Bellum ita suscipiatur, ut nihil aliud nisi pax quaesita videatur - De oorlog moet zo opgenomen worden, dat niets anders tenzij de vrede schijnt gezocht te worden. Hugo Peregrinus
25-02-2017
Adelin
Beste Lezers,
Gisteren ben ik dus, samen met Pieter, naar Tongeren gebold om Miranda én Polly te gaan ophalen in het centrum. We werden ontvangen door mevrouw Uyttendale Miek, de marketing verantwoordelijke van het centrum.
Van haar kreeg ik een degelijke en duidelijke uitleg over het hoe, wat en waarom van het BCG.
Uiteraard hebben we het ook over de sponsoring gehad, wat mijn motieven en doelstellingen zijn. En ik denk dat we tot een goede overeenkomst zijn gekomen.
De precieze aanpak en de soort van actie zal Miek verder uitwerken. Het zal voor mij blijven als voorheen, ik doe het stappen, de geldelijke zaken laat ik aan anderen over. Wel help ik mee aan de verspreiding van de nodige info, het plaatsen van collecte bussen en het bekend maken van de actie.
Ik deel de modaliteiten binnenkort mee.
Ik vermeld hier twee artikels, te vinden via het web, en plaats ik een tweedelige link in de rechterkolom van mijn blog onder de titel BCG.
Het Belang van Limburg 14 oktober 1998
Adeline Valkenborg, de pendelaar met witte stok Hond leidt blinde Adeline Valkenborg door hindernissenparcours.
Het Laatste Nieuws van 3 oktober 2015
Sinds gisteren krijgt het vroegere hotel Beukenhof aan de Sint-Truidersteenweg een tweede leven. Het Belgisch Centrum voor Geleidehonden, dat puppy's opleidt voor blinden en slechtzienden, is daar nu gehuisvest. Het gebouw werd gestript en heringericht. Het is grotendeels betaald met individuele giften, gelden van serviceclubs en opbrengsten van de inzameling van plastic flessendopjes.
De honden die gebruikt worden zijn voornamelijk Labradors, Golden Retrievers en de kruising tussen deze beide rassen. Bepaalde herdershonden en Koningspoedels zijn eveneens geschikt. Dit laatste hondenras is geschikt voor mensen met een allergie (voor hondenhaar).
Weeral iets bijgeleerd.
Ik ben blij voor Miranda en Pieter dat ze op relatief korte periode Polly hebben getroffen. Voor zover ik kan vaststellen, een heel lief en volgzaam dier. Van zodra we op weg waren heeft ze haar kop neergelegd en heeft ze gedurende de twee uur in de wagen geslapen/ gerust.
Ik kom nog terug op het BCG met meer uitleg.
Nog even dit benadrukken, van zodra de geleide hond zijn harnas aan heeft is deze aan het werk en mag niet afgeleid worden. Dus is het niet raadzaam om de hond te aaien of aan te spreken.
Een gewezen opleidster van geleide honden bij het BCG is miss Jules O'Dwyer. Deze dame heeft Britain's Got Talent 2015 gewonnen. Klik hier maar eens naar en zie tot wat ze met haar hond Matisse (en Chase) in staat is. Verbazend oftewel Amazing!
En op donderdag ben ik met de stapmaten de IJzervlakte gaan verkennen. We volgden de IJzer vanaf Diksmuide tot Nieuwpoort en liepen dus min of meer langs het front van 14-18.
De stormwind maakte het stappen moeilijk maar toch was het verfrissend en het deed weeral deugd.
De NMBS van de andere kant deed minder deugd. De IC 708 van 09u01 (S/N), die we eigenlijk hadden gemist, konden we toch nog halen. Het aankondigingsbord vermelde 7 minuten vertraging. Eens op perron twee galmde door de luidsprekers een stem. Deze melde een vertraging van eerst een extra 8 minuten, even later gevolgd met nog eens 5 minuten meer voor nr 708.
Hierdoor waren we uiteraard de aansluiting in St-Pieters kwijt zodat we de IC 3631 naar De Panne en Diksmuide met een uur vertraging konden nemen. We arriveerden pas om 11u45 te Diksmuide, afijn, altijd een beetje reizen nietwaar. Op de koop toe viel het water met bakken naar beneden op onze tocht doorheen de stad.
En hield de regen op bij het bereiken van de Frontlijn, de wind woei precies nog heviger en geselde ons gezicht.
Nog een nieuwigheid, het seniorenbiljet aan de zeer klant vriendelijke prijs van 6.20 heen en terug geld enkel voor de stations die erop vermeld staan.
Dus, als je zoals ik, boek van Sint Niklaas naar Diksmuide, mag je niet vanuit een ander station terug reizen naar S/N. In mijn concreet geval, we stapten tot Nieuwpoort om van daaruit de tram tot Oostende te nemen, mocht ik eigenlijk in Oostende de trein terug niet nemen. Een uitzondering zijn de kust gemeenten die verbonden zijn door De Lijn, dat geldt wel als één halte!
In het vervolg boek ik een ticket tot ons 'terug keer' station en stap tijdens de heenreis vroeger van de trein.
Grtjs
Hugo
Fotos : Het Adelin Valkenborg Centrum; Pieter had 8 zakken (ongeveer 15 kg/zak) dopjes meegebracht, soms liggen er meer dan 40 zakken thuis op transport te wachten; (werk) Harnas; Middagrust voor Polly; Diksmuide in the rain; Zon al op komst; Oud-Stuivekenskerke, een observatiepost waar reserve luitenant Edouard Lekeux verbleef van december 14 tot mei 16. Hij werd later pater Fransiscaan; De Ganzepoot, waar het Bedelf, het Kanaal Nieuwpoort-Passendale, de Kreek van Nieuwendamme met de IJzer, de Veurne Ambacht Vaart en het Kanaal Nieuwpoort-Duinkerke samen komen. Het koning Albert I monument staat op de rechterover van de IJzer. Het ruiterstandbeeld is gemaakt door Karel Aubroeck; Ondertussen vorderen de werkzaamheden thuis gestaag verder.
Op 26 maart 2017 is het honderd jaar geleden dat de gebroeders Van Raemdonck sneuvelden aan het IJzerfront te Steenstrate.
Edward (Temse, 8 oktober 1895) en Frans Van Raemdonck (Temse, 24 januari 1897) sneuvelden bij een nachtaanval op het Stampkot te Steenstrate. Zij waren toen allebei sergeant van de 6de Compagnie van het 24ste Linieregiment. Hun dood maakte hen in Vlaanderen tot een symbool van broederliefde. De Waalse korporaal Amé Fievez (1891-1917) overleed op dezelfde plaats en tijdstip.
De lichamen lagen in niemandsland en konden niet worden gerepatrieerd. In het leger zou men toen hebben voorgesteld om een halfuur wapenstilstand te vragen zodat de lijken konden worden weggehaald en worden herbegraven in Westvleteren.
