Ik zoek een oplossing maar als ik een stukje schrijf voor de blog en ik post het je of ik toch naar rechts gaan op het scherm om dan het stukje tegen te komen.
Ik zoek een oplossing om alles terug links te krijgen. Als iemand weet wat ik moet doen? laat het me weten.
Het einde van de maand komt er aan en dat is ook
een teken dat het bijna Pasen is en dus ook paasvakantie. De eerste
week van de vakantie zijn de jongens bij mij en we zijn volop de
vakantie aan het plannen. De paashaas komt maar hij brengt geen
eieren. Geen eieren omdat ik nog steeds chocolade heb liggen van toen
de Sint kwam. Lander en Volker en ik hebben afgesproken dat ze iets
mogen kiezen om te spelen. Lego, WiiU volgend weekend gaan we erover
beginnen nadenken. Volgende week woensdag gaan we gaan eten op
restaurant, we gaan schilderen op doek en we gaan plannen om een week
in augustus op vakantie te gaan naar Nederland. Een vakantie waarvan
ik denk amai ga ik dit durven? Dit is de eerste keer sinds mijn
hersenstaminfarct dat ik op vakantie ga met mijn gezin. Lander en
Volker willen eens naar het buitenland gaan en ik dacht Nederland is
niet zover, en dat is een ander land.
Maar de laatste weken heb ik weer heel veel pijn.
Niet van mijn val 2 weken geleden maar in mijn linker knie en mijn
nek schouders. De nek schouders is aan elkaar gerelateerd. Ik
probeer niet teveel extra pijn medicatie te nemen maar ik ga slapen
en ben gewapend met een extra strip pijnstilling. Slapen met pijn is
een slecht combinatie omdat je je slaap nodig hebt. Als je ga slapen
met pijn geraak je moeilijk in slaap en eens je slaapt word je vaak
sneller wakker om dan terug proberen terug te slapen en smorgens
word je wakker en denk je ik auw ik wil slapen en ik heb nog steeds
pijn alleen al door het stijf zijn. Daarom neem ik een extra strip
mee naar mijn bed en leg het in mijn bakje in geval van nood.
Dus boven mijn bed staat er op mijn rekje
een potje met een extra pijnstiller een Paracetamol, een Tradonal
waarvan ik er 1tje van mag nemen rond 2 uur. Meestal voor het slapen
gaan neem ik al een dosis in 1 Paracetamol of 1 Tradonal het is te
zien welke pijn ik heb en enkel als ik pijn heb. Ik heb dit allemaal
besproken met Marina (huisarts) en met Nico (apotheker) en zij
ondersteunen me 100%. Ik kan echt op hen steunen en ik kan ze ook
100% vertrouwen. Er is steeds een goei contact tussen ons maar er is
zeker ook overleg tussen elkaar over mij van wat kunnen we doen voor
Inge.
Pijn is iets verschillend voor iedereen en de ene
pijn is de andere niet maar als je weet dat ik zo goed als geen
enkele dag geen pijn heb dan weet je het wel al zeg ik heel vaak neen
ik heb geen pijn. Omdat ik mensen er niet mee wil lastig vallen en ik
wil ook niet steeds antwoorden op eventueel lastige vragen.
Trouwens het is niet fijn om steeds te zeggen ik
heb pijn. Het enige wat ik wel heb is dat ik savonds blij ben dat
ik kan gaan slapen. Eindelijk een andere houding. Ook probeer ik
mezelf te zien als persoon en niet als die ene met pijn. Neen ik ben
Inge en de pijn loopt langs mij en ik probeer te functioneren naast
de pijn. Nu ja over de pijn heb ik al geschreven en nog steeds denk
ik er zo over en het is heel krachtig van mezelf dat ik kan
functioneren naast de pijn met de pijn. Het zijn gewoon 2 aparte
aspecten.
Vandaag controle gehad van de dokter en blijkt dat
ik een ontsteking heb van mijn spieren van mijn nek richting schouder
schouderblad en met kine moet ik dit onder controle zien te
krijgen. Koude warmte theracane een goede houding dat zijn de
dingen die ik zelf kan doen. Ik moet beter en gezonder leren ademen.
Ademen vanuit de buik zodat mijn buik werkt en niet mijn borstkas of
dat mijn schouders op en neer huppelen. Neen de buik moet op en neer
gaan. Ik ga dit nu een paar weken op letten en dagelijks mijn
saturatie meten.
Hopelijk ben ik over een paar dagen terug van tel
en heb ik de pijn onder controle in mijn schouders nek en mijn
ademhaling.
Morgen komen Lander en Volker thuis en ze blijven
bij me tot volgende week vrijdag spijtig zo kort maar de vakanties
worden in 2 gesneden. Maar vanaf morgen heb ik bijna geen tijd om aan
de blog te werken tot binnenkort en prettige vakantie.
Vandaag kwam mama langs om een
kleine boodschap te doen voor haar en voor mij. Zoals steeds blijft ze wat
zitten om bij te praten en af en toe komt er zo een typisch Gents woord
tevoorschijn en dan is het opkijken en even lachen. Het is zo herkenbaar en
leuk om te horen.
Het betekend dat ik mijn verleden
in Gent nog steeds een warm hart toedraag want ik woonde er graag ik. Ik
koester de leuke momenten het spelen op straat waar er 1 richtingsverkeer was
en waar we riepen als er een auto passeerde AUTO en we gingen rustig naar de
stoep en we wachten tot die voorbij was. Mijn tijd op school bij de nonnen. Ik
droeg een blauw - wit uniform en tot het 4de leerjaar moest ik blauwe nylonschort
aandoen. Ik had er een leuke tijd en als je in Gent woont dan hoor je ook
typische Gentse woorden. Zoals gisteren bij mama.
Ze was aan het praten en ineens kwam
het eruit
Dat is nen blageur(uitspraak: blaheur) iemand met een dikke nek, blaaskaak
Biezebaaze
een schommel
Voagen vegen
Ge kunt
nogal wurtele je kan nogal zagen
Afrijzer
glijbaan
Een totten
geven Kussen of zoenen
Plaksol/
kol (toe) lijm
Een lakske
plakband
Pottenk
pudding
Oardegoard
rare kerel
Schrieme
Huilen
Sneukele
snoepen
Wipplanke
springplank
Sletsen
pantoffels
Binst
terwijl
Wijs
tof
Blaffetuure
vensterluik
Beuzak
een vervelend persoon
Zo zijn er nog 100den woorden.
Woorden die je alleen hoort in Oost Vlaanderen of aan de kanten van Gent de G
word vaak als een H uit gesproken. Het leuke aan Gents is het is een dialect
dat je zeker niet kan vergelijken met het Dendermonds, Aalsters of andere Oost
Vlaamse steden en gemeenten. Het is een taaltje op zich. Wat het ook wel leuk
maakt. Zet 100 Vlamingen naast elkaar en je kan de Gentenaar er zo uit halen.
