|
Op tijd en stond een verrassing houdt je wakker, houdt je levendig. Of de verrassing nu meevalt of tegenvalt, uw tikker zal er van weten. Daar waar ik enkele weken geleden nog gretig online stoefte over duurlopen die wel erg gemakkelijk gingen, van 4'20/km aan nauwelijks 145 hartslagen per minuut, ging ik wat later twijfelen aan mijn vorderingen. De afgelopen 2 weken leek ik die kruissnelheid immers niet meer te halen, ... althans volgens de snelheidsmeter van Polar. Vorige week kreeg ik al ene bruin vermoeden van foefelare met de snelheid. Ik vraag me trouwens al een tijdje af hoe dat metertje aan je schoen je snelheid meet. Telkens wanneer ik de chrono start, vraagt hij om de hoogte te calibreren. Luchtdrukverschil. Werkt dat snelheidsmetertje misschien verstoord als de hoogte en dus de luchtdruk foutief is ingegeven? Vorige woensdag liep ik rustig, met Fred Raket, en waar zijn GPS 4'20 aangaf, gaf mijn Polar 5'15/km aan. Stront aan de knikker, maar verdomd goeie stront. Tijdens andere trainingen stond ik ook versteld van fris aanvoelende benen, en een tempo dat toch niet zo hoog bleek te liggen. Gisteren ben ik dan maar eens naar de waarzegster der waarzegsters voor lopers geweest... de psite. Ik deed series van 4' tempo en 1' rust. Tempo wilde zeggen: overgang van gewone duurloop naar snelle duurloop. Bij snelle duurloop zou je na 4' toch wat moeten hijgen, bij gewone duurloop niet. Bij de overgang: nauwelijks. Het liep iets té vlot. Ik wilde aan 160-163 lopen, maar het liep zo gemakkelijk dat de hartslag persé naar 165 of zelfs 168 wilde. Ik moest me echt inhouden. De Polar zei: 4'15/km. De piste zei: 3'45/km. Hooraayyyy, 3'45/km aan een hartslag die nog een stuk onder de hartslag voor de marathon zou moeten liggen. Met een anaerobe drempel van 185 moet ik tijdens de marathon vlot 170 kunnen lopen. Als de training goed blijft vooruit gaan, en de steak van disndag was geen Zuid-Amerikaanse met een vleugje clenbuterol, dan oogt dat bijzonder goed. Nog een kleine bedenking, als de snelheidsmeter me in de maling nam met mjin snelheid, dan ook met de afgelegde kilometers 
De kleine kwaaltjes van een dikke week lijken niet terug te komen. Een opluchting. Vandaag staan er 2 rustige trainingen offroad op mjin menu, morgen nog een trainingkje in de voormiddag en 's avonds het Vlaams nachtkampioenschap. Mijn schema wijkt niet voor het nachtkampioenschap, dat ik in het verleden al wel eens wist te winnen. Nu heeft de marathon prioriteit. Zijn de benen nog goed, dan kan een goed resultaat uit de bus vallen, maar het hoeft niet.
Zondag vertrek ik op stage naar Belcaire, Pyreneeën, bij de Beer van de Pyreneeën, Paul Delobel en zijn mooi gelegen Chambres d'hôtes La Catharane. Daar ga'k 5 dagen lopen en fietsen, om nadien 4 dagen de riem eraf te smijten met een bezoekje Barcelona. De kilometers aan tempo 1 (HS 135 -145) zijn er al, vanaf nu gaat de intensiteit stilaan stijgen, van tempo 2 (HS 150-160) naar tempo 3 (marathontempo, HS 160-80).
Sportieve groeten,
Bart
03-03-2011 om 12:16
geschreven door Bart Delobel 
|
Zondagochtend stijgt in Charleroi een vliegtuig op richting Carcassonne, aan boord, ondergetekende. Op pad voor een heuse trainingsstage in de Pyreneeën. Het zou de week met het meeste omvang moeten worden in de voorbereiding op de marathon van 8 mei. De aanloop lijkt althans volgens plan te verlopen.