Generaal Louis Bernheim zou dit voorstel toen hebben afgewezen en aan generaal Mahieu hebben verklaard:
"Je n'en vois pas la nécessité. D'ailleurs il s'est avéré que le plus jeune des deux était un flamingant (Ik zie er de noodzaak niet van in. Overigens, het is bekend dat de jongste van de twee een flamingant was)."
Waarop generaal Mahieu zou hebben geantwoord:
"En effet (Inderdaad)."
Zo was het ook.
Op 13 april, 19 dagen na hun dood, werden ze in een ondiepe obusput begraven, op een terrein dat was omgeploegd door granaatinslagen. Hun lijken werden bovendien in september 1917 bij een Frans offensief omgewoeld en stukgeschoten.
Uiteindelijk bleken beide broers samen te zijn gesneuveld met de Waalse korporaal Amé Fiévez.
In september 1917 werd het gebied waar ze lagen begraven weer door Belgen veroverd. De stoffelijke overschotten van de drie mannen werden verzameld en opnieuw begraven. Hun makkers plaatsten in september 1918 een stenen kruis op de plaats, waar later een houten omheining rond kwam.
Op 29 oktober 1919 werd het graf opengelegd met de bedoeling de gesneuvelden te repatriëren. Men trof slechts enkele stoffelijke resten aan die niet meer te identificeren waren, waarop men besloot deze te laten rusten en men het graf weer dichtmaakte.
In 1924 werd op bevel van de militaire overheid het graf nogmaals opengemaakt. De resten van de twee broers en van Fiévez werden in één kist gelegd en bijgezet op de Belgische militaire begraafplaats in Westvleteren.
Op 13 augustus 1932 werden de stoffelijke resten van de drie gesneuvelden weer ontgraven, en een week later op de 13de IJzerbedevaart overgebracht naar de crypte van de IJzertoren samen met zes andere gesneuvelden die een symbool waren geworden.
Het IJzerbedevaartcomité liet in 1933 een monument oprichten op de plaats waar de broers Van Raemdonck sneuvelden. Het monument werd ontworpen door kunstschilder Karel De Bondt. Het vijf meter hoge, zeshoekige monument werd opgetrokken met brokken beton van de Duitse stellingen van het Stampkot.
In het werk zitten twee ineengestrengelde kruisen als symbool van broederliefde verwerkt. Het monument werd onthuld op zaterdag 19 augustus 1933, de dag vóór de 14de IJzerbedevaart die aan de broers werd gewijd. De druk bijgewoonde onthulling ging gepaard met een plechtigheid die georganiseerd werd door de vrienden van het 24ste Linieregiment. Frans Van Raemdoncks gedicht 'Lied van de dood' werd er voorgedragen. Op de herinneringsplaat staan de namen van de twee broers vermeld en ook Amé Fiévez.
Op zondag 28 juni 1987 werd aan het monument een gedenkplaat ter ere van Clemens De Landtsheer, neef van de twee broers, onthuld.
Op zondag 12 maart e.k. organiseert, op initiatief van VOS, een overkoepelend comité (met o.a. het Gemeentebestuur van Temse, het OVV, Het GVK en Aan de IJzer) een hulde aan de broers in de feestzaal van het Gemeentehuis. (10u30)
Verder som ik nog enkele initiatieven op:
- van 20 tot 24 maart 2017 een expo over Amé Fiévez en de gebroeders Van Raemdonck te Antoing, Chemin de Saint-Druon 1, in het administratief centrum.
- Op 24 maart een herdenkingsceremonie Ten Velde te Nijlen in het Fort van Kessel.
- Op 25 maart een drietal activiteiten te Diksmuide, Steentrate en Ieper. (verschillende organisaties)
- Diksmuide: 10u bloemenhulde aan de IJzertoren en de IJzercrypte
- Steenstrate: 15u Huldiging
- Ieper: 20u Kransneerlegging bij het Taptoe onder de Menenpoort.
- op 26 maart Eucharistieviering in de dekenale OLV kerk te Temse op 11u.
Vermeld ik nog dat er een tentoonstelling loopt van 8 tot 30 april in het Gemeentemuseum van Temse.
- 11 november 2017 is er een herdenking van de IJzerhelden, in het bijzonder de gebroeders Van Raemdonck, Frans Kusters en Renaat De Rudder + honderd jaar frontbrieven, die zal doorgaan in de IJzertoren te Diksmuide.
- En als laatste vernoem ik nog een organisatie van het OVV en het Gemeentebestuur van Temse. Op 21 mei is er een wandeling geplant in de gemeente waar dan op bepaalde plaatsen een gedicht van Frans Van Raemdonck zal voorgedragen worden. De startplaats is August Wautersstraat 34.
Mijn aanwezigheid is op dit laatste evenement niet zeker, wellicht ben ik dan al een heel eind in Duitsland.
Daarom plaats ik hier al een gedicht.
Lied van de dood
Der zullen geen klokken luien
hun droevig dooden-lied,
als ik zal vallen, dorstig
in 't bloedig Yzergebied...
Mij zal geen wagen voeren
noch volgen een zwarte stoet
van bleeke mannen, gelijk men
bij Kristene menschen doet...
Der zullen geen vrienden komen,
en op mijn graf, noch kruis
noch kronen, noch bloemen strooien,
'k zal sterven zóo ver van huis...
Maar, als die droeve tijden
van dwang en muiterij
voorbij zijn, en 't sedert maanden
gedaan is en uit met mij,
dan zal er een zonne rijzen
van vurige liefde rood...
Dan zullen de klokken luien!
voor hen, die ginds liggen, dood.
Dan zullen de klokken luien
een eeuwig verlossingslied!
Doch zij die ginds liggen,
die zullen
't niet horen in 't Yzergebied!
Grtjs
Hugo
Foto : Gebroeders Van Raemdonck als speler van FC Temsica.
En ere wie ere toekomt, het boek van Luc de Ryck: Terug naar niemandsland,
De geschiedenis van de gebroeders Van Raemdonck: mythe en werkelijkheid is zeker het lezen waard.
Met beton werken is weeral een ervaring die erbij komt. Het maken van bekisting is eigenlijk wel plezant. In het passen en meten, het presenteren en hier en daar wat bijwerken steek je wel heel wat tijd, maar dat laatste hebben we genoeg.
Bij het gieten van betonmuurtjes komt het er vooral op aan om voldoende te schoren, zowel aan de basis als in het midden. De druk op de houten planken moet zoveel mogelijk verdeeld worden. En aan top is het zeker nuttig om enkele klemmen te zetten om te vermijden dat het geheel toch nog opensplijt.
Als het geheel voldoende is gedroogd, ik wacht wel twee dagen, is er werk aan om alles te demonteren en te kuisen.
De vloer wordt in polier beton gelegd, dat is pas voor midden maart, er dus tijd genoeg om alles goed te laten drogen.
Als het resultaat dan gezien mag worden zijn alle moeilijkheden bij de constructie vlug vergeten.
Vandaag was het dus een werkdag. Gisteren heb ik eigenlijk bijna niks gedaan. Het stappen is in het water gevallen en eerlijk gezegd, de zin was er niet honderd procent.
Verbouwingswerken ten huize maken dat ik savonds te moe ben om nog iets uit te spoken.