In Gent is er een groepje Biezebaaze
en die zingen liedjes in het Genste dialect en het klink vree wijs. Zo is er een
liedje Loetsebollekezoetse
en Mijn Gent. Vooral dat eerste liedje is een fantastisch goed nummer.
Ik zal en kan mijn verleden niet van me afsmijten en ik
zal altijd Inge zijn die van Gent zijn. Al ben ik het Gents praten wat verleerd met
het wonen in Leuven en dan zeg ik ik ben goed geïntegreerd. Ik
vind het fijn om nog z'n typische Gentse woorden te horen en soms
gebruik ik ze ook bv een lakske, een biezebeize dat zijn woorden die er bij mij
inzitten voor altijd en elke keer ik ze gebruik moet ik even vertalen wat ik
zeg. Wat soms wel grappig is. Soms hoor ik woorden die typisch van Leuven zijn
en dan kijk ik raar en denk ik wat zegt die nu? Ondertussen kennen ze me en
weten ze dat ik dit niet expres doe iets niet begrijpen. Ik had dit ook vroeger
met mijn schoonfamilie die ik niet meer zie maar dat Tiens is toch ook een taal
apart. Leuvens, Tiens, Diesters klinkt niet zo mooi en het klinkt nogal plat.
Aarschot gaat al richting de Kempen.
Ach een dialect het klinkt banaal
maar zelf vind ik dat dialecten mogen bestaan. Het is een iets wat hoort bij
een streek zoals een streekproduct. Tiense suiker, Hoegaards witbier, of mattentaart uit Geraardsbergen, cuberdons
(neuzekes) uit Gent.
Het hoort gewoon bij
onze cultuur en het zou spijtig zijn moest dit verdwijnen. Je gaat nu naar de
markt en je ziet wel in elk snoepkraam staan neuzen gelukkig voor mij ik moet
niet naar Gent hossen om neuzen te kopen maar het is een typisch Gents product en
dat moeten we kunnen behouden.
Vandaag ging ik naar de winkel
voor enkele kleine boodschappen. Groenten, wasproduct voor de wasmachine,
vochtige doekjes, Leen mijn gezinshulp die erop stond als vervanging en die ik
de eerste keer zag waren op pad toen ik zei net voor ik de winkel binnen ging
Leen ik heb geen zak mee. Geen probleem dan kopen we een nieuwe zak (weeral). We
ging langs de gangen waar ik moest zijn en kocht mijn spullen die ik nodig had gewapend met
mijn boodschappenlijstje. Groenten, kaas, zure colaatjes voor Lander en Volker,
kleine blikjes cola, Ariel wasproduct en wat zag ik Dach en Persil waren 0.60
duurder en er zaten 38 pads in en bij Ariel zitten er 40 pads in de doos. Leen
en ik lachten ermee en gingen voor goedkoopste oplossing. Ik kan nu 40 wasmachines
draaien.
Leen en ik kwamen aan de kassa en
voor ons stond er jonge dame die ook een vol karretje had en alles op de band
legde. Natuurlijk geen probleem maar toen alles op de band lag gingen Leen en
ik een stap vooruit maar nog niet dichtbij en die vrouw zette haar mandje pal
voor de rolstoel dus voor mij en ging haar boodschappen inpakken. Leen en ik
waren zo verschoten dat we samen zeiden amai heb je dat nu gezien. Leen ruimde
die mevr. haar mandje op door gewoon dat mandje in de andere te stapelen. Het
was zo onbeleefd en respectloos. Ik zei nog tegen Leen amai dat is straf zo
respectloos je doet dit gewoon niet boodschappen doen en je
boodschappenmandje gewoon in het midden van de gang laten staan. Dit doe je
niet zomaar iets in het midden van de gang zetten. Niet voor mensen met een
beperking, oudere mensen, jonge mensen gewoon bij niemand.
Natuurlijk zei ik er iets van
tegen Leen en iets te luid maar echt hoe egocentrisch kan je zijn. Ze zat zo in
haar GSMwereldje dat ze geen zicht had wat er rond haar gebeurde en ik vond het
echt er een beetje over. Ze had me gehoord en ze was dan extreem vriendelijk
tegen de man achter de kassa. Ik zal haar gezicht niet snel vergeten. Zo
respectloos omgaan met haar omgeving en waar iemand zo te zien denkt dat ze in
het middelpunt van de belangstelling staat daar ga ik gewoon voorbij.
Leen en ik zijn gechoqueerd naar
huis gekomen en ik heb mijn boodschappen uitgepakt en weggestoken. Leen en ik
hebben het gewoon laten liggen na een diepe zucht die we lieten varen op het Benedenplein
aan het station.
Zo zal ik nog wel situaties
tegenkomen die me versteld doen staan en waar je denkt is dit nu werkelijkheid.
Zoals 5 jaar geleden kwam mijn
vader te overlijden en ik lag toen op revalidatie. Ik ging naar de uitvaart en
ik stond in de rij voor de mensen te groeten en mensen bekeken mij en liepen
gewoon aan me voorbij maar ze gaven wel de persoon achter me een hand. Heel rare
ervaring en het doet wel iets met een mens.
Ook als ik op onderzoek moet in
Gasthuisberg en ik ben alleen vragen de mensen ga jij alleen? Ja waarom niet.
Die persoon geeft dan een antwoord KAN JIJ DAT? Natuurlijk kan ik dat waarom
zou ik dit niet kunnen!!!
Ik kan nog zoveel en de
rolstoel is gewoon een hulpmiddel om me te verplaatsen en is dan ook het is maar
verpakking maar ik ben nog steeds in Inge die een lichte NAH heeft maar die er een
zware fysieke beperking erboven op kreeg.
Het is een rustige zondag en een warme
zondag met een stralende zon en een zalige warmte op je snoet. De jongens zijn
dit weekend bij hun papa en ik zit hier even rustig wat tijd voor mezelf in te
vullen. Voor een keer zit ik aan de pc op een zondagmiddag want als de jongens
er zijn dan krijg ik geen kans om op de pc te komen. Ach, dat is niet zo erg
want computertijd is niet zozeer mijn ding meer. Vroeger toen ik jong en speels
was dan kon ik uren spelen. Het verminderde met mijn jongens te krijgen en het
vermeerderde toen ik thuis kwam van revalidatie en nu zit ik aan mijn
dieptepunt.Computertijd laat ik aan
mijn jongens over.
Vroeger speelde ik spelletjes
zoals Tony Hawk Pro Skater, Ik vond spelletjes leuk waar ik dingen moest bouwen
bv. RCT 1 & 2 waar ik de baas was over een pretpark. Achtbanen en andere attracties
bouwen en zorgen voor het onderhoud, promoties en een inkomen zoeken dat deed
ik graag. Maar een niet te te kloppen spel was De Sims. Eerst vond ik het maar
zozo maar ineens bekroop het spel me en ik was vertrokken. Na de 1ste
Sims kwam 2, 3 en 4. Maar 4 kwam uit toen ik al ziek geworden was en ik heb
heel lang nagedacht of ik me erin ging smijten en uiteindelijk heb ik het
gedaan maar zeker niet zo fanatiek als de rest van de spellen. Ik kocht de
basis en ik kocht enkel een paar uitbreidingen en alleen als ze er tof uitzagen
en als ik er iets mee was voor mezelf en dan nog. De jongens spelen het wel
eens maar die spelen nu vooral Minecraft en zo minigames op het net. Ook spelen
ze op de WIIU.
