Je heb de theorie en je heb het in de praktijk ‘de pubertijd’. Er zijn al heel wat woorden over geschreven en over gezegd en ja mijn 12 jarige zoon zit er middenin.

Zijn stem schiet soms vaak de hoogte in, hij heeft een groeispurt, hij is opstandig, zet een grote mond op, is soms wat onhandig,… Ja het is zover die pubertijd. Maar ik wil ook benadrukken hij heeft heel veel goede momenten en super kwaliteiten die hij ook laat zien.

Soms is het wel grappig maar ik hoop dat het snel overgaat. Want het is soms zo vermoeiend. Hij is groot, lief, schattig, kwaad, verdrietig, maar o zo Volker.

Soms is het wel heel grappig en moet ik erom lachen en andere keren gaat hij zo hard te keer en zegt hij de meest vieze woorden. Hij gebruikt woorden waarvan hij de zelfs de betekenis niet weet. Die keren vraag ik hem weet wat het wilt zeggen tot hij heel verlegen zegt ‘neen, ik weet het niet’. Als de gemoederen bedaard zijn dan leg ik het uit en geef ik zelfs een voorbeeld. Keer op keer zegt hij dan sorry.

Op zich moet hij geen sorry zeggen Maar hij moet toch een sorry zeggen om duidelijk te zijn ‘dit is niet ok’.

Dingen doen zonder na te denken over de gevolgen. Waarbij smossen, over consumeren (bv. een flesje drank open voor het slapen gaan en dan niet sluiten. Pakjes van snoep, koek,… open trekken en dan ze niet deftig meer kunnen sluiten.

Slaan met de deuren, roepen, steeds dingen herhalen en steeds zingen op hetzelfde ritme. Zo vermoeiend. Ach ja pubers.

Het rare is het veranderd traag en plots sta je ervoor alsof je voor 1 blok puber staat en waar dat je de omvang niet kunt inschatten.

Als ouders sta je er meestal met 2 voor en kan je bij elkaar eens ventileren maar als je een alleenstaande mama bent net als ik dan draag je dit alleen. Soms denk je dan wel eens ‘wanneer stopt het nu’ maar het laatste en het beste wat je kan doen (of ik doe) is hem erop wijzen dat zijn gedrag niet kan en welk gevoel het je geeft. Wat ik ook doe is hem gewoon zeggen ‘hier ga ik niet op in’ en ik negeer hem. Want pubers willen heel vaak gewoon een beetje meer aandacht. Wat ik wel doe is hem af en toe zeggen hoe tof iets is wat hij doet of als er iets positief is dat zeker en vast ook zeggen. Ik zeg ik hem vaak dat ik hem heel graag zie en wat hij goed doet en hem hiervoor ook belonen met een complimentje.

Soms zegt hij dat ik zijn broer liever heb dan hem en dit blok ik direct af en zeg hem direct neen jongen ik zie jou en Lander super evenveel graag. Jullie zijn het beste wat me is overkomen. Soms zitten we aan tafel en vertellen we leuke dingen over elkaar en zeker over de positieve dingen die we hebben meegemaakt. Ook de leuke momenten van toen zijn papa en ik nog samen waren. Want ooit waren we met zijn vieren. Zijn geboorte, zijn eerste verjaardag, zijn eerste schooldag in de kleuterschool, de leuke momenten in het ziekenhuis tijdens mijn revalidatie,… dit doe ik vaak met de 2 jongens. De bezoekjes aan een pretpark toen ik nog rond liep en Volker en ik die supergraag in een achtbaan zaten,… Samen elk jaar naar Plopsaland, Plopsa Indoor of Plopsa Coo de achtbanen en andere leuke attracties super toch. Toen was die pubertijd ver te zoeken en dacht ik dit komt er niet aan maar dan is het ineens april, mei, juni 2017 en zit ik er middenin.

Lander die het vaak wat moet ontgelden. Lander verzet zich hier tegen maar hij is vaak niet sterk genoeg. Volker is groot en krachtig en al 12 jaar en Lander is klein en pas 9 jaar en er zit natuurlijk een groot verschil op.

Volker zegt soms ‘ja, maar Lander mag dit of hij mag altijd eerst’. Ok maar kijk ook naar de leeftijd Lander is 9 jaar en jij 12 jaar. En ja soms krijgt Volker voorrang en soms krijgt Lander  voorrang ieder op zijn beurt.

Maar waar ik me nu aan optrek zijn die lieve vele zachte momenten die hij heeft maar deze komen pas als ik even boos ben geweest en waar ik hem eens ferm op zijn plaats zet. Dan schiet hij in heel zijn emotie weg en na 10 minuutjes komt hij terug en vraagt hij mag ik terug. Natuurlijk mag hij terug ik heb gezegd ‘ga naar je kamer om even te bekomen’ want een puber zet je niet op straf. Neen een puber zet je even uit zijn omgeving zonder prikkels. Zo kunnen Lander, Volker en ik even rustig worden en wat stoom aflaten. Zo gaat Lander even op de pc, Volker moet van mij even naar de kamer in heel zijn kwaadheid en moet hij even gaan lezen of Darwin knuffelen en ik ga even aan tafel zitten met mijn handen in het haar en denk ik ‘neen, Inge laat alles betijen en het zal wel beteren’. En zo lukt het wel. Soms vraagt Lander om een spel te spelen en dat is dan zalig om te doen en als Volker wilt meedoen mag hij zeker meedoen.