Het is, tot heden, letterlijk te nemen dat pensioen mannen gene tijd hebben.
Het verzetten van ettelijke tonnen aarde en klei kruipt niet in de kleren. Het steenpuin opruimen, naar buiten dragen in emmers, in een aanhangwagen kippen om ditzelfde puin enige tijd later alweer over te scheppen in een container, het is zwaar werk.
Vanaf nu, na het puin ruimen, is het iets rustiger met passen, meten en timmeren van bekisting.
De rug houdt het nog steeds maar ik word hem wel flink gewaar. Voor de rest is na een goede nachtrust de meeste pijn en stijvigheid alweer verdwenen. Gelukkig heb ik veel hulp en steun. En zoals met de meeste fysieke bezigheden, training en doorzetting helpen je vooruit.
Vandaag echter neem ik een rustdag, de boog (rug) moet niet altijd gespannen staan. Misschien toch nog een beetje scharrelen om het niet af te leren. Een mooi alternatief zou een tochtje kunnen zijn, kwestie van het stappen niet af te leren.
De voorbereiding naar Polen is voorlopig opgeschort wegens de drukke werkzaamheden. Vanaf half maart hoop ik hier thuis de boel een beetje op orde te hebben zodat mijn aandacht ten volle naar mijn voettocht kan gaan.
In ieder geval weet ik volgende week meer over mijn intentie /goed doel, want dan heb ik weer een rustdag om naar Tongeren te trekken.
Zaterdag heb ik deelgenomen aan de plechtige pelgrimszegen van de Vlaamse Compostela Genootschap in de St-Rombauts kathedraal te Mechelen.
Zoals geweten ga ik wel niet naar Spanje dit jaar, wel naar Polen.
Waarom ik dan de viering bijwoon?
Wel omdat een van de stapmaten, de Ronny, het dit jaar gaat waarmaken. Hij gaat ook op boete tocht naar Santiago. Hij vertrekt normaliter op 1 april vanuit Vézelay naar Compostela om via Saint-Jean-Pied-de-Port de camino Frances te bewandelen. De tocht is goed voor een dikke 1500 km.
Vézelay, in de regio Bourgondië, is vooral bekend als bedevaartsoord en om zijn abdijkerk, de basiliek van Vézelay, Sainte Marie Madeleine, een bouwwerk uit de 11e eeuw. Vézelay ligt aan de Cure en is gebouwd tegen de beschermde, 300 meter hoge heuvel, la colline Eternelle, met bovenop de eveneens beschermde abdijkerk.
In 850 hadden zich aan de voet van de heuvel al benedictijnse nonnen gevestigd, later gevolgd door monniken, die in een klooster boven op de heuvel gingen wonen. Vézelay kreeg vanaf omstreeks 1050 de status van bedevaartsoord. De toevloed van pelgrims was zo groot, dat de oude abdijkerk al snel te klein werd. In 1096 begon men aan de bouw van een nieuwe. Het bedevaartsdorpje werd een stad van meer dan 1000 inwoners.
Vézelay is het toneel geweest van historisch belangrijke massabijeenkomsten. Zo predikte Bernard van Clairvaux er in 1146 de Tweede Kruistocht (die rampzalig zou verlopen). In 1190 genoot Vézelay het startschot van de Derde Kruistocht, met koning Filips II van Frankrijk en Richard Leeuwenhart aan het hoofd. Ook de volgende kruistochten, in 1248 en 1270, onder leiding van Lodewijk de Heilige, vertrokken vanuit Vézelay.
De abdijkerk werd een begeerde laatste pleister- en verzamelplaats vooraleer de lange tocht naar Santiago de Compostela aan te vatten. In 1120 vond een enorme ramp plaats: meer dan 1000 pelgrims vonden de dood, toen de grote kerk in vlammen opging. De nieuwbouw, waarmee meteen werd begonnen, was voltooid in 1185.
Morgenvroeg vertrekt Miranda voor twee weken naar Tongeren, naar het opleidingscentrum van het BCG, Belgisch Centrum voor Geleidehonden. Ik wens haar succes en moed toe en tot over veertien dagen.
Op vrijdag 24 februari ga ik met Pieter op bezoek naar het BCG. Normaliter kunnen we dan savonds allemaal samen terug huiswaarts keren, met Polly.
Op het ogenblik kan ik me goed bezighouden, het terras dient uitgebreid te worden en daarvoor is nogal wat grondverzet nodig. De koude vorige week kwam eigenlijk goed uit. Dergelijk labeur kan je beter niet doen bij temperaturen van 20°C.
Soms fiets ik al eens via Willebroek tot in Mechelen langs, de Rupel en de Dijle.
Het kanaal en de Zenne vloeien samen in de Dijle een stukje buiten Mechelen, het Zennegat genaamd. Ongeveer 1 km verder vloeit de Dijle samen met de Nete en vormen zo de Rupel, die dan weer zo'n 12 km verderop uitmondt in de Schelde, tegenover Rupelmonde.
Naast een brug over de Nete is er ook een over de Dijle gebouwd. Beide zijn bekend in de regio als "de Blauwe Bruggen".
Rivierenland, daar fiets je doorheen, is de waterrijke regio in het zuidwesten van de provincie Antwerpen. De rivieren Rupel, Dijle, Nete, Schelde en Zenne vormen de blauwe draad. Nergens in Vlaanderen komen zoveel rivieren samen, op zon relatief kleine oppervlakte. De zoetwatergetijdenwerking zorgt bovendien voor een unieke fauna en flora.
Hier kan je dus ook prachtige wandelingen of dagtochten maken.
Vorige vrijdag heb ik met de stapmaten zo een dagtocht gedaan, met startpunt in Klein Willebroek. De N177 is de enige publieke toegangsweg voor personenwagens.
De plek ken ik al jaren, onder andere omdat ik al op de bodem van het sas heb gestaan. Het gehucht kwam tot stand bij de oorspronkelijke sluis aan de monding in de Rupel van de in 1550-1559 gegraven Willebroekse Vaart. Klein-Willebroek breidde aan weerszijden daarvan uit zodra langs dit nog bestaande oude kanaal de schorren erom heen bewoonbaar werden.
Toen ik met Jan arriveerden stond de Ronny met de Catjsoe ons al op te wachten. Onze goede vriend kwam kwispelend aangesneld om ons uitbundig te begroeten.
Na ook die andere goede vriend goedendag te hebben gewenst heb ik mijn foto toestel boven gehaald, het centrum van KW is een historische site.
Het oorspronkelijke sashuis uit 1573 werd in 1608 vervangen door het huidige. In dit (ook wel Spaans Huis genoemd) gebouw werd, na de sluiting van het oude sas in 1980 en na een grondige restauratie, in 1987, het heemkundig Museum Sashuis gevestigd.
Aan de overzijde hiervan staat het 19e-eeuwse ijzeren portaal van de verdwenen Van Enschodtbrug over de Rupel. Daar reden de geallieerden op 4 september 1944 over om Antwerpen te gaan bevrijden. Een Britse Sherman tank ernaast herinnert hieraan.
