Vandaag, zaterdag, is de openingsceremonie. Bij het schrijven van dit eerste verslag weet ik niet wanneer ik deze tekst op het wereldwijde web kan gooien wegens een netwerk dat operationeel is met de regelmaat dat Nessie zich liet zien in zijn meer.

 

Het allerbelangrijkste nieuws, we zijn er, en de Spelen zijn er ook. Aan de organisatie valt af te lezen dat Brazilië ook Afrikaanse roots heeft. Er zijn 3 atletendorpen, samen goed voor 6000 atleten. Wij, in white village, hebben splinternieuwe blokken ter beschikking die ook zouden moeten dienen voor de spelen in 2016. Of beter gezegd, die af zouden moeten zijn tegen 2016. De ruwbouw is af, de elektriciteit ligt, de watervoorzieningen zijn er... alleen, ze zijn nog niet allemaal geïnstalleerd. bedradingen waar nog een stopcontact op moet, waterleidingen die nog niet goed zijn aangesloten aan de wastafel. Dergelijke zaken. Storend? Voor kommaneukers wel.

De openingsceremonie zou groots moeten worden. In de officiële Rio Guide 2011 worden er bladzijden aan gewijd, dus dat zou in orde moeten zijn. De verschillende stadions lijken ook klaar voor de competities. Het schoentje wringt bij de logistieke kant, de omkadering, die nochtans niet onbelangrijk is. Het dagelijks busvervoer van en naar Rio centrum lijkt wel een potje vogelpik: de bus van 9 uur vertrekt om 10.15, en de bus terug, daar kan je maar beter om bidden dat die er überhaupt zal zijn. Pietluttigheden als je goed door de vingers kan zien. Topsporters die de volgende dagen in actie moeten schieten kunnen dit niet altijd door de vingers zien. Rust, training, eten,... een strikte dagindeling is belangrijk om zich goed voor te bereiden en te concentreren.

 

Het atletendorp is indrukwekkend. Met zo’n 2000 atleten per dorp, verdeeld over een 20-tal nieuwe appartementsblokken, ommuurd en beveiligd, is zo’n dorp een echte sportoase. Al bij het krieken van de dagen lopen atleten rondjes in het dorp. Sommigen in zweetpak (gevechtssporters die een kilootje willen verliezen), sommigen in loopoutfit, sommigen met bokshandschoenen en boksmasker, als rondje ‘rust’ tussen de rondes boksen. In ons dorp krioelt het van Boksers en Taekwondoka. Overal, waar je ook kijkt, staat er eentje touwtje te springen, eentje tegen een imaginaire vijand te slaan en te trappen, iemand tegen om z’n leven te boksen met een stootkussen, for God’s sake... Rocky maal 1000x quoi!