Maar andersom vragen we aan hem sowieso om een spel mee te spelen maar dan alleen als hij zin heeft en als ik het vraag voor een beetje tijd met hem alleen door te brengen dan is de voorwaarde enkel als Lander meedoet.

Vandaag was wel een heel gespannen dag voor mijn grote jongen en ik kan het geloven. Er is zijn pubertijd maar ook zijn laatste dagen in de lagere school. Want volgend jaar start hij in de middelbare school. Je zou voor minder wat op de tippen van je tenen lopen. Hij weet niet zo goed waarop en waaraan en ik ben blij voor hem dat papa volgend jaar de eerste schooldag mee naar school gaat. Hij moet dan zeker niet alleen gaan.

Lander schuift morgen voor 1 dag door naar het 4^de leerjaar bij meester Wout en de kinderen van het 2^de leerjaar schuiven door naar het 3^de leerjaar en aangezien dat Lander in een graadklas zit komt hij zijn oude vrienden terug.

Maar voor Volker zoals ik al zei hij doet de overstap naar de middelbare school. En hij hij mag morgen nog een gaan helpen in de kleuterschool waar hij in september 2006 is gestart bij juf Inge.

De Vakantie komt er nu aan en ja we gaan op vakantie en volker gaat met de Chiro op kamp. Dinsdag zijn Wouter en Kristof de leiders van Volker hem komen uitnodigen om mee te gaan. 10 dagen met de tent kamperen. Hij kijkt er naar uit.

In augustus zijn we even naar Nederland op vakantie en de rest van de vakantie moet nog worden ingedeeld. Maar nu de jongens wat meer hier zijn ga ik wat structuur brengen.

• Frisdrank mag, water moet.

• Speelgoed ruimen we op of zetten we in een box voor de volgende keer.

• Structuur in huis

  • Samen zitten we aan tafel om te eten en praten we

• We leven niet van het schermpje naar schermpje: we gaan niet van het computerscherm naar de GSM en tv

• Als we praten luisteren we naar elkaar

• …

We zien wel wat het geeft en we zien hoe het gaat lopen. Ik ga hier zeker niet zitten als een sheriff maar als een mama. Ik ga mijn jongens enorm aansteken om dingen te doen en ik ga zeker en vast dingen doen met hen werken met verf, klei, woorden, cijfers,… of gewoon genieten van spelletjes.

We zijn gebeten om te weten en ik ben van plan om een paar testjes te doen met hen. Geen gevaarlijke maar gewoon leuke testjes. Wie weet laten we nog eens snot maken of bij een rauw ei haar eischaal te laten verdwijnen zonder dat het ei stuk gaat…

28-06-2017 om 00:00 geschreven door Inge  

De eerste hittegolf van het jaar is een feit en ik zal het geweten hebben. Het is puffen en zweten tot op het bod en mijn poep die in die domme rolstoel zit weet het ook. Het voelt verschrikkelijk warm aan en ik verschiet ervan wat een isolement aan mijn poep en rug zit. Er is geen windje te bespeuren. Gelukkig heb ik kine in de vroege ochtend om 8 uur samen met Lisa en ja ja we zijn naar buiten gestapt om dan terug langs de voordeur naar boven te komen. Het frisse windje deed me zichtbaar deugd de venster in de badkamer staat open en op de kamer ook omdat daar zo goed als geen zon komt het kan er luchten.

Al is het zuurstof gehalte op het randje. Ik heb een zuurstofgehalte van 95-96 wat normaal 99-100 moet zijn. Mijn hartslag ligt rond de 70-75 slagen per minuut. De warmte doet me echt niet goed. Voor mijn luchtwegen en longen is dit weer echt niet goed. Maar ik neem geen risico’s en ik hou me gedeisd. Ik ga niet zomaar buiten, ik doe geen onnodige zware inspanningen en ik ga zeker niet in de zon zitten. Hier in huis draait de blazer overuren en zolang ik ervoor zit ben ik fris gelukkig. Het enige wat ik zeker doe is genoeg drinken. Water, iets fris en nog meer water. Ik eet veel verse en koude groenten. Deze week maakte ik een slaatje van verse ijsbergsla, witte kool, komkommerblokjes, verse witloof en verse pijpajuin om alles een beetje pittiger te maken. Want in sla en komkommer zit er niet zoveel pit in.

Toen ik dit gisteren op tafel zette vonden de jongens dit vies. Maar bij salades mogen de jongens eten wat ze graag eten. Geen bah, vies, jak,… neen neen gewoon je mag nemen en eten wat je graag eet. Voor Volker is dit sla, komkommer en vooral heel veel tomaten en voor Lander is dit vooral komkommer maar hij moet wel een tomaatje en een stukje sla eten. Ze hebben heel goed gegeten en de koude schotel viel in de smaak. Gerookte zalm, garnaaltjes, een gekookt eitje en voor de liefhebber Lander een zwamworstje. Er is heel goed gegeten en morgen eten we verse vis met aardappelen, een botersausje en welke groenten dat weet ik nog niet.

