartje verwacht maar geen persoonlijk bezoek van de Korpschef die hier blijkbaar in de buurt woont. Om 9.30 ging de deurbel en de jongens waren al heel snel aan de deur en zagen daar een man staan die vroeg wie Volker was. Volker zei heel bedeesd ik. Jo en ik hoorde de uitleg en jo ging al vlug kijken terwijl ik riep kom maar binnen. Jo de gang in en die man stelde zich direct voor ik ben luitenant-korporaal korpschef van het 40ste in Koksijde ondertussen was ik al halfweg de gang ingekomen. Hij had een goodiebag vol spulletjes bij voor Volker een pet, een muts, een USBstick, posters, stickers, batches, t-shirt en heel veel boekjes. Volker, Lander, Jo en ik waren ferm onder de indruk van het leuke maar verrassende bezoek. De man woonde in de buurt en blijkbaar woont er hier een paar huizen verder een collega van hem (hij dacht dan ook dat we via hem aan alle gegevens waren gekomen). Hij vertelde dat ze weinig post kregen van kinderen. Ze waren zodanig blij dat ze vonden dat ze iets moesten doen voor Volker. De man vertelde dan ook doodleuk op de basis ik woon in de buurt ik zal dat persoonlijk binnenbrengen. We waren super trots op het bezoekje.
Deze middag was David er met zijn vrouw en Katrien. Wat een leuke en zalige middag. We hebben veel gebabbeld over kinderen, revalideren, avonturen vroeger en nu. David lag bij mij op de gang in Pellenberg en we hadden steeds een goed contact die 8 maanden dat hij er was. Zijn vrouw daar had ik minder contact mee maar ze was wel altijd vriendelijk en vandaag was ze een spraakwaterval. Ze zijn iets na 17.30u vertrokken maar het mocht wel langer duren. Ik had cake gebakken en wafeltjes gemaakt met oma. David had een lekkere taart bij zich. Katrien was zot van de wafels en heeft er zeker 3 of 4 gegeten terwijl de mama vertelde dat ze moeilijk at. Jo was ze een beetje aan het plagen en had een wafeltje naast hem gelegd om op te eten en Katrien kwam een wafeltje halen en Jo zei neen en trok de doos weg. Waar Jo geen rekening mee hield was zijn wafeltje die plots weg was en in de mond van Katrien zat.
Omdat ik gisteren veel pijn had aan mijn schouder had Jozefien toch gezorgd dat ik kine had vandaag. Anouk had nog een plekje vrij en het was een hele toffe madam. Een echte spraakwaterval, ze heeft mijn arm gemobiliseerd,... Haar handen en haar tong bleven gaan. Al had ik bij het opstaan minder last maar door gisteren avond nog te moeten braken was ik toch een beetje buiten mijn sas. Alles was een beetje vertraagd en ik had daar vandaag geen tijd voor. Vandaag moest ik wafeltjes bakken en cake maken voor morgen. Ik had An en Els gevraagd maar die konden niet en dan heb ik oma gevraagd om bij te springen. Oma is komen helpen ze deed de grote zaken dingen nemen uit de kast, de handige dingen bv. eiwit scheiden dooier en de gevaarlijke dingen iets in de oven zetten.
De chocoladecake was helemaal niet gelukt. Er was een korst maar de binnenkant was lopend. Jo en ik hebben nog een nieuwe gemaakt en die was wel gelukt. Oma bakte ondertussen de wafeltjes. Het was niet het recept dat ik anders gebruikte dus het ging anders dan anders. Na de bak sessie dacht ik eraan het zijn andere wafeltjes die ik maak. Parijse wafeltjes steeds een succes. Ondertussen is Wolf hier binnen geschoven om te zeggen dat hij werk heeft gevonden, Scholengroep 11 gaat hij onveilig maken, ocharme Volker en Lander want ze behoren tot die groep met hun schooltje.
