Bart Delobel valt nipt naast het podium op het Vlaams Kampioenschap in een razendsnelle wedstrijd
Met de Europese selectie op zak (met frissen benen de test beëindigd) was mijn weekend al geslaagd, zou een Kevin Pauwels gezegd hebben. ..Maar omdat Kevin nu niet eenmaal de hongerigste wolf uit het dierenrijk is en ik over een metabolisme beschik dat grommen gaat als het niet om de 4 uur gevoed wordt wou ik nog wel iets meer dan Pauwels. Het Vlaams kampioenschap lange afstand werd beslecht op Pijnven, een bos dat me al vaker met een triomfantelijk gevoel huiswaarts deed keren. Van voorbereiding was er eigenlijk geen sprake. Qua training sta ik in feite nog nergens, hoewel een goede basisconditie nooit ver weg is gezien mijn job. tempo's, weerstand, wedstrijdritme daarentegen zijn nog grote afwezigen. Desalniettemin, de helft van een goede voorbereiding speelt zich af tussen de oren. Ik laadde de mentale batterijen op volgens eigen routine, dit maal op de wel erg zalvende deuntjes van The Hickey Underworld (men wil er al eens een bushok door afbreken) en die energie balde ik tot voer voor mijn benen. Ik vond dat het vlotte als weleer, mits af en toe een minidipje. Technisch liep het niet 100% perfect, maar veel tijd laat ik niet liggen, enkel wat schoonheidsfoutjes. Helaas word je daarop afgemaakt op een snelle wedstrijd als deze, zeker als je fysiek niet eens de evenknie bent van de topfavoriet. Ik strandde net naast het podium, een plaats waar ik gezien mijn parkoer van de laatste maanden heel tevreden mee ben. De jongens die voor me waren waren vandaag beter, maar zij zijn dan ook niet van de minsten. Alle lof voor hun prestatie, maar Delobel Bart zou Delobel Bart niet zijn als hij er moreel een meer dan goed gevoel aan overhoudt... Bij deze, mits een klein beetje specifieke training (coming soon), ben ik snel weer paraat om de strijdbijl op te nemen...
Vooravond fysieke test en Vlaams Kampioenschap lange afstand
Na een korte (tweedaagse) stage met de militaire ploeg hoop ik dat de benen morgenvroeg fris genoeg zullen zijn om, met nog relatief weinig training in de benen, het tot een goed einde te brengen op de fysieke test. Als ik de limiet haal is deelname aan het EK in Zweden verzekerd, en is een deelname aan het WK in zwitserland ook alweer een stapje dichterbij. Zondag volgt dan nog het Vlaams kmapioenschap lange afstand, waar ik hoop op nog enig teken van leven in de benen. Ik durf nog geen voorspellingen doen aangezien ik daarvoor nog te weinig training in de benen heb. Zondagavond weten we meer...