Heel belangrijk is dat mijn jongens nu frisse dingen krijgen om te eten zo heb ik ook nu veel vers fruit liggen, kersen, meloen en wat standaard fruit bananen, appelsientjes en appelen

En als dessert of 4 uurtje een ijsje. Waterijsje voor Lander Calippo of een Raketijsje en Voor Volker een Magnum, een cornetto met aardbij of gewoon schepijs (geen chocolade ijs).

We gaan een warme zomer tegemoet zo te zien.

22-06-2017 om 19:53 geschreven door Inge  

Vorige week in heb ik in samenspraak met mijn huisarts beslist om mijn pijnmedicatie te verminderen. Elke dag neem ik de nodige medicatie waarvan ik denk die nodig te hebben. Het is iets dat is blijven hangen vanuit  mijn revalidatieperiode in Pellenberg. Ik ben toen 2 dagen op het LAC (de pijnkliniek) geweest? Na de eerste dag werd ik die avond naar mijn kamer gereden met een soort van pijn-medicatiemachine. Maar toen het slaaptijd was kon ik de slaap niet vatten ondanks de in-slaper die ik gekregen had. Ik had het plots bang ik zagen en hoorde plots dingen die er niet waren. Net zoals ze zeggen je ziet roze olifanten die niet eens bestaan. Ik was zo stoned als een garnaal dat ze dat ding hebben moeten afsluiten in samenspraak met de arts van het LAC. 1 ding was zeker die medicatie was niets voor mij. Morgen was er weer een dag. 2 dagen werd er getrokken en gesleurd aan mij om dan te zien welke medicatie hielp en in welke dosis.

Ik moest toen een score geven van 0 tot 10. 0 is geen pijn en 10 is ondragelijke pijn. De pijnscore was een goede indicatie om in te schatten hoe het zat. Een score 7 was zware pijn al kan het zijn dat voor iemand anders 5 een zware pijn kon zijn. Ik had heel lang een score 8 zelden een 9 maar ik was zo blij dat het 7 werd, 6 werd... Er werd toen gezegd dat ik Durogesic 75 µg/h pleister voor transdermaal gebruik kreeg. Durogesic is een pleister waar fentanyl op zit.

Fentanyl is een stof dat gelijk morfine werkt maar dat iets straffer is. Je hebt minder nodig om hetzelfde effect te hebben. Fentanyl word gebruikt bij operaties, zware verwondingen,… Maar ook voor personen die chronische pijn hebben. Al werd ik niet aanzien als een chronisch pijn patiënt.

Het is 1 van de zovele medicaties dat ik neem. Ik begin met een maagbeschermer, een spierverslapper,  iets ter preventie tegen een blaasinfectie, en verschillende pijnstillers. Het zijn zowel pijnstillers om fantoompijnen tegen te gaan als gewone en een ontstekingsremmer. 15 pilletjes op een dag en om de 72 uur krijg ik een nieuwe pleister. De Durogesic pleister die ik nu aan het afbouwen ben.

Als ik afbouw verminder ik steeds met 12.5 µg/h of vanaf nu met 12 sinds dat er stickers zijn van 12 µg/h  bestaan. Het is niet meer met knippen. Maar als je knipt dan knip je het beste diagonaal. Maar nu beweren ze en ik kan daar in volgen dat de medicatie niet egaal zou kunnen verdeeld zijn. Ik hoop over een paar weken op 25 µh/u te zitten en wie weet kom ik wel eens op 0 al denk ik dat dit er voorlopig niet inzit. Want pijnvrij ben ik nooit. Door die ossificaties in mijn in mijn knieën en bekken is er en dat gaat niet beteren. Dat zit vast en als ik een beweging maak die te bruusk of te plots dan weet ik dat ik pijn heb ondanks de pleisters,… maar tegen die plotse pijn kan ik niets doen. Maar ik heb die slijmbeursontsteking in mijn schouders, het carpale tunnelsyndroom in mijn linker pols en opstartend in mijn rechter pols,… maar hopelijk is die Tolindol afdoende om de pijn te onderdrukken. Ik kan toch moeilijk om de 6 weken een cortisone spuit laten zetten? Want blijven spuiten op dezelfde plaats zonder effect op termijn heeft geen nut. Moest ik weten dat het opgelost geraakt ja maar nu niet

Ik ben nu de pijnpleister aan het afbouwen. Duroregic geeft respectievelijk van 50 µg/h dat komt neer op een gelijkmatige opname van 1.2 mg fentanyl per dag. Ik zit nu op 37 µg/h dat komt overeen met 0.9 mg per dag. De pijn valt goed mee nu ik aan het afbouwen ben vooral ‘s nachts moet ik zien dat ik tijdig mezelf verleg want als ik te lang blijf liggen dan heb ik pijn. Maar wat extra bewegen om de pijn voor te zijn daar kan ik wel tegen.

Het enige nadeel is als ik zin of pijn heb en ik moet me verleggen dan moet ik wakker worden om me te verleggen en dan verder te slapen.

Maar het afbouwen loopt goed en hopelijk kan ik binnenkort zeggen ik zit op 25 µg/h.

Best wel grappig ze zeggen het beste afbouwen met 12 maar bij mijn weten is 50-12=38 µg/h maar 25+12=37 µg/h die ene mg zal wel te overzien zijn zeker en ik zal dit ook voor hebben als ik overstap van 25 naar 12 dan struikel ik ook over het cijfer 13 maar dat laten we gewoon lopen zolang ik geen 13 µg/h in mijn lijf krijg dat zou pas pech zijn.

