Ons weekend is begonnen Volker is met zijn vriend naar zee tot zondag. Hij zag het heel goed zitten broeken, truien,... mee en we mochten zeker auto niet vergeten. Rond 4 uur zijn ze hem komen halen. Straks ga ik even bellen om te horen hoe zijn rit is geweest en of hij al een meeuw heeft gezien.
Morgen gaan Lander met de papa naar Antwerpen. Even bij de tante gaan uitblazen. Zelf blijf ik thuis en heb ik een babysit voorzien voor me. Het zal ons allemaal wel deugd doen. Even weg van alles. Lander en Jo die alleen iets kunnen doen en ik die even op mijn plooi kan komen. 2 dagen heropladen voor maandag want dan hebben de jongens een dagje vrij. Volker die dan even kan uitblazen van zee en Lander die zijn energie in Antwerpen kon kwijt geraken.
Het is niet zoveel nieuws maar dat zal het weekend van ons worden. Zelf ga ik alles eens overlopen van wat ik kan en niet kan. Vorige dinsdag had ik een heel confronterende ervaring. Aangezien ik krachtvermindering heb was het even slikken. Ik zat aan tafel en ik moest een glazen flesje opendoen. Geen probleem flesje met kroonkurk pak ik in de hand en pak de flessenopener. Ik zet dit op het flesje en doe de beweging om het open te doen en er kwam geen beweging in. Na een paar keer te proberen en het op verschillende manieren te hebben gehanteerd en geprobeerd heb ik het opgegeven. Ik vond dit heel gek en voelde me een klein meisje. Stel je voor je wilt iets doen en dan kan je gewoon iets niet. Ik weet de bewegingen en ik weet wat ik moet doen en dan ontdek je dat je niet genoeg kracht hebt. Een naar gevoel en ik wil dit niet te vaak voor hebben.
Het is een tijdje geleden dat ik nog iets geschreven heb. Het is een hele woelige periode geweest. Ik ben mezelf weer eens tegengekomen en neen dat is niet fijn. Na wat er gebeurt is ben ik een heel andere persoon en de mensen die het kortste bij me staan die hebben het zwaarst te verduren. De NAH het is me wat. De rolstoel en fysieke beperking is 1 maar dan heb je tja het meesterbrein van Inge. Het alsof ik mezelf terug moet leren kennen en mijn omgeving moet me ook leren kennen. Ik ben voor mezelf heel hard geweest en heb vele mensen uitgesloten en ik weet niet hoe het verder moet.
Ik moet verder voor mezelf uitzoeken wat ik kan doen en wat niet. Ik kan voor mezelf wel zeggen de jongens staan op de eerste plaats en ik zal moeten zoeken hoe ik leuke dingen kan doen. Bv. als Lander vraagt gaan we een trein bouwen op de grond dan moet ik dit gewoon doen, al vind ik het moeilijk dat ik niet bij hem op de grond kan zitten blokjes aangeven ja de rest ... op die momenten is het rolstoelgebeuren een hele confrontatie voor mij maar ook voor de kerels. Met Volker speel ik heel veel Uno en hij kan me ondertussen onder tafel spelen of het spelletje van de draak. Lander en ik spelen heel vaak Krokodil heeft kiespijn en Stef stuntpiloot. We lachen heel wat af hier aan tafel. Na mijn bewogen week heb ik me heel goed geamuseerd met de jongens getekend, gespeeld enz. Volker en ik kijken vaak een filmke Windkracht 10, Star Wars er is heel wat virtueel plezier in ons leven. Lander is een echte losbol en is een zotte muts.
Samen is het nog steeds zoeken naar een harmonie tussen de gezin, mijn beperking, enz. Het is op sommige dagen een evenwicht zoeken tussen m'n relatie, gezin en mezelf. Het is niet altijd IK op de eerste plaats en het is niet altijd IK die mijn zin kan of moet krijgen. Ik ben thuis gekomen op 22 juni 2012 en ik had toen bang om wat er ging gebeuren. In de grote buitenwereld van de grote mensen met benen. Ik voel me zo klein in de stad, in de winkel alles lijkt zo groot. Aan de kassa staan als er veel volk is vind ik niet zo een fijn gevoel, ik kan met moeite aan de terminal van de Bank Contact. Het is geen leuke ervaring. Maar een gevoel waar ik moet aan wennen. En dat is het nu net aanvaarden doe ik niet denk ik maar ik zal er toch moeten leren mee leven. Ik weet dat het nooit goed zal komen maar het is een enge gedachte. Moet ik nu gans mijn leven revalideren, het is een enge gedachte.