Voor mij ik heb het overleefd maar ik ben doodop, mijn kaars is uit, iets te veel hooi op mijn vork genomen. Om de zoveel tijd merk ik zo een aanhangsel van wat ik voor heb gehad, een restletsel noemen ze dat ook en het is niet fijn om daar mee geconfronteerd te worden. Ik ben daar het slachtoffer van maar ook mijn omgeving. Ik ben moe, kort en ik trek me terug in mezelf. Ook al probeer ik dit proces wel uit te stellen het heeft zijn weerslag. Vandaag de vermoeidheid, de schouderpijn. Soms allemaal iets teveel. Straks samen met de jongens naar FC De Kampioenen kijk en dan oogjes toe en de snavels zeker en morgen weer fris en monter. Morgen krijg ik bezoek van David. David was een mede-patiënt in Pellenberg. David is 1 jaar ouder dan ik en hij is gehuwd en heeft een dochtertje een jaar jonger dan Lander. Volker kent ze vooral van dat ze steeds achter hem aanloopt. Best grappig. David en ik alle 2 ouder, zelfde leeftijd en partner van ... We waren alle 2 op een plaats waar we niet wilden zijn. We wilden alle 2 thuis zijn bij ons gezin en samen ons gezin dragen. Maar neen iets heeft er roet in in ons leven gestrooid. En daar zaten we dan ver weg van huis waar ze ons nodig hadden. Alle 2 waren we zeer gemotiveerd om er te geraken. Kine, ergo, ... Elke dag opnieuw zaten we samen aan tafel we lachten, we babbelden over grappige dingen maar ook serieuze dingen. Na al deze tijd hebben we nog steeds contact en ik zou dat ook zo graag houden.
Een gezin met grote mensen en kleine mensen, het brengt organisatie met zich mee. Zeker als 1 van die personen een NAH heeft en in een rolstoel zit. Een kleuter, een lagere school kind die denkt dat hij al een tiener is en de mr. die heel veel draaiende houd.
Er komen hier verschillende personen over de vloer die hier alles een beetje op orde houden. Jo en ik proberen hier alles in goede banen te leiden door enkele vaste patronen aan te houden. Bv. van maandag tot vrijdag opstaan tijdens de vakantie mogen ze pas op de pc als ze gewassen en aangekleed zijn en dat 2 keer 30 minuten per dag. In het weekend mogen ze in hun pyjama voor de pc maar ten laatste om 10.30 uur. Aan tafel etenn niet lopen in huis, niet roepen in huis, in de vakantie slapen gaan na FC De Kampioenen anders Volker om 20.30 uur en Lander om 20 uur. We hebben al heel wat regeltjes in ons leven gebracht. Zo heb je de logische en anders heb je diegene dat je denkt is dat een regel en stel je je vragen. De meeste regels zijn logisch voor grote mensen maar voor kleine mensen zijn al die regeltjes maar een overbodige zaak
Bv.
2 keer 30 minuten op de pc per dag
chips in de voormiddag mag niet
kledij op tijd aandoen
boterham eten als eerste maaltijd van de dag
op tijd bed in
niet te veel snoep
eerst beleg op de boterham en dan pas choco of zo
af en toe een stuk fruit eten (minstens 1 keer per dag)
bord leeg eten en dan pas een dessert
beleefd zijn
we zitten aan tafel om te eten en lopen niet rond
geen speelgoed op tafel als we eten
...
we hebben er een heel deel, ik kan er een boek over schrijven. Naast al die regeltjes hebben we ook activiteiten op zaterdag gaan de jongens zwemmen, op weekdagen gaan ze naar school van maandag tot vrijdag heb ik kine, eens om de 14 dagen komt Dominique langs voor een paar dingen te regelen, om de zoveel tijd komt Ilse de psy, de dokter, Pellenberg en Jo en ik proberen dit alles zoveel mogelijk te rijmen met elkaar en dan heb je wel toch een beetje structuur nodig. Voor iedereen het een beetje te vergemakkelijken ben ik aan het proberen om overal een beetje structuur te brengen. Zoals de kledij ondergoed en kousen liggen in de badkamer dus hebben de jongens elk 2 mini wasmandjes gekregen. Ik heb etiketten gemaakt en erop geplakt. Volker heeft een mandje onderbroekjes en een mandje kousen in het rood Lander heeft zo 2 mandjes maar dan in het blauw. Boven gaan alle kleren gesorteerd worden en een plek krijgen. Lander zijn kast krijgt etiketten met broeken lang- broeken kort- T shirt truien en andere idem voor Volker. Het is gemakkelijk voor de jongens maar ook voor Jo en de gezinshulp. Want alles gewoon boven leggen in de kast is geen oplossing. Jo die alles moet gaan zoeken dit in de ene kast dat in de andere maar het is heel moeilijk als niets is gesorteerd en daarom project orde. Leslie en ik beginnen er volgende week aan. We zien wat het geeft en we proberen. Het beste is dat Jo en ik bij het plooien van de was Jo en ik mee de was sorteren per kind.
Het klinkt niet zo moeilijk maar voor mezelf heel ambetant dat ik niet mee naar boven kan. Ik zou zo graag eens hun kamertjes zien en eens gaan rommelen. Alles eens goed zetten, bedjes opmaken zo een kleine dingen.
