Sinds zaterdag is de achillespees weer de oude, zijnde compleet zorgenvrij. Helaas is dat 'zorgenvrij' niet voor alles toepasbaar. De laag sneeuw, die in Arlon een stuk nadrukkelijker aanwezig is dan in ons Vlaand'renland, verhindert doorgedreven trainingen met intensieve of extensieve intervals. de adductoren zijn sowieso nooit opgezet met het witte tapijt, laat staan dat er nog een sduchtig op het gaspedaal wordt geduwd. Om toch iets van wezenlijke arbeid te verrichten heb ik dan maar het tempo eruit gehaald en de kilometers opgedreven. Start-to-run geven na er eerst 3km heen te zijn gelopen, gevolgd door nog een uurtje eigen durloopje, en daags nadien met twee pelotons kilometertjes (8+11=19km) gaan malen in de =Arlonese sneeuw, gevolgd door 's avonds nog wat fitness, daags nadien weer 50' en 40' krachtraining (stabilisatie en benen), het werd precies wat veel van het goede. Althans, in combinatie met nachtjes van 5-6-6 uur slapen was mijn kaarsje weer wat aan het doven gegaan. De alarmbel luidde en een nachtrust van 9 uur zou me er wel weer een beetje doorheen moeten helpen. nog één week te gaan voor Schaffen, dat wordt nog 1 deftige training, en dan afbouwen...