Ervoor, pal naast de saskom, staat het Nationaal Schippersmonument , vervaardigd door Gilbert De Nil. De omgeving van het Sashuis, met de wipbrug voor de saskom, is sinds 1981 een beschermd dorpsgezicht. Een beeld van De Boottrekker van Rik Honsia staat vóór het Sashuis. (er was ook een schippers school gevestigd in KW)
De Boomse brouwersfamilie Lamot verwierf in 1835 het 18e-eeuwse brouwershuis. Het huidige bakstenen brouwerijgebouw in Klein-Willebroek stamt uit 1911. De mouteest ervan, met de bijbehorende gereedschappen, werd in 1995 geklasseerd als monument.
In 1922 kwam het gemoderniseerde kanaal ten zuiden van Klein-Willebroek klaar.
De aloude tak, die nu niet zonder reden Jachthaven Klein-Willebroek genoemd wordt, blijft met sas dienstig voor pleziervaartverkeer.
Onze wandeling ging door het natuurgebied gevormd door Broek De Nayer, de Biezenweiden, via de dijk rond de plas De Bocht en Heindonk tot het Blaasvelds Broek.
Bij de terugweg dachten we onze bokes te verorberen in het etablisement aan het einde van de roeibaan van Hazewinkel. Ondanks dat we ook op het terras wilden zitten was het niet toegestaan, ze serveren namelijk ook middagmaal. Gezien het uur van onze aanwezigheid denk ik dat de waardin niet graag een centje verdiende.
Na enkele lussen, opnieuw doorheen de bovenvermelde gebieden, arriveerden we terug in de historische site waar gelukkig wel moderne horeca zaken zijn gevestigd.
Het is wel ironisch dat de eertijdse stortplaats van de Willebroekse papierfabriek De Naeyer, met oude veenputten waarin verfresten bezonken, het enige domein in Vlaanderen is waarin de, tussen 1980 en 2010 verdwenen geachte, otter opnieuw is aangetroffen.
Lachwekkend zijn ook de verschillende regels voor honden. In het gebied Biezenweiden mag je met je hond wandelen, weliswaar aan de leiband. In het aanpalende Broek De Nayer zijn honden verboden!!
Nog enkele feiten:
- Het Bloso-watersport centrum Hazewinkel is door zandwinning ontstaan.
- Het kappelleke van O.L.V van de Veertienbunder dankt zijn ontstaan aan een Mariabeeldje dat in 1636 werd gevonden. Dergelijke beeldjes werden aan een eikenboom opgehangen ter verering. In de strenge winter van 1760 bleek dat het water, waaruit het beeldje werd opgehaald, ijsvrij was gebleven. Aan de boord van de vijver en het nooit bevriezende putje werd eerst een houten kapelletje opgetrokken. Honderd jaar later werd op dezelfde plaats een stenen gebouwtje neergezet. Het doet nog steeds dienst voor mensen die er komen bidden of mediteren (of een noveen kaars branden), zoals we zelf konden vaststellen.
- Schep: het in de volksmond als 'schep' gekende paardenstoofvlees is al vele decennia een Willebroekse culinaire specialiteit. Over de oorsprong ervan bestaat geen volkomen zekerheid. Het lijkt echter wel vast te staan dat de in het midden van de 19de eeuw in Willebroek ontstane paardenmarkt de geboorte van de schep in de hand heeft gewerkt. De oude en versleten trekpaarden werden verkocht vóór de winter. Omdat het in die tijd nog veel kouder was en de vaart dicht vroor was er dus ook geen scheepvaart mogelijk. Daarom werden deze dieren verkocht en geslacht. Die beesten waren taai en om nog enigszins eetbaar te zijn dienden die lang op het vuur te staan. Nu nog wordt 'schep' door de rasechte Willebroekenaar en Vaartlander vooral op de dagen rond de jaarmarkt geconsumeerd.
- Duvelfricassee: dit is een relatieve nieuwkomer onder de streekgerechten. Hij werd, met een knipoog naar de plaatselijke brouwerij van 'Den Duvel', ontwikkeld in het begin van de jaren '90. Hoofdingrediënten: kalfsvlees, verschillende groentjes en uiteraard 'Duvel' die een fantastische smaak geeft aan dit gerecht!
Grjts
Hugo
Fotos: De Blauwe bruggen; Twee vrienden; Klein Willebroek; Sherman; Schippers monument; Boottrekker; Kasteel De Bocht; Wedstijdbaan Hazewinkel (2.3km lengte); O.L.VR 14 BUNDER.
Het is dan toch gelukt, mijn lang opgebouwde pensioenfonds wordt vanaf heden aangesproken. Ik hoop dat het ongeveer even lang mag duren om het op te soeperen.
Het is al een tijdje beslist maar nu is het officieel.
Voor mijn volgende tocht kan je me ondersteunen door het Belgisch Centrum voor Geleidehonden te sponsoren.
Ik heb in het verleden al eens de spotlichten gericht op deze instelling.
Drop je Dopje was toen de aanleiding.
De vrijwilligers van het Belgisch Centrum voor Geleidehonden te Tongeren, hebben een actie opgestart om de vereniging op een milieuvriendelijke manier te helpen.
Dit initiatief bestaat uit de verkoop van ingezamelde plastic dopjes aan een recyclagebedrijf dat er duurzame paletten van maakt.
Iedereen kan hieraan meewerken.
U verzamelt thuis dopjes en brengt deze naar een ophaalpunt in uw buurt.
Belgisch Centrum voor Geleidehonden vzw
Sint-Truidersteenweg 309
3700 Tongeren
BCG in strijd voor mobiliteit
De belangrijkste doelstellingen zijn:
- Het kweken en opleiden van honden tot blindengeleidehonden.
- Visueel gehandicapte personen leren omgaan met hun geleidehond.
- Blijvende nazorg verlenen aan de hond en de geleidehondgebruiker.
Het Belgisch Centrum voor Geleidehonden te Tongeren is een bescheiden doch professioneel opleidingscentrum voor blindengeleidehonden.
Hoofddoel is: de mobiliteit van personen met een visuele handicap vergroten zodat zij in onze 'ziende' maatschappij weer een actieve functie kunnen innemen. Vb. zelfstandig winkelen, werken, deelnemen aan socio-culturele activiteiten.
Ik heb ook al geschreven over Miranda, wiens geleide hond, Cai, vorig jaar schielijk is overleden. Het is voor Miranda een groot verlies, niet alleen als hulp, ze is ook een goede vriend verloren.
Daarom dat ik nu het BCG wil ondersteunen, de vereniging en hun vrijwilligers verdienen ons respect.
De professionele opleiding van blindengeleidehonden kost geld. De vraag van kandidaat geleidehondgebruikers is zeer groot. In sommige gevallen kan een visueel gehandicapte persoon een beroep doen op een overheidstoelage om zijn hond gedeeltelijk terug te betalen. Deze toelage is echter verre van toereikend.
Er is ten huize Miranda en Pieter goed nieuws toegekomen. Vanaf 13 februari e.k. mag Miranda naar het opleidingscentrum om samen met haar nieuwe vriend te trainen. De opleiding duurt twee weken, enkel in het weekend komt Miranda naar huis.
