In het begin van de week was ik erg moe en had weinig zin om de beentjes te laten werken. Dinsdag trok ik erop uit om posten te zetten in arlon, een uitje van 1hr45, maar er was geen greintje fut in mijn lijf te bespeuren. Gisteren, donderdag, was het de Challenge Autmans, samen met de Rik Thys de grootste en erg prestigieuze militaire aflossing. Onze ploeg bestond uit Iwan Vis en François Van der Ouderaa. Er waren grote verschillen in de omlopen (6.4-6.9km) waardoor je niet goed wist in welke positie je liep. Iwan opende goed, kwam als 7e of 8e aan, François rukte op en ik vertrok als 4e met 1'50 achterstand op Benjamin anciaux, de grootste concurrent. Na amper 3 posten had ik hem al te pakken, met dank aan enkele kortere posten in de aanvangskilometer. Ik liep quasi foutloos, maar wilde het tempo niet laten zakken, ook al zag ik Benjamin niet meer achter mij. Misschien had hij elders wel weer een korter stuk, dacht ik, en zou hij alsnog voor mij het stadion binnenlopen. Aan de kijkpost hoorde ik echter de speaker omroepen dat ik aan kop hing, wat enige rust in mijn hoofd bracht. Bij het binnenlopen hoorde ik dat ik nog steeds aan de leiding hing, en de geruststelling was nu helemaal een feit. 3'20 later kwam Benjamin over de meet. Een moie overwinning, en vooral een deugddoende, aangezien we met 'Team BABA' liepen. BABA is de club van Iwan, dokter in Arlon. De reglementen binnen Defensie keren zich dit jaar tegen Iwan, die met zijn burgercontract geen militaire wedstrijden meer mag lopen. Op die manier kunnen wij met arlon geen podiumplaatsen afsnoepen van andere eenheden. Net die andere eenheden, die graag hun ereplaatsen behalen, hebben mee het reglement aangepast, om Arlon buiten spel te zetten. Vandaar dat we, als protestactie, als burgerploeg ingeschreven waren, om Iwan te steunen... en dat konden we niet beter doen dan door met de overwinning te gaan lopen. Vanmiddag trekken we met een pelotonnetje Vlamingen naar de Tiomila (http://www.10mila.se/). Wouter Leeuws en ik treden aan met onze Finse club IF Brahe, en hooray, we mogen alletwee de 16.8km lopen. Wouter de lange nacht en ik het laatste been. funtime! Hopelijk laten de beentjes ons niet in de steek, en onze hoofden al evenmin.
De kogel is door de kerk, de namen die ons land gaan verdedigen zijn gekend. Ik mag me concentreren op het miltaire WK en de EOC, want ik ben er niet bij. Jammer maar helaas. Een samenvatting van de selectiewedstrijden:
Zaterdag AM: Middle
Na een lange reis met korte nachtrust was het bang afwachten welke gevolgen de reis op de benen zou hebben. Daarenboven was de laatste training er eentje met een vermoeid gevoel. Tijdens de opwarming voel de mix van vriendschap, de zenuwen voor de belangrijke wedstrijd, want elke fout wordt cash betaald en het steeds weerkerende ontspannen nonchalant gedrag om komaf te maken met de zenuwen. Ik voelde al tijdens de opwarming dat de benen niet overliepen van energie, en een kleine versnelling gaf een hoge hartslag die nadien nietsnel daalde. Gezien het technische terrein ben ik dan maar van de eerste post vrij traag vertrokken met als overtuiging: "geen fouten maken en gewoon niet panikeren om de slechte benen en je komt er wel." Aan post 2 vond ik geen aanvalspunt en dus koos ik voor de techniek "tijdig het bos ingaan en op de juiste afstand van de weg parallel blijven lopen, je zal'm wel zien, zoniet, opnieuw naar de weg". En hoera, ik kwam de post tegen, weliswaar na wat klein tijdsverlies. Geen vuiltje aan de lucht. De volgende 6 posten gingen foutloos, met dank aan het passen tellen en azimut lopen. Aan post 9 week ik af vanaf het aanvalspunt, maar ik merkte het al snel, waardoor het tijdsverlies daar beperkt bleef. Aan post 10 vond ik in het groen geen merkpunt en ik verloor 2'. Fabien haalde me wat later in, snelde me voorbij, ging in de fout en liep me later opnieuw voorbij. Ik liep mijn eigen wedstrijd, en op die fout van 2' na was het een goede wedstrijd. Resultaat: Fabien 40', Michel 43', ik 3e en 44' 20.