Volker is zijn derde week gestart bij zijn nieuwe juf en hij heeft al routine. Op maandag moet hij lezen, vrijwillig lezen en donderdag heel vaak rekenen. Vorige week ging het wel maar hij probeerde toch wel alles een beetje in zijn richting te draaien. Maar deze week was hij een plichtbewuste student van 8 jaar agenda op tafel en hij begon spontaan te lezen luidop en stil. Vandaag kwam hij thuis en is direct beginnen lezen in een stripverhaal een stripverhaal je zou denken pas er mee op want er staan veel prentjes in. Maar niets is minder waar hij is zo een ventje die alle luidop leest. Het maakt niet uit wat hij leest als hij maar leest. Denk ik steeds.
Lander heeft een super start gemaakt het is strapdag vrijdag en dan zou hij met de fiets naar school moeten gaan of we ons zover gaan krijgen ik denk het nie de fiets in de auto en een paar honderd meter voor de schoolpoort uit te stappen, fiets uitladen en dan dapper naar school fietsen
Nu is de 3de week bezig en ze zitten al goed in de routine opstaan, kleren aan, wassen iets eten tanden poetsen nog wat spelen of tv kijken en dan naar school vertrekken. Thuis komen 4 uurtje agenda en huiswerk maken, spelen en zo gaat het alle dagen. Van maandag tot vrijdag in het weekend kan het wat rustiger aan toegaan.
6 uren ben ik op Gasthuisberg geweest. We hebben de jongens vroeg op school moeten afzetten. Lander vindt dit super leuk want hij mag in de nacht naar school want het is nog donker. De herfst is aangekomen en de zomer is voorbij. Het is kil het is lang donker s'morgens en s'avonds is het snel donker. Het is effe zoeken als we doorrijden naar Gasthuisberg de weg die we normaal nemen is afgesloten en het is een hele andere invalsweg die we moeten nemen. Langs de Tervuursesteenweg en langs de brandweer. Gelukkig staat het goed aangegeven al is het voor Jo effe zoeken en twijfelen. We waren er net op tijd. Jo heeft me ingeschreven en aan de balie zat Petra van de Pendel vroeger (intern vervoer UZ Leuven) Vroeger heb ik heel vaak beroep moeten doen op die dienst en zo ken ik ze allemaal Ann, Peter, Michel, Klaartje,Petra maar door herstructureringen is alles anders Petra zit nu omwille van haar gezondheid nog aan de inschrijvingen, Ann is logistiek in Pellenberg, Peter fladderd wat rond (niet slecht bedoeld) en Michel blijft rondrijden. De laatste keer dat ik met de Pendel meer reed zijn we een ijsje gaan kopen langs de weg. Een kleine babbel later en Jo wist de weg niet naar de 901 nucleaire afdeling en ik ook niet al ben ik daar al vaak geweest ik weet enkel de weg via de spoed "garage". Maar de moment dat ik op de bewuste gang was wist ik het. Even terug aanmelden en ik mocht naar wachtzaal D 5 minuutjes kon ik binnen. Ik naar binnen Jo mocht niet mee. Besproken hoe we de transfer gingen doen en daar gingen we dan. Ze hebben met 4 verplegers 9 keer geprikt om toch maar die tracer te kunnen inspuiten. Het probleem was dat ze telkens een ader konden aanprikken maar hij sprong steeds stuk als ze er wat druk opzette. Eerste scan gemaakt 7 minuten. Bij het recht komen vertelde ik de verpleging doe het vloeiend in 1 beweging en ik ga pijn hebben maar blijven gaan als ik over dat ene punt ben is het voorbij.
3 uur wachten voor de volgende scan, gelukkig werkt An mijn zus in de cafetaria free drinks en free food maar we moeten wel dag gaan zeggen met veel plezier. Ik merkte wel dat An kei trots is op haar kleine zus, fier dat ze kan zeggen aan haar collega's dat is mijn zusje dat 2.5 jaar geleden hier gevochten heeft voor haar leven en waar ik jullie 3 maanden een beetje aan de kant heb geschoven om even op bezoek te gaan bij haar zusje.
