De zomervakantie loopt op zijn einde en de jongens starten op 1 september met vol moed aan een nieuw schooljaar. Maandag mag Volker zijn boeken halen in zijn nieuwe school. Bij de inschrijving hadden we al een lijst met benodigdheden meegekregen van wat hij nodig heeft en in de voorbije week ben ik met hem op jacht gegaan naar nieuwe schoolspullen. Ik moet nog enkel een nieuwe lat hebben want die ben ik vergeten te kopen. Ik had nochtans alles opgeschreven (dacht ik) buiten een lat en tja ik had geen lat bij want dat stond niet op het lijstje.

Lander is gegroeid en heeft een nieuwe zwembroek nodig en die hebben we gekocht in de C&A. Dit verkopen ze enkel in de zomer, maar er hingen er nog in uitverkoop. Ik heb 2 zwembroekjes gekocht 1 voor het schoolzwemmen en 1 voor het zwemmen met de zwemclub. Zo trots als een kikker was hij met zijn nieuwe zwembroekjes en ook met zijn nieuwe trui met dino met een wiebeloog. Ook had hij graag een pennenzak gehad met 2 ritsen. Maar ze hebben dit in principe niet nodig in de lagere school “maar andere kinderen hebben ook een pennenzak en ik wil dat ook.Hij had 2 grote wensen 2 ritsen en met een robot op. Maar nu je dat niet meer nodig hebt verkopen ze dat ook bijna niet meer. Ik ben beginnen zoeken en ik heb er ene gevonden met zijn favoriete thema op Transformers. Hij is gisteren toegekomen en ik heb hem toch een beetje softer gemaakt met een potlood, slijper en pen van de Minions. Hij is er klaar voor nu enkel zijn boekentas klaarzetten en hij kan vrijdag vertrekken.

Voor Volker moeten we nog de boeken kaften en zorgen dat alles in de juiste woning komt te liggen. Ook de tekenacademie neemt stilaan vorm. Hij gaat leren werken met verschillende andere materialen. Verschillende types van potloden HB, 2B, 4B, 6B, een wit potlood, aquarelverf met verschillende penselen (platte, ronde, verschillend van grote en vooral belangrijk was met varkenshaar) en een schetsboek. Hij is er helemaal klaar voor.

De laatste tijd merk ik dat hij meer en meer begint te tekenen. Ook het inzicht om iets na te bouwen uit Lego zit in zijn hoofd. Vorig jaar heb ik 100den keren gezegd heb je een plan, maar eerst ‘wat wil je’ ‘wat is je doel’? Z heeft hij een gigantische boot gemaakt uit Lego en eerst wist hij wat hij wou. Maar hij had geen plan. Na dit weer eens voor de 100^ste keer te moeten horen heeft hij een plan gemaakt een de boot is stevig en sterk en het belangrijkste is.  Je kan er mee spelen.  

En zo heeft Volker ook een plan in zijn hoofd om dingen te leren plannen ook al is dit voor de komende jaren. Een plan wat wil ik in de toekomst doen.

Straks komen ze thuis en donderdag gaan ze terug een nachtje bij papa om dan het komende weekend terug te komen. We zitten dan terug in de gewone weekregeling

27-08-2017 om 00:00 geschreven door Inge  

Woensdag was ik met Sarah naar de winkel geweest om enkele kleine boodschappen te halen. Wat drank en nog wat eten om die avond en de komende dagen te eten. kip curry, een pizza, macaroni voor de liefhebbers.

Sarah en ik komen aan de kassa en ik merk dat ik garnalen ben vergeten en ik stuur Sarah er even om. Voor mij staat er een oudere vrouw ik denk van rond 75 - 80 jaar. Achter mij staat er een vrouw met maar een paar dingen en ik zeg haar dat ze even voor mag springen. Ik was iets vergeten en dan hoefde ze niet te wachten omdat ik in de fout was gegaan. Die mevrouw rekent af maar die oudere dame staat er nog en vraagt aan de verkoper de man achter de kassa. Wil je je men mijn zakjes geven want ik heb last van mijn arm. De man geeft dit en die dame komt naar mij en zegt in het plat Leuvens zonder tanden in haar mond

Het is toch wel erg, he als ge gebrekkig zijt en trekt een raar gezicht.

Ik trek grote ogen en zie Sarah lachen en ik bekijk die madam wat heeft die gezegd. Echt plat Leuvens kan ik niet verstaan laat staan praten. Gewoon Leuvens kan ik ook al niet. Net zoals ik plat Gents ook niet kan praten maar de meeste woorden kan ik wel begrijpen en versta je omwille van de zin die ze gebruiken.

Bij het buiten gaan vroeg ik aan Sarah wat heeft die madam gezegd?

