|
Het is een moment dat ik echt moet delen. Volker zijn dag kan niet meer stuk vandaag, hij heeft een super einde van de vakantie beleefd. Het begon in het begin van de week hij had op de tablet een tekening gemaakt van een reddingshelikopter de Sea King je weet wel van Windkracht 10 op tv. al heel de vakantie beleefd hij de verhalen als piloot of medic. Hij had dus die tekening gemaakt en ik moest die delen via Facebook. Zo gezegd zo gedaan die dag kreeg ik heel wat positieve reacties en ook eentje dat bleef hangen. Dominique zei me waarom stuur je die niet op naar de luchtmachtbasis van Koksijde. Ik wou dit stiekem doen maar werd betrapt door Volker. We hebben samen de brief geschreven en opgestuurd. We hadden eventueel een kaartje verwacht maar geen persoonlijk bezoek van de Korpschef die hier blijkbaar in de buurt woont. Om 9.30 ging de deurbel en de jongens waren al heel snel aan de deur en zagen daar een man staan die vroeg wie Volker was. Volker zei heel bedeesd ik. Jo en ik hoorde de uitleg en jo ging al vlug kijken terwijl ik riep kom maar binnen. Jo de gang in en die man stelde zich direct voor ik ben luitenant-korporaal korpschef van het 40ste in Koksijde ondertussen was ik al halfweg de gang ingekomen. Hij had een goodiebag vol spulletjes bij voor Volker een pet, een muts, een USBstick, posters, stickers, batches, t-shirt en heel veel boekjes. Volker, Lander, Jo en ik waren ferm onder de indruk van het leuke maar verrassende bezoek. De man woonde in de buurt en blijkbaar woont er hier een paar huizen verder een collega van hem (hij dacht dan ook dat we via hem aan alle gegevens waren gekomen). Hij vertelde dat ze weinig post kregen van kinderen. Ze waren zodanig blij dat ze vonden dat ze iets moesten doen voor Volker. De man vertelde dan ook doodleuk op de basis ik woon in de buurt ik zal dat persoonlijk binnenbrengen. We waren super trots op het bezoekje.
Deze middag was David er met zijn vrouw en Katrien. Wat een leuke en zalige middag. We hebben veel gebabbeld over kinderen, revalideren, avonturen vroeger en nu. David lag bij mij op de gang in Pellenberg en we hadden steeds een goed contact die 8 maanden dat hij er was. Zijn vrouw daar had ik minder contact mee maar ze was wel altijd vriendelijk en vandaag was ze een spraakwaterval. Ze zijn iets na 17.30u vertrokken maar het mocht wel langer duren. Ik had cake gebakken en wafeltjes gemaakt met oma. David had een lekkere taart bij zich. Katrien was zot van de wafels en heeft er zeker 3 of 4 gegeten terwijl de mama vertelde dat ze moeilijk at. Jo was ze een beetje aan het plagen en had een wafeltje naast hem gelegd om op te eten en Katrien kwam een wafeltje halen en Jo zei neen en trok de doos weg. Waar Jo geen rekening mee hield was zijn wafeltje die plots weg was en in de mond van Katrien zat.
|