Ik heb de kans om het de laatste dag van de opleiding mee te maken ter plaatste. Ik kijk er naar uit. Miranda nog meer denk ik.
De modaliteiten hoe de sponsoring zal verlopen, kan ik dan ter plaatste bespreken.
Ik hou jullie op de hoogte. (stond al vermeld onder de titel van de blog, zie aanpassing)
- Vereniging voor het Onderwijs in de Biologie, de Milieuleer en de Gezondheidseducatie
- Vlaams Overleg Bewonersbelangen
- Voice of the Business
- Vriendenkring Oprustgestelde Brandweerlieden
Vele verklaringen van VOB in voorgaand lijstje ken ik niet of hebben geen betekenis. De laatste echter heb ik de laatste jaren wel leren kennen.
De vriendenkring van de Oud Gedienden, zoals de VOB ook wel eens wordt omschreven, is dus de vereniging van de oumannen. Het was daar de gewoonte om maandelijks bijeen te komen en iets te eten.
Daar is sinds enige tijd, sinds de laatste algemene vergadering, een beetje verandering in gekomen. De maandelijkse bijeenkomsten blijven bestaan, het culinaire gedeelte werd gespreid over een 4-tal gelegenheden. Dit met de gedachte om ook eens uit eten te gaan.
Ook werd er afgesproken om eens een tripke te organiseren of bijvoorbeeld een museum te bezoeken.
Aldus geschiedde gisteren voor het eerst en zijn we met de leden, zowel mannen als vrouwen van Oud Gedienden, gaan dineren in De Gaard. Je moet geen uitgebreide bacchanalen verwachten, gewoon een hoofdschotel met een dessairke, dat volstaat. En als dat etentje wordt voor afgegaan met een wandeling, is de middag goed gevuld.
Zeker gisteren was het ideaal, vrij fris maar stralend weer. Het deelnemers aantal (10) op de wandeling was uiteraard eerder beperkt gezien het hier gaat over VOB, wel was dit getal aan tafel meer dan verdubbeld.
Hetgeen de noodzaak bevestigd van dergelijke organisatie. Logisch dat een groep mensen die jarenlang, in soms moeilijke omstandigheden, hebben samen gewerkt contact wensen te houden.
Voor mij en Agnes kwam het dan ook goed uit wat vertrek en eindpunt van de wandeling betrof. Beide punten waren gesitueerd aan het kerkhof van Bazel, gelegen op een boogscheut van Den Gaard. En dus konden we rustig de bus nemen.
Het was de eerste keer dat we uitgingen met dit vervoermiddel. De vraag wie zich zou onthouden van alcoholische dranken werd dus niet gesteld. Wat niet wil zeggen dat we laveloos terug thuis zijn gekomen. Het betekende vooral dat we niet bevreesd hoefden te zijn voor controles.
Grjts
Hugo
Fotos: Frisse wandeling langsheen de potpolder, embleem + link naar jubileum jaar BW en jeugd BW Kruibeke
Vorige donderdag nog eens gaan stappen. Het was al geleden van begin december dat ik met de stapmaten er was op uit getrokken. Jan had een toerke Buitenland uitgestippeld, trein of bus konden me dus niet van dienst zijn. Automobielen brachten Jan en Ronny, met de Catsjoe, tot aan de Tuyschers op de kade.
Eerst hebben we, bij me thuis, een glazeke gedronken voor mijn geboortedag.
En zo rond tienen trokken we, goed ingeduffeld, de brug over. Langs de klinknagel brug liepen we het oude stort door en belanden we onmiddellijk in het Buitenland. Als je verteld aan die gasten dat je over een vuilnisbelt wandelt, kijken ze raar op. Niks laat dit vermoeden als je langsheen deze groene oase loopt.
En ondanks de vrieskou was het prachtig wandelweer. En gelukkig maar dat de grond er hard bijlag, anders waren we wellicht met natte voeten thuis gekomen.
Iets over de middag konden we onze bokes eten in de blauwe koe te Hingene. Na nog wat omzwervingen doorheen dit mooi natuurgebied, konden we St-Vadde niet passeren zonder een biertje te consumeren.
Gisteren avond was er dan de Nieuwjaars receptie van de Oud Scouts Tereken. Daar werd ik verwelkomd door de oude garde met de woorden: vanaf nu ben je aangekomen bij de wijze mensen.
Ik word het alleszins nog niet gewaar!
Wel heb ik al een Mobib kaart aangeschaft met het vervoerbewijs Omnipas 65+ 12M. Voor 51 kan ik met de Lijn heel Vlaanderen doorkruisen. En met de NMBS betaal ik vanaf nu 6 voor een rit.
Als ik dus met de stapmaten naar de Limburg ga stappen zal die eenenvijftig euro vlug terug verdiend zijn.
Zo zie je maar alle nadeel heb zijn voordeel.
Grtjs
Hugo
Fotos: Koud hè; Allemaal op de foto; Eén nacht ijs; Ook versnapering voor de Catsjoe; Eenzame dijk gravin; Machtige stroom; De Kaai; Explosie.
17 is een getal dat me altijd zal blijven achtervolgen. Zo gaat dat met geboortedagen. 65 was vroeger bijna oud. Nu weet ik het niet zo zeker meer. Ben ik nog steeds die kleine jongen en is het enkel de tijd die is voorbij gevlogen? Ook mijn blog titel slaat terug op mijn korte tijd hier op de aardkloot.
Binnen de biljartclub ben ik wel de jongste, maar dat zegt dan meer over de club hé. Niettemin wordt er heel wat afgelachen. Maar het zou toch beter zijn als er meer jonge mensen deze sport zouden beoefenen, kwestie van het voortbestaan te verzekeren.
Want dat is er ook aan, een keerzijde. Er zullen wellicht geen 65 jaren meer komen om te biljarten.
Daarom niet getreurd, voorlopig gaat alles nog naar wens en dat is al heel veel.
Van Agnes heb ik zopas een boek gekregen, Oorlog en Terpentijn van Stefan Hertmans. En daar ben ik heel blij mee. Ik wou het me eigenlijk al aanschaffen vorige week, maar koos op het laatste moment voor een ander boek.
De Rode Stoeltjes (The Little Red Chairs) van Edna OBrian speelt zich af in Ierland, vandaar mijn interesse.
De schrijfster baseerde haar verhaal op een waar gebeurd feit.
Op 26 april 2012, twintig jaar na het begin van het beleg van Sarajevo door Bosnisch-Servische troepen, werden in de achthonderd meter lange hoofdstraat 11.541 rode stoelen in rijen opgesteld. Eén lege stoel voor elke gedode inwoner tijdens de belegering, die 1425 dagen duurde. 643 stoeltjes voor de kinderen die gedood werden door scherpschutters en zwaar geschut vanuit de omliggende bergen.
De connectie met Ierland: Vlad, een gezochte oorlogscrimineel uit de Balkan, vestigt zich in een Iers dorpje en doet zich voor als gebedsgenezer. Voila, we zijn vertrokken. Met dit boek ben ik tevreden dat er eindelijk nog eens een vertaling op de markt komt van deze zeer goede schrijfster.