20-06-2017 om 20:13 geschreven door Inge  

Zondag het is al licht om 6 uur als de verpleging me uit bed zet. ‘Pff, wat vroeg seg’. Ik ga zalig in bad en was me langs alle kanten waar ik aan kan. De verpleging wast mijn voeten en onderbenen en net voor ik in mijn bed schuif moeten mijn rug en poep er ook aan geloven.

De stoelgang loopt voor de moment goed ik eet regelmatig mijn groenten en fruit die ik ijverig in de FOOD HUB ga halen. Om de 2  à 3 weken rol ik daar eens binnen en kom ik buiten met een zak vol lekkere groenten en fruit. Bananen, appelen, meloen, prei, courgette, aardappelen, champignons,… en elke keer breng ik eens iets nieuws mee wat ik niet zo goed ken. Deze week had ik boschampignons meegebracht en al zit er niet zoveel smaak in ik zal eens een lekker receptje moeten zoeken want met roomsaus was het niet zo lekker. Wel merkte ik op dat er minder vocht inzit dan bij de witte reguliere variant.

De vorige keer heb ik samen met Steve fruitsla gemaakt met fruitsoorten die ik graag eet. Meloen, appelen en bananen. Ik had ook aardbeien gekocht maar die was ik vergeten in de frigo te zetten en tja veel goed was er niet meer aan. Ik koop geen extra fruit uit blik want lekker is dat niet alleen vers fruit. Met deze warme dagen is een lekker stuk fruit kei lekker. Donderdag was 12jarige kerel in huis en normaal mag hij iets kiezen uit de kast maar deze keer heb ik de kom fruit op tafel gezet en we hebben fruit gegeten. Wat een leuk zomers gevoel.

Gisteren is Wolf op bezoek geweest en we hebben ongelooflijk goed gelachen. Ik had hem uitgenodigd voor een pizza te komen eten. Ik ben alleen Wolf is alleen en we zijn al heel lang vrienden. Zo doemde het idee Wolf vragen om te komen eten. Want in gezelschap eten is gewoon leuk. Samen aan tafel zitten en dan praten over uiteenlopende dingen doet eten. Wolf had een pizza salami met extra champignons en ik een pizza calzone zoals gewoonlijk.

Grapjes en leuke muziek geluisterd uit de oude doos. Filmmuziek van The Goonies, Indiana Jones super. Volker was hier en we vertelden hem als je van Indiana Jones en  Pirates of the Caribbean dan vind je The Goonies ook goed. Nu is het mooi weer maar als het wat minder word dan zal ik eens rondneuzen op het internet om de DVD of Blu-Ray te kopen van The Goonies en dan gaan we samen met ons 4en kijken. Van de filmmuziek zijn we echt tot ons softste moment gegaan met ABBA, naar Queen en David Bowie.

We hebben goed gelachen met mijn broer en zus die punkertjes waren maar de grootste snobs ter wereld waren. Ik wil enkel dat soort kledij dragen wat zo moet ik me gedragen want ik hoor tot die groep,… 

Raar maar snobkes zijn geen mensen die enkel merk kledij dragen maar mensen die zich zo gedragen om bij een bepaalde soort te behoren. Bv. je hebt een bepaald persoon uit de middenklasse die zich in een bepaald milieu binnen wringt om erbij te horen. Je hebt dat niet alleen bij de Millet of Lacoste mannekes vroeger, maar ook in de andere richting.

Zelf was ik wat alternatiever en er zat iemand in mijn klas en die wou dit ook en als ze kledij kocht en daar hing nog maar een merkje op dan moest het verdwijnen. Maar ze kocht enkel haar kledij in die bepaalde winkel. Het nadeel was die winkel was echt duur.

En lap daar gingen we weer hahaha.

Mijn oudste zoon is enorm aan het puberen en soms weet ik echt niet meer hoe ik het moet aanpakken. Wetende dat ik opvoedster ben en alles erover moet weten hoe ik zoiets moet aanpakken. Maar ik moet zeggen het is verdomd moeilijk. Ik kan tegen een ander zeggen ‘zo moet je het doen’. Maar voor mezelf zit ik met mijn handen in mijn haren. En ben ik heel onzeker. Het zinnetje ‘Ik ben een mama en ik zie mijn jongens heel graag’. Dat maakt opvoeden heel moeilijk.

Het is nu weekend en 1 op 4 weekends is het zo dat ze bij papa blijven. Het grappige is dat hij keer op me een berichtje stuurt mag ik iets komen halen want ik ben iets vergeten. Maar omgekeerd is dit ook als hij in het weekend bij me is dan gaat hij ook wel eens langs bij zijn papa. Zo even een babbeltje is altijd fijn. Hij komt binnen en vraagt mag ik drinken ok. Hij zegt 10 keer ik kom iets halen maar ik weet niet wat en zo gaat dat een hele tijd door. Hij begint te rommelen en vertrekt.

Vrijdag moet hij een afstudeer werkje voorbrengen in de klas en ik ben eens benieuwd wat het zal worden. Het gaat over EHBO maar dan meer over de vorm van hoe doe je een redding met een ambulance of helikopter in zee of in de bergen Ik ben echt eens benieuwd hoe het zal zijn.