Het is toch erg als ge gebrekkig zijt! En op dat moment zie je haar kijken naar mij en denken dit had ik niet mogen zeggen. was de vertaling van Sarah

Moest ik het dan toch begrepen zou hebben denk ik dat ik heel hard in de lach was geschoten.

Ze was nog even verder blijven praten en hier en daar heb ik toch een woord verstaan en ze moest onder het mes i.v.m. haar schouder en ik heb haar dan veel succes gewenst.

Gebrekkig dat is toch een typisch een woord dat oudere mensen gebruiken als ze iemand met een beperking zien. Het zijn bij zo een kleine grappige uitspraken dat je je beperking relativeert. of moet ik zeggen mijn gebrek.

26-08-2017 om 20:34 geschreven door Inge  

Ik verschiet er altijd hoeveel haat er is onder de mensen. Ze beoordelen mensen die niets te maken hebben en anderen die wel iets op hen kerfstok hebben. Mensen met een andere religie, andere huidskleur. Mensen die iets hebben gedaan die het steken op hun verleden en dan hebben die ouders het gedaan want "het is de opvoeding." Mensen veroordelen anderen alsof ze de beste zijn, rechters van deze wereld. Om heel wat gebeurtenissen heeft de politiek het gedaan terwijl ik een groot oog trek (tja, mijn linker oog is blind). Nu dat laatste doen sommige partijen gretig aan mee om toch een zekere angst te verspreiden. 

Zelf heb ik zoiets van wat er ook gebeurt het mag niet gebeuren. Mensen zijn zo zelf vernietigend voor het minste oordelen ze, slagen en kloppen ze erop en desnoods laten ze de mensen voor dood achter. Pesten aan de bus omdat je net een pet draagt die niet de juiste kleur heeft of nog erger niet het juiste merk. En wat doen we dan we lachen ermee en zetten het op Facebook alsof het een trofee is en niemand trekt zich er iets van aan. Of mensen hebben gewoon bang om er tussen te komen.

Mensen die zich vergrijpen aan jongeren: jongens en meisjes want het gebeurt ook met jongens, waarom? En dan zijn ze weg en hopelijk vinden ze me niet want ik heb geen bewijs achtergelaten maar een beetje DNA is genoeg om het tegenovergestelde te bewijzen. Moeten we nu altijd in groep weggaan?

Zelf heb ik een beperking en ook over mij bestaan er vooroordelen. Ja die Inge is gehandicapt en zit in een rolstoel en heeft een hersenletsel. Ze profiteert van het systeem. Met periodes was ik werkloos. In het begin van mijn carriere maar ook ben ik even beginnen fladderen en kwam Lander in mijn leven die tijd heb genomen om er te zijn voor mijn 2 kerels. Het was zo genieten samen. Deeltijds werken op school in de naschoolse opvang en dan voltijds in buitenschoolse kinderopvang werken. Ik vond het een fantastisch iets maar in 2011 ging het ging fout met mij. Mexicaanse griep die uit de hand liep met als grootste dieptepunt het hersenstaminfarct. 10 weken coma, 3 maanden Gasthuisberg en 13 maanden revalidatie. Mijn leven werd meer dan 100% gedraaid. 

Ik kwam in een rolstoel terecht, ik was doof en blind aan 1 zijde, incontinent, een niet aangeboren hersenletsel dat zich uitte in bepaalde dingen: dingen die ik vergeet, mijn slechte kantjes die wat uitvergroot worden, snel duizelig en evenwichtsproblemen. Ossificaties in mijn bekken en knieen, calcificaties in mijn schouders wat heel pijnlijk is maar ook mijn bewegingsvrijheid dat heel beperkt word. Ik kan mijn armen maar 25%  omhoog doen. Ik kan mijn armen niet spreiden zo dat ze horizontaal gelijk mijn schouders komen te staan. Ik kan niet aan de 3^de legger in de frigo, legger 2 lukt maar het mag niet te ver naar achter liggen. Ik kan eten maken maar ik kan geen groenten, pasta die gaar gekookt zijn afgieten.

En dan zeggen sommigen ge kunt wel gaan werken! Je kan administratie doen en de telefoon opnemen. Dat ik mijn concentratie moeilijk kan bijhouden, dat ik niet meer kan multitasken daar zwijgen ze dan over. Ik had het ook liever anders gewild en ik had heel graag mijn job als begeleider terug opgenomen. Maar als kinderen gaan gaan lopen kan ik er niet achterna, als ze vallen kan ik me niet deftig bukken ze om ze omhoog te helpen, de drukte van rond rennende kinderen die wat lawaai maken neen ik kan dit echt niet vatten. Ik heb het nu soms moeilijk als de jongens er zijn en de tv staat op en ze rommelen in de Lego die 2 geluiden maken dat dit een onaangename ervaring is. Tot de moment er is zet de tv stiller en ga op je kamer blokjes zoeken. Soms plof ik gewoon mijn oor dicht en laat ik het gebeuren en laat ik mijn kinderen gewoon kinderen zijn.