Terug naar 901 voor den 2 de scan. Terug een transfer en daar kwam de scan van 8 minuten hup terug de stoel in en hup naar de wachtzaal de verpleger vertelde me even wachten dan komt de radioloog je vertellen wat de plannen zijn dat is A) naar huis gaan of B) nog een scan. Het werd B) een 2de scan hup mee Jo die steeds moest wachten en ik die gewillig overal meeging. Hup terug op het bed en schuif onder scan er werd een band over mijn buik en armen gedaan alsof ik ga weg lopen. Ik mocht niet bewegen zoveel is duidelijk, ik moet een deel gemist hebben want dat half uurtje was snel voorbij want ik heb 2 uur gezien en toen was het 2.25 u en werd ik eruit geschoven. Ik mocht naar huis we zijn de jongens ondertussen gaan halen op school en om 16 uur was ik thuis. Ik had nog een verrassing voor de jongens en ik heb het tot de laatste moment kunnen zwijgen.
Het is nu wachten op de resultaten normaal zie ik Dr Beyens 15 oktober en ik ga proberen vroeger de resultaten te pakken te krijgen. Ik hoop voor mezelf dat de ossificaties uitgerijpt zijn en als dat zo is dan komt er nog een zware periode aan 2 operaties heup en knieën maar een grotere mobiliteit als resultaat. Ik duim voor mezelf en ik hoop dat iedereen mee duimt.
Morgen is de grote dag een botscan 5 à 6 uur plezier in Gasthuisberg. Ocharme mijn 2 kerels we moeten ze al om 7.15 op school afzetten in de opvang. Om dan door te rijden naar het onderzoek waar we al een tijdje op wachten. We weten wat er gaat volgen eerst op de tafel gaan liggen inspuiting met contrastvloeistof even onder de scan en dan 3 uur wachten voor we met de werkelijke scan kunnen beginnen dat ongeveer 10 minuten zal duren. Dan blijven we liggen om dan nog eventueel nog opnames te laten maken en de prof kennende zal dat ook moeten gebeuren. Hop nog eens 30 minuten erbij. De tafel is hard niet comfortabel maar je krijgt een kussentje en een kussen onder je knieën. Als je daar ligt word je je echt bewust van je lichaam. De verplegers, radiologen verdwijnen in het kamertje ernaast en het word stil en dan begint de scanner te draaien. Je mag niet bewegen wat voor mij geen probleem is. Het voordeel is je moet je niet uitkleden voor het onderzoek je gaat er met kleren en al in. Het is nu de 6de of 7de keer dat ik eronder ga ik ken de dril ik kom er licht radioactief uit maar ik zal dat erna wel uitplassen. Terwijl ik daar lig heb ik tijd om alles weer eens te overlopen hoe het allemaal gelopen is en hoe ik er weer in geslaagd ben om hier weer te liggen weer een scan achter de kiezen. Weer een onderzoek op weg naar een eventueel herstel verbetering. Vooral verbetering want 100% verbetering zal het nooit zijn. Maar moest de pijn in mijn bekken en knieën verminderen zou dit al een hele oplossing zijn. Wie weet moet ik dan minder medicatie nemen en kan ik de pijnpleisters helemaal uit mijn leven bannen. In het begin nam ik 21 pilletjes op 1 dag nu zijn het er 16 maar meer wat ik nog overdreven veel vind. Pilletje tegen de pijn nog iets tegen de pijn en als ik echt veel pijn heb mag ik nog dat nemen wat ik als het ware zoveel mogelijk uitstel. Een pilletje die de blaas probeert te controleren en iets preventief tegen blaasinfecties, spierverslappers al mogen die wel eens in mijn schouders beginnen werken, ... Het zijn er zoveel niet fijn ze ne. S'morgens sta ik op en moet ik 7 pilletjes nemen 3 capsules en 4 echte pilletjes. Ik weet nog vroeger dat ik al begon te kokhalzen als ik 1 pilletje moest nemen. Nu pak ik die 7 pilletjes in 2 keer. Best wel straf ze ne kwak en kwak binnen en hop naar de volgende dosis om 12 uur, 17 uur en net voor het slapen gaan. Inge dit zal voor gans je leven zijn.
Ik zei het ook aan de dokter is dat nu voor gans mijn leven pillekes nemen, revalideren pff het zal je maar gebeuren.
Vandaag heb ik samen met Volker het dank u wel briefje voor Koksijde afgewerkt morgen sturen we het op naar Koksijde. 3 leuke foto's met hun schatten en hun snuitjes op. Het is niet de bedoeling dat we pennenvriendjes worden maar voor zo een leuke attentie mogen we wel wat moeite doen. Volker is nog steeds heel fel in de ban van rescue. Gelukkig loopt hij niet rond met een pistool en schiet hij op alles neen hij redt mensen op zee, de held.