Vrijdag heb ik ook bespreking met de meester van Lander  over hoe Lander het gedaan heeft op school en wat we kunnen verwachten van het 4^de leerjaar. Amai hij wordt groot mijn kleine vent. Ik zie hem nog vertrekken naar school in de instapklas in september 2010 hij was toen 2.jaar en 8 maanden bij juf Anja. Lander zat bij juf Anja toen ik ziek werd en Lander is fantastisch opgevangen toen ik ziek werd. De instapklas en de 1^ste kleuterklas.

Volker gaat zijn laatste dagen in op de lagere school en na de grote vakantie gaat hij naar de middelbare school. Hij had er een fijne tijd. We kozen voor een Freinet school. We hadden enkele voorwaarden voor een school voor de jongens.

·         Een kleine gezellige school.

·         Een school in de buurt omdat er dan ook vrienden in de buurt wonen en zo begint er een verkeer tussen vrienden om te spelen.

·         In een school moet geleefd worden. Tekeningen op de muren kunstwerkjes op de kast… 

Daar zijn we in geslaagd met het kiezen voor een Frienetschool al was het geen must voor Volker en Lander. Het is zo dat Volker de weg had vrijgemaakt voor Lander omdat Lander een broertje is en voorrang krijgt om te starten. Ze hebben Lander en Volker fantastisch goed opgevangen toen ik ziek werd en nu zijn ze er nog steeds voor mijn jongens. Volker en Lander zijn er graag en voor Volker was het er fijn. Hij heeft er fijne vrienden aan overgehouden, hij heeft er leren voor zichzelf denken en leren opkomen voor zichzelf, hij heeft er leren kritisch denken,…. De eerste jaren was ik een hele actieve mama en ging mee op uitstappen, zat in het feest comité, hielp in de klas,… geen enkele vraag was een te gekke vraag voor mij als ik kon hielp ik altijd. En toen stopte het maar nu ben ik geen super aanwezige mama maar wel een mama die aanwezig maar niet op de manier dat je verwacht. Maar ik ben er wel en het leuke is de mama’s en papa’s hebben me wel aanvaard als de mama in een rolstoel. Kinderen mogen hier komen spelen en als de Lander of Volker worden uitgenodigd kan ik steeds rekenen op een lift. Lander gaat zwemmen hij gaat samen met de papa van Simon, gaat hij spelen bij Lars of Hermes dan komen ze hem gewoon halen. Ik moet zelfs bijna niet rond bellen voor Lander of Volker om ergens te geraken. Ik ben enorm blij dat ik dat netwerk heb voor mijn jongens en voor mezelf.

18-06-2017 om 20:07 geschreven door Inge  

Vandaag wil ik een vliegje zijn. Sinds eind vorig jaar help ik een jongen van 12 jaar met zijn huiswerk. De jongen heeft een fysische beperking en zit in een rolstoel net als ik maar daar bovenop heeft hij een enorm leerprobleem.

Samen hebben we hard gewerkt en vooral met veel inzet, wil en durf van hem zijn we er geraakt. Vandaag moest hij zijn boekbespreking brengen en ik zou zo graag een klein vliegje willen zijn en kijken en vooral luisteren hoe hij het gedaan heeft. Het boek De Manniekies is een niet te dik boekje met een typisch kinderverhaal. Het goede dat het kwade overwint. Met heel veel fantasie en inzet hebben we er iets moois van gemaakt. Met tekeningen, een groot ei, een plant,… gaat hij de voorstelling doen. Hij heeft veel ideeën gebracht en we hebben die verwerkt tot een zicht – en tastbaar geheel.

Het is goed geweest heb ik gehoord en apentrots ben ik op hem. Nog een paar weken en het is vakantie en volgend jaar gaan we opnieuw van start.

16-06-2017 om 20:23 geschreven door Inge  

7 oktober 1974 word ik geboren in een groot ziekenhuis in Gent maar die herinnering ben ik natuurlijk vergeten en liggen ver achter me. Maar ik kom in een groot gezin terecht met natuurlijk een mama, een papa, 3 zussen en 2 broers. We hadden een hond en een poes. Soms waren er meer poezen en soms maar 1tje. Mijn herinneringen beginnen in de kleuterschool waar ik flarden van onthouden heb. Ik zat in de kleuterschool met jongens en met meisjes in de klas en 1 jongen daar trok ik heel vaak mee op. Je kent dat gevoel wel in de kleuterschool heb je een liefje maar meer dan hand in hand lopen was er niet bij. Benny was de gelukkige. Benny was de zoon van de slager en we gingen samen naar school. In de lagere school bleef ik daar bij de zusters in het Sint Salvatorinstituut en Benny ging naar het Sint Lievenscollege. We kwamen elkaar af en toe eens tegen en we zaten samen in het 1ste jaar van de voorbereiding op onze communie in de catechese. In het 2 jaar ging ik naar een andere parochie want we waren verhuisd naar een andere buurt. Het was een leuke tijd in Gent Ik speelde buiten op straat met de andere kinderen van de buurt en we hadden een reuze pret. Buiten spelen en met de Lego’s spelen dat was mijn ding.