En ja ik heb een uitkering en ja ik krijg voor bepaalde zaken een subsidie maar die premies dat dekt niet de kosten .

1. Ik heb hulp nodig van verpleging. 2 kerenper dag komen ze langs eventueel 3 keer. Deze hulp word gedragen door het ziekenfonds. 

2. 3 keer per week komt er een gezinshulp of poetshulp om alles hier in huis recht te trekken. Zo poetsen ze de grond, maken ze mijn bed op, doen ze de was en strijk, ze poetsen de ruiten en ik help waar ik kan. Voor de poetshulp op vrijdag komt ruim ik een beetje op en vul ik al de vaatwasser en/of laat ik de wasmachine al draaien. Maar gedurende 4 weken 3 keren hulp heeft zijn prijs.

3. Ik neem heel wat medicatie en ook al kom ik op een bepaald moment aan mijn maximum factuur maar niet alles is gedekt door he RIZIV plassondes, bescherming zoals luierbroekjes inleggers,... De medicaite die ik neem is ruim ik neem 17 pilletjes op een dag, Maar ook pijnpleisters en een bloedverdunner. Soms komt er ook extra dingen bij bv. oogzalf, een extra pijnstiller, antibiotica als ik weer eens een infectie heb,...

Zo zijn er nog dingen en ook al komt het Riziv of het VAPH er financieel tussen het is soms zien wat ik doe. Ik kan me bv. geen 2 vakanties op een jaar geven. enkel 1tje en dan moet ik echt sparen sparen. En ook ik ben een alleenstaande mama en ik wil niet dat mijn jongens iets tekort komen en dan vraag ik ook hulp. De vaatwasser leegmaken, de was in de wasmand leggen en voor de wasmachine zetten of de borden in de vaatwasser zetten na het eten en de ketchup en mayonaise in de frigo zetten. Speelgoed moeten ze zelf opruimen,...

We komen er wel met ons 3 soms iets trager dan anderen maar we komen er wel. 1 voordeel heb ik ik rook niet of ik drink geen bier of wijn en dat is ook al een grote kost gespaard. Ik ga niet uit 's avonds omdat ik dat fysiek niet kan. Maar ook de muziek en drukte rond mijn hoofd is iets teveel van het goede en daar pas ik voor.

Het enige wat ik wel doe is me soms eens trakteren op een CD of BluRay voor de jongens maar dat gebeurt niet elke maand.

Wat me stoort is dat er mensen zijn die dit storend vinden. Kijk naar mijn hoofd en je ziet niets aan mij. Kijk je lager dan zie je enkel de rolstoel maar de rest zien ze niet. Om dan te horen gaat het al beter! Neen, het zal nooit beter worden en ja ik zit nu echt op mijn grens te balanceren ook al wil ik nog meer bereiken. Het zal niet gebeuren.

Of het ziekenfonds zal dat wel dat wel betalen. Neen dat denk ik niet je krijgt bepaalde dingen maar niet alles hoor of je kan maar kiezen tussen een paar dingen of je moet onder een bepaald bedrag zitten... Nu ik had ook liever alles anders gehad Ik had liever nog gaan werken, ik had nog liever fietstochtjes gedaan met mijn kerels,...

Mensen stellen het zich allemaal anders voor dan dat het is maar in die 6 jaar heb ik leren geduld hebben. Wachten op antwoorden, wachten op uitslagen en andere onderzoeken die maanden op voorhand zijn geplant, Wachten op antwoorden van een aanvraag van een badlift, rolstoel, een aangepast kussen voor de rolstoel,... Geduld is een schoon deugd!!! 

24-08-2017 om 00:00 geschreven door Inge  

 Vandaag kreeg ik dit binnen via mijn sociale media en ik vond dit echt mooi en zo mag ik me voelen en zo voel ik me ook. Lander vertelde me nog voor hij vertrok ik wou dat ik hier kon blijven want ik moet hier altijd lachen.

Want dat ben ik.

17-08-2017 om 19:14 geschreven door Inge  

Het is een heel rustige dag. Lander heeft het rijk voor zich alleen en Volker is bij nonkel Marc en zijn neven Michiel en Jeroen gaan spelen. Al is bij Jeroen gaan spelen niet meer van deze tijd omdat Jeroen ondertussen 18 jaar is en in september naar de hogeschool gaat.