Het is heel bizar vroeger deed ik die dingen niet zo graag maar je mist het als je het zelf niet meer kunt.
Zaterdag was ik opgestaan met enorm veel pijn in mijn schouder en gisteren na een paar telefoontjes Pellenberg en Jozefien. Jozefien is in de late namiddag gekomen en is mijn arm- schouder komen mobiliseren. Na wat getrek en geduw aan mijn arm ging het beter. Gisteren heb ik vele sterretjes gezien. Maar ik kon wel terug mijn glas van tafel naar mijn mond brengen en omgekeerd. Vandaag heeft Jozefien hetzelfde gedaan en weer waren de sterretjes daar maar ook extra bewegelijkheid. Ik was gisteren echt wel wanhopig de pijn de extra beperking. Stel je voor ze zeggen wel hou je arm rustig en het zal wel overgaan. Ik heb daar geen tijd voor om te wachten ik heb mijn arm nodig om mezelf te verplaatsen van A naar B. Morgenvroeg weet ik wat voor effect het had voor mijn arm.
Gisteren is de laatste week van de vakantie begonnen. Van elke dag was er nog 1- 1 maandag, 1 dinsdag, 1 woensdag,... Deze week maken we een overzicht van hoe de vakantie is verlopen.
Wat hebben we gedaan, wat hebben we niet gedaan en wat moeten we dit jaar nog moeten doen. Dierentuin Planckendael ok, Dierentuin Anwerpen voor de jongens OK voor ons NIET OK, naar zee NIET OK, BBQ 2x OK, zwemmen OK, spelen OK,... We hebben veel gedaan maar het is nooit genoeg denk ik voor mezelf.
Als ik iets had gedaan en ingeplant dan moest ik daar 2 dagen van bekomen. Stel je voor je gaat weg en 2 dagen later voel je het nog in je lijf dat je weg geweest bent. Dat zijn zo beperkingen die je ontdekt elke keer opnieuw als je weg gaat. Elke keer hoop je dat het beter gaat maar dat is niet zo. Op 2 september zorgen we voor een lekkere lunch voor de jongens en geven we ze een lekkere koek mee naar school. Die dag gaan Jo en ik beslissen wat we gaan doen want het is de eerste maandag van september en dan is het zoals jaren jaarmarkt van Leuven Kermis. Als je er niet moet zijn blijf er dan weg. Ik weet nog het eerste jaar dat we in Leuven kwamen wonen van Gent. Kwam ik van school en zei tegen de mama "mama maandag heb ik al vakantie ik moet niet naar school" waarop ze zei nu al en waarom. Ja ma, je gaat me niet geloven maar het is jaarmarkt in Leuven en dan moeten we niet naar school. Ja natuurlijk zag ik haar denken en mijn broer kwam met hetzelfde verhaal binnen. Maandag geen school Leuven Kermis. We draaiden ons in onschuld en we konden de eerste maandag van september uitslapen. Het 2 de jaar was ook zo maar dan was ons schoon leven uit. Onze school deed niet meer mee en we moesten sinds dien met de jaarmarkt naar school. Nu nog heb je heel wat Leuvense bedrijven die hun personeel een vrije dag geeft. Niet eerlijk vind ik waarom die wel en een andere niet? Zelf is het jaren geleden dat ik er geweest ben, ik denk dat Volker nog niet geboren was. Jo en ik hebben bijna niets gekocht maar het was wel fijn. Het grappige is dat erop het Sint Jacobsplein koeien en ander vee word verkocht. Voor sommige kinderen is dit het enige moment dat ze een koe of varken zien in het echt. Lander en Volker zien ook niet zo vaak een koe of een varken maar we proberen toch eens per maand over de grote berg te rijden waar er koeien grazen of eens naar het Provinciaal Domein te gaan voor de kinderboerderij. Maar maandag is toch hun schone leven uit. Vroeg opstaan, kleertjes aan en wassen, ontbijten, tanden poetsen en dan vertrekken. 7 uren rust geen lawaai, geen vragen, geen gezeur rond mijn hoofd. Het zal even afkicken zijn maar ik zal ze ook missen m'n 2 spruitjes. Lander behoord nu tot de groep van de oudste kleuters en wordt een ster en Volker zit nu in de 2de graad. Morgen gaat Jo naar de winkel en brengt koekjesdozen mee. Klassiek of een met afdruk het maakt niet uit als er maar koekjes of fruit in kan. De boekentassen staan al klaar. De pennenzak voor Volker zijn huiswerk te maken staat klaar en mijn pennenzak en potloden staan ook klaar. We staan officieel klaar om naar school te gaan.