Lander speelt graag eens op de PC maar het zal zijn leven niet beheersen.
Volker is een heel ander ventje die springt voor dat schermpje en als je hem
laat doen zit hij er 2 uren later nog voor. Niet altijd om te spelen maar hij
kijkt ongelooflijk enorm veel naar filmpjes. Windkracht 10, Spoed,
muziekclipjes en niet naar muziek van nu maar muziek van toen die hij tegenkomt
in een film en dat zijn dingen die hem ook boeien. Ook zoekt hij dan alles op
over die persoon. Zo is het een tijdje Michael Jackson geweest en nu is het
Chuck Berry. Het is wel leuk om eens te zien maar ik heb zoiets van dat er ook
grenzen zijn op tijd op de computer en dat ze ook andere dingen doen. Spelen
alleen en samen, lezen, praten, gewoon samen dingen doen dat lijkt mij een
fantastisch iets als je dat kan meegeven in de opvoeding van een kind en dat
probeer ik te doen met mijn jongens. Soms vinden ze dat mama aan het zeuren is
maar dat is nu eenmaal het lot van een mama of een papa als je je kinderen iets
laat doen dat ze niet zo fijn vinden bv. lezen of praten.
Praten met mijn 2 kerels is een
hele opgave ze vinden het moeilijk om op hun poep te blijven zitten en als je
ze mee hebt voor een babbeltje dan zijn we vertrokken voor een fantastisch
overzicht van de kerels je start met een normaal hoofd voor je en naarmate de
babbel vordert zie je zijn rug zijkant, poep, benen en voeten op allerlei
manieren. In het begin vond ik dit vreselijk maar nu ben ik blij dat ik ze bij
me heb en dat ze iets terug zeggen.
Ach het zo zijn er vele dingen
die spelen bij de opvoeding van je kleine spruiten maar het is belangrijk dat
je naar ze luistert en omgekeerd, kinderen hebben leiding nodig geen dominant
gedoe maar gewoon iemand die hen duidelijk kan maken wat kan en wat niet kan,
doe samen dingen en daarom niet altijd uitstapjes maar gewoon samen een spel of
gewoon samen thuis zijn. Ook zeg ik vaak aan mijn jongens ik ben blij dat je er
bent.
Lander vindt het fijn om samen op
bed te liggen en te lezen en Volker heeft graag dat ik hem plaag als hij TV
kijkt.
Mama zijn dat is nu eens het
beste wat me is overkomen. Mama zijn van 2 fantastische jongens Lander en
Volker. Ik weet waarom ik gevochten heb na dat ik ziek werd in 2011 GEVOCHTEN
VOOR MIJN 2 JONGENS DIE IK WIL ZIEN OPGROEIEN. En nu ben ik hun mama en wat een
mama! Een mama die ondanks de dingen die ze niet kan er het beste van probeert te
maken en soms hoort het erbij dat je je grenzen duidelijk moet verleggen en het
is soms balanceren op die grens en keer op keer ga ik iets verder. Nu zou ik
graag eens naar de Zoo gaan met de trein met mijn spruiten want daar is er heel
wat veranderd sinds ik er stage heb gelopen in het schooljaar 1997-1998 en de
laatste keerwas Volker een kleine vent Lander
een peuter en
Kai-Mook
Het is een rustige zondag en een warme
zondag met een stralende zon en een zalige warmte op je snoet. De jongens zijn
dit weekend bij hun papa en ik zit hier even rustig wat tijd voor mezelf in te
vullen. Voor een keer zit ik aan de pc op een zondagmiddag want als de jongens
er zijn dan krijg ik geen kans om op de pc te komen. Ach, dat is niet zo erg
want computertijd is niet zozeer mijn ding meer. Vroeger toen ik jong en speels
was dan kon ik uren spelen. Het verminderde met mijn jongens te krijgen en het
vermeerderde toen ik thuis kwam van revalidatie en nu zit ik aan mijn
dieptepunt.Computertijd laat ik aan
mijn jongens over.
Vroeger speelde ik spelletjes
zoals Tony Hawk Pro Skater, Ik vond spelletjes leuk waar ik dingen moest bouwen
bv. RCT 1 & 2 waar ik de baas was over een pretpark. Achtbanen en andere attracties
bouwen en zorgen voor het onderhoud, promoties en een inkomen zoeken dat deed
ik graag. Maar een niet te te kloppen spel was De Sims. Eerst vond ik het maar
zozo maar ineens bekroop het spel me en ik was vertrokken. Na de 1ste
Sims kwam 2, 3 en 4. Maar 4 kwam uit toen ik al ziek geworden was en ik heb
heel lang nagedacht of ik me erin ging smijten en uiteindelijk heb ik het
gedaan maar zeker niet zo fanatiek als de rest van de spellen. Ik kocht de
basis en ik kocht enkel een paar uitbreidingen en alleen als ze er tof uitzagen
en als ik er iets mee was voor mezelf en dan nog. De jongens spelen het wel
eens maar die spelen nu vooral Minecraft en zo minigames op het net. Ook spelen
ze op de WIIU.
Lander speelt graag eens op de PC maar het zal zijn leven niet beheersen.
Volker is een heel ander ventje die springt voor dat schermpje en als je hem
laat doen zit hij er 2 uren later nog voor. Niet altijd om te spelen maar hij
kijkt ongelooflijk enorm veel naar filmpjes. Windkracht 10, Spoed,
muziekclipjes en niet naar muziek van nu maar muziek van toen die hij tegenkomt
in een film en dat zijn dingen die hem ook boeien. Ook zoekt hij dan alles op
over die persoon. Zo is het een tijdje Michael Jackson geweest en nu is het
Chuck Berry. Het is wel leuk om eens te zien maar ik heb zoiets van dat er ook
grenzen zijn op tijd op de computer en dat ze ook andere dingen doen. Spelen
alleen en samen, lezen, praten, gewoon samen dingen doen dat lijkt mij een
fantastisch iets als je dat kan meegeven in de opvoeding van een kind en dat
probeer ik te doen met mijn jongens. Soms vinden ze dat mama aan het zeuren is
maar dat is nu eenmaal het lot van een mama of een papa als je je kinderen iets
laat doen dat ze niet zo fijn vinden bv. lezen of praten.