Ik kreeg net een foto binnen van Marc met een foto van Volker op de achterbank in een cabrio. Apetrots zie hem daar zitten in die auto zalig. Ik denk dat het een toffe dag is voor Volker. Maar Lander kreeg ook de vraag om mee te gaan want nonkel Marc is de peter van Lander maar Lander wou niet gaan spelen. Lander vindt het niet zo fijn tussen die grote jongens en daarom mag hij een dagje bij me zijn. Zalig!!! Lander speelt op de pc hij heeft gewerkt voor rekenen, we gaan nog een beetje lezen en om 22 uur is het bedtijd voor mijn jongens. Rond 21 uur ga ik al op bed liggen en omdat de verpleging tussen 20.30 uur en 21 uur komt. Tot 22 uur lees of speel ik nog een spelletje op de GSM maar om 22.10 uur gaat het licht uit.

Zelf heb ik ook gebeld met Volker om te horen hoe het was maar vooral voor Lander die iemand zoekt om een mod te installeren op zijne Minecraft. Lander is zo goed geworden maar soms heeft hij wat hulp nodig.

Samen hebben we gerekend en het was effe een moeilijke start maar morgen gaan we extra ons best doen want vandaag is 20 minuten meer dan genoeg.

Lander wou geen spelletjes spelen maar hij kwam wel vaak in de buurt hangen. Kijken met wat ik aan het doen was, kijken wat oma deed, tekenen aan tafel,… genoten heeft hij wel. Deze avond gaan we zeker nog een beetje lezen over George en de geheimen van het heelal. Zelf vind hij lezen niet zo leuk en als hij leest blijft hij altijd hangen bij 1 soort boeken. Maar van mij moet hij af en toe afwisselen. Ook Volker moet dit doen af en toe gaan ze naar de bib om eens een boek uit te lenen en dan mogen ze ook wel een 1 of 2 strips lenen boven op een boek. Zolang ze maar lezen denk ik. Volker kan er ook wel van genieten van even zo een momentje voor zichzelf.

Op momenten dat hij zich niet zo goed in zijn vel voelt en waar de hormonen even de baas komen spelen dan stuur ik hem even naar zijn kamer om even tot zichzelf te komen en zodat hij die vele hormonen even duidelijk kan maken dat hij zijn eigen leven heeft en dat hij niet moet aangestuurd worden door een paar duizenden hormonen die zijn lichaam en geest proberen te controleren en vooral te domineren. Groten mensen noemen die fase puberteit, andere mensen noemen dit een lastige periode en tieners die aan het puberen zijn weten het vaak van zichzelf niet. Ach, we moeten er gewoon door en het enige wat ik blijf zeggen aan mijn 2 kerels dat ik ze heel graag zie mijn 2 vedetten.

Ik ben eens benieuwd hoe mijn grote kerel het heeft gehad bij nonkel Marc, Michiel en Jeroen. Ik verwacht hem rond 20 uur en zie ik hem binnen vliegen ik mag op de pc, he mama. Want ik ben nog niet veel geweest en voor ik kan zeggen dag Volker en hoe is het geweest zit hij al voor de pc wachtend op een bevredigend antwoord ‘ja, je mag op de computer. Maar eerst hoe is het geweest bij nonkel Marc en Michiel? Goed en zijn spelletje is al lang aan het draaien en zit hij in een andere wereld.

Morgen gaan ze terug naar papa tot zondagavond. Maar zondag tel ik de uren af tot ze er zijn en geef ik ze een dikke knuffel.

16-08-2017 om 20:06 geschreven door Inge  

Een overzicht van onze vakantie.

Het was de eerste keer echt op vakantie sinds ik rolstoelgebonden ben en het was een hele beleving. Zorgen dat ik alles mee had van kleren voor de kinderen en ik en de dan de rest. Medicatie, sondes andere dingen die allemaal moeten dienen voor… Ook had ik wat voeding bij zoals mayonaise, kandijsuiker, pasta, …

We hadden plannen gemaakt en het weer zag er niet zo goed uit. Maandag was het vooral bewolkt. Omdat wij het eerst aan het huisje waren zijn Robin, Tito, Volker en ik iets gaan drinken en terwijl ging Brecht richting Tilburg om de andere te gaan halen want die kwamen met de trein. Toen we vertrokken vanop het speel- en springterrein gingen we richting het huisje want om 15 uur konden we in het huisje en begon iedereen zich te settelen. Maar aan de bistro ben ik tegen een tafel gereden en heb ik me echt pijn gedaan. Een grote schaafwonde weinig bloed maar wel een ferme blauwe plek die pijn deed. Iedereen was erom aan het lachen. Zelf ging ik rond voor de toegankelijkheid te controleren. De kamers waren ok maar door de valiezen stond ze nogal vol waar door de doorgang nogal onhandig verliep. Maar er was een hoog-laag bed. Er lag zelfs een decubitusmatras in de kast. De badkamer was geweldig. De lavabo kon je op en neer doen, er was een inloopdouche en er was eventueel een bed om liggende een douche te nemen. (dat laatste gaf  me een nare herinnering) maar dat onding gebruikten we om alles op te zetten. Er was een traplift om naar boven te gaan voor de sauna en de jacuzzi. Volker vond dit fantastisch om te doen zeker na het zwemmen. De traplift heb ik geprobeerd maar de sauna en de jacuzzi heb ik aan mij laten voorbij gaan.

