Afgelopen weekend vond in mijn 2e thuis van't moment, Arlon, een oriëntatieweekend plaats, en ik had er wel wat zin in. De beentjes en het hoofd hadden zin in een aardig potje door het bos crossen. anderzijds wilde ik wel niet te diep gaan in mijn aanloop naar de EOC, met het nog komende drukke programma. Helaas vond ik de baanlegging zaterdag niet zo leuk. ze hadden wat mij betreft meer in het bos mogen blijven in plaats van de randen op de zoeken met steengroeve, dichtbegroeide zone, dichtbegroeid moeras... Oriëntatietechnisch was het niet moeilijk, maar ik vond het niet leuk, en dan is de motivatie en concentratie wel eens snel weg. Duidelijk zichtbaar in de splits overigens.
Zondag werd er gestreden op een kaart met duizend en één kleine vegetaties met slecht zichtbare grenzen, en idnerdaad, ik zag ze niet. De paden al evenmin trouwens. Toen ik na enkele missers nog eens merkte dat ik mijn polar-borststukje verloren was en vlak daarna weer een fout maakte stond de moed in de schoenen. Met nog een valpartij op een pad (op een PAD) met mijn knie op een steen had ik er mooi genoeg van. In het drukke programma met nu al 3 weken geen echte trainingen meer vanwege de wedstrijden door de week en de wedstrijden in het weekend koos ik voor rustig binnenlopen en de komende week nog enkele dagen degelijk trainen. Focus op het doel en niet blijven prutsen op een wedstrijd die al om zeep is.
Maandag was de recuperatiedag, want zondag had ik al bij al toch een 100' gelopen. Ik gaf les, 20' lopen met om de 50m pompen of sit-ups, en deed zelf mee. Deel 2 van de les waren spelltjes en daar stond ik hoofdzakelijk aan de kant, hoewel ik om evenredige ploegen te maken soms mee deed.
Dinsdag deed ik voor de middag een training met eerst 15' loopoefeningen, vrij lange en intensieve oefeningen, zodat je ze al als interval kan beschouwen. Na die oefeningen deed ik nog 10x 100m, voor het ritme en lichte anaerobie te trainen, maar daar voelde ik bij het heffen van de benen duidelijk de vermoeidheid van de buikspieroefeningen gisteren of de loopoefeningen net voordien. na de middag gaf ik nog start to run, wara ik wat mee huppelde.
Vandaag liep ik de gailly in Eupen, een militaire marathonaflossing met 5 lopers per ploeg, op een gerenommeerd parcours... zijnde: 2km stevige afdaling, naar de voet van de barrage, dan in 1km naar de top van de barrage, om daarna nog verder te klimmen richting finish. Ik liep als training ietwat op reserve en trok telkens op de hellingen door. De benen waren al van 's ochtends erg springerig en enthousiast, en dat bleek de hele dag niet anders. Op de hellingen ging ik met een soepele, grote pas naar boven, en mijn haartslag steeg lekker mee naar 185 of meer. Op de vlakke stukken, soms erg kort, daalde de hartslag snel, tot 170-165 wat nog eens een teken was van de erg vrolijke benen van de dag. Achteraf ben ik nog een hele poos gaan uitlopen omdat diezelfde benen maar niet wilden rusten, en nog steeds huppelden ze erg vlot en soepel berg op en af.
Vanavond deed ik nog mee in Arlon met de start-to-run-looptraining, waar vandaag amper gewandeld werd. Het was een mix van rustig lopen en per kilometer 8x een loopoefening. Er kwamen 6 oefeningen aan bod, wat de kern van de training op 6km brengt. Daarnaast was er uiteraard nog wat opwarming en uitlopen, en dat bracht het dagtotaal alleszin op meer dan voldoende. Nice!
12-05-2010 om 22:33
geschreven door Bart Delobel 
|
