Het weekend was geboekt als een Delobelweekendje en traditioneel wordt er dan een duurloopje gedaan met de broers, nonkels en neven die al eens graag een sporttenueke aantrekken. Voor mij was het bedoeld als rustige training dus J. Vandaar dat ik vrijdagnamiddag nog eventjes ben gaan spelen in de achtertuin van’t werk. Eerst een toertje van 7 km met 2 maal 5 maal 30”-30”. Tussen de 2 reeksen, 4’ rust. Nadien trok ik verder richting watertoren om daar de steile helling 6x op en af te lopen. Dat het de steile kant was werd ik in de quadriceps al snel gewaar. Na 20’ uitlopen trok ik nog 25’ de fitnesszaal in om nog wat krachttraining te doen, kwestie van de training compleet te maken. Zaterdag met de familie deden we een duurloopje van 45’, waar ik tijdens het gedeelte in het bos naast het pad liep om wat door te steken (en om mijn tempo wat op te schroeven zonder de anderen stelselmatig kapot te maken J). De benen voelden erg soepel aan.

Zondag kreeg ik enkel nog broer Jan mee, een oriënteur aan mijn wiel dus. En als het gezelschap voor de volle 100% uit oriënteurs bestaat, dan heeft dat een zekere invloed op de aard van de trainingsomloop. We namen de auto tot aan de voet van de kaart/berg Wolfsbusch. Zonder stijgijzers beklommen we de berg, in eerste instantie nog via een relatief lichthellend pad, maar later, waar het steiler werd, was er van het pad geen spoor meer, en vooraleer we er erg in hadden zaten we op een steile flank vol rotsen. Wie een beetje O-bloed in zijn lijf stromen heeft kent dat soort ervaring. Mijn berggeitbeentjes trippelden ontspannen naar boven, terwijl broer Jan eerder leek te zwoegen. Als je VDB heet, dan kan je al eens bluffen tegen een Bartoli, als je Bart Delobel heet, dan moet je je blufslachtoffers iets zorgvuldiger uitkiezen. Broer Jan bijvoorbeeld J “Jan, mijn hartslag zit aan 155-160 en stijgt niet meer”. Zwoegend met een blik omhoog en naar adem happend kon hij niet meer antwoorden. Olé J.

Gisteren, maandag kregen de benen een dagje rust. De geplande stage met de militaire ploeg werd afgelast wegens problemen met de toelatingen. De gymball kreeg alle aandacht op de relatieve rustdag en wel tijdens het uurtje fitness.

Vandaag had ik nog aardig wat afmatterij gepland, en morgen ook nog wat, om dan de rem op te zetten voor het selectieweekend. Vanochtend ging ik wat posten hangen (lintjes). Dat leverde een uitje van 45’ off-road lopen op. Na de middag begeleidde ik samen met collega Fred Raket de eerste les start-to-run, wat me een uurtje buitenlucht met afwisselend doorwandelen en joggen opleverde. Nadien zou ik mezelf nog eens flink in het rood duwen op de piste, met 5 800’en, maar dat werden er slechts 4. Het draaide wat moeilijk, de wind zat erg strak en het uurtje gymbal van gisteren had duidelijk zijn sporen in de hamstrings achter gelaten. De hartslag ging redelijk aardig de hoogte in, maar niet to the top. Stagneren aan 184. De eerste 3 800’en gingen in een gelijkmatig tempo, maar bij de 4^e kreeg ik in één klap 6 seconden aan mijn broek, door de hevig opstekende wind.

Dat het wat stroef draaide kruipt sowieso in het hoofd, al mag ik me daar niet door van de wijs laten brengen. De vorige rustdag is al even gelden, de conditie is goed. Laten we maar hopen dat de wat sputterende benen het gevolg zijn van de zware training voor de hamstrings, gisteren en dat na 3 dagen rust de conditie in het weekend snor zal zitten.

20-04-2010 om 22:06 geschreven door Bart Delobel