We hebben gewandeld, gespeeld en natuurlijk zitten ravotten. Samen hebben we iets gegeten en dan gaan zwemmen en springen voor de liefhebbers. Lander genoot enorm van het water en begon direct te spelen en Volker moest even aan de temperaturen wennen.

Iedereen koos een bed en ik ik had mijn bed direct gekozen. Ik koos het bed waar ik op dezelfde manier als thuis de transfer kon maken. Lander en Quepa sliepen de kamer naast ons want mijn zus lag bij mij op de kamer. Volker lag boven met 1 van de tweeling. Robin en Brecht deelde elke een kamer met… Robin is 1 keer uit zijn bed gevallen.

Dat was lachen de volgende dag en zo begon een druilige dag met een lach. We konden niet echt buiten dus hebben we heel wat spelletjes binnen gespeeld. En ook al was er gratis wifi dit is niet om te gamen maar gewoon de basis dingen te doen. Mail nakijken, iets opzoeken wat is er te doen en voor Volker en Lander een aflevering van de Elfenheuvel kijken. Zelf ben ik niet op de laptop geweest wel op de wifi via de GSM voor mails te kijken en af en toe te surfen.

De dag waar we naar de Efteling gingen was de beste dag van de week veel zon, geen regen en momenten die best warm waren. De jongens en vooral An was nat in de Piraña. ‘S middags hebben we de jongens even los gelaten maar we spraken af op een bepaalde plaats. Maar toen is Volker gevallen en had een lelijke schaafwonden op zijn knie. Gelukkig hadden we toen nog niet afgesproken en zaten we te wachten aan de uitgang want we wilden ze toch wel eens zien passeren. Een bezoek aan de EHBO kon niet uitblijven want het bloede toch wel fel.

We zijn naar het sprookjesbos geweest en toen we klein waren dachten we waw De Indische Waterlelies maar dat was ineens zo flauw maar de muziek is wel leuk. Bert Kaempfert, Afrikaan Beat. Het is een Duitse componist. Dat is nu Inge als ik iets wel weten dan zoek ik toch tot ik het vind.

Ik zag De Sprookjesboom die Volker niet zo leuk vindt en Sneeuwwitje, de Boze Wolf en de 7 Geitjes, het was echt wel een leuke ervaring om te doen na zoveel jaren het was 9 jaar geleden dat ik er nog was geweest. Lander zat toen in mijn buik en Volker was een klein prutske van 2.5 jaar. Aan de Baron waar je 140cm moet zijn was er controle Lander wist dat hij er niet in mocht maar Quepa ging het zeker proberen. Die man die de controle moest uitvoeren zei ga eens even daar staan. Quepa deed wat er gevraagd werd en hij tokte met zijn hoofd tegen het paaltje en ja hij was groter dan 140 cm. Met Lander zijn we andere dingen gaan doen. Lander wou ook in de schommelboot maar daar stond zoveel volk dat we daar niet gaan wachten zijn. Zo is er een leuke APP  waar je kan zien hoelang je moest wachten. Langer dan 30 minuten wachten deden we niet. Dat is ook de reden dat we heel wat hebben kunnen doen. Het volk van Laaf had ik Lander willen laten doen maar daar was geen tijd meer voor ook al was het park tot 20 uur open. We hebben enorm veel gedaan.

Aan de gasteningang kreeg ik een faciliteitenkaart dat me doorgang en voorrang gaf op bepaalde attracties. Ik moest enkel een verklaring geven dat ik een beperking heb. Ik had ook het papier afgedrukt dat de dokter had ingevuld en dat was toch een extra toelichting. Op het papier stond de hoeveel begeleiders ik mocht meenemen Ik heb het niet moeten bovenhalen. De beperking was zichtbaar genoeg,

Zelf heb ik heel wat dingen gedaan waar zelf ook in kon zonder pijn te hebben. Pandadroom een 3D-film over natuurbehoud, spookslot, de Lelies, De Pagode met een panoramisch zicht over het park en verder. Ik heb enorm mijn ogen laten werken en vele keren ontroerde mijn jongens me. Ze waren echt super. Ze mochten kind zijn en dat vond ik top en wat het belangrijkste was ze genoten. Die dag was de zwaarste dag voor mij. De Wheeldrive was leeg die dag en ik ik was op.

