Hola Alicante! Na een probleemloze reis zijn we gisteren gearriveerd op Camping Marjas alwaar een bungalow ons opwachtte om ons gedurende 9 dagen onderdak te bieden. De intocht was één en al vakantiegevoel, 20°C, T-shirt, short, huurautootje met venstertjes open, ontspanning alom. Wat een contrast met de schijnbaar eeuwige sneeuw waar ik afgelopen weken in Arlon mee geconfronteerd werd. In de auto hadden we de gevolgen van de verregaande kolonisatie van onze noorderburen reeds mogen proeven... al zappend luisterden we plots naar Radio Costa Ollanda, met een zoetgevoosd Nederlands schlagerstemmetje. Krijg nou de klere! 's avonds deden we ons nog te goed aan een lokaal restaurantje, zijnde dat van de camping, waar het de uitverkochte Elvis-avond was. Spottend zei ik nog, toen we om 20hr de bungalow verlieten: "'t Is zo stil, iedereen zal naar de camping-karaoke zijn." 't scheelde niet veel, 't was dus die beruchte Elvisnight. De camping hier is er eentje van de welgestelde uitbollers uit de Westerse landen. Duitsers, Nederlanders, Belgen, Britten... zij die hun oude dag zorgeloos willen vullen met zon, zijn hier samengetroept. We vormden op het Elvisbuffet, knabbelbaar voor elk gebit, dan ook de twee enige aanwezigen jonger dan 50 . Over naar de training. Vanochtend liep ik vol enthousiasme de hut uit, naar het aanpalende bos, en dat deed ik kennelijk met net iets te weinig bezinning. De duinen, gelegen in een heel open bos, leken een paradijs voor de oriënteur, ware het niet dat je eerst de kaart moet bekijken en het dan op een lopen zetten en niet omgekeerd. Met mijn onstuimig drafje merkte ik dat ik maar niet in de kaart kwam en de 6km die de omloop was heb ik niet eens volledig afgewerkt. Wat ronddolen en spelen als een kind, bergjes op en af in het zonnetje, het is een verplichte passage voor elk jong en onstuimig veulen dat net uit de winter komt. Eerst even spelen en daarna, na het speeluurtje, het serieuzere werk. Na de middag heb ik mijn hoofd een beetje meer aan banden gelegd en op dezelfde kaart een andere omloop gedaan. Deze keer zag ik het reliëf en de vegetaties al veel beter. Het bleef hier en daar wel wat snuffelen als een speurhond, want de lintjes die de mensen van Sun-O hebben uitgehangen zijn niet alemaal even goed zichtbaar. De beentjes draaiden heel erg soepel, het enthousiasme was heel nadrukkelijk tegenwoordig, zowel in hoofd als benen, en dat is wel een vereiste voor een goede trainingsstage. Morgen staat er een lange afstand op het programma, eentje met wat ruwer reliëf en iets minder detailleers dan vandaag. Ik kijk er naar uit! Een leuk weetje: op de kaart van vandaag is er ook een oro-hydro-omloop uitgezet met mar liefst 100 posten. Als je die omloop foutloos kan afhaspelen ben je volgens mij een wonder, een krak in het vak. Ik ga me er later deze week aan wagen, een stukje toch.
Vandaag heb ik een uurtje lang de benen gestrekt met een duurloopje in de voorjaarszon. De uurtjes fitness en badminton hadden wat sporen nagelaten in de benen, en wel onder de vorm van ondermaatse souplesse. Ik liep wat meer op gevoel, wat maakte dat de HS wat meer schommelde tussen 140 en 160, en spelenderwijs kwam de souplesse beetje bij beetje terug, wat duidelijk zichtbaar was in het tempo/hartslag op het einde. Op't einde moest ik mezelf intomen om niet langer en harder te gaan lopen. Een goed gevoel voor de afreis van morgenvroeg.