Praten met mijn 2 kerels is een
hele opgave ze vinden het moeilijk om op hun poep te blijven zitten en als je
ze mee hebt voor een babbeltje dan zijn we vertrokken voor een fantastisch
overzicht van de kerels je start met een normaal hoofd voor je en naarmate de
babbel vordert zie je zijn rug zijkant, poep, benen en voeten op allerlei
manieren. In het begin vond ik dit vreselijk maar nu ben ik blij dat ik ze bij
me heb en dat ze iets terug zeggen.
Ach het zo zijn er vele dingen
die spelen bij de opvoeding van je kleine spruiten maar het is belangrijk dat
je naar ze luistert en omgekeerd, kinderen hebben leiding nodig geen dominant
gedoe maar gewoon iemand die hen duidelijk kan maken wat kan en wat niet kan,
doe samen dingen en daarom niet altijd uitstapjes maar gewoon samen een spel of
gewoon samen thuis zijn. Ook zeg ik vaak aan mijn jongens ik ben blij dat je er
bent.
Lander vindt het fijn om samen op
bed te liggen en te lezen en Volker heeft graag dat ik hem plaag als hij TV
kijkt.
Mama zijn dat is nu eens het
beste wat me is overkomen. Mama zijn van 2 fantastische jongens Lander en
Volker. Ik weet waarom ik gevochten heb na dat ik ziek werd in 2011 GEVOCHTEN
VOOR MIJN 2 JONGENS DIE IK WIL ZIEN OPGROEIEN. En nu ben ik hun mama en wat een
mama! Een mama die ondanks de dingen die ze niet kan er het beste van probeert te
maken en soms hoort het erbij dat je je grenzen duidelijk moet verleggen en het
is soms balanceren op die grens en keer op keer ga ik iets verder. Nu zou ik
graag eens naar de Zoo gaan met de trein met mijn spruiten want daar is er heel
wat veranderd sinds ik er stage heb gelopen in het schooljaar 1997-1998 en de
laatste keerwas Volker een kleine vent Lander
een peuter en
Kai-Mook
Wakker worden en zien dat de dag
stilletjes aan het wakker worden dat geeft me een warm gevoel. Om 6.41 uur
komen de eerste zonnestralen piepen morgen. Wat een enorm gevoel van energie
geeft, al is het volgend weekend over 6 dagen dat de complete start die de
lente en zomer aangeeft door de intrede van het zomeruur. 8 uur word 9 uur maar
dan moeten we nog even aan licht inboeten smorgens. Maar savonds is het dan
weer al een uurtje langer klaar. Toen mijn jongens nog klein waren vonden ze
het niet eerlijk want als het bedtijd is dan is het nog licht buiten en licht
is de cue om te spelen. Nu weten mijn
jongens hoe de wereld draait en ze het concept van winter- en zomeruur kennen
al vinden ze dit niet zo fijn.
Zelf vind ik het fijn om wakker
te worden als het klaar is buiten en om te gaan slapen als het donker is maar hoe
verder we naar de zomer sprinten hoe meer licht er is en soms ga ik wel echt
vroeg mijn bed in en dan voelt het niet zo fijn aan. Om bv. al om 21uur in mijn
bed te liggen. Gelukkig woon ik hoog en droog en moet ik de venster dicht
houden voor het lawaai maar er is niets erger dan al in mijn bed te liggen en
buiten nog kinderen te horen spelen en de geur van BBQ op te snuiven. Ik heb
een voordeel dat ik smorgens vroeg voor dag en dauw wakker ben waardoor ik
rond 21 uur doodmoe mijn bed in schuif. Af en toe vroeg gaan slapen kan dan
geen kwaad maar bij goed weer is het soms wel even balen. Binnenkort zal ik nog
eens een terraske doen op een pleintje in de buurt waar er veel mensen passeren
en waar we eens goed naar de mensen kunnen loeren.
Elke persoon die je dan bekijkt
heeft zijn of haar verhaal. Zijn ze gehaast, hebben ze gewone werkkledij,
sportkledij, een jeans of een rokje aan het maakt niet uit vaak zie je dat ze
zich er goed in voelen. Soms zie ja aan de kledij voor welk bedrijf ze werken
De Lijn, NMBS, security. Je ziet hun doel met hun sneakers en een sportieve
broek en hoodie gaan ze sporten. Kinderen stappen met hun rugzakje richting het
zwembad en een uurtje later zie je ze terug passeren met natte haren. Ieder
zijn eigen doel ieder zijn eigen ervaring.
Gisteren kreeg ik weer eens zo
een raar gevoel en denk ik ben ik die. Het was gisteren Chirofeest van Volker
en Lander en ze hebben dit heel goed gedaan mijn 2 kadees. Gisteren passeerde
ik een paar mensen en mensen zeiden niet pas op voor die mevrouw of voor Inge,
neen ze zeiden pas op voor die rolstoel. Ik keek vreemd op want in die
rolstoel zat toevallig wel een persoon. Dat ik dit nu toevallig was maakt niet
zoveel uit maar dat gaf me echt wel een stempelop mijn hoofd. Die rolstoel heeft een eigen leven en ik ik zit daar toevallig
in en toch ben ik diegene die die rolstoel voortbeweegt. Dat zou ik nu nooit
zeggen pas op voor de rolstoel als je kan zien dat er een persoon in zit. Mijn
rolstoel is er dat weet ik maar al te goed maar volgens mij is de persoon die
erin zit net iets belangrijker en is de persoon die erin zit diegene die denkt
zo moet ik gaan of zo moet ik niet gaan. Juist je de persoon met he verstand op
de juiste plaats.
Gisteren kreeg ik een bericht
Inge je mag sonderen. Dat is het berichtje dat zegt Inge je gaat op bed liggen.
Soms denk ik joepie even een andere houding. En vandaag na mijn 2 uren
conditietraining was dat een heuse welkome afwisseling.
Ik dacht Els even voor te zijn en
de transfer rolstoel bed te doen maar het liep anders af. Ik ga naar de kamer
en ik neem mee:
Medicatie
Antimist om mijn linker oog vochtig te houden
GSM
Een boek
...
Alles zwier ik achter mij in de
rolstoel en dan:
Ik rij achteruit in de kamer
Ik parkeer me zo dicht mogelijk bij het bed
Ik zet de remmen op en plooi 1 voetsteun naar
binnen
Ik trek mijn linkerbeen zo dicht
mogelijk bij me ondanks de ossificaties. Opdrukken en opzij springen schuiven
dat is wat ik moet doen. Maar gisteren ben ik beginnen schuiven. Heb ik een
fout gemaakt? Had ik moet terug keren naar de stoel? Ik weet het niet maar ik
zat wel ineens op de grond. Wat ik niet kon was mijn linkerbeen onder mijn
lichaam brengen en me opdrukken en ik had ook geen houvast.
Ik heb echt geen spierballen in
mijn armen misschien pingpongballen. Het zijn ballen maar ik ben er niet zoveel
mee.
Ik heb Els verwittigd van wat er was
gebeurt en even later stond ze hier al want ze was toch onderweg naar me. We
zijn dan beginnen zoeken naar mogelijkheden van krijgen we Inge op bed.