We zijn nog iets gaan eten in de Burger King voor iedereen de eerste keer en dat viel heel goed mee. Ik had 2 cheeseburgers en frietjes gevraagd en de mayonaise was echt vies zoet. De cheeseburgers waren super groot want Brecht zag het heel groot. Gelukkig wou Volker de andere burger. In het huisje gekomen was ik blij dat ik ergens anders kon gaan zitten of beter kon gaan liggen want mijn lijf had het zwaar te verduren gehad. Hobbels, trapjes, putten, lawaai van mensen, muziek van de omgeving met eventueel extra vertelsels dat was enorm zwaar voor een persoon met een NAH. Maar ach ik heb dit gedaan voor de jongens en ik wist op voorhand dat ik zowel fysiek als in mijn hoofd ging afzien. Mijn knieën en bekken deden pijn van de bobbels die ze te verduren kregen. Mijn poep deed pijn van steeds te moeten zitten en op wegjes met kasseien voelde ik me net een hondje op een dashboard.

Maar de Efteling is een zeer geslaagde ervaring geweest in een rolstoel. Er zijn vele trapjes maar evenveel hellende vlakken zodat iedereen rustig verder kon kuieren. Mensen met buggy’s, bolderkarren, rolstoelen iedereen met wieltjes kon door. Ook de passage aan de Pagode terwijl iedereen op de wildere dingen gingen zijn Lander, Ik, Brecht en Jaime in de pagode gegaan. Je mag dan een begeleider meenemen maar weet dat ik mijn jongens niet alleen achter laat en dat ze ondertussen in de wachtrij staan te wachten. Iedereen of niemand is mijn motto. Mochten allemaal erin langs de ingang voor personen met een beperking en we werden vriendelijk ontvangen zonder rond te zwieren met mijn faciliteitenpas. Ik heb nog een leuke babbel gehad met de Eftelingman die de Pagode deed werken. Om de 2 uren is het wissel en dan mocht hij naar de bootjes. Best wel de spannendste attracties. Maar we konden er goed mee lachen.

Die avond lag ik om 22uur in mijn bed en heb ik An niet horen komen slapen. Het leuke was dat ik de jongens toch wel wat vrijheid gaf zoals hier thuis. Als de verpleging komt en het is nog geen bedtijd dan mogen ze ook later gaan slapen enkel zeg ik op een bepaald moment TV en computer uit want het is bedtijd. Soms vragen ze om nog even te lezen maar dan is het te zien wat we de volgende dag gaan doen en hoe de dag is geweest. Een beetje als een beloning zeg maar.

De week vloog voorbij en donderdag kon iedereen wat langer blijven liggen en na het eten zijn we naar het oertijdmuseum in Boxtel geweest. Toen we binnen gingen liepen we recht het winkeltje binnen en Lander zei me ‘mama hier moet ja alles betalen?’ We waren nog maar in het winkeltje en we moeten nog naar buiten En daar is echt veel te zien. Binnen waren er fossielen, beenderen, stukken van en ‘bewegende’ dino’s,… te zien.

De Oertijdtuin is ruim 2 hectare groot. Daar vind je "levende fossielen" en bomen en struiken met bijzondere eigenschappen. Er staan verscheidene soorten bomen die we ook als een fossiel bestempelen zoals de Ginkgo, Magnolia en diverse cipressen, zoals Cunninghamia, Cryptomeria, Metasequoia, Sequoia, Sequoiadendron en Taxodium.
Planten met bijzondere eigenschappen zijn de benzinestruik, kiespijnboom en zakdoekjesboom.

In het 2 hectare grote oertijdwoud ga je terug in de tijd van (o.a) het  Trias, Jura en Krijt tijdperk. Dat was echt iets voor de kerels. Volker vond het iets minder maar Lander is overal op onder en in geweest van de mond van een haai, tot op de rug van en in de muil van een T-rex. In het winkeltje hebben ze dan ook iets leuk mogen kiezen Lander een heel deel knuffelstenen, 3 dino’s en een ei waar je een dino moest uitbroeden. Het is niet gelukt. De eieren van De kinderen van An zijn wel gelukt. Volker heeft een opgraafset gekozen waar je een Mammoet moet opgraven met een borsteltje,… net echt. Op het einde moet je de mammoet in elkaar zetten en tentoonstellen. Lander zou dit ook wel leuk vinden, maar zijn broer heeft belooft dat hij kan helpen. Volker kennende denk ik dat hij het snel gaat opgeven het graven maar Lander zal dit met graagte overnemen. Maar het ineenzetten van de mammoet zal Volker heel graag doen. Zo heeft iedereen er iets aan.

Vrijdag moesten we om 10 uur uit het huisje zijn maar we zijn nog een hele tij in het domein geweest. Er zijn er nog gaan zwemmen en velen hebben nog enorm veel gespeeld. Op de airtrampoline, met bal op het voetbalveld, ping pong en dammen in het groot.

We hebben samen iets gegeten in het restaurantje aan het park een kleine snack met frietjes. Het was echt fijn leuk maar de mayonaise is zo zoet in Nederland dat we maar onze eigen mayonaise op tafel hebben gezet. Lang leve onze goede vrienden Devos-Lemmens.

