|
Vandaag heb ik samen met Volker het dank u wel briefje voor Koksijde afgewerkt morgen sturen we het op naar Koksijde. 3 leuke foto's met hun schatten en hun snuitjes op. Het is niet de bedoeling dat we pennenvriendjes worden maar voor zo een leuke attentie mogen we wel wat moeite doen. Volker is nog steeds heel fel in de ban van rescue. Gelukkig loopt hij niet rond met een pistool en schiet hij op alles neen hij redt mensen op zee, de held.
Weet je dat ik nog steeds opzoek ben naar mezelf het is elke dag denken wat kan ik doen, wat ga ik doen en wanneer ga ik iets doen.
Ik ben opzoek naar mezelf. Fysiek ben ik er nog maar soms lopen mijn gedachten in de knoop. Het ene moment loop ik over van energie en het andere moment val ik gewoon ter plekke in slaap en weet ik niet hoe ik de dag moet doorkomen. Ik ben zo snel over mijn eigen grens en het is moeilijk in te schatten wanneer de vermoeidheid zal toeslaan. Als ik een dag plan met de jongens en Jo weet ik al op voorhand dat ik dat zal moeten bekopen. Wat ik vroeger niet kon kan ik nu wel voor de tv in slaap vallen, al zittend slapen en ik kan gewoon in den dag slapen. Voel ik mijn bed dan is mijn slaap al half gewonnen en hangen mijn ogen al halfstok.
Het zijn de nadelen van een NAH (Niet Aangeboren Hersenletsel). Je krijgt zoveel indrukken ook al zijn ze niet anders dan vroeger ze komen gewoon uitvergroot binnen bij me. Mijn chaotische leven kan ik niet meer "verdragen" maar aan de andere kant zijn mijn gedachten veel complexer.
Gelukkig volgen de jongens nog een stuk ons levensritme Soms voel ik me heel triestig en moe en moet ik me er gewoon over zetten
|