Zaterdag PM: Sprint
Tijdens de opwarming voelden de benen soepel, dat gaf spontaan een herboren gevoel. Onterecht, want na enkele meters lopen met wat bergop liep ik als een stijve hark die uit zijn winterslaap komt. De concentratie was goed tot post 5, maar daar viel het in duigen. Ik zag op de kaart een doorgang, die volgens mij gesloten leek (achteraf gezien was ie inderdaad open), en toen ik rond liep, zag ik plots mensen door de doorgang komen. Ik raakte erdoor opgejaagd en mijn concentratiewas weg. Post na post verloor ik tijd, ik vertrouwde de kaart geen seconde meer (of mezelf). Sprint om zeep. Resultaat Pieter 15'20, ik, 6e 19'
Zondag: Long
De kaart Vulcania vormde het decor. Was het drama, was het humor, ... het werd een lansgpeelfilm over kameraadschap, waar 3 vrienden elkaar vinden en samen over het stenige vulkaangebied hobbelen. Al moet ik ook zeggen dat ik een beetje het 'Alivegevoel had'... je weet wel, met dat neergestorte vliegtuig... als die twee kerels op zoek gaan naar de bewoonde wereld en na dagen stappen het dal zien met bomen... wel... dat gevoel had ik ook als we ergens iets herkenbaars vonden in het terrein . Tijdens de eerste 3 posten kon ik maar niet in de kaart komen. Te weinig kaartcontact wegens compleet geen ervaring in dit terrein. Na 4 posten zag ik echter dat, aan slakketempo, de kaart leesbaar was. Op dat eigenste moment hadden we al een groepje gevormd met de eerst gestarte Hoeckx en de laatst gestarte Hendrickx. We walen allemaal overtuigd dat het een soort zoektocht was ipv een selectie. we besloten er een gezellig zondagje uit van te maken en we zwegen geen seconde. Grappend en grollend vormden we een groepstaktiek: J doet het ruwe werk, B de fijnoriëntatie, P controleert. Alle wekeuzes werden besproken door samen op één kaart te kijken. Gevolg, de leukste wedstrijd uit mijn leven, geen krampen in de 8 uur durende terugrit met dank aan het wandeltempo en voor Pieter een tijd die voldeed om hem naar de WOC te helpen. Voor Jeroen en mij was het kwaad al geschied, tijdens de eerste 4 posten. Evaluatie: Kan je stellen op basis van deze wedstrijd wie fysiek of technisch capabel is om naar de WOC te gaan en wie niet? Jeroen Hoeckx en ik hebben evenzeer de kaart kunnen lezen als Pieter (en de anderen), enkel in de eerste 4 posten waren we nog niet vertrouwd met het terrein. De conditie was compleet onbelangrijk, maar die was eerder al getest geweest meen ik. Ik had graag een selectie op deze kaart gezien met alle kandidaten, en niet enkel met de geslaagden van de fysieke test. Benieuwd hoe de reacties dan zouden zijn.
Een eerste korte nieuwsmededeling: De gerenommeerde kaart Vulcania heeft zijn naam alle eer aangedaan, met als droevige gevolg dat ik alle WOC-wedstrijden live kan volgen op het world wide web. Een iets uitgebreider verslag volgt...
. 