Het was een leuke ervaring op vakantie gaan met mijn jongens, zus en neven want we waren met z’n tienen. Volker en Lander vonden het leuk met hun kleine en grote ergernissen. Maar de anderen hadden dit ook over ons. Vooral de goede verhalen zullen blijven hangen en Volker liet wel vallen dat hij op vakantie gaan niet zo fijn vindt. Maar ik vertelde wel dat we dat daarom niet elk jaar gaan doen maar toch wel zeker nog eens gaan doen. Lander wilt zeker nog eens terug. Volker vond het ook wel wat vervelend dat de wifi soms weg viel op zijn GSM en op de laptop kan je geen filmpjes kijken vanop Ketnet vanuit Nederland.

Lander genoot van de vrijheid en het buiten spelen en Volker liep in het begin wel wat verloren. Volker weet graag op voorhand wat er gaat gebeuren. Lander zou graag eens terug naar Nederland gaan al dacht ik de volgende keer aan Duitsland. Maar zeker met Landal omdat ze huisjes hebben die aangepast zijn voor personen met een beperking.

15-08-2017 om 20:17 geschreven door Inge  

De vakantie is al iets meer dan de helft voorbij. Volker is op kamp geweest en volgende week pakken wij onze valiezen en vertrekken we voor 5 dagen naar Nederland. Toen ik vroeg gaan we op vakantie dit jaar zeiden ze ‘we willen naar het buitenland’. Zelf zie ik het niet zitten om super lang in de auto te zitten of met het vliegtuig te reizen. Maar Nederland leek me een leuk alternatief en dan ben ik maar beginnen zoeken en zoals ik ook al in het verleden heb geschreven moet ik met heel wat rekening houden. Reizen met beperking is niet zo simpel en ook als we op vakantie gaan doen we graag een grotere uitstap. Ook deze keer en dan gaan we naar de Efteling.

Het is al gebeurt dat mensen naar een pretpark gaan en als ze willen op bepaalde attracties en de ingang voor personen met een beperking willen gebruiken moeten ze een doorgangspasje hebben. Dit is meestal te verkrijgen aan de ingang van het park. Maar in sommige parken moet je een bewijs hebben van de dokter waar opstaat wat de beperking is. In mijn geval staat er dat ik hulp nodig heb om op een attractie te gaan en dat ik rolstoelgebonden ben. De Efteling is van deze regel afgestapt en je moet enkel een attest zelf in eer en geweten invullen. Bij de Efteling staat er duidelijk vermeld wat kan en wat niet kan. Volgende week gaan we naar de Efteling en ik speel op veilig en Marina heeft ook een attest gemaakt om een doorgangspas te verkrijgen en een papier moest ik medische zorgen nodig hebben.

Vrijdag had ik een afspraak met mijn huisarts om eerst en vooral eens te zien of ik wel ok ben want de laatste keer had ik een tekort aan rode bloedcellen wat te verklaren was doordat mijn ijzer te laag stond en ik had een tekort aan foliumzuur. Niets alarmerend maar op te volgen. Ze noemen dit ook bloedarmoede. Het is de allereerste keer dat ik dit voor heb. Nu moet ik ijzer en foliumzuur bij nemen.

Ik kan supplementen nemen in tabletten en foliumzuur vind ik geen probleem maar ijzer vind een beetje eng omdat kans groot is dat je obstipeert. Mijn stoelgang gaat al moeilijk en dan neem ik ijzer en dan wordt het erger.  Dus probeer ik dit eerst op te lossen met voeding. Maar ik zit nu op het moment dat ik de tabletten zal moeten nemen. Elke dag 1 tablet op nuchter met water en dat 30 minuten voor ik iets eet of drink. Ik mag dit absoluut niet met melkproducten nemen. Ook is het belangrijk om veel fruit te eten en vitamine C binnen te krijgen.

Maar vanaf nu is het denken en doen om alles in orde te  krijgen. De valiezen zijn al mee met Brecht, toiletpapier, mayonaise, pasta, water, frisdrank is ook mee.

Medicatie staat klaar en morgen vul ik de bakjes verder aan tot zondag. Pleisters steken weg, tandpasta, tandenborstel, zeep, shampoo, steekt weg. Ik heb een lijst gemaakt met de dingen die ik moet nemen elke dag en dan ook kan afvinken, plassondes, beschermbroekjes, vochtige doekjes, was gerief, zit allemaal weg een extra lege fles,…

De jongens moeten nu hun rugzakje maken voor in de auto en de trein. Om de prijzen te drukken gaan Lander en de 3 jongsten van An met de bus en met de trein. Omdat ze gratis zijn. Lander en Tito gaan mee met de auto omdat het betalend is. Lander neemt een drankje mee, zijn transformers, Solo, zakdoekjes en zeker niet te vergeten Slangetje. Volker neemt mee zijn kussen, een drankje, zijn knuffel Auto en … Volker lijkt een beetje op zijn mama want er gaan 2 knuffels mee want anders voelen die zich misschien wel alleen want knuffels hebben gevoelens.

