Na alweer een periode van radiostilte post ik toch weer weer even een berichtje om de blog niet te laten overkomen als een ten dode opgeschreven site. Het is trouwens niet omdat er een periode van blogstilte is geweest dat het levenheeft stilgestaan, integendeel.
Eerst en vooral was er 8 dagen geleden mijn 'hoogtepunt van het jaar', Pukkelpop. Als muziekfanaat en medewerker van muziekcentrum Het Depot zijn concertjes, festivals en muziek in z'n geheel een aanzienlijk deel van mijn leven. In die mate dat ik jaar na jaar afweeg of ik wel 'topsport' kan doen, naar een WK kan gaan en me recht in mijn schoenen voelen omdat ik zo vaak op festivals en concertjes sta, en hoe je het ook draait of keert, dergelijke activiteit wordt niet onterecht geassocieerd met het consummeren van draknen die niet zo nauw bij dat sportleven aanlsuiten. Ik beken, schuldig. Er is Rock Werchter, het grootste, het 'thuisfestival', het gezelligheidsfestival waar alle vrienden uit het Leuvense zijn. Aan de andere kant is er Pukkelpop, hét festival dat met voorsprong mijn voorkeur wegdraagt. Er komen ontelbaar veel kleine groepjes die een heel beperkt publiek hebben, te klein om gekend te zijn, enkel onder muziekfanaten. Die groepen wil ik zien. Een goede vriend, muziekprogrammator in Het Depot is dan ook mijn man om me in te lichten over de allernieuwste bands die ik moet checken. Het is zijn werk, hij reist ervoor naar de States om daar te checken wat nieuw en hot is.Dit jaar stond op Pukkelpop voor velen de hoofdact The Foo Fighters, OK, leuke band, toffe muziek, maar voor mij zou -en dat stond buiten kijf- Miles Kane en vooral -VOORAL- The Horrors het overweldigende optreden van 2011 worden. Sinds hun album uit was, juli, bracht ik iedereen op de hoogte, "mis dit niet", een storm die je omver zal blazen, weken lang hield ik het vol. En ik zweer het, het album zou, zeker in een tent, het publiek omver blazen. Ik koos om dit jaar geen WOC-kandidaat te zijn om naar Pukkelpop te kunnen gaan. Helaas draaide alles anders, zoals iedereen intussen wel weet, The Horrors heb ik nooit gezien, de horror daarentegen wel. Het omvergeblazen worden ook. Ik overleefde zonder brokken of schade, buiten wat blauwe plekken van de hagel. mijn (aangeboren, militaire, sportieve?) overlevingsdrang deed me kiezen voor een pijnlijk plekje midden op de weide, maar oooh zo veel veiliger dan al zij die gevlucht waren naar tenten om te schuilen. Delobel versus de dood, 2-0 (zie januari waar ik de stand op 1-0 bracht door een drenkeling te reanimeren). Ook hier ging ik nog op zoek naar slachtoffers, kijken waar ik hulp kon aanbieden, alle helpende handen waren immers welkom, al was het maar om de chaos in te perken.
De eerste dagen na het drama werden vooral verwerkt onder lotgenoten. Van de Depotvrienden was iedereen ongedeerd, en dat was een mirakel. Een vriendin was aan het werk in de ingestortte tent, een andere Depot'er stond in diezelfde tent als technieker op een stelling 4m hoog en is in paniek naar beneden gesprongen, met slechts kleine verwondingen. Onze Depotcommunicatie- en persverantwoordelijke werkte op Pukkelpop in het mediadorp, zij zag alle berichten als eerste passeren, en het laatste nieuws dat zij van haar vriend had gekregen was dat hij eveneens in die ingestortte tent op haar wachtte. Vanaf dan, geen netwerk meer, lief in ingestortte tent, en zij kon urenlang alle nieuws zien passeren en verspreiden zonder iets van hara vriend te weten. Gelukkig zijn we ongedreerd en zijn we er als vrienden waarschijnlijk nog sterker uitgekomen.
Intussen staat de nieuwe lichting soldaatjes klaar om hun opleiding aan te vatten en ik ben de afgelopen maand ijverig bezig geweest met mijn voorbereiding. Ik wil immers met een aan het venijnig grenzende glimlach kunnen zeggen:" komaan jongens, nog 10x pompen, én nog 10, en dan 20 sit-ups, en nog 20,én nog  .
Het lopen staat intussen op een 'laag pitje'. Geen programma, maar wel 5x per week wat lopen, lang, kort, snel, traag, tempowisselingen, makat niet uit, de riem ligt er nog eventjes af en de kampioenschappen zijn dan ook niet belangrijk. Zondag zal ik mijn beste beentje moeten voorzetten voor de club, want dan is het BK aflossing, maar voor de rest primeert momenteel het eigen leventje, het werk, en vooral het zaakje als zelfstandige waarin ik momenteel op mijn eigen olieveld ben gestoten. Puik werk, al zeg ik het zelf. Snel aanboren die handel!
26-08-2011 om 10:55
geschreven door Bart Delobel 
|