TV kijken zat er nog niet zo ingebakken in ons leven. Enkel als het echt slecht weer was dat aansleepte of als we ziek waren mochten we naar TV kijken. Al was het TV kijken niet zoals nu. Je had de BRT 1 en 2 en de 3 Nederlandse posten met hun omroepen. VARA, TROS, Veronica, NCRV, EO,… We keken heel vaak naar de Nederlandse televisie. 's Avonds een grote show dat ik nooit mocht uitkijken omdat ik op tijd mijn bed in vloog.

Verhuizen naar Leuven met de honden en de poes. Dat was 1 van de ergste dingen die ik kon meemaken maar ik ben er doorgekomen. Pas toen ik voor opvoedster leerde dacht ik Leuven is zo slecht nog niet al ga ik graag naar Gent maar wonen neen dat zit er niet meer in. Al heb ik er wel een tijdje terug meegespeeld om terug te keren met mijn gezin.

Maar waar het vooral over gaat is mijn herinnering die ik  dinsdag kreeg op Facebook. Op 13 juni 2011 ben ik na meer dan 3 maanden terug op Facebook geweest. Van 23 februari 2011 lag ik in het ziekenhuis op intensieve in een coma van 10 weken en werd ik wakker en werd ik naar Pellenberg verhuisd. Die dag op maandag de 13de 2011 werd ik terug actief op Facebook. De maanden ervoor schreef mijn ex-partner hoe het met me ging en wat de plannen waren.

Die 13de juni was heel bizar want ik kon toen wel ineens mijn hand gebruiken. Het koste me nog enorm veel moeite maar ik deed het wel. Ik besefte het nog niet allemaal maar toen waren dit mijn echte stappen in de virtuele wereld want ervoor speelde ik wel spelletjes op de pc of ik las de krant maar Facebook ik deed het maar nog niet echt intensief. Pas in 2011-2012 werd multimedia belangrijk. Het werd mijn venster naar de buitenwereld. Het nieuws, gebeurtenissen, activiteiten (een stukje live stream van een optreden op festival) contacten met vrienden van hier en van Gent. Nu ben ik 6 jaar verder en ben ik veel handiger geworden in die dingen. Ik ben selectief bezig met Facebook. Zo laat ik niemand toe die ik niet persoonlijk ken. Mensen die zich aanbieden en een vriendschapsverzoek sturen zijn eraan voor de moeite.

Ik schrijf een blog en ik vind het leuk om te doen ‘even mijn hoofd reinigen noem ik dat’ . De ene keer lach ik er mee en de andere keer laat ik een traan of meerdere tranen maar wat ik schrijf werkt helend. Zo kan ik alles beter een plaats geven omdat ik ermee bezig ben. Ik schrijf dit op de blog en zo probeer ik alles te plaatsen of zelfs te relativeren. Want sommige dingen zijn niet zo erg. Het is alleen alles in het juiste perspectief te benaderen en zelfs te zien.

Dat is iets wat ik geleerd heb de laatste 6 jaren incasseren maar ook relativeren. Enkele keren dat ik letterlijk de hemel die ik op mijn hoofd kreeg en de keren dat ik droomde van meer en dat mensen me met mijn 2 voeten op de grond zetten.

En soms, soms denk en zeg ik er zijn ergere dingen. Mensen die wel kunnen stappen, perfect bewegen, maar veel moeite hebben om te praten en geheugenproblemen hebben. Ze weten bv. niet meer wat ze de dag ervoor hebben gedaan, gegeten of er bezoek is geweest,… Dat vind ik erger als je vaak de dingen vergeet van wat er rond jou gebeurt.

Zelf valt dat geheugen goed mee voor mijn ik ben een paar dingen vergeten maar andere keren weet ik perfect hoe dingen nog in elkaar zitten.

De eerste keer dat ik mijn boodschappenlijst opstelde was ik het woord voor suikerklontje vergeten. Maar mijn hoofd kan wel een alternatief zoeken wat het te begrijpen valt. Suikerblokje was mijn oplossing en de boodschapper heeft het begrepen.

Wat ik voor mezelf het ergste vind is het niet kunnen herkennen van mensen als ik de mensen zie dan weet ik direct wie het is maar als mensen me passeren te voet, op de fiets, in de auto dan zie ik die mensen niet. Heel vervelend je moet al voor me staan eer ik iemand zie. Soms zeggen de mensen dat was die of die persoon. Ah ja, ok en vraag ik je hebt toch gewuifd! Maar andere keren denk ik pff dat ik da niet zie. Het gaat te vluchtig voor mij terwijl ik dat niet wil. Ik wil alles vatten wat er rond mij gebeurt.

14-06-2017 om 20:05 geschreven door Inge  

Dinsdagochtend 6 uur staat mijn verpleegster aan mijn bed en ik moet opstaan. Geen probleem ik werk onmiddellijk mee en ze start met het aandoen van mijn steunkousen. Het weer begint weer in zijn gewone doen te komen en het is minder warm. Ik word gewassen onder de gordel omdat ik er niet zo goed bij kan. Mijn broek en gewone kousen worden aangedaan en ik kom op de rand van mijn bed zitten. Alles werkt goed mee en ik krijg mijn slaapshirt direct in 1 ruk uit voor een keer.