Permanetie dat blijkbaar niet te bereiken was. We hebben de opties overlopen,
kennissen overlopen, Marc, en dan kwamen we uit op de buurman hier rechtover
de deur. Els daar gaan bellen en gaan
vragen om te helpen.
Die man is meegekomen en in een
wip zat ik op bed en mocht ik van Els niet meer bewegen me verder op bed gaan
zetten. NEEN, blijven zitten Inge. Deze ochtend stipt om half 9 belde Els om te
horen hoe het was met mij.
Ik voelde me wel een beetje verloren
want die benen doen niet steeds wat ik wil. Gisteren vroeg ik steun en vooral
ondersteuning maar tevergeefs wat ik ook vroeg mijn lichaam deed het niet. En
weer word je maar eens met je neus op de feiten gedrukt. Inge sommige dingen
zijn uitgesloten en zakt je zelfvertrouwen weer wat dieper. Ook al heb ik
genoeg zelfvertrouwen in wat ik doe een krakske krijg je allee ik toch.
Maar na een relatief goede nacht
zit ik hier met pijn in mijn schouders, blauwe plek op mijn arm, pijn in mijn
bekken, rug alsof er een vrachtwagen over mij is gereden. Lisa de kinesist
heeft even op die schouders gewerkt maar het zal wel over gaan en ik mag een
extra pijnstiller nemen in samenspraak met de huisarts.
Het zal een rustige dag worden en
ik ga geen risicos nemen vandaag en hopelijk nooit meer. Het was weer een
lesje in nederigheid. En nu Nu ga ik verder met wat IK WELGOED KAN en minder goed kan en aan dat
minder goed kunnen staat gelijk aan het wel goed kunnen maar in de toekomst.
Er zijn zo van die dingen die een naam hebben en je weet wat
iets is of waarvoor iets dient maar de naam weet je niet we noemen die gewoon
DINGEN
De twee
verticale lijnen tussen neus en bovenlip worden het filtrum genoemd.
De roze,
driehoekige verhevenheid in de ooghoek (aan de zijde van je neus) heet een
traanheuvel.
De ruimte tussen
je wenkbrauwen wordt de glabella genoemd.
Het loze stukje
muur tussen twee gevelopeningen (tussen twee ramen bijvoorbeeld) heet een muurdam.
Een grawlix
(tekening) is een verzameling van typografische symbolen, ooit door de
Amerikaanse cartoonist Mort Walker bedacht om op een kuise manier te vloeken in
strips.
De puntjes op de
i en de j worden tittels genoemd.
Het lichter
gekleurde gedeelte van de nagel, het halve maantje dat tegen het nagelbed aan
ligt, heet de lunula. De lunula is lichter van kleur omdat
hij nieuwe cellen bevat die een witte kleur bevatten. Door
het groeien van de nagel verschuiven de cellen naar boven en worden ze
doorzichtig.
De witte rand
van de nagel wordt de balba genoemd.
De lichtvlekken
die je blijft zien als je je ogen sluit, heten fosfenen. Die
ontstaan ook als je heel hard in je ogen wrijft.
Het gevoel dat
je arm of been slaapt, wordt paresthesie genoemd. Dit tintelende gevoel
wordt veroorzaakt door een beknelde zenuw die geen signalen meer kan doorgeven
aan de hersenen.
Het plastic uiteinde
aan je veter heet een malie, ook wel een nestel of veterstift genoemd.
Het uiteinde van
een hamer, waarmee je spijkers uit planken kunt trekken, heet de hamerpin.
(Ook wel: hamerpen.) Het gedeelte waarmee je de spijkers probeert te raken heet
natuurlijk de hamerkop.
Het zijn woorden waarvan je
denkt moet ik die nu echt kennen? Neen, maar het zijn dingen waarvan je je afvraagt
hoe benoem je dit of dat. Soms benoem je zelf dingen en denk je dit heeft geen
naam zo benoem ik de ruimte tussen 2 vingers de vingeroksels. Zo hebben we er 8
en 8 teenoksels. Zo heb ik een dikke teen en een kleine teen. De andere tenen
hebben geen naam volgens goede bron maar ik heb ze toch een naam gegeven. Een
wijsteen, een middelteen, een ringteen niet echt origineel maar verrassend handig.
Een weekend thuis waar je geen
tijd hebt om op de pc te geen omdat je dingen moet doen omdat ik er wil zijn voor mijn jongens en dat ik iets wil doen met mijn jongens.
zo hebben we samen wafels gebakken samen met oma, mascarponecrème gemaakt, gespeeld,... Maar terwijl we spelen kan ik kan gewoon ideetjes opdoen om in de blog te schrijven en op maandag als ze de deur sluiten
en denk ik terug. Hoe benoem je nu weer dat deeltje tussen je bovenlip en je neus? En voor
ik het besef ben ik vertrokken en schrijf ik nu de laatste zin en post ik dit op mijn blog.
Ik zou zo graag eens een goede
nacht hebben waar ik rond 2 uur wakker word om te sonderen (plassen) en om dan
gewoon weer verder te slapen. Dat is toch niet zoveel gevraagd. Daarom niet
elke nacht maar zo 1 of 2 nachten per week dat ik slaap slaap en dat ik me niet
verder zorgen hoef te maken. Normaal zou ik nachten van 8 à 9 uren hebben maar
als je in die nacht 4 of 5 keer wakker wordt dan kan het niet anders dat je moe
bent de volgende dag.
Elke avond doe ik hetzelfde als
de jongens hier niet zijn dan kijk ik een half uurtje naar De Buurtpolitie
omdat er een kameraad van mij mee doet en omdat Volker dit graag ziet zodat we
erover kunnen praten. Dan kijk ik naar Greys Anatomy en dan gaat de televisie definitief
uit voor de dag. Tijdens de dag staat er noch TV als radio op. De computer komt
neer op 2 keer een half uurtje tot een uurtje per dag. Ik kijk mijn mails na,
ik schuif even over Facebook, zelden een spelletje Daar ben ik niet
overprikkeld van en voor ik ga slapen is het rustig in mijn hoofd. Ik lees nog
wel even in een boek dan neem ik mijn medicatie voor het slapen gaan. Waarvan
een spierverslapper en een pijnstiller en iets voor mijn gemoed op orde te houden.
Dat is het zowat en ik val als een blok in slaap maar de nacht is een
samenvatting van korte momenten slaap maar omdat ik sondeer moet ik 1 keer
wakker worden en dat zou maar 1 keer moeten zijn. Maar ik word zo vaak wakker
en dan voel ik me gedurende de volgende dag zo moe. Ik moet af en toe even bij
dutten smorgens een uurtje tussen 6.45 en 8 uur en rond 11 uur tot ongeveer 13
uur. Savondsrond 17 uur heb ook even
mijne klop maar daar ga ik niet op in. Elke keer ik een dutje doe of moet doen
dan zet ik steevast mijne wekker. Het gevaar is als ik zo moe ben dan ik steeds
mijn wekker later zet en dat ik dan slaap tot 16 uur en toch val ik als een
blok in slaap savonds. Laat ik die laatste dut vallen in de namiddag dan hoop
ik op een goede nachtrust maar neen veel wakker worden is het resultaat en de
volgende dag heb ik een slaapdag.