Gistseren bestond de dagb uit een rijk aanbod aan sporten. Kwestie van de relatieve rustweek aangenaam en met de nodige variatie te vullen. In de voormiddag heb ik 35' gevolleybald en een duurloopje van 8km gedaan. Na de middag stond er een vrij intensieve les op mijn programma: badminton geven gedurende 1.30 aan een bende leerlingen die één voor één bij mij een aantal techniekjes moesten leren. De leerlingen waren niet allen bij machte om het pluimpje deftig te controleren wat maakt dat de lesgever het ganse terrein mag afhollen om telkens het kleinnood te vangen en terug naar de leerling te spelen. Met in het spelletje nog het aspect toe te voegen "als je de oefening slecht uitvoert (te kort speelt), 5x pompen, kan de onderrichter niet afsmashen moet hij 5x pompen" was het ook voor mij een boeiend lesje. In totaal stond de teller 's avonds op 2hr30 sporten, wat verre van slecht is. Nog een duurloopje, en dan, take-off!! greetzzzz
Het weer belette de liefhebbers vandaag nogmaals om te lopen. De 30-40cm sneeuw die er gisterenavond lag is, mede door regenval beginnen smelten waardoor er een enorme laag pap lag, tot halfweg het onderbeen. In sneeuw van die dikte valt nog te lopen, in die pap was er geen beginnen aan. Het alternatief was vlakbij, in de powerzaal staan cardiotoestellen, waar ik het kiezen uit had. In combinatie met kracht- en stabilisatieoefeningen deed ik de cardiotoestellen waar de bovenbenen extra belast werden. Als de dooi nog een avondje en nachtje verdergaat zal er morgen wel weer kunnen gelopen worden.
't Is rustweek deze week. Het lichaam mag gaan recupereren van de afgelopen 3 weken opbouwen en te recupereren (om mogelijke opkomende blessures in de kiem te smoren), om er dan volgende week in Alicante weer opnieuw in te vliegen voor een nieuwe blok van 3 weken opbouwen. De week begon met een volledige rustdag, gisteren. Vandaag leek me een uitgelezen dag om loopoefeningen te doen in zaal. Het lichaam moet zowat uitgerust zijn na zondag, en dus klaar voor een goeie sessie loopoefeningen. Daarenboven is er in Arlon intussen een tapijt van 30-40 cm, wat een gewone duurloop niet echt bevordert. Ik ben dan maar de zaal ingetrokken om daar op de harde grond, de lange dunne mat en de dikke valmat allerlei loopoefeningen te doen. Na 40' schakelde ik dan over naar stabilisatieoefeningen en krachtoefeningen, zowel in de sporthal met allerlei hulpmiddelen, als in de aanpalende powerzaal. Geen echte kilometertraining, maar in totaal wel 1hr38 bezig geweest met zo'n 50'aan HS 135-150. Het voelt wel wat onwennig aan, zo'n week met na 2 dagen amper 5km op de teller
De zaterdagse duurloop is niet kunnen doorgaan. Onvoorziene omstandigheden dwarsboomden op zaterdag de dagplanning waardoor de duurloop in het water viel. Zondag ben ik een oriëntatietraining gaan doen op La Gileppe, bij onze vrienden van FRSO. Dat bos is veel aangenamer om door te lopen als de tegenhanger op de VVO-kalender, Winnerheide. Daarenboven zijn de extra hoogtemeters van onze Franstalige vrienden ook altijd een welgekomen geschenk voor de Vlaamse biljartloper. Spelbreker in het hele opzet was de sneeuw, die in Jalhay toch iets te dik lag om vlot te kunnen lopen. De sneeuw maakte het wel heel zwaar om te lopen. Het oriëntatietechnisch aspect verloor ook een beetje van zijn charmes aangezien ik duidelijk kon zien aan de sporen hoeveel mensen er voor mij gepasseerd waren en welke wegkeuzes zij gemaakt hadden. Ik heb zoveel mogelijk getracht mijn eigen weg te zoeken, en ik stel vast dat ik daar in geslaagd ben, aangezien ik toch 2 foutjes van 1'20 gemaakt heb.
Het witte decor en het heel open bos van La Gileppe was alleszins een waar plezier om in te lopen.
Nu volgt een rustweekje, en zaterdag wacht ons het vliegtuig om een weekje in Alicante op trainingsstage/verlof te gaan. Op naar de zon!!
.