Ik was me boven de gordel startend met mijn gezicht, nek, hals, armen, handen en buik. Ik vraag dat Pamela mijn washand spoelt en voor ze dat doet wast ze even mijn rug. Ze komt met de gespoelde washand en spoelt mijn rug. Terwijl ik alles afspoel en nog even de washand in mijn gezicht gooi droogt ze mijn rug af. Zo start ik met mijn afdroogsessie. Pamela neemt de handdoek aan en droogt even mijn oksels af omdat ik er niet zo goed bij kan. Ze doet mijn BH en T-shirt aan. Ik kom tot stand en ze doet mee mijn broek omhoog. Ze trekt alles op z’n plaats en ik ik ga in de rolstoel zitten zodat ik fris de dag inga. We zijn dan gemiddeld een half uurtje bezig. Elke dag en op donderdag en zondag komt er nog een bad bij piepen.

Op donderdag: omdat ik weinig tot geen gevoel heb in mijn buik voel ik niet dat ik stoelgang moet maken. En omdat ik heel veel zit komt de stoelgang slecht op gang. Wat ook niet bevorderlijk is is de medicatie die ik neem. Want op heel wat bijsluiters staat het woord het constipatie. Een heel vervelende zaak vind ik.

Maar op donderdag krijg ik een lavement om mijn stoelgang te laten afkomen. 1.5 liter water met een zeepoplossing brengen ze in en dan is het wachten. Ik krijg dan de tijd om alles ‘op te houden qua vocht’ (wat heel moeilijk is voor mij omdat ik geen controle heb over die spier. Ik ga gewapend met een boek, GSM, tablet en een cola op de WC-stoel zitten en hopelijk komt het dan af. Intussen hou ik me wel even bezig met te spelen en te lezen.

Als het een tijd geleden is dan komt er eerst een grote hoeveelheid stoelgang af en dan de rest is een bruine brij net zoals diarree. Dit is gewoon stoelgang dat nog niet verwerkt is maar wel mee komt door de darmspoeling. Elke dag neem ik Movicol om dan te zien dat  het weeral langs geen kanten werkt. Het is geen fijne gedachte. Maar als het een tijd geleden is zoals nu 18 dagen is heel frustrerend omdat ik niet weet wanneer het gaat komen en ook ik wil geen ongelukjes als ik weg moet.

Ach het is 1 van de gevolgen van een hersenstaminfarct in 2011. Soms kijk ik na wat de gevolgen kunnen zijn maar zelf word ik steeds met mijn neus op de feiten gedrukt en voel ik me 1 hoopje ellende       

Het is een hele boterham wat ik heb overgehouden en het zijn zo van die dingen die normaal van zelfsprekend zijn dat je dit kan. In mijn geval ik kon al deze dingen en ik had alles goed onder controle. Al is het overgeven nu al minder toen ik op revalidatie lag was het zo alles dat in mijn mond ging en in mijn maag kwam er weer uit.

Het ergste is dat ik soms het gevoel krijg dat ik mezelf niet meer mag zijn. Ik heb het gevoel dat mensen me nu zien als die in een rolstoel en mensen in een rolstoel hebben niet het vermogen om helder na te denken. ‘Ze hebben het dan goed voor met mij’ maar zeggen hoe ik mijn leven moet leven ‘daar kan ik niet goed tegen’.

De stoelgang:

• Je moet Movicol nemen! ik weiger dit omdat dit niet helpt en ik moet daar van kokhalzen en soms zelfs overgeven.

• Je moet fruit eten ik eet fruit! Ah ja, ik doe dat. Je moet appelsienen eten Inge. Als er 1 fruitsoort is dat ik niet graag eet is het appelsien voor de rest eet ik genoeg fruit

• Je moet groenten eten! Ik drink per week 4 tot 6 liter soep per week niet uit blik of uit de diepvries. Maar echte soep van verse groenten. Inge je mag je soep niet mixen dan doe je de vezels stuk!

• Ge moet brood eten! Ik eet dagelijks brood ja, maar bruin brood. Ok dat eet ik niet bruin brood

• Ja maar ge moet minder dit of dat eten. Oei maar ik eet belange niet elke dag een pizza hoor als ik kan kiezen tussen warm eten en brood dan kies ik gewoon brood. Maar mijn soep blijft een vaste waarde.

• …

Er is altijd kritiek op wat ik doe ik drink genoeg op een dag en belange niet altijd mijn drankje cola hoor ook wel veel water geen 1.5l maar toch tussen een 0.5l en 1 liter.

En als ik stoelgang maak dan zijn ze ambetant want het loopt weer over.

Ik heb echt niet gekozen voor dit leven ik wou dat ik alles ongedaan kon maken. Ik zo graag terug kunnen stappen, fietsen, auto rijden, alles goed kunnen zien en horen en zelfs vatten van wat er rond mij gebeurt. Ik heb hier zeker niet voor getekend.

Pas als je iets voor hebt mis je de dingen die je vroeger zelfs niet leuk vond. Zo mis zelfs mijn wasmachine vullen en opzetten. Ik kan ze vullen maar ik kan er niet alles inkrijgen van wat er in hoort, omdat ik niet genoeg kracht heb. Ook het wisselen van wasmachine naar droogkas is niet zo een gemakkelijke oefening. Als ik het kan ben ik er snel 20 minuten ermee bezig. Wat ik ook mis alleen naar de winkel gaan. In principe zou ik dit kunnen maar Ik kan de deuren niet alleen opendoen omdat ze te zwaar zijn. Soms lukt het me om de deur te openen maar tegen dat ik mijn hoepels vast heb is de deur allang toegeslagen. En het is niet omdat het met de 1^ste, 2^de, 3^de  en 4^de deur lukt! Ik moet nog terug geraken.