Oorlog en Terpentijn gaat, zij het gedeeltelijk, over oorlog. Stefan baseert zijn roman op zijn grootvader, geboren voor 1900 in Gent. Vanuit een armoedige jeugd volgen dan de gruwelijke ervaringen aan het front van WOI. Als volgende mokerslag volgt het overlijden van zijn grote liefde waarna de man zijn verdriet om zette in stille schilderkunst.
Als ik niet weet wat doen . of beter, ik weet wat doen. Eerst aardappelen gaan halen, schillen en klaarzetten tegen vanavond. De groenten en het vlees zijn al geprepareerd door Agnes, mijn lievelingskost in de winter, hesperolletjes met witloof in kaassaus. Njam!
Grtjs
Hugo
Fotos: Sneeuw over Temse kaai, vrijdag 13 jan 2017; Wat er nog rest van het Scheldebad, rechts.
Face-lifting is in. Blijkbaar is onze kade, plots, ook toe aan iets dergelijks. En daar valt wel wat voor te zeggen.
In een gemeente langs de Schelde zou een promenade langs de waterkant een prachtig alternatief zijn voor de honden weide. Niet dat ik iets tegen honden en honden bezitters zou hebben.
Wat ik in dit verhaal wel mis is een doortrekking van deze promenade tot op de Zaat. Een brug zou dan de verbinding kunnen zijn tussen oud en nieuw Temse. Als de kaai het natuurlijke epicentrum van Temse is dan is de Zaat het natuurlijke verlengde hiervan.
Menig Temsenaar komt niet zoveel op de kade, zeker niet te voet. Een verlichte promenade van anderhalve kilometer zou een fantastisch zicht én aantrekkingspunt zijn. (vanaf Belgomine tot Cordeel is het 1450m) En dit niet alleen om zelf eens uit te waaien, ook toeristen, boot toerisme en sporters zullen gretig gebruik maken van dergelijk freeway.
En de horeca zal hier zeker goed bij varen.
(die brug zou het veel veiliger kunnen maken op de hoek Dijkstraat-Markt, het is nog enkel wachten op de eerste dode)
En vanaf 1870 tot heden kan men inderdaad over eeuwen spreken! Er is nog een kans dat men dus over honderd jaar nog spreekt van die legendarische no voice, met ideeën over het uitzicht van Temse.
Is er een verkeersprobleem op de kaai?
Dat er geen wildgroei van horecazaken mag komen is te begrijpen. Wel vrees ik dat het parkeer terrein kant brug een opstakel zal vormen om tot op de brug te kunnen wandelen of fietsen, er wordt niet gezegd wat met over de hele lengte wordt bedoeld.
Jammer dus ook van het jaagpad over de dijken die in de gemeente Temse abrupt wordt onderbroken.
Op het eind van de Frank Van Dijckelaan moet je als voetganger of fietser tweemaal achter elkaar de baan over. Het pad langs dezelfde kant houden was blijkbaar te moeilijk.
Onder de brug moet je, voetganger of fietser, de Schelde verlaten omwille van een kade die je vroeger wel mocht betreden maar nu te gevaarlijk is geworden? Wat is er verkeerd aan om schepen te zien lossen? Tenzij het nu HAVENGEBIED is, en dan gelden er andere regels! Laat als alternatief die promenade dan door lopen tot tegen Belgomine en via een brug tot aan de oude spoorwegbedding leiden.
Maar waarschijnlijk ben ik niet genoeg architect om het uitzicht van onze gemeente te bepalen.
Mijn stem telt trouwens toch niet.
Grtjs
Hugo
Foto's: De kaai vòòr; .....Veilig hoekje; Er komt een tweede!
Rebecca Ferguson is gevraagd om op te treden tijdens de inauguratie van Donald Trump als president van de Verenigde Staten. Sterren als Céline Dion, country-artiest Garth Brooks, Elton John en operazanger Andrea Bocelli bedankten al voor de eer.
De Britse zangeres stemt echter alleen toe als ze het beroemde (protest)lied Strange Fruit van Billie Holiday mag zingen.
Het lied was een aanklacht tegen het Amerikaans racisme, in het bijzonder het lynchen van Afro-Amerikanen in het zuiden van de Verenigde Staten.
Billie Holidays versie werd in 1978 een Grammy Hall of Fame Award toegekend en werd ook opgenomen in de lijst van Songs of the Century (liedjes van de eeuw) door de Recording Industry of America en de National Endowment for the Arts, een overheidsorganisatie ter bevordering van kunst en cultuur.
Strange Fruit werd geschreven door een communistische onderwijzer van Joodse afkomst uit The Bronx, Abel Meeropol, onder het pseudoniem Lewis Allan. De tekst, die in januari 1937 verscheen in The New York Teacher, verhaalt van een van de lynchpartijen zoals die vroeger veel voorkwamen in het zuiden van de Verenigde Staten van Amerika. De lijken van de zwarte Amerikanen hangen als vreemdsoortige vruchten in de bomen. Abel Meeropol was geïnspireerd door een foto van een lynchpartij van twee Afro-Amerikanen, Thomas Shipp en Abram Smith, die in 1930 werden opgehangen in Marion (Indiana).
Meeropol verklaarde later: I wrote 'Strange Fruit' because I hate lynching and I hate injustice, and I hate the people who perpetuate it ('ik heb Strange Fruit geschreven omdat ik lynchpartijen verafschuw en ik onrecht verafschuw en ik de mensen verafschuw die het in stand houden').
Strange Fruit werd door Billie Holiday voor het eerst gezongen in 1939, in Café Society, Sheridan Square, Greenwich Village, New York. Zij trad op met enkel een spot op haar gelaat gericht. Verder mochten de garçons niet rond lopen en was het publiek om stilte gevraagd. Avond na avond bracht zij deze krachtige aanklacht tegen racisme tot het nummer werd gehoord in heel Amerika.
Nadat Columbia Records het nummer had geweigerd, nam ze het op voor Milt Gablers platenlabel Commodore Records. Dankzij de zeggingskracht van de tekst en de indringende vertolking werd het lied een populaire jazzstandard met tal van opnamen en covers door andere artiesten. Samen met de uitvoeringen door Billie Holiday zijn die van Nina Simone de bekendste.
Velen anderen maakten hun versie:
Annie Lennox (ontroerend), Diana Ross met een clip, Trijntje Oosterhuis, Amy Winehouse, Jill Scott, Tori Amos, Cassandra Wilson, Josse James, Jeff Buckley, John Martyn, Dee Dee Bridgewater, Rokia Traoré (om stil van te worden), UB40, Souxsie and the Banshees, Marietta Simpson met Tyron Cooper (subliem) en .
Zoals gemeld is de versie van Nina Simone heel sterk. Wel heeft Billie het aangedurfd om deze song te brengen en is haar versie nog steeds de standaard.
