|
Beste Lezers,
17 is een getal dat me altijd zal blijven achtervolgen. Zo gaat dat met geboortedagen. 65 was vroeger bijna oud. Nu weet ik het niet zo zeker meer. Ben ik nog steeds die kleine jongen en is het enkel de tijd die is voorbij gevlogen? Ook mijn blog titel slaat terug op mijn korte tijd hier op de aardkloot.
Binnen de biljartclub ben ik wel de jongste, maar dat zegt dan meer over de club hé. Niettemin wordt er heel wat afgelachen. Maar het zou toch beter zijn als er meer jonge mensen deze sport zouden beoefenen, kwestie van het voortbestaan te verzekeren.
Want dat is er ook aan, een keerzijde. Er zullen wellicht geen 65 jaren meer komen om te biljarten.
Daarom niet getreurd, voorlopig gaat alles nog naar wens en dat is al heel veel.
Van Agnes heb ik zopas een boek gekregen, Oorlog en Terpentijn van Stefan Hertmans. En daar ben ik heel blij mee. Ik wou het me eigenlijk al aanschaffen vorige week, maar koos op het laatste moment voor een ander boek.
De Rode Stoeltjes (The Little Red Chairs) van Edna OBrian speelt zich af in Ierland, vandaar mijn interesse.
De schrijfster baseerde haar verhaal op een waar gebeurd feit.
Op 26 april 2012, twintig jaar na het begin van het beleg van Sarajevo door Bosnisch-Servische troepen, werden in de achthonderd meter lange hoofdstraat 11.541 rode stoelen in rijen opgesteld. Eén lege stoel voor elke gedode inwoner tijdens de belegering, die 1425 dagen duurde. 643 stoeltjes voor de kinderen die gedood werden door scherpschutters en zwaar geschut vanuit de omliggende bergen.
De connectie met Ierland: Vlad, een gezochte oorlogscrimineel uit de Balkan, vestigt zich in een Iers dorpje en doet zich voor als gebedsgenezer. Voila, we zijn vertrokken. Met dit boek ben ik tevreden dat er eindelijk nog eens een vertaling op de markt komt van deze zeer goede schrijfster.
Oorlog en Terpentijn gaat, zij het gedeeltelijk, over oorlog. Stefan baseert zijn roman op zijn grootvader, geboren voor 1900 in Gent. Vanuit een armoedige jeugd volgen dan de gruwelijke ervaringen aan het front van WOI. Als volgende mokerslag volgt het overlijden van zijn grote liefde waarna de man zijn verdriet om zette in stille schilderkunst.
Als ik niet weet wat doen
. of beter, ik weet wat doen. Eerst aardappelen gaan halen, schillen en klaarzetten tegen vanavond. De groenten en het vlees zijn al geprepareerd door Agnes, mijn lievelingskost in de winter, hesperolletjes met witloof in kaassaus. Njam!
Grtjs
Hugo
Fotos: Sneeuw over Temse kaai, vrijdag 13 jan 2017; Wat er nog rest van het Scheldebad, rechts.
|