Weet je dat ik nog steeds opzoek ben naar mezelf het is elke dag denken wat kan ik doen, wat ga ik doen en wanneer ga ik iets doen.
Ik ben opzoek naar mezelf. Fysiek ben ik er nog maar soms lopen mijn gedachten in de knoop. Het ene moment loop ik over van energie en het andere moment val ik gewoon ter plekke in slaap en weet ik niet hoe ik de dag moet doorkomen. Ik ben zo snel over mijn eigen grens en het is moeilijk in te schatten wanneer de vermoeidheid zal toeslaan. Als ik een dag plan met de jongens en Jo weet ik al op voorhand dat ik dat zal moeten bekopen. Wat ik vroeger niet kon kan ik nu wel voor de tv in slaap vallen, al zittend slapen en ik kan gewoon in den dag slapen. Voel ik mijn bed dan is mijn slaap al half gewonnen en hangen mijn ogen al halfstok.
Het zijn de nadelen van een NAH (Niet Aangeboren Hersenletsel). Je krijgt zoveel indrukken ook al zijn ze niet anders dan vroeger ze komen gewoon uitvergroot binnen bij me. Mijn chaotische leven kan ik niet meer "verdragen" maar aan de andere kant zijn mijn gedachten veel complexer.
Gelukkig volgen de jongens nog een stuk ons levensritme Soms voel ik me heel triestig en moe en moet ik me er gewoon over zetten
Gisteren was 1 van de laatste mooie dagen waar je kan buiten zitten op je terras. Jo en ik zaten buiten, samen iets drinken en samen praten over alles en nog wat. Maar 1 ding is me blijven hangen.
Jo, de kinderen, mijn omgeving weten wat er is gebeurt met mij en weten van waar ik kom en toch is de impact op ons gezin groot maar langs de andere kant mogen we blij zijn. Ok alles onder de gordel werkt niet meer zo goed maar als ik rationeel denk, mijn geheugen zit nog snor en ik kan nog steeds goed praten. Gelukkig, Ik ken meerdere mensen die hun spraak kwijt zijn of hun functies. Mensen die enkel maar 1 hand kunnen gebruiken of personen die wel kunnen stappen met ondersteuning (een kruk, een rollator,...) maar zo waggel staan dat je denkt is dit wel veilig. Personen die hun verbale communicatie kwijt zijn die heel moeilijk praten of heel heel stil. Deze mensen weten heel vaak wat ze willen zeggen maar krijgen het er niet uit. Je ziet echt in hun ogen dat ze hier heel veel verdriet om hebben en dat dit soms heel frustrerend is.
Helemaal in het begin kon ik ook niet praten want de eerste diagnose LIS was toch wel eng voor alle partijen. De ja-neen vragen die je kon stellen aan mij en dan knipperde ik met mijn ogen of stak ik mijn tong uit. Gelukkig is mijn spraak heel snel terug gekomen en van mijn LIS periode weet ik niets. Misschien een geluk voor mij maar langs de andere kant zoek ik wel antwoorden om het zwarte gat op te vullen.
Mijn coma periode en de LIS. Hoe was het voor Jo, de kinderen, mijn omgeving,... Ook al zeg ik tegen Jo het maakt niet uit of ik het weet misschien beter dat ik het niet weet maar als mens ben je zo nieuwsgierig dat je alle gaatjes wilt worden ingevuld hebben.
Jo en ik waren aan het praten dat ik wel wat geluk heb gehad. Ik heb mijn geheugen nog, ik kan het nog heel goed uitleggen alleen die paar dingen die ik vergeten ben maar waarvoor ik een snelle creatieve oplossing heb gevonden.
Ik kan praten met Jo, de jongens, mijn familie en omgeving. Ik kan mijn emoties tonen al ben ik nu iets gevoeliger dan vroeger en ben ik een softy geworden. Ik kan een gezelschapsspel spelen met hen waar ik zowel kan winnen of verliezen. Drukke spelletjes vallen uit de boot. De verbale dingen die ik vroeger kon kan ik nu nog en ik mag daar heel blij om zijn.
Ok er zijn de fysieke dingen maar cognitief is er niet zoveel anders dan vroeger. Gelukkig
Het had anders kunnen lopen.