Strange Fruit
Southern trees bear strange fruit
Blood on the leaves and blood at the root
Black bodies swinging in the southern breeze
Strange fruit hanging from the poplar trees
Pastoral scene of the gallant south
The bulging eyes and the twisted mouth
Scent of magnolias, sweet and fresh
Then the sudden smell of burning flesh
Here is fruit for the crows to pluck
For the rain to gather, for the wind to suck
For the sun to rot, for the trees to drop
Here is a strange and bitter crop
Zuidelijke bomen dragen vreemde vruchten
Bloed op de bladeren en bloed aan de wortel
Zwarte lichamen zwieren in de zuidelijke bries
Vreemd vruchten hangen aan de populieren.
Pastorale landschap van het dappere zuiden
De uitpuilende ogen en de verwrongen monden
Geur van magnolia zoet en fris
In de plotselinge geur van verbrand vlees.
Hier is een vrucht voor de kraaien om te plukken
Voor de regen om te verzamelen, voor de wind om het op te zuigen
Voor de zon om het te laten rotten, voor de boom om het te laten vallen
Hier is een vreemde en bittere oogst
Bitter te moeten vaststellen dat er op F-book iets dergelijks gebeurd.
Het touw wordt niet meer met de hand om de nek gelegd, de haat is er nog steeds!!!
Ik weet niet of een nieuw jaar een nieuw begin is. Als bedoeld wordt het jaartal, ja dan is het inderdaad een nieuw jaar. Een nieuwe eeuw moeten we nog even afwachten, maar ook die komt er wel.
Dergelijke gezegden heb ik altijd raar gevonden. Wat kunt ge opnieuw beginnen?
Er is altijd wel iets in de loop van je leven dat je aanvat, begint, start. En als het ergens is gestopt kan je het enkel nog verderzetten.
Stoppen met roken kan je wel meerdere malen opnieuw aanvatten.
Ik wacht nog steeds op het beloofde boek, Pilgerfuhrer Elisabethpfad 2, vanuit Duitsland. In dit boek staat een route beschrijving van een deel van het Jacobspad. Dit zal wellicht bruikbaar zijn voor mijn tocht naar Czestochowa, weliswaar in de omgekeerde richting dan. De rest van het parcour is nog in voorbereiding. Dus veel zoekwerk op tinternet. Gelukkig dat dit is uitgevonden.
Het voorbije weekend is rustig verlopen. Eigenlijk ben ik er niet rouwig om. Na nieuwjaar beginnen de dagen merkbaar te lengen, meer licht en dus ook meer leven. (en ook weer werk buitenshuis)
Maar ook weer kans op meer wandel dagen te hebben in volle licht, toch steeds aangenamer. En laat het ook maar regelmatig regenen, sorry voor de buitenwerkers.
Het is maar pas gestart, jaargang 2017 AD, en in Istanboel zit het er al op.
Niet alleen viel de electriciteit uit door sneeuw, werd er een nieuwe tunnel onder de Bosporus geopend en werd er een journalist aangehouden, het is vooral de laffe aanslag van een kerstman die weeral een geweldig jaar aankondigt.
Hier in Temse verliep het, bij mijn weten, iets rustiger. Het vuurwerk duurde wel iets langer als de door de overheid voorziene periode. Maar ach, het is tenslotte veel lawaai en rook waarvan je niet moet schrikken.
De katten daarentegen lagen plat tegen de grond met hun oortjes in de nek. Ook dit was maar tijdelijk, ze lopen alweer heen en weer in de tuin.
Wees voorzichtig op de weg, niet alleen voor de ijzel maar ook door het respecteren van de nieuwe verkeersregels.
Ik kon het niet laten, maar zopas was ikzelf de 17171 lezer van de blog. Het getal 17 duikt plots wel veel op. Bij het bekijken van de aftelling viel mijn cent, ik ben werkzaam tot 31 januari 2017 en dus iets langer dan de 17e actief.
Bij deze is dit rechtgezet.
Het bedoelde getal verschijnt zeven maal in de tekst. Maar ik ben dus niet bijgelovig! Misschien haal ik het nog niet eens, wie weet?
Morgen is het feest van de Onnozele Kinderen, meer specifiek worden daar de Onschuldige kinderen mee herdacht die op bevel van koning Herodes werden vermoord.
Rond de tijd dat een "nieuwe Joodse koning", Jezus Christus, werd geboren te Bethlehem kreeg voornoemde Herodes schrik dat dit het einde zou betekenen van zijn macht. Toen de Wijzen vernamen dat Herodes Jezus wilde vermoorden bedachten die verstandige heren een list en leidden hem om de tuin.
Hierop ontstak Herodes in hevige toorn en beval dat alle jongens van twee jaar en jonger in en rond Bethlehem dood moesten. Hierop vluchten Jozef en Maria, met hun jonge spruit, naar Egypte. Daar verbleven ze tot de zotte koning overleden was.
Waarschijnlijk werd het bevel tot de moordpartij gegeven een jaar na de geboorte van Jezus. (vandaar twee jaar en jonger, om zeker te zijn!)
Is er iets nieuws onder de zon?
Argeloos, bête, dom, groen, halfzacht, imbeciel, kinderachtig, lichtgelovig, naïef, nes, schaapachtig, schlemielig, simpel, suf, groen, naïef, onervaren, doodgewoon, onbeduidend : zijn woorden die je in de plaats van onnozel kan gebruiken, maar dan wel voor volwassenen. De franse vertaling van het woord, innocent, is beter te gebruiken voor de dag van morgen: onschuldige kinderen.
Als je trouwens morgen jarig bent, het heeft geen invloed op je leven. EN Gefeliciteerd!
Vandaag nog een kort wandel tripke gemaakt, kwestie van de voeten niet te week te maken. Het parcour liep langsheen of doorheen: Schouselbroekpolder, Oost-Sive-Polder, Fort van Steendorp, Roomkouter, Gelaagpark, Land van Waaslaan, Muntstraat, Vuurkouterplein, Oeverdam, Vuurkouter en via een stukske Rupelmonde terug naar de Lepelstraat en de dijk op.
Verder passeer je langs de Steenbakkerij, die men aan het slopen is. Ik hoop dat men daar nog een gedeelte van vrij maakt om de overgang van de Roomkouter en het Gelaagpark eenvoudiger en vloeiender te maken.
Er is volgens mij nog plaats langs de oprit om een paar parkeerplaatsen te creëren voor toeristen.
Het voornoemde traject is centraal gelegen en bijzonder mooi om lopen. Je kan trouwens in Rupelmonde de overzet nemen om langs de Rechteroever terug Temse te bereiken.
Zo, voor dit jaar zit het erop voor wat mijn blog betreft.
Ik wens al mijn lezers een gezond nieuwjaar toe en een wederzien, horen en lezen vanaf begin januari 2017.
Życzę wszystkim moi czytelnicy bezpieczne i dźwięku w 2017 roku.
