24-09-2011 om 13:23 geschreven door Bart Delobel  

Als ik de ziel in mijn lijf loop, dan loop ik langs velden en riviertjes, door bossen en boomgaarden. Honderden gedachten razen door mijn hoofd. Ik mijmer over wereldreizen waar ik met rugzakje en tent hoge bergen oplopen terwijl ik interessante mensen van verschillende culturen ontmoet, met bijhorende tradities. Ik zie hoe ik in Paraguay thee zit te drinken in de bergen met een lamaboer. Ik denk over hoe ik mijn leventje verder zie, in een klein gezellig huisje, vol quotes en teksten van grote schrijvers aan de muren terwijl legendarische jazz-, blues- en rockiconen uit een oude platenspeler klinken. Zowel de platen als de platenspeler heb ik zorgvuldig uitgekozen tijdens één van mijn vele strooptochten langsheen rommelmarkten. Ik bedenk hoe ik mijn huisje wil inrichten, hoe ik zal knutselen met allerlei wegwerpmaterialen waar ik een boekenrek van maak die vol staat met historische werken. Ik denk aan hoe ik het roer zou kunnen omgooien in mijn leven, naar links of naar rechts, naar een wereldreis vol avonturen of naar een eigen huisje waar ik elke dag van mijn leven in knutsel. Ondertussen loop ik daar, een even lieve als schichtige eekhoorn wekt eventjes mijn aandacht, waarna ik weer rustig verder loop en denk over het leven.

Op koude winteravonden doe ik graag van die lange looptochten, lekker warm aangekleed met dikke muts en handschoenen. Dan loop ik, weg van de stad, langs veldwegeltjes en boerderijtjes. De straatlampen in de verte spelen de rol van sfeerlampen. Schuin vallende sneeuwvlokjes zorgen voor het sprookjesgehalte en in mijn oren heb ik Sigur Ros en Fljótavik. De ijzingwekkende stilte van het winterdecor, de sneeuwvlokjes die dwarrelen op het ritme van de piano, de huilende stemmen die breekbaar zijn als het ijs op de vijver…  Je hoeft slechts je ogen te sluiten, dat nummer op te zetten en weg te dromen in het winterse decor. Mooier kan een koude winteravond niet zijn. Ook al heb internationale kampioenschappen gelopen en aardige tijden en resultaten neergezet, ze zijn zowaar waardeloos. Als ik het heb over het plezier van lopen, dan denk ik hieraan. Lopen zonder aan lopen te denken, wegmijmeren, dromen, filosoferen, de ziel in mijn lijf lopen.

21-09-2011 om 12:51 geschreven door Bart Delobel  

Zo weinig teken van leven als er is in mijn oriëntatieleventje, zoveel teken van leven is er elders. In de afgelopen maand heb ik nog deelgenomen uit principe aan het BK aflossing, kwestie van de ploeg en club niet in de steek te laten, en aan het militair kampioenschap halve marathon, kwestie van dat het een aangename werkdag en goede training is. Naar het BK interclub en het BK lang stuurde ik mijn kat. Sommigen vinden dat vreemd, niet deelnemen aan het BK, nochtans, zo gek is dat nu ook weer niet. Na Brazilië heb ik me bezig gehouden met wat onderhoudstraining, 4x per week, 30-50’, onvoldoende om een degelijke prestatie op een lange afstand neer te zetten, laat staan op een BK. De interclub was in de verre Hoge Venen, en in een periode dat ik 5 dagen per week in Arlon zit kan ik mijn uurtjes thuis goed gebruiken. Met mijn project Fast Forward Fitness Coaching ben ik tal van dingen aan het uitwerken, waaronder wat affiches ophangen in het Leuvense, flyers uitdelen en in brievenbussen steken, en ook voor Zatopek Magazine heb ik mijn werk.

De conditie is nog meer dan behoorlijk, heb ik kunnen vaststellen op die halve marathon. Hoewel het slechts 20km was, was een tijd van 1h16 verre van slecht, wetende dat ik trager dan 4’/km vertrok, dat ik wat spelend tussen groepjes liep, dat ik even terug ben gedraaid om een makker op te wachten en hem nadien uit de wind te zetten. Easy running aan 3’45/km, altijd leuk dat zoiets kan J.

De doelen de komende maanden zijn niet dik gezaaid. Mijn energie zal ik vooral steken in de trainingen die ik moet geven op het werk (MTB, lopen, conditietraining, …) en de trainingen voor mijn eigen project. In de mate van het mogelijke wil ik me wel voorbereiden op het militair veldloopkampioenschap, jaarlijkse afspraak met de snelle benen.

Voor Zatopek heb ik ook al een volgende wedstrijd aangestipt, ’t is te zeggen, geen wedstrijd: ik ga SAFARI-JOGGEN! In de Hoge Veluwe, het grootste natuurreservaat van Nederland, ga ik in een klein groepje, begeleid met gids, bij zonsopgang wild spotten tijdens een loopje van om en bij de 15km. Nadien maak ik er een verslagje van. Lijkt me reuzeleuk. Intussen ben ik ook al aan’t kijken waar ik volgend jaar nog heen kan voor een reportage. Ik liet alvast mijn oog vallen op de Passo Del Stelvio, een halve marathon die 1700m stijgt en aankomt op 2700m hoogte. Jezus, lopen kan toch avontuurlijk zijn!

21-09-2011 om 11:23 geschreven door Bart Delobel