Ok ik kan niet meer lopen maar ik kan nog wel met mijn handen dingen doen, ik kan praten en ik kan nog beslissingen nemen en ik kan ook dingen inschatten.
Het enige waar het soms moeilijk loopt is met mijn jongens ik voel me zo schuldig om wat ik voor heb tegenover hen dat ik soms iets te rap toegeef.
Zoals deze nacht Volker kwam aan mijn bed ik ben bang. Na wat troosten is hij naast mij in bed geschoven om verder te slapen daar ging mijn slaap. Het enige wat hij zocht was genegenheid van zijn mama die er nu wel was.
Vandaag was goed begonnen de jongens waren wakker en ze werden verraden door Darwin de poes die honger had. Miauw miauw Volker kwam dan maar vragen of ze mochten opstaan. Het was al 7.35 dus waarom niet. Niet veel later kwam Patricia binnen voor de was en de ...
van mij. We vroegen ons af wat er aan de hand was want de jongens deden direct hun kleren aan en gingen zich direct wassen. Maar het begon ons te dagen "onze kerels wilden op de pc". Ok, de jongens op de pc en ik me verder aan het klaarmaken. Het was een korte was want ik ging deze middag in bad. Nog even afgesproken hoe wat wanneer en dan ging ze verder als ik klaar was Lander vroeg nog een boterham met gekleurde choco (bruin-witte choco) Het is zondag en ik ging nog even aan tafel hangen iets lezen mezelf bezighouden. De jongens keken wat tv op de pc en Jo zat een beetje buiten zijn sigaret te roken. Dus een gewone zondag in september. Morgen is het weer school dus de jongens vliegen op tijd hun bedje in. 20uur en 20.30uur zijn de uurtjes geworden.
Iets na 10uur vonden ze hun volume en drukte knop. Ze zijn beginnen ruzie maken, discussiëren en maar blijven door doen tot zowel Jo als ik er zot van werden. Gisteren en eergisteren waren ook zo van die dagen. Na het eten ging ik even mijn ogen toedoen en ze gingen gewoon door. Zowel Jo en ik hadden er iets van gezegd maar ze hadden de boodschap niet door. Tijdens het mijn het moment dat mijn ogen dicht waren hoorde ik alles en toen ben ik ontploft. Zowel Volker en Lander hadden me nog nooit zo kwaad gezien. Zowel Jo, de jongens en ik waren verschoten. De jongens zijn beginnen opruimen zoals het hoorde en elke keer ze terug begonnen DIT OF DAT? MAAR LANDER OF VOLKER zei ik "ik wil het even niet horen ik wil dat jullie eerst opruimen en geen ruzie maken. Het is gelukt aan tafel hebben ze ook nog even geprobeerd maar ik moest nog maar even zuchten of kijken en ze krompen en aten verder. Ze zijn nu rustig aan het kijken naar Plop en de Kabouterkoning om de dag af te sluiten.
Zelf vin ik het niet leuk dat ik zo hard mijn mond moet openzetten achteraf voelde ik me wel schuldig maar zowel Volker en Lander heb ik erna een groot kriebelmoment geschonken. Zowel Volker als Lander vonden dit super. Ik weet ook wel af en toe moet je even laten zien wie de baas is in huis maar het is nooit leuk om je stem te verheffen.
Volgende donderdag moet ik om 8.15 uur naar Gasthuisberg voor een botscan dit kwam gisteren in mijn mailbox toe. Alle geluk want ik wist van niets. S'morgens daar zo vroeg zijn een injectie en dan een eerste scan, 3 uur wachten en dan moeten we terug voor de scan van 30 min. Dan gaan we weten of toch 1 van volgende dagen of de ossificaties zijn uitgerijpt. Wat als het proces zich gestabiliseerd heeft dan moet ik onder het mes en terug een revalidatie periode tegemoet. Wat wel wat eng is maar noodzakelijk. Tja hoe een weekend kan draaien.
