|
Het kan niet genoeg gezegd worden, het leven kan best leuk zijn, en het is onze plicht om er iets moois van te maken. Wij westerlingen hebben niet te klagen. Geen hongersnood die het hele land teistert, geen orkanen, aardschokken of tsunami's die ons land plat leggen. Het enige wat ons teisteren kan is onze welvaart: obesitas, diabetes, rugproblemen, noem maar op. Het enige wat wij moeten doen is zorgen dat we ons niet laten overspoelen door werk, file, stress, en al wat daarmee gepaard gaat. We moeten met andere woorden in beweging blijven, want hey, niks zo leuk als een lekker uurtje rondknallen op je fiets, in je loopschoenen of uitermate goedgeluimd de trappen opstormen. Gewoon omdat je uitgelaten bent. Als geboren sporter en iets recenter als coach kan ik het maar moeilijk vatten dat iemand het zover laat komen dat ie nauwelijks nog een hoge berg kan opwandelen of opfietsen zonder puffen. Het eeuwige spelende joch in mij kan het niet laten om in een onbewaakt moment ervandoor te stuiven alsof ik op jacht ben achter die vlinder in de tuin toen ik 6 was, of die dekselse kat of kip van de buren die ik mores wilde leren. Eens schelm, altijd schelm. Diezelfde levenslustige energie kwam me later, net na plechtige communieleeftijd, nog van pas als ik daar in de verte op de fiets dat leuke meisje zag fietsen en ik haar nog snel wilde inhalen en fluitend voorbij rijden voor zij rechtsaf moest.
Vandaag krijg ik nog steeds vaak opstoten van energie als ik op mijn fiets naar het werk rij. Ik trap lustig en schijnbaar onvermoeibaar aan een fiks tempo, bij voorkeur de handen los van het stuur om wat luchtgitaar of andere passende bewegingen te maken die de muziek in mijn oren kracht bijzetten. En de vogeltjes groeten, dat doe ik ook. Vroem vroem, en maar trappen, de bladeren vliegen op achter me. Wat ben ik blij dat ik zo fluks en gezwind rij. Ik kan me niet inbeelden dat ik voor een banaal stukje bergop zou moeten puffen om boven te geraken. Hoe zou ik dan in godsnaam dat meisje nog snel kunnen inhalen om haar in stijl voorbij te rijden en wat luchtgitaar te spelen voor de vogeltjes :-)?
En dat, dat is nu net wat ik bij mijn klanten-volgelingen ook wil verkrijgen, dat ze zo fit zijn dat ze zich er dagelijks fantastisch door voelen. En wat wil het toeval... Ja hoor :-)
Vandaag viel in de inbox: "Joepie, vandaag op de 93 trappen naar't bovenste verdiep op't werk ene jonge gast voorbijgestoken." 'Ze', is Carine, ze is de 40 al even gepasseerd en heeft wat overgewicht. Vandaag heeft zij een mijlpaal bereikt die ze zeker zal gebruiken om verder te bouwen, om volgende keer weer gezwind naar boven te gaan, zelfs al is die jonge gast er niet. Training, voor een volgende keer. Mooi zo!
Eerder deze week had ik ook al even gebruik gemaakt van de afwezigheid van enkele lopers om Nancy, die wel ietsje fitter is (en 20 jaar jonger) dan haar loopcollega's om haar even wat extra te laten doen. Het resultaat van zo'n zwierig en energiek persoontje eventjes los te laten is ronduit geweldig. Ze liet me weten dat ze sindsdien blaakt van energie, zowel overdag, als in haar hoofd, waar het bruist van de ideeën om op avontuur te gaan, met rugzak de bergen in, te gaan lopen in de bergen en de natuur, ... zo'n energieke ideeën maak je niet als je niet op tijd en stond je eigen lont aansteekt :-)
Zo, ik laat jullie, ik moet met m'n fietsje nog even door de straten gaan slalommen :-)
doei!
|