Nu dat 1 september eraan komt moet ik misschien nieuwe doelen stellen. Ik zal er eens over nadenken. Volker en Lander nieuwe doelen ik ook nieuwe doelen. Eerlijk is eerlijk.
Elke avond als de jongens gaan slapen komen ze me een kus geven en een knuffel want ze moeten de nacht door. Je weet ik ga rond 20 uur op bed liggen om mijn lichaam een stuk te ontlasten en te rusten. Rustig nog iets doen, tv kijken het maakt niet uit. Maar dan moeten ze naar boven en ik wil ze ook wel eens in bed stoppen. Vroeger was dat een job dat Jo en ik samen deden. SAMEN de jongens een knuffel, kusje en nog iets vertellen. Ik mis het heel hard, ook al moest je naar boven tijdens je programma en zag je het einde niet. Ik deed het met veel plezier als ik erop terug denk. Jo en ik deden enorm veel samen als het kon. Samen boodschappen doen, poetsen, naar school gaan en halen, de jongens in bad zetten. Er was een enorme samenwerking tussen ons met elk onze specialiteiten.
Maar na februari 2011 heb ik veel moeten afgeven en ik mis het enorm.
Ze een pyjama en kleren laten aandoen lukt me heel goed. Op het einde plooi ik dan ook de pyjama op om aan de kant te zetten.
In bad zetten gaat niet goed. Ik kan de kraan niet laten lopen en het is een heel gedoe om mijn draai te vinden en alles te kunnen doen. Door de beperkte beweging in mijn armen maakt het er niet gemakkelijker op.
Was plooien lukt maar enkel de kleine dingen. Broekjes, kleren van de jongens, handdoeken,... Badhanddoeken en kleren van Jo en mij lukt me niet (te zwaar).
Tafel dekken lukt me. Jo moet me wel enkele dingen aanreiken.
Eten maken lukt me met hulp van Jo. Bv. spaghettisaus maken eerst alles voorbereiden en dan kan ik van start gaan. Ik kan enkel 1 pot in het oog houden. 1 nadeel elke keer verbrand ik me wel maar dat nemen we erbij.
Post halen in de gang lukt me niet ik geraak niet gedraaid in de gang.
Spelletjes spelen aan tafel met de jongens Uno, Plopspel,...
Spelletjes op de grond geen succes.
Samen met Volker huiswerk maken is natuurlijk een succes
... de lijst zal nog aangroeien als ik me laat gaan...
Het grote voordeel is wel dat ik nu altijd thuis ben voor mijn kerels groot en klein. Ook al lever ik niet steeds actieve ondersteuning ik ben er wel. Ze kunnen steeds terecht voor een knuffel, een babbel, een tafel spelletje, enz
Maar soms mis ik het wel hoor ze te bed leggen, samen naar school gaan (ok, ik kan dat doen maar zoveel moeite voor maar 5 minuten doe ik niet. Trouwens de kine komt kei vroeg. Ik ga vanaf dit jaar ook proberen om meer de jongens te gaan halen op school. Ik vind dat ik dit moet doen minstens 1 keer per week. M'n eerste voornemen is een feit. Ik begin er maandag 2 september aan. Alles plannen en eventueel in mijn agenda passen. Ik hoop dan ook dat ik een beter zicht krijg op de schoolse activiteiten van jongens en ik zal ook meer contact hebben met de mamas en papa's.
Ik denk dat ik een geknelde zenuw heb in mijn schouder en heb gisteren enorm veel pijn gehad. In samenspraak met Patricia (verpleging) heb ik toch een straffere pijnstiller genomen. Nu is de pijn er nog maar het is dragelijker. Er zijn minder pijnschuiten waardoor ik beter functioneer. Gisteren heb dan ook elke kine aangesproken op mijn Facebook . Yves heeft me geholpen door gerichte vragen te stellen,... Yves heeft dat super gedaan. Yves kan tekeningen maken op zijn PC amai knap. Het zijn robotachtige dingen die perfect kunnen dienen in computergames. Toen Yves stage deed in Pellenberg en vertelde over zijn hobby die hij dan ook toonde dacht ik en zei het hem ook "hier moet jij mee verder". Yves is ne lieve gast met een soms heel bizar kantje. We hebben enorm goed gelachen. Ik denk dat de meeste stagiairs met een goed gevoel naar huis gaan. Neuro-revalidatie een toffe bende samen.
