|
Stage Fontainebleau
Van 5 tot 9 april waren we met de Vlaamse seniorploeg op stage in de prachtige rotsrijke omgeving van Parijs. Ahum, Parijs, rotsen?? Qué? Jawohl, althans in de grote omgeving van Parijs, met name in Fontainebleau. De duizenden rotsblokken die er in de bossen liggen rondgestrooid zijn een ware trekpleister voor ontelbare klimtoeristen. De bossen zijn daarnaast ook nog eens gekend om hun andere trekpleister, met name de vrouwtjes van plezier die maar al te graag tegen de inhoud van de portefeuille van trekpleistertje spelen. De vrouwtjes stonden nogal gemakkelijk vindbaar op de grote wegen doorheen de bossen te pronken, wachtend om geknipt te worden. Wij, ervaren oriënteurs van de Vlaamse ploeg, zijn niet van een kleintje vervaard en willen maar graag wat meer moeite doen om ons postje te knippen. En zo dus trokken we dieper de bossen in om beter verstopte posten te knippen, ergens tussen de vele rotsen (of was het in de rotsen? Wannes, Ken??? J)
Na een erg vlotte reis deden we maandagnamiddag enkel een rustige duurtraining op paden om de reisbenen wat los te gooien. Grappend en grollend over hoge en lage hartslagen, trainingsfaciliteiten van de één en verlofdagen van de ander en uiteraard over Ken Peeters zijn ambities om de internationale Attackpoint-top-10 binnen te vallen bereikten we 13km en exact 1 uur later weer onze gezellige, ietwat op improvisatorische wijze geordende bungalow. Dag 1 lag achter ons en de honger naar het echte werk met de kaart werd niet gestild door de eerste avondlijke eetmarathon (uit een rij van 4).
Coach Patrick liet ons op dinsdag eerst in 4 duootjes 4 posten zetten, waarna we, in duo of individueel, een omloop met de 16 posten moesten doen. De eerste ontmoeting met de rotsen was er eentje zoals de eerste pasjes, met vallen en opstaan (niet letterlijk te nemen) en het lunchpakket leek vanuit het standpunt van mijn horloge eerder een 4-uurtje. Dat het geen 4-uurtje was maar regelrechte snekkietime (snackytime! Toch even snekkietime checken van Boemkltasch Feat Faberyayo Spikkeltjes
topplaat van een noorderbuur aan de flippende middelen) viel af te leiden uit het gegrom uit mijn middenstreek. Na de middag stond er Vos en Jagers op het programma. Ken was de vos en strooiden aan elke post kleine papiertjes uit (er stonden geen posten, de papiertjes waren de posten). Enkele minuten later verscheen de eerste jager aan de start, klaar om te gaan jagen op Ken. Om de 2 minuten vertrok er een nieuwe jager en dat alles om die lepe vos te pakken te krijgen. Ik startte als laatste jager en kreeg alle jagers in mijn vizier, en later ook in mijn spoor, maar de vos, die 17 voor mij vertrokken was bleef buiten schot. Ik liep de snelste tijd, maar gezien Ken de papiertjes telkens op de juiste plaats moest droppen (extra moeilijkheid voor hem) kunnen we stellen dat Ken die dag de pluim verdiende. s Avonds stond er geen kip op het menu, maar ander lekkers kon onze gelauwerde vos ook smaken en eetmarathon nummer 2 was een feit.
Woensdagvoormiddag kregen we 2 duo-oefeningen voorgeschoteld. In de voormiddag was het een 2-man-relay. Benjamin Anciaux werd mijn ploegmakker en onze naaste concurrenten (volgens de internationale polls) waren Peeters-Claes en Oeyen-Hendrickx. Het werd een nek-aan-nek-race waarvan de haartjes op de armen stokstijf van gingen staan. Je kon ze zelfs breken en de bijhorende KRAK was hoorbaar tot in het Louvre. De zinderende spanning was echter nog voor de slotkilometer foetsjiewoestjie toen bleek dat Zheyun Ye aka de Gokchinees ook hier het haar in de boter was. Gert Claes was overduidelijk de man die met het sjoemelgeld ervandoor ging, waardoor team Anciaux-Delobel de eer van snelste team kon opstrijken. Persoonlijk wil ik wel even toevoegen dat de benen naarmate de wedstrijd vorderde er alleen maar soepeler op draaiden. Na de middag stond er een paar-onpaar gepland. De nog om-de-voormiddag-rauwende Peeters was mijn ploegmakker en hij was nog duidelijk van slag. Het werd een ontspannen, rustige training, in tegenstelling tot de erg spannende en nerveuze ochtend. Terwijl we onze daguitstap aan het maken waren kwamen de kaboutertjes, geleid door de Ik haat rommel Kabouter aka Kabouter Wesley lelijk huishouden in de bungalow en bij onze terugkomst waren alle schoenen, kleren en tassen op wonderbaarlijke wijze in de kasten gerangeerd.
Donderdag was de laatste dag. In de voormiddag stond er een soort ping-pong-oefening op het menu. Bedoeling was om u daar wat te sparen, want na de middag zou alweer een clash van een aflossing worden. De bookmakers werden er weer bijgehaald. Tijdens die bewuste spaar uw krachten voormiddag smosten kemphanen-Kempenzonen Claes en Hendrickx nogal rijkelijk met hun energie, het zit er kennelijk in de streek nogal in om vroegtijdig te bluffen, nietwaar Tommeke-Balen-balen? Team Anciaux-Delobel werd weer opgesteld. Hun eerste opponent was het duo Claes-Oeyen. Peeters was duidelijk nog niet goed van de omkoopaffaire één dag eerder en koos eieren voor zijn geld. Geen Claes maar Hendrickx werd zijn teamgenoot. Peeters trok als een ware Ludo Dierckxsens van start en verwees Anciaux al direct naar de nabije achtergrond. Hendrickx, die s ochtends nog zo vrijpostig omsprong met zijn krachten moest nu alle registers open zetten om Delobel aka mezelf te kunnen volgen. Ieder moest 3 lussen lopen, en hoe Peeters ook streed, het gat dat Hendrickx keer op keer liet vallen was telkens te groot om het weer te dichten. Anciaux, ziek en gekwetst en dus in topvorm  was meer dan sterk genoeg om Peeters van zich af te houden en een Delobel op dreef had aan Hendrickx in de laatste lus een makke klant. Anciaux-Delobel zegevierde alweer, en deze keer zonder de hulp van de illustere Chinees. Wat een team!
Op vrijdag hebben we met de dames erbij nog 50 losgelopen en dat bracht onze teller voor de stage op 8 trainingen oftewel 80km.
Dankuwel Patrick en dankuwel medegezellen-oriëntatiegazellen
12-04-2010 om 17:54
geschreven door Bart Delobel 
|