Ik heb mezelf al verboden om de
tablet mee te nemen naar mijn bed, ik heb me verboden om te spelen op de GSM,
Facebook, internet, en de GSM gaat op vliegtuigstand en ik kan dan wel
eventueel iemand bereiken maar niemand kan me storen en er is geen GSM straling.
Al die elektronica mag allemaal niet. De tablet zou wel leuk zijn om eventueel
nog een filmpje te kijken of te surfen en soms schrijf of zeg ik dit gelukkig heb ik de tablet en kan ik TV kijken erop maar in de praktijk neem ik het ding gewoon niet mee. Gewoon licht uit en ogen toe. Ik val dus als
een blok in slaap en de tussentijdse wakkermomenten spendeer ik met me goed te
leggen maar de ogen blijven dicht. De rust die ik krijg is van groot belang in
hoe ik me de volgende dag voel.
Het is nu zoeken naar een
oplossing en in samenspraak met mijn huisarts en apotheek is er een homeopathisch
middel dat ik kan gebruiken. Deze nacht ben ik alleen thuis en dan zal ik eens
zien wat dat middeltje geeft. Voelt het goed en ben ik bij de pinken morgen dan
evalueer ik even het verloop van de nacht, met het sonderen en dan beslis of ik
maandag verder ga en anders weet ik wat te doen morgenavond. 1 ding hoop ik op
een hele goede slapende nacht en morgen lekker fris.
Ik dacht dat het lag aan het cola
drinken maar na 18 uur mijn avondmaal drink ik bijna geen cola meer en er staat
steeds water bij me. Ook na 18 uur staat het drinken op een minimum enkel mijn
medicatie nemen met een slok water. Er staat steeds een blikje cola aan mijn
bed zo een heel kleintje 0.15l maar dit kan er dagen zelfs weken staan voor het
geval dat ik zin heb. Maar meestal is het nog een slok water.
Nu probeer ik het natuurlijke product
en hopelijk slaap ik deze nacht goed.
Een onhandige poes met een te dikke kont denkt ze en afhankelijk zijn van â¦
Ik heb een plantenrekje dat lijkt
op een ladder die je kan openplooien. Er zijn een paar treden en daar kan je
plantjes aan hangen. In de helft heb ik een legger gelegd en nu kan ik daar
plantjes opzetten. Ik ben niet handig in plantjes maar nu heb ik een hele goeie
vriend den Thei en die man heeft groene vingers of althans zijn vrouw Roos
toch. Nu de lente eraan komtben ik
samen met Roos en Thei dat rekje in orde aan het zetten met nieuwe scheutjes en
nieuwe leven in huis.
Deze ochtend (7.45u) ik was nog
even aan het dutten en ineens een onhandige sprong van Darwin die even van een
hangplant wou proeven. Het was een vreemd geluid en een poes die snel weg was.
Mijn hoofd schiet omhoog en ik kijk in de richting van het rekje en daar lagen
ze dan plantjes op de grond, aarde op de grond, legger die scheef hangt en het
houten balkje waar de plank op lag afgebroken. Ik ben toen even boos geweest op
de poes die niet te dik is maar nu dacht ik even Darwin met de dikke kont heeft
het gedaan. Ze kwam even sorry zeggen maar daar had ik even geen oren naar
omdat ik even haar ongelukje moest rechtzetten. Op dat moment kwam Lisa binnen
en heeft ze mee de plantjes opgeraapt. Dank je Lisa en Darwin die kwam vele
aaikes vragen. Het is er me toch eentje. Ik heb een mail geschreven naar den
Thei en hij gaat dit komen herstellen. Al zegt hij ik ben geen handige Harry.
Natuurlijk niet hij is handige Thei ik zal dat toch eens in zijn oren moeten
knopen. Darwin is nu geleerd (hoop ik) alles is nu opgeruimd en opgekuist en de
opruim is weer gedaan voor een paar dagen. Toen de jongens thuis kwamen en dan
bedoel ik de grootste van de 2 kerels want Volker was bij een vriend gaan
spelen hebben ze de kast opgeruimd zodat de plantjes een tijdelijk nieuwe plek
kregen op de kast.
Op dinsdagnamiddag om 15.15 komt
er een dienst me halen om te gaan sporten. Omdat ik niet zelfstandig kan gaan
ook al heb ik een rijbewijs ik mag niet rijden. Ik zou testen moeten doen via
CARA (Centrum voor Rijgeschiktheid en voertuigAanpassing). Ik
heb nooit de vraag gesteld om terug te rijden omdat ik dat niet in mijn
mogelijkheden zag.
Met de rolstoel de
transfer doen naar de wagen met een beperkte plooibaarheid heb ik steeds een 2de
persoon nodig voor de transfer te doen
Mijn zicht met 1 oog is
niet wat het is omdat ik niet alles deftig kan inschatten of dat ik zelfs de
diepte of afstand niet kan inschatten.
Met de bus gaan is een gedoe ik
moet er geraken en niet elke bus is rolstoeltoegankelijk en bij het op- en
afstappen heb ik hulp nodig. Ik moet er geraken en ik kan niet altijd iemand
voorzien om mee te gaan met me en niet alle buschauffeurs staan te springen om
te helpen. Maar zowel met de trein als met de bus moet je op voorhand een
melding doen dat je die trein of bus gaat nemen. Je kan nooit eens blijven
hangen want straks is die bus weg waar jij net op kon omdat die toegankelijk
was. Niet alle bussen zijn toegankelijk maar ik woon niet zover van het station
en daar komen heel wat bussen bij elkaar.Ook de trein is een goed alternatief maar 24 uur op voorhand een
aanvraag doen vind ik niet fijn. Buiten kijken en beslissen kom we gaan naar de
zee zit er niet in. Maar dat is nu eenmaal zo op tijd thuis zijn omdat ik een
stuk geleefd word.
Maar even over mijn vervoer al 3
jaar rij ik wekelijks met de dienst aangepast vervoer naar de conditie training
op dinsdag vertrek 15.15 terug om 18 uur en gisteren stond er niemand aan de
voordeur. Ik heb gebeld en blijkbaar was ik niet geplant. Maar volgens een medesporter
stond het busje wel aan het Sportkot. Wat is er fout met de communicatie? Ik weet
dat ik de ritten van maart bevestigd heb 2 weken geleden. Ik heb de laatste
tijd heel wat problemen ermee en het vastleggen van de ritten vallen soms echt
tegen met handen en voeten (moest dit kunnen) moet je dit uitleggen. Ik rij
ondertussen al bijna 5 jaar mee en het is heel vaak goed maar soms valt het ook
dik tegen je blijft hangen bij je thuis omdat er geen chauffeur opdaagt. Ik ga
al van vorig jaar niet meer naar Pellenberg en elke maand vragen ze of die
ritten terug vastgelegd mogen worden, Ze vragen of je meedoet met autoluwe
zondag. Elke keer ga ik mee in hun vragenronde en elke keer moet ik dit
uitleggen.