(Ik wens mijn lezers een gezond en veilig 2017)
Grtjs
Hugo
Fotos : Lange dreef; Vettig pad rond het Fort; Roomkouter met Fort achteraan; De Mosterdpot; Pad langsheen het hoge deel van de Muntstraat; De schelde vanaf de kil aan het Steengelaag; Steendorp en Rupelmonde vanaf het Kijkverdriet; Under the Bridge; wydłużyć dzień (de dagen lengen )
Gisteren was ik, bij controle van de tektst, toevallig de 17017e bezoeker. Volgende maand wordt ik echter geen 17, maar begint mijn leven na het werken. Hoezo?
Ik heb er een tijdje naar gezocht, een kerststal waar de sterre bleef stilstaan.
Hopelijk verhelderen de lichtstralen het brein bij de Poetins en Trumps van deze wereld. Vernietigings wapens zoals de Lockheed-Martin F-35 blijken te duur, het atoom arsenaal uitbreiden om als enige over te blijven blijkt verstandige praat te zijn!?
Peace man! мир человек ! 和平的人 ! pax hominibus ! ! ! !
25 december is er weer, herdenking van de geboorte van Jezus. De man die 2000 jaar geleden vrede op aarde heeft gebracht. Althans, dat is wat we elk jaar wensen.
En waarom precies op deze dag en datum.
Waarom niet op de geboortedag van Mohamed. Waarschijnlijk omdat we die niet precies weten, wel ergens in 570 ad.
Of waarom niet op 31 oktober 1517, toen Maarten Luther, volgens het verhaal, zijn 95 stellingen ophing aan de deur van de Slotkerk te Wittenberg. (Alleen is dit nooit echt gebeurd, hij heeft zijn stellingen gepubliceerd. En dankzij de boekdrukkunst is het daarna snel gegaan. In dit disputatio klaagt Luther de machtsmisbruiken van de clerus aan binnen de Rooms-katholieke Kerk.)
Of juist wel op 21 september, uitgeroepen tot internationale dag van de vrede door de Verenigde Naties (sinds 1981 - resolutie 36/67) en valt samen met de openingssessie van de Algemene Vergadering. Het doel is een wereldwijde dag van wapenstilstand en geweldloosheid.
Maar vooral, waarom slechts één dag?
Je kan de wereld ook verkleinen, staat, gewest, stad, huis. Men slaagt er bijvoorbeeld niet in om in een klein landje als het onze, tussen O zo toch geleerde politiekers, er voor te zorgen dat het openbaar vervoer eindelijk deftig geregeld wordt. (openbaar is voor iedereen, vooral de minder begoeden!)
Voor mij volstaat het al als er thuis vrede heerst, of in de familie. De verhalen van jarenlange twist(pun)ten om slecht begrepen woorden, erfenissen, scheidingen .onozelheid soms, triestig.
Dikwijls de kiem van niet te begrijpen vetes, clanvorming en haat. Terwijl met een beetje communicatie en de wil om de spreken de meeste problemen zo zijn opgelost.
Vrede aan iedereen en voor meer dan één dag! (ook aan de politiekers hé)
Hoewel ik enkel maar groenten diende te snijden was het al prijs alvorens de eerste snede was gemaakt. Het is te zeggen, die eerste snee was wel degelijk in mijn vinger. En dat enkel maar door het mes vast te nemen. Gelukkig verliepen de verdere activiteiten zonder bloed vergieten en was de klus vrij vlug geklaard. Vele handen maken het werk lichter was ook zo na de middag. Het opstellen van de tent en aanslepen van allerlei attributen verliep gezwind.
De WOK avond kon vlot verlopen. 150 eters op een avond is volgens mij niet slecht.
Er was ook een gin proeverij voorzien, standje bemant door JP Tastings. Tot daar de korte reclame boodschap.
Ik ben gisteren avond naar het jaaroverzicht van Ivan De Vadder gaan kijken. De titel van dit overzicht is BANG. Maar de hoofd teneur, gebracht naar het einde van de avond is echter BOOSheid. En daar kon ik me zeker in terug vinden.
Bang zijn lost niks op, de boosheid verbinden en er samen iets proberen aan te doen, dat is het moeilijke. Diegenen die het voor het zeggen hebben treuzelen, of ze wel al dan niet langer zouden werken, zoals alle Belgen.
Treuzelen over een klimaat akkoord, dat nota bene in België met minstens zes excellenties moet overlegd worden.
Treuzelen over van alles en nog wat maar NOOIT over de benefietjes die ze hun eigen toebedelen. Hoelang kan je als sos, blauwen of tjeef hierover nog geloofwaardig zijn en de kritiek van zakken vullerij weerleggen.
Waarom verdient een manager van de overheid zoveel meer? Omdat men anders geen geschikte kandidaten vindt? Wie gelooft dat nu. De benoemingen zijn pure politiek. Competentie is, zoals al vele decennia het geval is, ondergeschikt.
En de problemen zijn steeds voor de toekomst, de jeugd van tegenwoordig. Dat die al eens kwaad zijn op de ouderen is best te begrijpen hé.
Mijnheer De Vadder las ook een stukje voor dat 400 jaar geleden is geschreven.
Sonnet 66
Tired with all these, for restful death I cry:
As, to behold desert a beggar born,
And needy nothing trimm'd in jollity,
And purest faith unhappily forsworn,
And gilded honour shamefully misplaced,
And maiden virtue rudely strumpeted,
And right perfection wrongfully disgraced,
And strength by limping sway disablèd,
And art made tongue-tied by authority,
And folly, doctor-like, controlling skill,
And simple truth miscalled simplicity,
And captive good attending captain ill.
Tired with all these, from these would I be gone,
Save that to die I leave my love alone.
Zo uitgeput ben ik van dit alles dat ik naar de dood verlang,
Van een mens van waarde te zien als bedelaar geboren,
En nietsnutten die zich vrolijk uitdossen,
En zuivere trouw kwaadaardig bedrogen,
En het overladen met eer van hen die het niet verdienen,
En een onschuldig meisje tot hoer gedwongen,
En rechtvaardige volmaaktheid met slechtheid behandeld,
En kracht door corruptie ondermijnd,
En kunst monddood gemaakt door zij die heersen,
En dwaasheid die zich als een dokter vermomt,
En simpele waarheid voor te simpel gehouden,
En het goede dat naar het pijpen van het kwade moet dansen,
Ik wil voorgoed ontsnappen aan dit alles,
Echter, sterven betekent ook: jou alleen te moeten laten.
Geschreven door de one and only William Shakespeare. Beangstigend dat dit nog steeds geldig is. Er veranderd dus niet veel in de wereld. Berusting is het enige dat er nog rest.
De voorstelling was goed met een weeral fantastische Jan De Smet op accordeon, gitaar en zijn stem.
Het geheel werd opgehangen aan de sublieme tekeningen (aquarellen ofte waterverfkes) van Karl Meersman, geniale kunstenaar.
En nu terug aan de arbeid, kaartjes schrijven tot de kramp erop volgt.
Grtjs
Hugo
Fotos: Kerk Bornem; Nieuwe kliniek; Van Oud naar Nieuw; Bouw van Orlay; Mooi receptie gebouw; Temse en Scheepvaart, voor eeuwig verbonden; Opkuis peilers, wel wordt alles in t water gekieperd; Deze staan pal; Blijft de A27 (M22) nog overeind?