Ook was het bang afwachten op de Wheeldrive of hij hersteld ging zijn. In juni merkte ik dat hij stuk was en de 26^ste van die maand is Yves hem komen halen. Geen probleem normaal komt hij dan vrij snel terug maar het bleef maar duren en ik belde dan half juli eens naar Eddy hoofdtechnieker en hij zei me wat er gaande was. Het wiel is naar Nederland om dan naar Duitsland voor herstelling. Eddy ging in verlof en toen werd het eind juli en ik hoorde maar niets. Ik belde naar Eddy terug en toen vertelde ik wel nog eens dat ik op vakantie ging en dat ik dan wel mijn rolstoel teug wil. Na wat heen en weer getelefoneer zei Eddy me ‘het komt wel in orde en als het niet zo is dan krijg je de demo van hier mee op vakantie’. Dat was een geruststelling maar door een verkeerd transsport zat ik wel met de gebakken peren. Het wie gaat van Haasrode naar Wetteren om dan naar Nederland en/of Duitsland te gaan en daar liep het fout het is ergens blijven hangen. Maar het komt in orde en 16 augustus ben ik nog even de rolstoel kwijt maar dan voor 1 dagje. Want de dag dat ik uit vakantie kom is het lang weekend waar ze ook de brug nemen.

Maar ik voel me terug vrijer en zelfstandiger sinds de Wheeldrive terug is. Ik heb rond mijn hoepels een bescherming hangen. Het zijn 2 rubberen hoepels dat maakt dat ik ook een betere grip heb op de wielen en ook in de winter voelt het aangenaam aan. Maar de beschermhoepel hangt het nog even uit in Duitsland. Als het dat maar is denk ik dan. Op momenten dat ik de Wheeldrive niet heb dan besef ik maar al te goed dat die aandrijving nodig is. Mijn schouders, polsen zijn te zwaar geraakt tijdens mijn hersenstaminfarct in  2011. De bewegingsvrijheid is niet zoveel verbeterd op die laatste 5 jaar. Tijdens 1ste revalidatiejaar wel omdat ik van 0 begon geen beweging naar een beetje beweging. Eerst had ik hulp nodig om te eten dan ondersteunde mijn ene arm de andere arm om net iets verder te geraken en nu nog heb ik dat soms. Als ik bv. mijn ellenboog op tafel zet en ik wil met mijn hoofd op mijn hand steunen dan moet ik mijn hand naar mijn hoofd duwen om te steunen omdat ik van naturen mijn ellenboog niet vanzelf kan plooien. Het is nu al een gewoonte geworden maar het kan nogal vreemd overkomen denk ik dan. Zo even aan tafel zitten en zitten mijmeren over van alles met je ellenboog op tafel en je hoofd op je hand zalig maar niet altijd van zelfsprekend.

Nu ja ik weet wat ik kan en niet kan met die armen van mij en ik ben heel blij dat ik een vork en een mes kan vasthouden en zelf mijn vlees snijden al was dat niet vanzelfsprekend. Alles heb ik moeten aanleren of zelf het aan knopje moeten zoeken om het terug geactiveerd te krijgen.

Ik ben blij dat het zover is maandag. Morgen mag ik nog eens blijven liggen tot 8.15 u of als ik nog meer geluk heb tot 8.30u en dan is het nog even alles afprinten ten zij ik vandaag er nog aan begin maar die kans is niet zo groot omdat er nog dingen zijn die ik moet aanvullen. Want ik ga toch rubberen handschoenen meenemen. Niet om te kuisen maar ziekenhuis handschoenen.

Ik neem misschien ook wat muziek mee zo had ik een CD gekocht van Woodkid, Tom Odell en nu zijn het zo een momenten om te luisteren naar die schijfjes. Ook heb ik een cd gekocht van Dotan maar die is er nog niet. Een cd van Gorki neem ik niet mee dan heb ik ruzie met Volker want dat vind hij niet goed.

We gaan het er ons van nemen die 5 dagen en we gaan genieten van gewoon dingen doen onder ons en wie weet gaan we ook eens mini-golfen. Het oertijdmuseum in Boxtel een museum in openlucht waar op, onder of zelfs in een dinosaurus kan kruipen. 

En ook al geven ze niet zo een fantastisch goed weer we gaan er het beste ervan maken en elk droog moment vind je ons buiten. De beste dag zitten we alvast in Kaatsheuvel.

05-08-2017 om 20:21 geschreven door Inge