Wie ik ben - ok
waar en hoe laat ze moeten oppikken ok
waar ze me terug moeten ophalen ok
Daar hebben we
een 1ste obstakel
rijd er iemand mee- neen
ik reis alleen.
U reist alleen een begeleider mag gratis mee
hoor
dat weet ik maar ik kan dingen alleen.
2de
obstakel
Ik neem mijn jongens mee
u weet
toch dat ze niet als begeleider kunnen dienen
natuurlijk weet ik dit ze zijn ook nog zo klein
9 jaar en 12 jaar
u moet wel betalen
ja dat weet ik en ik maak er geen probleem van. Ik
kan ze toch moeilijk achter laten
ze zijn toch geregistreerd
Ja ze zijn lid en hier is hun nr
Ik ga ze wel
niet onverzekerd meerijden hoor het was maar een kleine formaliteit om ze te
registreren. De rekening komt hier aan en ik betaal ze. Mijn pleziertje mijn
verantwoordelijkheid.
Maar het is niet fijn om steeds
beroep te doen op andere mensen om het nodige te krijgen om me in de wereld van
de valide personen te begeven als een persoon met een beperking. Het zoeken
naar personen die mee kunnen gaan, het uitzoeken van vervoersmogelijkheden. Bv.
vervoer, verzorging als ik weg ben, mogelijkheden om te doen als ik weg ga
zodat zowel ik als de kinderen een fijne tijd hebben, Ik moet met alles
rekening houden en ik kan niet rekenen op de goodwill van de mensen maar ik
moet zekerheden hebben. Een begeleider die meegaat, vervoer mijn zus, mijn
neef, de dienst aangepast vervoer. Maar soms net op die ene dag loopt het
verkeerd en dan kan ik niet vlug op mijn fiets springen en gaan meedoen al kom
ik te laat neen in mijn geval is het dan zo dat ik niet mee kan doen omdat ik
er gewoon niet geraak. En dat dat is niet zo een fijn gevoel.
Lisa mijn kinesist was er vroeg
bij vandaag 7.40u. Voor alle duidelijkheid hadden we om 7.30u afgesproken. We
hadden geen ochtendhumeur gelukkig en we hebben goed gelachen. Ik heb gestapt
met krukken, aan de arm en ze heeft mijn schouder gepijnigd. Het was weer een
fijne ervaring ondanks de pijn.
Maar mijn schouder of schouders.
Mijn rechterschouder en de spieren rond mijn
schouderblad doen pijn. Zeis enorm
beperkt qua beweging maar ook qua kracht. Ik kan mijn rechteronderarm op tafel
leggen maar dan moet ik dit een stuk met behulp van mijn rechterschouder doen.
Ik breng mijn schouder hoger en een stuk naar voor en zo kan ik mijn arm op
tafel leggen. Of ik gebruik mijn linker arm en hand en duw mijn rechterarm op
tafel. Samen een spel spelen met de jongens en de pion staat bij mijn
rechterhand en ik moet teveel schuiven met mijn rechterarm dat zit er niet in
en zoek ik een andere mogelijk om dit te doen. Ik ga dan automatisch naar mijn
linkerhand en arm om het verzetten van de pion te verwezenlijken.
Ik heb een ontsteking op de spieren van mijn
schouder en schouderblad. Er word heel hard aan gewerkt maar blijkbaar zijn er
grenzen. De ontsteking blijft hangen en gelukkig heb ik de Wheeldrive die me de
nodige ondersteuning geeft als ik weg moet. Ik kan daardoor blijven sporten en
wheelen met de rolstoel. Mijn armen werken maar de Wheeldrive geeft de kracht.
Ik ben ook linkshandig waardoor het allemaal wel
gemakkelijker gaat. Mijn linkerarm is mijn sterke arm en die arm gaat er wel
voor want die arm werkt voor de 2 armen, handen en schouders. Het was een beetje
een geluk bij een ongeluk dat mijn linkerkant niet geraakt is waardoor ik nog
vrij goed alles kan doen. Enkel dat qua bereik en kracht ben ik beperkt.
Ik kan bv. mijn armen niet boven mijn hoofd brengen.
Als ik aan de achterkant van mijn hoofd moet zijn dan moet ik ondersteuning
geven. Dit moet zowel met linker als de rechter kant. Als ik op mijn ellenboog
druk dan gaat hij iets meer naar achteren.
En natuurlijk de bijhorende pijn erbij dat maakt
het natuurlijk af en door de spanning staat mijn rechterschouder hoger dan de
andere.
Ik kan het me niet altijd
aantrekken en ik ben echt niet er niet altijd mee bezig enkel als ik ga
sporten, een transfer moet doen rolstoel- bed en de andere keren overvallen ze
me een beetje en dan zegt een mens auw en gaat ze gewoon verder allee ik toch.
Snachts wakker worden van pijn
in mijn pols omdat die weeral verkeerd zit en omdat ik niet altijd het gevoel
heb dat die slecht ligt.
Of ook als ik op mijn rug lig kan
het zijn dat mijn hielen van mijn voet(en) beginnen pijn te doen. Omdat het
effectief voelen vertraagd verloopt balanceer ik vaak op de grens en volgens de
verpleging en dokter is het dan dringend tijd om mijn voeten te verleggen om
doorligwonden te vermijden. Soms is de pijn te erg en kan ik niet op mijn zijde draaien en dan moet ik mijn linkervoet
uit bed laten hangen de pijn even laten wegebben en op mij zij gaan liggen. Die
nacht moet ik enorm opletten dat mijn huid terug een beetje normaal doet en
dat de pijn weg blijft. Nog nooit heb ik een wonde gehad en ik wil dit ook zo
houden. Ook mijn poep is zo een risicopunt omdat ik op mijn poep zit. Af en toe
moet ik van houding veranderen om de drukletsels te vermijden. Heb ik een
drukletsel dan moet er een speciale plakker
op een beetje als een bumper op de plaats waar het rood begint te zien. Het dient
als een 2de huid waardoor de geïrriteerde huid kan herstellen. Op mijn
hielen smeren we zalf om alles te helen.
Ik moet super alert zijn op
letsel op mijn lichaam. Omdat ik ze niet altijd voel kan het snel naar erger
gaan. Samen met de verpleging zoeken we pijnpunten en zijn we alert bij
eventueel oneffenheden bij mij om erger te voorkomen.
Verzorging volgens de regels
Sonderen volgens de regels
Stoelgang maken volgens de regels
Alles volgens de regels staan, stappen, gaan zitten in de rolstoel, houding,
alles om kleinere ongemakken te voorkomen en zeker om ze niet erger te maken. Dat
zal mijn plan zijn de volgende jaren.