Volker en Lander waren reuze blij deze morgen want ze moesten maar tot 11 uur naar school. Blijkbaar is naar de oogarts gaan veel leuker dan naar school gaan. Jo is op tijd vertrokken om ze te gaan halen op school en om dan door te rijden naar de stad. We gaan naar de oogarts van het UZ Leuven Campus Rafaël. We hebben de afspraken voor de 2 jongens samen kunnen plannen. Volker was super trots dat zijn papa hem in de klas kwam halen. Ik vroeg nog aan Volker hoe was het op school en een typisch antwoord van Volker was HET WAS SAAI. Papa Jo reageerde enorm snel en zei volgens mij vond je het leuk want je was kei goed bezig en Volker had er geen antwoord op. Ook Lander was kei fier dat zijn papa in de klas stond om hem op te halen. Het is een keer wat anders papa die zo ineens in de klas stond om hen te komen halen. Lander zijn uitslag bij de oogarts is dat hij zijn oogje moet afplakken en nog steeds geen bril. Volker moet vanaf vandaag geen bril meer dragen. Hij moet nu dagelijks 1 à 2 keer een oogspiertraining doen. Zijn oogje is voldoende hersteld. Volker is dan ook super trots op zichzelf. We geven zijn bril nu een plekje in huis en is vanaf vandaag een souvenir.
Lander moet nog een tijdje zijn oogje afplakken. Om zijn oogje extra te stimuleren plakken we zijn oog af en zetten we hem voor de computer om een spel te spelen. Zijn minder actieve oogje leert dan ook wel werken. Auto racen, de weg zoeken het maakt niet uit laat het oogje maar werken. Dat van de computer heb ik eens gevonden in een artikel over kinderen die een lui oogje hadden en door het oogje af te plakken ze voor de computer te zetten heb je sneller en beter resultaat. Bij Volker hebben we dit ook gedaan. Volker hebben we nooit op school zijn oogje laten afplakken maar enkel thuis. Dit is dan ook ons plan bij Lander.
Lander had een geweldige uitspraak.
Hij vroeg aan Jo: ken je het liedje van K3 Afrika tot in Amerika,...
Jo zei: ik ken dat liedje niet vanbuiten
Lander aan Jo: Ken je het het liedje dan vanbinnen
Jo was sprakeloos en ik ook wel achteraf toen ik het hoorde. Zalige uitspraak van onze Lander.
Deze morgen toen Katrien de buurvrouw kwam buurten hebben we gebabbeld over onze living en dat het eens tijd word dat we de living schilderen. We zouden de living schilderen in eierschaal en dan enkele kleuraccenten te gebruiken.
Zo heb ik een kaderconcept gemaakt toen ik nog kon stappen groene houten plank met kaders op. De bedoeling is dat er nog zo een plank komt met kaders en de kadertjes worden geschilderd. Ik zou graag iets hebben in het bordeaux maar dat past zeker niet meer met de groene en paarse gordijnen. Jo heeft beloofd om dit alles te doen voor mijn verjaardag. Katrien en Jean Paul willen komen helpen. Het spijtige is dat ik niet kan helpen en alleen kan toekijken. We zouden ook op een paar plaatsen magneetverf gebruiken om eventuele tekeningen op te hangen bv. aan mijn bed en aan de bureau op kinderhoogte. Het bord daar zouden we dan beplakken met lettermagneten.
Jo was direct gewonnen om de living te schilderen voor mijn verjaardag. Iedereen heeft iets aan zo een cadeau en een mooie gezellige living doet leven. De kaders (accenten) kan ik wel beschilderen met een leuk fel kleurtje.
Lander en eventueel Volker mogen allebei een schilderij maken op doek om op te hangen in de living.
We gaan wel eens langs de Ikea passeren voor een paar kaders groot, klein en tussenin. Het lijkt erop dat we nog veel werk hebben met al die plannen. We zullen zien!!! Ik had beloofd aan Volker dat we de posters van de luchtmacht gingen inkaderen en ophangen, het leuke is dat de posters dubbel zijn zo kan Lander ook een paar vliegtuigen aan zijn bed hangen.
4 uur de jongens komen van school en ze hebben weer een top dag gehad.
Volker wat heb je gedaan?
taal
gespeeld
dingen geleerd
het was saai
gerekend
Ok, jongen wat heb je gedaan bij het rekenen buiten dat het saai was dan? Wel mama ik heb getallen gezien
Heb je plus, min, maal of gedeeld door gedaan? Awel mama en papa ik heb alle getallen gezien.
We komen niet ver met het kereltje en ook Jo was zich aan het storen en vroeg zich ook af wat hij had gedaan, hij zat dan ook naast Volker en vroeg het dan ook heel kordaat. Wat heb je nu gedaan bij het rekenen. Het honderdblad ingevuld. Ok nu zijn we wijzer.
