Ticket richting Noorwegen komt nu wel heel dicht bij
Afgelopen woensdag werd er onder militaire ploeg een selectiewedstrijd voor de CISM (Militair WK) gehouden. 8 lopers zouden er strijden voor een plaatsje in de delegatie van 6 atleten die ons land mag vertegenwoordigen in Noorwegen eind augustus. Een geblesseerde Claes verscheen niet aan de start en Fiston Heun was die dag Detachementscommandant voor zijn eenheid op de mars van de vriendschap (MESA), for god's sake. de opdracht was eenvoudig, had ik voor mezelf uitgemaakt, geen onnodige risico's pakken, op safe lopen, en dan kkon er niet vele verkeerd lopen. En alzo geschiedde. Het was en vrij heuvelachtige kaart met veel paden, en dus veel houvast. Grote fouten leken bijna onmogelijk door het dichte padennetwerk. In het groene gebladerte verloor ik wel 3x wat tijd, maar niet erg veel. Dat resulteerde in een tweede tijd, 37 seconden trager dan Geert Simkens, 7 minuten sneller dan Benjamin Anciaux, en 9 minuten sneller dan Jo Linten en Gunter Deferme. Of ik daarmee rechtstreeks geselcteerd ben weet ik niet, maar feit is dat die CISM me nu nog nauwelijks kan ontsnappen. Na de drukke periode met EOC en afgelopen weekend Jukola was deze week vrij rustig. De riem eraf, weet je wel. Een uurtje fitness, de selectiewedstrijd, op donderdag was het mijn beurt om mijn 32km te gaan stappen (in volle zon in militair kledij, toch altijd een beetje een belasting voor de spieren en voeten) en gisteren vrijdag ben ik als chauffeur-bevoorrdader mee geweest naar het Belgisch militair kampioenschap wielrennen. Vandaag staat er een MTB-tocht van 2uur op het programma en morgen zou de kesselberg nog eens onder mijn voeten mogen geschoven worden.
Ticket richting Noorwegen komt nu wel heel dicht bij
Afgelopen woensdag werd er onder militaire ploeg een selectiewedstrijd voor de CISM (Militair WK) gehouden. 8 lopers zouden er strijden voor een plaatsje in de delegatie van 6 atleten die ons land mag vertegenwoordigen in Noorwegen eind augustus. Een geblesseerde Claes verscheen niet aan de start en Fiston Heun was die dag Detachementscommandant voor zijn eenheid op de mars van de vriendschap (MESA), for god's sake. de opdracht was eenvoudig, had ik voor mezelf uitgemaakt, geen onnodige risico's pakken, op safe lopen, en dan kkon er niet vele verkeerd lopen. En alzo geschiedde. Het was en vrij heuvelachtige kaart met veel paden, en dus veel houvast. Grote fouten leken bijna onmogelijk door het dichte padennetwerk. In het groene gebladerte verloor ik wel 3x wat tijd, maar niet erg veel. Dat resulteerde in een tweede tijd, 37 seconden trager dan Geert Simkens, 7 minuten sneller dan Benjamin Anciaux, en 9 minuten sneller dan Jo Linten en Gunter Deferme. Of ik daarmee rechtstreeks geselcteerd ben weet ik niet, maar feit is dat die CISM me nu nog nauwelijks kan ontsnappen. Na de drukke periode met EOC en afgelopen weekend Jukola was deze week vrij rustig. De riem eraf, weet je wel. Een uurtje fitness, de selectiewedstrijd, op donderdag was het mijn beurt om mijn 32km te gaan stappen (in volle zon in militair kledij, toch altijd een beetje een belasting voor de spieren en voeten) en gisteren vrijdag ben ik als chauffeur-bevoorrdader mee geweest naar het Belgisch militair kampioenschap wielrennen. Vandaag staat er een MTB-tocht van 2uur op het programma en morgen zou de kesselberg nog eens onder mijn voeten mogen geschoven worden.
Met twee dagen vertraging komt er dan toch een verslagje van de Jukola van afgelopen weekend. Vooraf werd aangekondigt dat het decor waar de wedstrijd zich zou afspelen zich zou lenen tot een heroïsche strijd met legendarische verhalen. Echte Finse wildernis, vol struikgewas en zonder paden. Ik hoorde wel wat ze met die boodschap bedoelden, maar of het goed en wel zou doordringen was alsnog de vraag. Om 23hr werd het peloton het bos in geschoten en een kleine 3 uur later zou het mijn beurt zijn. Terwijl ik rond middernacht nog even in de tent lag te rusten om me daarna klaar te maken hoorden we over de wedstrijdradio dat Daniel stenlund, onze 1e loper van IF BRAHE na bijna 8km op kop hing. Hij knipte als allereerste de TV-post. Kolkend bloed, zenuwen, euforie, ongeloof, er spelt zich vanalles in je af op enkele seconden na dat bericht. bij zijn aankomst had Daniel wel wat tijd verloren (40"), maar hij zat bij de kopgroep. Vesa klampte nog lang vrij goed aan (op zo'n 6-7' van de leiders, maar op het einde moest hij ze wegens vermoeidheid laten gaan. Ik vertrok met 15' achterstand. Dat ik plots toch langer moest wachten dan wat ik het laatste uur had verwacht bracht me uit concentratie. Ik had me er mentaal op voorbereid in een goede positie mee te proifiteren van een groepje, maar helaas vertrok ik alleen. Ik was wat ontregeld en wist niet goed hoe het nu aante pakken, taktisch gezien. bij post 1, 3, en 6 liep het grondig mis. De wildernis zonder paadjes houdt in dat je, eens de weg kwijt, je niet terug vindt, zeker niet in de dockere nacht en in het donkere struikgewas. Nog voor halfweg had ik 30' verloren op de koplopers. In de resterende 6km kwam ik wel tussen andere lopers terecht, zoals ik gehoopt had, en al controlerend heb ik daar dan de juiste uitgepikt, of wanneer nodig mijn eigen post eruit geplukt als zij een andere post hadden. Ik verloor tussen kilomet 5 en 7 nog 3' op de leiders (wat al een enorme verbetering was), en in de laatste 4km verloor ik slechts 1'. Conditioneel was er niets op aan te merken, maar helaas was het begin te moeilijk. Het is enigszins een verzachtend dat ook vele internationale sterren flink de mist in gingen, en zelfs mindere sterren, want eerlijk is eerlijk, met de trainingsfaciliteiten die wij Vlamingen thuis hebben moeten we ons niet schamen als we op een dergelijke kaart wat te kort komen. Ik bedekn overigens dat ofwel de massastart (zoals in 2005, 2006, 2007) met beter ligt, ofwel een been later in de wedstrijd, bij daglicht.