Ik heb het weer eens te pakken een dikke week geleden
ziek geweest en nu terug op krachten komen. Het 6 jarige DING een plaats geven het
weegt echt wel op me en ik heb het er nog heel moeilijk mee en het lijkt erop
dat ik hoe meer jaren er volgen hoe moeilijker ik het vind. Om het minste komen
de tranen weer boven en word ik boos op mezelf en op mijn omgeving als er iets
niet lukt. Ik heb vaak het gevoel dat mensen zeggen ga verder met je leven
alsof er niets gebeurt is, ach het is maar dit of dat, wees blij dat je nog
leeft, of de beste die ik 2 weken geleden hoorde zijt ge dan zo ziek geweest?
en dan denk ik
Hebben jullie het nu nog niet door dat ik dit nog geen plaats geven heb
en dat ik zo een opmerkingen helemaal niet tof vind!
Elke week hetzelfde liedje. Nooit spontaan
mijn bad inschuiven of een douche nemen omdat ik er eens goesting in heb. Elke
dag de kinesist. Het dagelijks pijn hebben in mijn schouder, nek, bekken en
knieën, Bij een verkeerde inschatting en heb ik een te diepe buiging gemaakt in
mijn knie dan springen de tranen in mijn ogen van de pijn en denk ik om even de
pijn weg te lachen dat is goed gemobiliseerd. Maar mijn knieën denken daar
duidelijk anders over.
Het oog dat niet doet wat ik wil en gewoon het
niet niet kunnen zien met 1 oog maar wel het onderscheid kunnen maken tussen
licht en donker en ook nog eens in mijn linkerooghoek kan ik wel beweging zien.
Ik kan niet onderscheiden wat het is of welke kleur het is maar ik zie
beweging. Dat is heel vermoeiend beweging zien dat je niet kan plaatsen. Met
dat deeltje oog kan ik me niet focussen op 1 plaats maar de beweging is er wel.
Ik weet niet of ik het juist neerschrijf maar het komt in ieder geval zo over
bij me.
Ik mag er niet teveel bij stil staan want dan
word het alleen maar moeilijker en die datum komt elk jaar terug net als alle andere
data s van alle ronde tafels die er toen plaats vonden, elk gesprek met de kinesist, Elke
keer was er hoop maar elke keer kreeg ik ook iets extras mee te zeulen.
Veranderen zal het nu niet meer en ik heb veel bereikt maar alles zoals vroeger
dat mag ik vergeten (ook al wist ik dit al want ik voelde de bui al hangen in 2012).
Maar je hebt zoiets van wensen en dromen en werkelijkheid en de werkelijkheid
is soms veel erger dan de wensen en dromen. Maar mijn lichaam geeft heel goed
aan waar mijn grens ligt en die grens is denk ik al bereikt of toch bijna
alleen mijn conditie daar staat geen grens op en daar werk ik nog heel hard
aan. Wat ik nog wil is stappen met 1 kruk zonder een 2de persoon zodat
ik hier thuis kleine afstanden kan doen. Bv. stappen naar de frigo er iets uit
nemen en met dat ene in mijn hand naar het fornuis gaan en gebruiken om iets
klaar te maken terwijl ik iets maak. Nu kan ik aan mijn fornuis staan, iets
maken maar alles moet ik klaar hebben staan.
Mijn broek alleen aandoen en mijn schoenen
aandoen en binden is niet mogelijk, dat zal nooit mogelijk zijn want ik
kan mijn romp en bekken niet genoeg plooien en zo geraak ik nooit aan mijn
voeten. Ik weet nu ongeveer waar ik sta in heel mijn revalidatie en de kunst is dat ik niet opgeef maar ik heb nu andere dromen gekregen 5 jaar lang waren mijn dromen fysiek vooruit komen maar nu heb ik terug dromen. Dromen die gelijkaardig zijn als vroeger. Het zijn de materiele dingen die ik wil of wou. Zoals een nieuwe tafel, nieuwe stoelen en nieuwe kaste voor de jongens hun kamer. Maar nu zijn er ook de andere dingen zo wil ik in de grote vakantie met de jongens een weekje weg. Een weekje zee of Ardennen of zelfs de Kempen. Gewoon even weg van alles en genieten van ons 3. Er zal wel iemand mee moeten om eventuele basisdingen te doen met me zoals me helpen bij het aankleden en zelfs wassen maar dat nemen we er gewoon bij.
De vakantie is voorbij en het was leuk. Samen eten, samen zitten
en liggen vertellen en lezen, samen dingen doen het echt fijn. Lander zijn guitige snoet en
opmerkingen, Volker zijn gevatte opmerkingen en soms zou hij beter eens 10 keer
nadenken vooraleer hij iets zegt waardoor het soms grof overkomt. Hij kan echt
mensen kwetsen ermee en Volker is Volker hij moet en zal het laatste woord
hebben.
Zondag laatste dag van de vakantie wilt zeggen
nog even samen lezen, speelgoed op schoolmodus zetten en in bad gaan op
zondagavond. We kijken rustig even televisie en dan was het bedtijd. Lander en
ik hebben nog even op bed gelezen.
De jongens zijn vertrokken naar school en
Volker klaagde over buikpijn. Ik weet niet hoe het komt maar hij kan eten en
drinken en ook snoepen ook al is die buikpijn er. Als je dan zegt zie een
beetje wat je eet. Dan hoort hij het donderen in Keulen en denkt dan wat zeg jij
nu mama. We hebben leuke dingen gedaan en af en toe op de strepen gestaan zo
was de vakantie. Ik ben niet weggegaan met hen Ze zijn naar film geweest, er is
een vriend komen spelen en Volker is bij een vriend gaan spelen we hebben
koekjes gebakken, appelflapjes
En dan op tijd bed in, maandagochtend op tijd uit
bed, wassen, verse kleren aan, iets eten en tandenpoetsen en dan met de fiets
naar school. Woensdag gaat Volker bij Dries spelen en Lander heeft het kot voor
zichzelf. We gaan er een leuke tijd van maken tot dat broer er is rond
16.30uur. We maken zeker huiswerk met het dictee dat geoefend moet worden en
dan zien we wel. Alles valt terug in zn plooi deze week zwemmen,
tekenacademie, De ventjes en hun hobby. Ik ben blij dat ze dit doen.
Een
hobby voor een kind buiten het gezin is belangrijk. Het is een verrijking van
hun welbevinden. Ze maken contact met andere kinderen en mensen, ze spelen
samen, ze maken zich los van hun gezin en op een moment moeten kinderen dit
doen. Zo zien ze dat hun leven meer is dan enkel school en thuis zijn.
Maandag vliegen ze er weer in en gaan ze in 1 rechte lijn naar paasvakantie om
dan even 2 weken vakantie te hebben en dan in 1 rechte lijn naar de grote
vakantie te spurten.