Lander wat heb jij gedaan
gespeeld buiten op school komen
gespeeld binnen
gespeeld buiten 10 uur
gegeten
gespeeld buiten 12.30 uur
gespeeld binnen
gespeeld buiten 14.30 uur
gespeeld binnen
en dan naar huis 15.30 uur
Het grappige was dat hij nog juist zat met zijn telling.
Op donderdag is hij wel moe als hij van school komt een beetje buiten gespeeld en dan hangend voor de tv of een filmpje kijken.
Filmpje kijken op de Ketnetsite Kapitein Sabeltand of samen met Volker naar Mega Mindy. Vorig weekend heb ik Mega Mindy en de Snoepbaron opgenomen van tv op aanvraag van Volker. Deze week hebben we al 3 keer gekeken. De jongens vinden het wel super om naar al die superhelden te kijken. Mega Mindy, Superman, Batman, Sportacus ze kijken er zo graag naar en doen ze dan heel graag na. Superman is ok zolang ze niet proberen te vliegen en Sportacus die mogen ze zoveel ze kunnen nadoen want die superheld zijn doel is bewegen bewegen bewegen af en toe mogen de kinderen wel sportsnoep appel, wortel, peer "GEEN" suikers en het leuke is het helpt bij onze 2 kerels.
Volker is sinds zijn bezoek van de Luitenant- Kolonel van luchtmachtbasis van Koksijde helemaal in de ban van vliegtuigen, helikopters en is sinds het avondeten bezig met iets te bouwen. Plakken, kleuren en bezig zijn hij is een landingsbaan aan het maken en hij gaat ook nog een controletoren maken. Ik vind het super al ze zo aan het knutselen zijn en dan piraten en superhelden van geen tel.
Deze morgen Lieve binnen voor de dagelijkse was en plas. Ze was op tijd want ze wist dat Jozefien om 8.15u kwam. Ze was super blij want hier drinkt ze s'morgens een tas verse koffie. Na het bakje veel geluk voor haar gaat ze verder op haar weg naar de volgende patiënt om haar rond 13u terug te zien. Soms ben ik echt wel blij haar te zien.
Om 8.15u kwam Jozefien binnen en dan weet ik dat ik de mail heb nagekeken en mijne Facebook en al eens naar de nieuwswebsite heb gekeken.
Rond 10u kwam Jean Paul binnen voor een babbel hij verveelde zich. We hebben wat gelachen en gedaan een koffieke gedronken,... Het was best wel leuk. Ondertussen hadden Jo en ik effe een babbel over een hoogslaper. Lander had een hoogslaper maar door en valpartij wil hij en wij niet meer dat hij erin slaapt. Veel te gevaarlijk voor Landertjes. Lander is er eens goed uitgevallen en is moeten genaaid worden aan zijn hoofd. Hij heeft een nieuw bed gekregen en na 8 maanden hebben we besloten wat we met het bed gaan doen.
Vroeger werkte ik in een leefgroep voor kinderen in de bijzondere jeugdzorg. Ik weet dat die groepen een tamelijk budget hebben maar niet voor meubelen. Daarom dacht ik waarom geven we dat bed niet gewoon weg aan 1 van die groepen. Even getelefoneerd naar de leefgroep waar ik werkte maar met de verbouwingen hebben ze allemaal nieuwe bedden gekocht (te laat) dan naar de bureau gebeld en ik had Muriël aan de lijn ik vertelde mijn verhaal van het bed en ze ging eens rondhoren in de andere groepen. Ik wacht op antwoord. Ze vroeg ook hoe het ging met mij omdat ze alarmerende berichten hoorde over mij. Ze wist flardes maar niet alles. Ik heb haar het verhaal verteld in het kort de griep, longontsteking, hersenstaminfarct,... de rolstoel, de kracht vermindering ik moet zeggen het was een hele boterham, maar voor mezelf moet ik zeggen. Ik heb het al zoveel keer moeten vertellen dat ik zomaar zonder pinken over kan praten. Al denk ik achteraf het klinkt zo geromantiseerd. Zo is het niet het is hard en helemaal niet leuk. Maar het feit is ik heb het al zoveel keer moeten vertellen dat het gewoon een verhaal is een verhaal gelijk alle andere dingen die we meemaken in ons leven en dat je wilt delen met je omgeving. Daarom denk ik een dag zoals alle andere "denk ik"!!!