Ik moet met zoveel rekening houden en ik zou zo graag iets willen doen en gewoon mijn sleutels nemen en gewoon vertrekken niet vertrekken met mijn rugzakje eerst sonderen, plasonde meenemen, een fles, doekjes, medicatie,… zoveel waar ik rekening moet meen nemen.

Het geleefd worden… Ik ben dat soms zo beu.

08-06-2017 om 15:35 geschreven door Inge  

Ik ben een mama een mama uit de duizend en laatst hoorde ik van Lander dat ik de beste mama van de wereldbol ben. Dat geeft me een meer dan fantastisch gevoel.

Ook Volker kan zo een toffe lieve dingen zeggen zoals ‘mama je moet in jezelf blijven geloven en als je in je projectje geloofd dan komt het goed.

Sinds gisteren is Volker aan het brillen en aangezien hij bij me was moest ik samen met hem naar de brillenwinkel. Volker zei me direct mama jij kan daar heel moeilijk door met de rolstoel misschien moet oma meegaan. In de buurt waar de winkel is zijn ze namelijk aan het werken en we moeten daar langs gaan. Ook weet ik uit ervaring dat daar op de stoep gaan een hele uitdaging en onderneming is met de rolstoel. Fietsen, vuilnis op bepaalde dagen… Er zijn heel wat obstakels die ik moet nemen. Volker is samen met oma met de fiets gegaan en samen hebben ze zorg voor elkaar gehouden. Sinds het circulatieplan er is het in de stad is het ongelooflijk leuk rijden voor fietsers heb ik gehoord. Eerst werd er zone 30 ingevoerd en toen het circulatieplan. Als rolstoelgebruiker zonder wagen heb ik er geen last van maar omgekeerd ook niet omdat er voor personen met een beperking er rekening gehouden is. Trouwens ik kan nog wel een stukje omrijden om ergens te geraken. Ok mensen met krukken of een rollator maar ik in de rolstoel moet echt geen tegemoetkoming op dat gebied.

Maar Volker heeft nu zijn bril en hij is er wel mooi mee.

Zijn bril is een Ray-Ban

Is zo eens een ree die een andere ree tegenkomt

en zegt die ene ree

Waarom heb jij een bril aan?

Zegt die andere ree met een Engels accent

Omdat ik een Ree(ay) Be(a)n

Maar soms denken mijn jongens dat ik wat minder mama moet zijn. Dan trekt mijn ene oog omhoog en denk ik ‘minder mama zijn?’ ‘Eens een mama altijd een mama’, dacht ik altijd. Maar Lander en Volker denken vaker mama je moet je wat minder zorgen maken. Ik maak me over zoveel zorgen bij mijn jongens.

Nu maak ik me zorgen over Volker over het feit dat hij naar de middelbare school gaat het volgende schooljaar. Lander heeft zijn projectvoorstelling komende week en dat zijn dingen wat me bezig houden.

Ik maak me zorgen als ze naar school gaan te voet of met de fiets. Ik maak me zorgen als mijn jongens dingen moeten doen wat ze niet gewoon zijn. Ik draag ze dag en nacht in mijn hart en als ik ze zie of hoor dan ben ongelooflijk blij. Lander die bij me komt zitten en waar ik steeds in zijn haar zit te snuffelen of steeds zijn rug aanraak daar worden we beiden heel rustig van. Volker die geen knuffels meer wenst maar wel zalig bij me komt zitten om te praten.

Samen aan tafel zitten en een spel spelen terwijl we knutselen, lezen, huiswerk maken, praten. Dat maakt dat we duurzame momenten hebben. Het kost niets gewoon er zijn voor elkaar waar iedereen zijn verhaal eens kwijt kan.

Lander en ik praten nu over een nieuwe pennenzak met en robot op want een boekentas heeft hij niet nog nodig volgens hem.  Maar die pennenzak is toch wel belangrijk. Hij moet rechthoekig zijn met 2 ritsen. Hij moet een kant voor potloden en stiften hebben en een kant voor zijn schrijfgerief. Bij het schrijfgrief moet een latje zitten en een geodriehoek.

Met Volker praat ik over zijn toekomst en dat hij kansen gaat krijgen maar die ook moet grijpen. Als hij redder-verpleger wil worden in een helikopter dan kan hij al in die richting een studierichting volgen. Maar hij weet dat hij ook hoge school zal moeten volgen.

Naarmate mijn jongens ouder worden worden de zorgen ook groter en ik moet zeggen het spreekwoord klopt

Kleine kindjes kleine zorgen GROTE kinderen grote zorgen.

Maar mama zijn dat vind ik de fijnste job die er bestaat. Het is een job die ik vrijwillig uitvoer en ook al MOET ik mijn jongens ‘opvoeden’ het voelt heel naturel aan en het geeft me enorm veel voldoening. Het is de job van mijn leven: MAMA ZIJN!!!  

05-06-2017 om 11:50 geschreven door Inge