Zo weinig teken van leven als er is in mijn oriëntatieleventje, zoveel teken van leven is er elders. In de afgelopen maand heb ik nog deelgenomen uit principe aan het BK aflossing, kwestie van de ploeg en club niet in de steek te laten, en aan het militair kampioenschap halve marathon, kwestie van dat het een aangename werkdag en goede training is. Naar het BK interclub en het BK lang stuurde ik mijn kat. Sommigen vinden dat vreemd, niet deelnemen aan het BK, nochtans, zo gek is dat nu ook weer niet. Na Brazilië heb ik me bezig gehouden met wat onderhoudstraining, 4x per week, 30-50’, onvoldoende om een degelijke prestatie op een lange afstand neer te zetten, laat staan op een BK. De interclub was in de verre Hoge Venen, en in een periode dat ik 5 dagen per week in Arlon zit kan ik mijn uurtjes thuis goed gebruiken. Met mijn project Fast Forward Fitness Coaching ben ik tal van dingen aan het uitwerken, waaronder wat affiches ophangen in het Leuvense, flyers uitdelen en in brievenbussen steken, en ook voor Zatopek Magazine heb ik mijn werk.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De conditie is nog meer dan behoorlijk, heb ik kunnen vaststellen op die halve marathon. Hoewel het slechts 20km was, was een tijd van 1h16 verre van slecht, wetende dat ik trager dan 4’/km vertrok, dat ik wat spelend tussen groepjes liep, dat ik even terug ben gedraaid om een makker op te wachten en hem nadien uit de wind te zetten. Easy running aan 3’45/km, altijd leuk dat zoiets kan J.

De doelen de komende maanden zijn niet dik gezaaid. Mijn energie zal ik vooral steken in de trainingen die ik moet geven op het werk (MTB, lopen, conditietraining, …) en de trainingen voor mijn eigen project. In de mate van het mogelijke wil ik me wel voorbereiden op het militair veldloopkampioenschap, jaarlijkse afspraak met de snelle benen.

Voor Zatopek heb ik ook al een volgende wedstrijd aangestipt, ’t is te zeggen, geen wedstrijd: ik ga SAFARI-JOGGEN! In de Hoge Veluwe, het grootste natuurreservaat van Nederland, ga ik in een klein groepje, begeleid met gids, bij zonsopgang wild spotten tijdens een loopje van om en bij de 15km. Nadien maak ik er een verslagje van. Lijkt me reuzeleuk. Intussen ben ik ook al aan’t kijken waar ik volgend jaar nog heen kan voor een reportage. Ik liet alvast mijn oog vallen op de Passo Del Stelvio, een halve marathon die 1700m stijgt en aankomt op 2700m hoogte. Jezus, lopen kan toch avontuurlijk zijn!