|
Elke avond als de jongens gaan slapen komen ze me een kus geven en een knuffel want ze moeten de nacht door. Je weet ik ga rond 20 uur op bed liggen om mijn lichaam een stuk te ontlasten en te rusten. Rustig nog iets doen, tv kijken het maakt niet uit. Maar dan moeten ze naar boven en ik wil ze ook wel eens in bed stoppen. Vroeger was dat een job dat Jo en ik samen deden. SAMEN de jongens een knuffel, kusje en nog iets vertellen. Ik mis het heel hard, ook al moest je naar boven tijdens je programma en zag je het einde niet. Ik deed het met veel plezier als ik erop terug denk. Jo en ik deden enorm veel samen als het kon. Samen boodschappen doen, poetsen, naar school gaan en halen, de jongens in bad zetten. Er was een enorme samenwerking tussen ons met elk onze specialiteiten.
Maar na februari 2011 heb ik veel moeten afgeven en ik mis het enorm.
- Ze een pyjama en kleren laten aandoen lukt me heel goed. Op het einde plooi ik dan ook de pyjama op om aan de kant te zetten.
- In bad zetten gaat niet goed. Ik kan de kraan niet laten lopen en het is een heel gedoe om mijn draai te vinden en alles te kunnen doen. Door de beperkte beweging in mijn armen maakt het er niet gemakkelijker op.
- Was plooien lukt maar enkel de kleine dingen. Broekjes, kleren van de jongens, handdoeken,... Badhanddoeken en kleren van Jo en mij lukt me niet (te zwaar).
- Tafel dekken lukt me. Jo moet me wel enkele dingen aanreiken.
- Eten maken lukt me met hulp van Jo. Bv. spaghettisaus maken eerst alles voorbereiden en dan kan ik van start gaan. Ik kan enkel 1 pot in het oog houden. 1 nadeel elke keer verbrand ik me wel maar dat nemen we erbij.
- Post halen in de gang lukt me niet ik geraak niet gedraaid in de gang.
- Spelletjes spelen aan tafel met de jongens Uno, Plopspel,...
- Spelletjes op de grond geen succes.
- Samen met Volker huiswerk maken is natuurlijk een succes
- ... de lijst zal nog aangroeien als ik me laat gaan...
Het grote voordeel is wel dat ik nu altijd thuis ben voor mijn kerels groot en klein. Ook al lever ik niet steeds actieve ondersteuning ik ben er wel. Ze kunnen steeds terecht voor een knuffel, een babbel, een tafel spelletje, enz
Maar soms mis ik het wel hoor ze te bed leggen, samen naar school gaan (ok, ik kan dat doen maar zoveel moeite voor maar 5 minuten doe ik niet. Trouwens de kine komt kei vroeg. Ik ga vanaf dit jaar ook proberen om meer de jongens te gaan halen op school. Ik vind dat ik dit moet doen minstens 1 keer per week. M'n eerste voornemen is een feit. Ik begin er maandag 2 september aan. Alles plannen en eventueel in mijn agenda passen. Ik hoop dan ook dat ik een beter zicht krijg op de schoolse activiteiten van jongens en ik zal ook meer contact hebben met de mamas en papa's.
Ik denk dat ik een geknelde zenuw heb in mijn schouder en heb gisteren enorm veel pijn gehad. In samenspraak met Patricia (verpleging) heb ik toch een straffere pijnstiller genomen. Nu is de pijn er nog maar het is dragelijker. Er zijn minder pijnschuiten waardoor ik beter functioneer. Gisteren heb dan ook elke kine aangesproken op mijn Facebook . Yves heeft me geholpen door gerichte vragen te stellen,... Yves heeft dat super gedaan. Yves kan tekeningen maken op zijn PC amai knap. Het zijn robotachtige dingen die perfect kunnen dienen in computergames. Toen Yves stage deed in Pellenberg en vertelde over zijn hobby die hij dan ook toonde dacht ik en zei het hem ook "hier moet jij mee verder". Yves is ne lieve gast met een soms heel bizar kantje. We hebben enorm goed gelachen. Ik denk dat de meeste stagiairs met een goed gevoel naar huis gaan. Neuro-revalidatie een toffe bende samen.
|
