Niet luisteren naar het lichaam is heiligschennis. Zoals in mijn vorige post reeds gezegd, als je lichaam vraagt om rust, dan zal je gehoorzamen. Luister je niet naar de tekenen van oververmoeidheid, dan zal je lichaam het je wel duidelijk maken aan de hand van een ander signaal. Het heeft keuze genoeg, bijvoorbeeld een peesontsteking, of een stressfractuur. Luister je tijdig naar je lichaam, dan is er waarschijnlijk nauwelijks een vuile aan de lucht. Geen vuiltje aan de lucht, geen smogalarm, dus, doortrainen .
Sinds vorige donderdag voelde ik een pijntje die uit de dikke teen onder mijn voetzool verder trok, bij het afzetten. Overduidelijk de pees die wat tegenstribbelde. Zaterdag staakte ik mijn training na 12 van de geplande 20 kilometers, deels uit voorzorg, deels uit ongerustheid. zondag schrapte ik mijn geplande training, en maandag ging ik 'noodgedwongen' weer aan de slag. Ik moest lopen geven aan de leerlingen. Na een uurtje lopen met lichte interval en 8 flinke heuvels voelde ik nog iets van die pees, maar wel al minder. Dinsdag was het erop of eronder, ik moest namelijk postjes gaan uitzetten voor 2 oriëntatietrainingen later deze week. Geen uitstel mogelijk. Het hele gebeuren nam 3 uur en 20km in beslag. traag, maar veel offroad, en dus erg belastend voor die dikke teen, die constant druk moet leveren in de zachte ondergrond. Same as monday, nauwelijks iets gevoeld, zodat je zelf twijfelt, voel ik nu iets of niet.
Woensdag wou ik nog rustige kilometers doen, zonder te overbelasten. Ik deed de kilometers in 3 keer. 's ochtends 8 à 9 km, om 15uur nog eens 7, wat snellere kilometers (4'15-4'30, aan 145-150) en 's avonds ging ik naar de start-to-runtraining van Fred Raket wat meejoggen met beginnende lopers. No problemo.
Op donderdag stond er de oriëntatietraining op het menu: een lijnloop in groep, als duurtraining met een beetje kaartgewenning. Een uurtje offroad, peace of cake. Vandaag, vrijdag was er geen tijd voor training. De zorgen lijken volledig achter de rug. Net op tijd, want zondag doe ik een veldloop mee, in Essen, bij Broer Jan, het hol van de leeuw... of beter gezegd, de leeuw in het hol van zijn broer . Het wordt sowieso een trainingscrosske, waar ik me niet te pletter wil lopen. Just run for fun, for the love of it. En daarna... nog 1 weekje en dan... trainingsstage... laat maar komen die Pyrenese kilometers en bergen...

25-02-2011 om 20:46 geschreven door Bart Delobel