Gisteren kwam Lieve binnen en vertelde dat ze vandaag niet op tijd hier ging zijn voor me mee uit bed te zetten en de verzorging want het is Leuven kermis met jaarmarkt en dan wilt ze zo rap mogelijk weg uit Leuven. Om 6.15u ging de wekker Jo was al wakker. Gewassen aangekleed en waren klaar voor de grote rush. 7u uur Volker Lander opstaan het is tijd en het is de eerste schooldag. Springend komen de jongens naar beneden zenuwachtig maar toch blij dat het zover is. Volker doet direct zijn kleren aan en begint zich te wassen. Hij was zenuwachtig en had geen honger maar een glas fruitsap ging er wel in. Lander plofte zich aan tafel en had honger ik was boterhammen aan het smeren en gaf onze kleine pruts een boterham met gekleurde choco. Door het heen en weer praten van de jongens, Jo en ik.vergat ik choco op de boterhammen van Volker te smeren ik stak zijn boterham weg en koekjes weg in zijn boekentas.
We hebben een afspraak in huis de jongens krijgen een boterham mee lander 2, Volker 2 of 3 of 4 sneetjes brood. 1 keer per week krijgen ze choco mee op hun boterham. De rest van de week krijgen ze beleg mee kaas, ham (Volker lust geen hesp), salami of iets wat ze niet zo lekker vinden maar wel moeten leren eten. De druk van de klas doet eten denken we, bv. pate of smeerkaas. De jongens eten in de klas dus het is leuk zeker voor Lander dat ze in kleine groepjes zitten. Enkel de kinderen die warm eten eten in de refter. Toen de jongens van school kwamen vroeg Volker om warm te eten op school. Zelf vind ik het belangrijk dat de jongens thuis warm eten. Ik hab dit altijd gevonden en zei direct neen Volker dat gaat en gaf de reden. De jongens hadden gekozen om pizza te eten deze avond en Jo en ik vonden dit een goed idee. Toen ik merkte dat Volker niet zo blij was met mijn antwoord dan zei ik jij wilt warm eten op school ik denk het niet want dat wil zeggen geen pizza, of frietjes op een weekdag meer. Hij keek eens bedenklijk en zei ok ik eet wel warm thuis. Maar nu weet ik ook waarom hij dit zei. Tijdens de ochtend drukte die meteen aanwezig was is mijn fout gebeurt. Ik was bokes aan het smeren en Lander vroeg ik wil ook een boterham met ... want ik heb honger. Ik smeer een boterham voor school en steek die weg, smeer een boterham voor hem en geef die dan ook aan hem. Maar toen gebeurde het ik snee de boterhammen voor Volker en stak die in zijn brooddoos. 1 detail ik was zijn choco vergeten smeren op zijn boterham. Ocharme het ventje zijn mama had gezorgd voor zijn boterhammen, hij lust geen boter dus dat waren heel droge boterhammen.
En dan hebben we hier in huis een regel
een koek zonder chocolade mee naar school
brood met beleg kaas,... Max 1 keer zoet mee op de boterham
We geven water mee naar school het is gezond en het word niet zuur
Het was een hele droge dag voor Volker.
Ik heb alle papieren ingevuld van de jongens gegevens, keuzes, enz.
Volker had 3 papieren mee over de levensbeschouwing die ik moest invullen en op het einde vele handtekeningen.
Ik vroeg al lachend aan Volker en jongen wat wil je doen dit jaar je kan kiezen
Protestantse godsdienst
Israëlische ovetuigng
Islam
Zedeleer
Godsdienst
...
Volker keek me bedenkelijk aan en zei "seg mama da van vorig jaar is goed ze ne" want ...
Ze moeten toch wat weten ze ne op school.
Het belangrijkste is dat zowel Volker en Lander genoten van hun eerste schooldag. Ze hadden veel te vertellen en ik heb niets meer gehoord van de pennenzak.
En ik heb een hele dut gedaan deze middag van 13 uur tot 16 uur niet de bedoeling maar wel genoten.
De oefeningen in Pellenberg gingen heel goed statafel, stappen tussen parallelle baren het ging goed heel goed. We waren vroege vogels want om 9.30 waren we al daar en dus om 11 uur bijna thuis. Het was een leuke dag vandaag. Morgen weer een schooldag en weer meer informatie en leuke dingen om te doen. Nieuwe oefeningen, nieuwe technieken, allemaal nieuwe dingen voor de jongens het zal een topjaar worden. En voor mezelf wil ik en moet ik mijn hoofd op orde zetten en dingen systematisch afwerken. En het is geen schande om dingen op te schrijven.
