Jo, de kinderen, mijn omgeving weten wat er is gebeurt met mij en weten van waar ik kom en toch is de impact op ons gezin groot maar langs de andere kant mogen we blij zijn. Ok alles onder de gordel werkt niet meer zo goed maar als ik rationeel denk, mijn geheugen zit nog snor en ik kan nog steeds goed praten. Gelukkig, Ik ken meerdere mensen die hun spraak kwijt zijn of hun functies. Mensen die enkel maar 1 hand kunnen gebruiken of personen die wel kunnen stappen met ondersteuning (een kruk, een rollator,...) maar zo waggel staan dat je denkt is dit wel veilig. Personen die hun verbale communicatie kwijt zijn die heel moeilijk praten of heel heel stil. Deze mensen weten heel vaak wat ze willen zeggen maar krijgen het er niet uit. Je ziet echt in hun ogen dat ze hier heel veel verdriet om hebben en dat dit soms heel frustrerend is.

Helemaal in het begin kon ik ook niet praten want de eerste diagnose LIS was toch wel eng voor alle partijen. De ja-neen vragen die je kon stellen aan mij en dan knipperde ik met mijn ogen of stak ik mijn tong uit. Gelukkig is mijn spraak heel snel terug gekomen en van mijn LIS periode weet ik niets. Misschien een geluk voor mij maar langs de andere kant zoek ik wel antwoorden om het zwarte gat op te vullen. 

Mijn coma periode en de LIS. Hoe was het voor Jo, de kinderen, mijn omgeving,... Ook al zeg ik tegen Jo het maakt niet uit of ik het weet misschien beter dat ik het niet weet maar als mens ben je zo nieuwsgierig dat je alle gaatjes wilt worden ingevuld hebben. 

Jo en ik waren aan het praten dat ik wel wat geluk heb gehad. Ik heb mijn geheugen nog, ik kan het nog heel goed uitleggen alleen die paar dingen die ik vergeten ben maar waarvoor ik een snelle creatieve oplossing heb gevonden. 

Ik kan praten met Jo, de jongens, mijn familie en omgeving. Ik kan mijn emoties tonen al ben ik nu iets gevoeliger dan vroeger en ben ik een softy geworden. Ik kan een gezelschapsspel spelen met hen waar ik zowel kan winnen of verliezen. Drukke spelletjes vallen uit de boot. De verbale dingen die ik vroeger kon kan ik nu nog en ik mag daar heel blij om zijn. 

Ok er zijn de fysieke dingen maar cognitief is er niet zoveel anders dan vroeger. Gelukkig

Het had anders kunnen lopen.

Ok ik kan niet meer lopen maar ik kan nog wel met mijn handen dingen doen, ik kan praten en ik kan nog beslissingen nemen en ik kan ook dingen inschatten. 

Het enige waar het soms moeilijk loopt is met mijn jongens ik voel me zo schuldig om wat ik voor heb tegenover hen dat ik soms iets te rap toegeef.

 

Zoals deze nacht Volker kwam aan mijn bed ik ben bang. Na wat troosten is hij naast mij in bed geschoven om verder te slapen daar ging mijn slaap. Het enige wat hij zocht was genegenheid van zijn mama die er nu wel was.